Alþýðublaðið - 09.12.1942, Blaðsíða 6

Il
ALÞVÐUBLAÐIÐ
■ssr
Hiðvikodagur 9. desexnber 1942.
'SjT
"S túlkur
tfflfítep Þe£ar a kolepps-
spítala. 48 stuaida vinnuvika.
vr- Upipiýsmgar ihjá yfir-
— Sími
2319 eða 2317.
i
*! Nokkti
okkur
s íimilarliils
‘Í4, ’■
txl sölxi nú þegar-
I
Ólafur Þorgrímsson,
kæstaréttarlögmaður.
Austurstræti 14.
Þíusnndtr

vita, að ævilöng gæfa
fylgir hringunum frá
SIGURÞÓR
‘Hreingeriiifligar.
V _
Sími 3203 frá kl. 6—V e. m.
LáDY HAMILTON
manna
bifreið til sölu og sýnis
úlli kl. 2—3 í dag á Vita-
wgi.
$
pý fðt fyrir gðsnnli
í: • i :: f’;'•••■ s
1 t Látið oss kreinsa og pressa^
föt yðar og þau fá sinn upp-S
Vunalega blæ. ; ' £
1 íTjót afgréiðslá. ^
f EFNALAUGIN TÝR.j
Týsgötu 1. Sími 2491.^
S
Soguþætíir land-
póstanna.
Frh. af 4. síðu.
isöóxxtn þessa hdMaust og
.áttartaust á fyrmefndum
IfGnamiótam. Á tveiim næstu
«B#sman. og smám saman síð-
hafa sem sé fallið í valinn
—15 meðal bestu heimiid.
ajrnxanaiíi minna, og ailmargtr
tBnna e™ sénn á föruiin. —
Esr stór tfurða, thve lengi
fegfir . iregist, að þessum. göanlu
gpmum væri gaaimur gefinn og
103f©tigur sórni sýndur. Virðast
þeirra iiafa gleymst
og fennt hefir í stóð
lúra —“
í>ytar því tii hlýða að Ijúka
^jessum, '£áu iíníum með einikun-
mörGuttn. hókarinnar: „Þeir eiga
".«u.xnaxlega skilið, þessir
^ariár, s.5 þeirra sé minnzt.“
iBá íjbúkarimnar verður nónar
Ibér-eftir^að i’hiún enkomta
Eftir orrusturnar í Afríku.

Myndin er af brezkum hermönnum, sem hafa særzt í orrustunum í Egyptalandi og Libyu og
liggja nú á sjúkrabeðuni 'í tjaldbúðum, sem reistar hafa verið til að veita þeim bráðabirgða-
hjúkrun.
HANNESÁ HORNINU
Frh. af 5. síðu.
ur. Maður sagði sögu a£ sér
og hvolpi; sagan byrjaði á messu-
gerð þar sem var vel mætt, það
var í sjálfu sér gott, hefði ekki
hvolpurinn verið látinn hýrast í
poka inni í eldhúsi meðan messa
var sungin. Er það eftir j>ví sem
sagan hermdi frá ill meðferð á
dýrinu, og bætti það lítt úr, þótt
hvolpurinn fengi síðar nokkuð af
kökum og sætabrauði. Endalok
þessa vesalings hvolps • urðu svo
þau að hann fékk bandorma og
varð að lóga honum. Hvaða lær-
dómsfegurð eða gleði, börn eigi að
hljóta af svona sögum, er mér hul-
ið“.
„NÆSTSÍÐASTA sunnudag var
lesið í barnatíma um viðureign
strúlku við kölska norður í Axar-
firði, var meyjan komin vel á veg
með að verða ástfanginn af „herr-
anum“, en svo brá þá við að stikl-
ar fóru að vaxa úr enni hans.
Klaufir og klær mynduðust og síð-
ast kom halinn með og var þá
skepnan fullsköpuð. Ekki leiðin-
leg andleg fæðá fyrir börn“.
„RÍKISÚTVARPIÐ má ekki
gleyma því, að það eru börn á
öllum aldri frá 4—14 ára, sem
hlusta á þessa tíma og þeir verða
að vera sniðnir eftir því. Væri
sanngjarnt að þeim yrði skipt í
tvennt, væri nokkur hluti þeirra
fyrir yngri börnin og nokkur fyrir
hin eldri. Því er ekki kennaralið
bæjarins fengið til að undirbúa og
hafa barnatíma. Fleiri eru til. Hefi
ég heyrt alþýðufólk kunna þess
góð skil að skemmta börnum og
fræða og sneiða hjá því sem þeim
er óholt eða hætt við að spilli
þeim“.
OG SVO BIÐUR A. J. mig
blessaðan að koma þessari kveðju
hans á réttan stað; „Villtu ekki
koma nokkrum þakklætis og
kveðjuorðum fyrir mig til starfs-
liðs Lyfjadeildar Landspítalans.
Mér er alveg sama hvort þú gerir
það með þínum eigin orðum eða
setjir þessa klausu í dálkinn þinn.
En ég verð að segja, að ekki átti
ég von á slíkri hlýju og alúð þar,
sem raun varð á“.
„MENN FINNA það bezt, þegar
þeir koma ókunnugir og einir síns
liðs til bæjarins, eins og ég, þess
vegna get ég ekki stillt mig um,
að sýna- eiríhvern smáyott þess, að
ég kynni að meta þá velvild er þar
streymdi á móti *iér, sérstaklega
vegng þess, að það er eins og mig
mirini !að einhver ■ væri að hnjóða
í spíiplann, hél' í blaðinu í sumar
eða haust.“ I.
Ferð án fyrirbeits:
Ný Ijóðabók
Steins Steinars
TEINN STEINARR, hefir
géfið út fjórðu ljóðabók
sína Ferð án fyrirheits, fimmtíu
og fjögur kvæði.
í fyrstu ljóðabók sinni: Þar
rauður loginn brann, var Steinn
dálítið tvíátta, eins og hann
vissi ekki vel, hvar hann ætti
að leita að sjálfum sér, en
strax í annarri ljóðabók sinni
hafði hann náð áttum og haslað
sér völl. Með þriðju ljóðabók-
inni færði hann út landnám sitt
og dýpkaði tón sinn og tók af
öll tvímæli um það, að hann
var orðinn með snjöllustu ljóð-
skáldum okkar. Það getur verið
álitamáí, hvort um enn meiri
framför er að ræða í þessari
síðustu bók hans, en hún stend-
ur að minnsta kosti ekki að
baki hinn þriðju.
Steinn leikur enn á sömu
strengi: annað veifið glettni,
stundum jafnvel meinleg
glettni, blandin beizkju, hitt
veifið djúp alvara, jafnvel
þunglyndi, stöku sinnum
mystik, orðsnilld og verkskunn-
átta mikil.
Steinn kemur ekki fram í
neinum nýjum búningi í þess-
ari síðustu bók sinni og er því
óþarfi að fjölyrða um hana,
enda fer sá búningur vel, sem
hann hefir þegar valið sér. Hins
vegir virðist mér heiti kvæða
hans stundum valin út í blá-
inn. Reyndar skiptir ekki
miklu, hvað kvæði heitir, ef
þ»ð er gott, en helzt þyrfti það
þó að gefa einhverja vísbend-
ingu um innihald og tilgang
kvæðisins. Ég skal nefna dæmi,
lítið kvæði, sem hljóðar svo:
í kynlegum skugga
hjá krotaðri súlu
stóð ég kyrr og þögull
í dagsins áfjáðu önn.
Með hljóðlátan glamþa
í horngulum augum
horfði ég út
um gluggans litaða gler.
Og hann, sem ég þráði,
kom aldrei, kom aldrei.- r
Þetta sakleysislega kvæði
heitir engu viðhafnarminna
nafni en The National Bank of
Iceland, Þjóðbánki íslands, og
má nú skollinn vita, hvað skáld-
ið er að fara. Hér kemur annað
lítið kvæði:
Eg minnist þess,
að fyrir átján árum
stóð opinn lítill gluggi
á þriðju hæð.
Og fólkið tók sér hvíld
eitt andartak
og horfði dreymnum. augum
út um gluggann.
Þá brá ég við
og réði mann til mín,
sem múraði upp í gluggann.
Þetta kvæði stendum undir
heitinu Universitas Islandiae,
Háskóli Islands. Enda þótt
mann renni grun í, hvað skáld-
ið er að fara í þessu kvæði, er
varla hægt að skilja þetta öðru-
vísi en sem tilraun höfundarins
til þess að mystifisera, en verð-
ur í reyndinni ekkert annað en
sundurgerð og tildur.
Steinn Steinarr ber ekki
mikla virðingu fyrir hinu borg-
aralega og hefðbundna. Hann
er ósvikinn bóhem. En það sem
er mest úm vert, er, að hann
hefir nægilegan siðferðilegan
styrk til þess að vera hann
sjálfur.
Karl ísfeld.
Ný ljéðabóks
Stond milli striða
eftir Jón nr I8r.
ARIÐ 1937 gaf Jón úr Vör
út ljóðabók „Ég ber að
dyrum“, lítið kver, sem lét ekki
mikið yfir sér. Jón var þá kom-
ungur maður og Ijóðin byrj-
andasmíð, en þau voru snotur
og geðfelld og einstaka kvæði
gætt slíkum innileik og upp-
runaleik, að nálgaðist snilld.
Hins vegar báru þó flest þeirra
vott um, að höfundurinn hefði
ekki nægileg tök á efninu eða
hirti ekki um að vanda sig,
treysti um of á „innblásturinn"
en minna á andlega áreyuslu
og vinnu. Þó gáfu þessi Ijóð
fremur von um að úr höfundi
þeírra myndi rætast með aldri
Nu .hefir Jón tir Vör „barið
að dyrum“ í a»nað sinn, í þetta
sirin með ijóSakveri, sem heitir
sem beitai Á tvo stnengi —, Ást
og blóm Off Hdjarslóð.
Sum. kvæðin í kiaflanum Á
tvo strengi —, myndu líklega, á
strangfagurfræðilegan mæli-
kvarða, ekki vérða talin skáld-
skapur, og óvíst enda, hvort
höfundur hefir ætláð að sémja
skáldverk. Þó eru þar til kvæði,
sem bera þess vott, að eitthvað
hefir vakað fyrir höfundinum,
og hann hefir jafnvel talið ó-
maksins vert að segja það, sem
fyrir 'honum hefir vakað, á dá-
lítið eftirminnilegan hátt. Má
þar t. d. nefna kvæðið Stund
milli stríða:
Það ár, sem ég fæddist var
friður saminn,
er fávísir menn settu grið.
En áfram var haldið og barizt
og barizt
og búið við vopnaðan frið.
Og vestur á fjörðum var
friðnum slitið,
og fátækir daglaunamenn
börðust þar fyrir betra heimi
— og berjast þar súmir enn.
Mín ævi er aðeins stund milli
stríða.
— Nú stríða þeir enn. Ég bíð
og trúi á heiminn og fegurð og
frelsi
og friðinn — og þetta stríð.
í kaflanum Ást og blóm eru
fáein kvæði, sem mega teljast
hrein ljóðræna, svo sem Snær,
Örvænt, Gleði horfins dags og
Vísan um þig. Kvæðið Gleði
horfins dags hefst meira að
segja talsvert glæsilega:
Gult og grænt og blátt .
er gleði horfins dags,
ilmur aldinviða,
yndi sólarlags.
Síðasti kaflinn, Heljarslóð, er
tvímælalaust jafnbezt kveðmn.
Þar virðist hann kunna að tak-
márka sig, segja það, sem segja
þarf og ekki meira. Mjög lagleg
er lítil vísa, sem heitir „Vopn-
aður“ friður:
Gömul fallbyssa
í grónu virki
horfir til himins
hljóðu auga, —-
og fugl hefir gert
sitt fyrsta hyeiður
og valið því stað íim- M J
í víðu hlaupinu.
Jón úr Vör ér mjög tilgefÖár-)
laus í kveöskap sínum í,og)
sneyddur löngun til þess að not?i ,
áhrifabrögð. En hins végar tek-
ur hann sér verkið of létt. ííánfl
skortir mjög einbéittfli ög;
sjálfeaga. Skáldákaþur kréfáí;:
andlegrar áreynslu. Enginn
verður rithöfundur á því érriu
að kaupa sér ritvél, og enginn
skáld, á því einu að vera yið
jarðarför Einars Benediktsspn-
ar eða sitja listamannaþing.
K. L
Lady Hamilton.

*
V
Dettifoss
Vörur vestur og norður af-
hendist þannig:
Á MORGUN (fimmtudag) til
Húsavíkur og Akureyrar, og Á
FÖSTUDAG til Siglufjarðar,
ísafjarðar og Patreksfjarðar.