Alþýðublaðið - 05.01.1943, Blaðsíða 8

Nfðft BtÖ sa
Sólskin i Havana
(Weekend in Havana).
Skemmtileg söngvamynd
í eðlilegum Iitum.
Aðalhlutveiilc inleika:
Alice Faye
John Payne
Carmen Miranda
Cesar Romero.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.

iTiðjxtdBffur S. jaaðttr

J Hey jjPgfeA rtc íSl\ 1 4* iþed
GUÐI sé þökk jyrir bækur!
Þar eru raddir fjar-
lægra manna og framliðinna og
gera oss að erfingjum andlega
lífsins frá liðnum öldum. —
Bækur gera öllum jafnhátt und
ir höfði. Öllum, sem nota þær
trúlega og samvizkusamlega,
veita þær félagsskap og and-
lega nálægð alls þess beztá og
æðsta, sem heimurinn hefir að
bjóða.
(William Ellery Charm-
ing).
* * *
SAMA GILDIR UM REIKN-
INGA OG HANDRIT
ÞEGAR Mark Twain var
ritstjóri á yngri árum
sínum, gerðu skuldheimtumenn
oft harða hríð að honum. Dag-
lega kom heil syrpa af reikn-
ingum, og Mark Twain lét þá
alla sæta sömu meðferð. Hann
kastaði þeim í pappírskörfuna.
Dag nokkurn kastaði hann
einum slíkum reikning til hlið-
ar, en þá sagði piltur, sem vann
þarna i skrifstofunni, við hann:
„Væri eícki betra, ritstjóri,
að þér læsuð það, sem skrifað
er aftan á þennan reiking. Þar
stendur nefnilega, að höfðað
verði mál gegn yður, ef þér
sendið ekki peningana strax.“
„Þú veizt ósköp vel, hvað á
að gera við þess háttar plögg,“
sagði Mark Twain, og fékk pilt-
inum. „Endursendu þetta papp-
írsblað aftur til sendanda og
tilkynntu, að vér veitum ekki
móttöku þeim handritum, sem
skrifuð eru báðum megin á
blaðið.“
Á GAMLA-ÁRS-KVÖLD.
’JV/I AÐUR var að hringja
^ heim til sín: Ert það þú,
væna mín? — higg. Eg ætla
bara — higg — að segja þér,
að ég kem ekki fyrr en kl. 12 í
kvöld — higg.
— Jæja, góði.
— Halló, heyrðirðu hvað ég
sagði? — higg.
— Já, góði, að þú kæmir ekki
jyrr en íd. 12 í kvöld.
— Afsakið, frú mín — higg —
ég hefi fengi skakt númer —
higg.
UANT CLOETE;
YRIRHEITNA
tíma
bíln-
JÓN: Ferðu nokkum
með konuna þína í
um?
Sigurður: Nei:, aldrei. Eg
get ekki stjórnað báðum í einu.
vilja Allah og píndu þrælana
áfram með grimmd og harð-
neskju.
Nú var 'löngu búið að slátra
síðustu kúnni, því að kúahjörð-
in hafði verið Ktið meira en
munnbiti handa svo mörgum og
hafði einungis verið notuð til
þess að seðja úrvalsþrælanna,
stúlkur á giftingaraidri og pilta,
sem ákveðið hafði verið að
gelda. Fyrir þetta fólk fékkst
langbezt verð á markaðinum,
því að eftirspurn var mikil
eftir því til kvennabúra norð-
ursins.
Rinkals gamK, sem einu sinni
hafði verið þræll sjáKur, sagði
þeim margt frá siðum Arabana.
— Samkvæmt skoðunum/ þessa
fólks eru þrælarnir hvorki
menn, konur né börn, sagði
hann heldur villtar hjarðir.
Þegar búið er að temja þrælana,
fara þeir vel með þá, svo vel,
að þeir strjúka sjaldan, þó að
þeir fái færi á því. En ef þeir
flýta sér ekki með þrælana
núna, farast þeir allir og þá
myndu Arabanir engan' hagnað
hafa af ferðinni. Nei, Arabarnir
fara vel með þræla sína og eru
vingjarnlegir við þá. Það eru
aðeins mannaveiðararnir, sem
fara illa með þá, því að þeir
eru gersneyddir allri miskunn-
semi. í hjarta þeirra kemst
ekkert fyrir nema grimmd og
hugrekki í styrjöldum eru þeir
eins og Ijón og í samanburði
við þá eru jafnvel Zulukaff-
arnir böm.
Af vörum Rinkals heyrðu
þau einnig munnmælin um
orrustuna miklu. Svo virtist
sem hún hefði hafizt út af þrætu
um vatnsból og verið háð af mik
ilh grimmd. Margir höfðu verið
drepnir og þar á meðal foringi
annars leiðangursins. En hann
hafði átt syníi og samkvæmt
skoðrm hins gamla töfragræð-
ara var styrjöld þessari ekki
lokið enn þá. — Því að styrjöld-
um, þessa fólks sagði hann —
lýkur aldrei, því að hefndin er
ekki 'bönnuð fyrr en í þriðja
eða fjórða lið. Um mörg ár
hafði verið samkeppni milli
þessa fólks og það hafði staðið í
smáskærum öðru hvoru fram að
þessu, en einungis lítiKjörlegt
fólk hafði verig drepið, svo sem
þrælar og' kauptmenn. Ég er
sannfærður um það, sagði Rink
als — að þessu er enn ekki
lokið, að meira blóði verður út-
heHt og þessu fólki þykir gott
að hafa okkur í fylgd með sér,
því að ég hefi sagt þeim,
hveænig við getum barizt. Af
i frásögnum mínum getur margt
leitt, bætti hann við með sýni-
legu stolti. — Vissulega er ég
gæfuboði, hvar sem ég fer. Eins
og Litla blómið, sem ég var
einu sinni nefndur, færi ég
gleðina hverjum sem nýtur
fylgdar minnar og ég er skraut-
fuglinn á hverju föruneyti. í>ótt
ég sé orðinn gamaU er ég sakir
töfra rninna, enn í blóma Kfs-
ins og æskuihnur minn er enn
óskertur.
i— Var sem miér heyrðist,
öldungur? spurði de Kok. —
Sagðirðu ihnur?
— Svo var sem þér heyrðist,
kynblendingur, ég sagði ilmur.
Það var orðið, sem ég notaði.
— Einmitt, sagði de.Kok. —
En hundum finnst mykjan
ilma.
— Hundar vita, hvað hund-
um finnst ilma, svaraði Rink-
als — en þar eð ég er ekki gul-
ur kynblendingur hefi ég enga
þefckingu á hundum.
Það var með mestu herkju-
brögðum að Zwart Pioete og
Söru tókst að þagga niður í þeim
því að þeir hötuðu og fyrirlitu
hvom annan, og hið hrjóstruga
landslag, sem þeir fóru um,
orkaði misjafnt á þá.
Þannig héldu þeir áfram eftir
gamla þrælaveginum, sem lá í
bugðum fram með þornuðum
árfarvegum og yfir lágar hæðir
vaxnar múnósuskóginn. Þeir
hröðuðu för sinni frá einu
vatnsbólinu til annars, því að
með vatni var 'hægt að halda
Kfi í fcörlum og konum, jafn-
vel þótt skortur væri á mat-
vælum, og meðan þrælamir
voru uppistandandi var hægt
að knýja þá áfram með svip-
unum.
Loks fór landið, sem þeir
voru að ferðast um, að breyta
um svip, í stað eyðimerkur-
innar komu sléttur með háu
grasi. Þar var nóg af yeiðidýr-
um og þar runnu lygnar ár og
vatnsmiklar. Jarðvegurinn var
frjósamur og trén stórvaxin.
Þau voru nú komin á víða
bakka, og þar höfðu þau
nokkra viðdvöl meðan Zwart
Piete, de Kok og Sara fóru á
veiðar.
Dögum saman skutu þau í
matinn handa þrælunum. Þeim
gekk svo prýðilega, að árang-
urinn var drjúgum meiri en
jafnvel Rinkals gamli hafði
spáð og gortað af. Þau voru öll
snilldar veiðimenn og skyttur
góðar. Þrælunum veitti sann-
arlega ekki af því að fá að eta,
enda fengu þeir nóg af ljúf-
fengu keti, því að þau höfðu
meðal annars lagt feitan nas-
hyrning að velli. Þrælarnir
spikfitnuðu og þeir, sem verið
höfðu nær dauða af hungri, —
hresstust.
Hussein Zeid lék við hvern
sinn fingur. Enn einu sinni
hafði hann náð sér í álitlega
þrælalest, og enn var útlit fyr-
ir, að hann bæri vænan hlut
frá borði í kaupskap sínum. —
Aðeins eitt skyggði á gleði
hans, og það var það, að um
■hrJAimAftBMHl
Méfnta fri Bigðti
(The Thief of Bagdad)
Amerísk stórmynd í eðK-
tegurn Ktum, tekin af
Alexander Korda.
Efnið er úr 1001
Conrad Veidt
Sabn
June Duprez
John Justin.
kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala aðgöngumiða hefst
kl. 11.
tvö hundruð þrælar af báðum
kynjum, mestur hluti heils ætt
flokks, sem hann hafði rænt,
hafði hrunið niður. Banamein
þeirra gat ekki verið neitt ann-
að en heimþrá, þrá eftir skóg-
unum, sem hann hafði rænt
þeim úr, þá hafði enginn fæðu
skortur verið í liði hans. En
þrátt fyrir þessi dauðsföll, —
hafði hann rúmlega þúsund
þræla, og hafði náð þeim með
mikilli dirfsku og teflt í tví-
sýnu, því að hann hafði vikið
frá hinum föstu leiðum þræla-
salanna og farið beint inn í
hjarta landsins. Þar höfðu fjöl-
byggð héruð orðið fyrir hon-
•AMLA Btð SSI
Viiarcfiatýri
(Bitter Sweet).
Jeaaette MacDeaalá
Nelson Eddy
Sýnd kL 7 og 9.
Sýnd kl. 7 og 9.
kl. 3V2—6V2:
FLÆRÐ OG FEGUBÐ
(And one was Beautiful).
Robert Cummings
Lorraine Day.
úm og íbúarnir voru svo óváa-
ir aðkomumönnum og skot-
vopnum, að auðvelt var aS
kúga þá til hlýðni og undir-
gefni.
Þar sem hann kom því við,
keypti hann líka þræla fyrir
látúnshnappa, periur og ann-
að glingur. Þeir þrælar, sem
þannig voru fengnir, voru auð-
veldari viðfangs, því að fyrr-
verandi húsbændur höfðu tam-
ið þá, og þeir voru lífseigari ea
hinir villtu og ótömdu. ^ En.
þar sem ekki var hægt að
koma við kaupskap, beitti
hann ofbeldi og vopnavaldi og
rændi hvert þorpið á fætur
'Ijwvrux/Jvnot,
Kappakstrarshefjan.
um ög hestar hans börðust um
á jörðunni, allir í einni bendu.
Mannfjöldinn æpti og grenj-
aði í æsingu. Og nú kom Róm-
verjinn í grænu skikkjunni á
fleygiferð og gat ekki stöðvað
sig. Hann rakst á fullri ferð á
benduna, sem þarna var á jörð-
unni. Átta hestar sprikluðu nú
þar, hver um annan þveran,
innan um brotin úr vögnunum.
Báðir vagnstjórarnir létu lífið
samstundis.
AKreð stirðnaði upp sem
snöggvast, Manus og hinir vagn-
stjórarnir tveir voru utan við
benduna og gátu beygt fram-
hjá. En hún var beint fyrir
framan AKreð og utan við hann
var annar vagn. Og það, sem
verst var, AKreð var á fullri
ferð!
Nú var úr vöndu að ráða.
Ef hann ók öfugum megin við
steinbogann átti hann á hættu
að verða dæmdur úr leik. Ef
han,n æddi beijnt óifram,' var
honum ógœfan vís.
En AKreð vissi, að að hika er
sama og tapa. Hann hvatti hesta
sína enn. Þeir geystust fram,
smeygðu sér með dásamlegri
lægni milli vagnsins, sem var til
hægri við þá, og braksins af
vagni Grikkjans, sluppu xneð
naumindum við árekstur á
báðar hKðar og héldu svo á-
fram með ofsalegum geysingi.
Múgurinn æpti ótæpt fyrir
þessu afreki AKreðs og ætlaði
fagnaðarlátunum aldrei að
linna. Hver gat hann eiginlega.
verið þessi Arabi, sem ók svo
óviðjafnanlega?
Andartaki síðar var annarri
hringferð lokið. Nú var Manus
fyrstur og Negrinn annar.
AKreð, dulbúinn sem Arabi,
stjórnandi hinna fráu gæðinga
Severusar var nú loksins orð-
inn sá þriðji í röðinni! Aðeins
átta vagnar voru nú orðnir eft-
ir í kappakstrinum! Við hinn
enda teiksviðsins var fjöldi
þræla í óðaönn að draga falln®
hesta og brotna vagna úr vegi.
frá þeim, sem eftir voru.
Svo 'hélt kappaksturinn áfram
þrjár hringferðir í viðbót. Hrað-
inn var ofsalegur, og óp og
ólæti áhofendanna voru hærri
og geigvænlegri en nokkru
sinni fyrr. í fimmtu 'hringferð
láðist einum að beygja fyrir
steinbogann, svo að hann var
dæmdur úr leik. í sjöttu hring-
ferð fældust hestar Negrans allt
í einu, æddu í veg fyrir vagn
AKreðs, sem anieð naumindum
tókst að víkja sér undan, og út.
að vegg sviðsins. Þar brotnaði
vagninn í mola. Og lauk þar
með akstri hans.
Augu Alfreðs tindruðu af
50, JOE ... VOU WERE BOCN
IN BEOOKLYN ANP VOU THINK
THE “PODGEES" ARE DRAFT
EVADERS/ WELUVOUg
D0D6IN6 IS OVER..
^YEAH ? WHICH ARAAy?/
AMECICAN SOLDIERS DON’T
SHOOT HELPLESS MEN IN
PARACHUTES/ BESiDES.. .THE
"D0D3ER5" AQ.E A BALLTEAM
... AND THEY JUST CAU6HT
VOU OFF BA6E !
YNDA-
SAGA.
Öm: • Jæja, karlinn, iþá ert
fæddur í Brooklyn og heldux
að „The Dodgers“ séu menn,
sem reyna, að losa sig við 'her-
þjónustu. Þú hefir nú komið
upp um þig, njósnari nazista.
Upp með hendumar!
Njósnarinn: Hvað á þetta að
þýða? Ertu genginn af göflun-
um! Ég er góður Ameríkumað-
ur og gekk strax í 'herinn þegar
istyrjöldin hófst.
örn: Hvaða her? Amerískir
hermenn skjóta ekki á vamar-
lausa mexux í fallhlíf og x öðru
lagi ætla ég að láta þig vita, að
„The Dodgers“ er íþróttafélag.
Það eitt er nægilegt til þess,
að koma upp um þig.