Alþýðublaðið - 13.01.1943, Blaðsíða 6

* ■- " .._________________________ALÞVDtlBLAÐIÐ
MiSvikudagui- 13. janúar 1943.
• •
á'hinni löngu ferð sinni um lönd Bandamanna í Evrópu og
Asíu í haust, var þessi mynd tekin af honum og Stalin, hin-
um rússneska einræðisherra.

tslenzkir stúdentar i Khöfn
HANNES Á HORNINU
Frh. af 5. síðu.
haust — og varð okkur til svo
mikils sóma. Bað hann því skilað
til mín, að beztu upplýsingarnar
um ástandið hér fengjust í pistlum
mínum.
MÉR ER ÞAÐ sönn ánægja að
heyra þeíta cg vona ég að sem
flest blöð af Alþýðublaðinu berist
þessum íslenzku útlögum og að
þeir geti satt forvitni sína um okk-
ur hér heima og ástandið allt með
því að lesa pistla mína. Get ég
þessa alls til þess að hinir mörgu
bréfritarar mínir fái að sjá hvaða
þýðingu bréf þeirra hafa — einnig
meðal landa, sem dvelja erlendis.
OFT HEFIR Rafmagnsveitan
fengið skammir fyrir eftirlitsleysi
með ljóskerunum í bænum. Ég tal-
aði við mann, sem sér um þetta að
nokkru. Hann sagði: „Það er v<œ
að fólki gremjist það, þegar ekB
logar á ijóskerunum og heilir götu-
kaflar eru myrkvaðir. En við vinn-
um stöðugt að þessu.“
„SKEMMDARVARGAR eru ó-
trúlega margir í bænum. Það er
næstum því svo, að við þurfum að
vera á stöðugu ferðalagi. Það er
eins og einhverjir elti okkur og
brjtói „perur“ og „kúffla“ jafnóð-
um og við setjum þetta upp. Við
teljum að hér séu aðallega smá-
strákar að verki. Þeir leika sér að
því að brjóta ljóskerin. Við álítum
að nauðsynlegt sé að almenningur
viti, að hin mörgu myrkvuðu Ijós-
ker eru ekki okkar sök eða lög-
reglunnar.“
„ALÞÝÐUKONA“ skrifar og
spyr: „Getur þú ekki, Hannes
minn, gefið mér upplýsingar um
það hver hún er: Anna frá Mold-
núpi, sem stakk svo eftirminnilega
upp í sagnfræðinginn Sverri Krist••
jánsson? Ég veit að það ar mikið
talað um þessa konu, en enginn
virðist þekkja hana.“
ÉG GET ENGAR upplýsingar
gefið um Önnu frá Moldnúpi. Ég
veit aðeins að hún er verkakona
og auðséð að hún hefir ekki stund-
að iðjuleysi og lúxuslíf. Ég hefi
séð hana tvisvar eða þrisvar — og
mér þykir orðið vænt um hana.
Hins vegar veit ég að „Þjóðvilja“-
^ menn halda að hún sé ekki til. Þeir
hafa ekki vanizt því nefnilega að
hitta slíkt fólk.
OG SVO VAR ÞAÐ sagan um
silunginn. Hann lá stór og fallegur
í fiskbúð á mánudaginn eða þriðju-
daginn. Maður vildi kaupa hann,
Indverskar þjóð-
sögur og ævintýri,
Frh. af 5. síðu.
skapa karlmanninn. Eftir tals-
verða umhugsun tók hann baug
mánans, mýkt reyrsins, angan
blómsins, augnaráð hreinsins,
birtu og hlýju sólargeislans,
grát skýjanna, hverfleika vind-
arins, hlédrægni hérans, skraut-
girni páfuglsins, sætleika hun-
angsihs, grimmd tígrisdýrsins,
glóð eldsins og kulda snævar-
ins, blandaði þessu öllu saman,
bjó til úr því konu og gaf hana
manninum.
En að viku liðinni kom mað-
urinn til hans og sagði: — Lá-
varður minn, þessi vera gerir
mig ógæfusaman. Hún talar við-
námslaust og gerir mér lífið ó-
bærilegt með kvabbi og stríðni
og sér mig aldrei í friði, grætur
út af engu, krefst þess, að ég sé
alltaf að hugsa um hana og er
sífellt iðjulus. Ég ætla þess
vegna að færa þér hana aftur,
því að ég get ekki búið með
henni. Brahma sagði: — Þá nær
það ekki lengra. Og hann tók
við henni aftur.
Að annarri viku liðinni kom
maðurinn til hans aftur og
sagði: — Lávarður minn! Ég er
mjög einmana síðan ég skilaði
þér verunni aftur. Ég man það
núna, hvernig hún dansaði og
söng fyrir mig, hvernig hún leit
til mín og hvernig hún lék við
mig. Og hlátur hennar var eins
og söngur, og hún var mjög
fögur ásýndum og það var^ndi
að nálægð hennar. Vertuftþví
svo vænn og gefðu mér hana
aftur. Brahma sagði: — Þá það,
og hann gaf honum han á ný.
Eftir þrjá daga kom maðurinn
enn og sagði: — Lávarður minn,
ekki veit ég, hvernig mér er
farið, en loks hefi ég komizt að
þeirri niðurstöðu, að hún sé mér
fremur til ama en yndis, vertu
því svo vænn og taktu hana, ég
get ekki búið með henni. En
Brahma sagði: — Þú gazt ekki
heldur búið án hennar. Og hann
sneri að honum baki. Maðurinn
sagði: Hvað á ég nú að gera,
því að ekki get ég haft hana hjá
mér og heldur ekki misst hana
frá mér. Og þannig er það enn
í dag.
en hann kostaði 96 krónur! Hann
var 8 kgr. að þyngd, hvorki meira
né minna, og kgr. kostaði í honum
12 krónur. Einn silungur á 96
krónur!
Frh, af 2. sS8u.
að 02'. útgjöld. þess öll aukist.
Eirunig hafðji áhugi manna á
íslenzkumi efnum og þörfin á
| aukinni starfsemi meðal íslend-
| inga hér vaxið stórum við ein-
angrun þá, sem varð af völdum
stríðsins. Stjórn félagsins var
ljóst, að æskilegast væri að
nota þetta fé til aukinnar
starfsemi, ekki eingöngu
meðal stúdenta heldur meðal
allra íslendinga, sem um
það hirtu. Var því samþykkt á
fundi 23. sept. 1941, að félagið
skyldi halda uppi kvöldvökum
á hálfs mánaðar fresti meðan
féð entist, og skyldi aðgangur
vera heimill öllum íslendingum
og ókeypis. Var félaginu þetta
aðeins kleift vegna þess, að þeir
Jón prófessor Helgson og Jakob
Benediktsson cand. mag. höfðu
tekið að sér að sjá um allar
kvöldvökurnar, og unnu allt
það mikla starf, sem því fylgdi,
endurgj aldslaust.1
Aðsóknin að 'kvöldvökunum
var góð. Var mjög eftirtektar-
vert, að á kvöldvökurnar kom
margt fólk, sem aldrei hefir áð-
ur sézt á samkomum íslendinga
í Höfn.
Kvöldvökurnar fóru þannig
fram, að á hverri vöku var tek-
ið fyrir eitthvert ákveðið ís-
lenzkt efni, og voru lesnir beztu
og skemmtilegustu kaflarnir,
sem um það fundust í íslenzkum
bókmenntum. Kaflarrdr voru
svo tengdir saman með nokkr-
um orðum til skýringar og yfir-
lits. Á hverri kvöldvöku var
útibýtt fjölrituðum blöðum með
ísl. kvæðum, sem voru sungin,
ýmist af öllum, eða af kór stúd-
enta. Voru m. a. rifjuð upp
gömul íslenzk tvísöngslög og
r ímnastemmur‘ ‘.
„Kvöldvökurnar eru nú eina
starfsemi meðal íslendinga hér,
' sem fræðir fólk um íslenzka
sögu og íslenzka menningu, og
þar sem aðgangur er ó'keypis,
er öllum kleift að sækja þær“.
„Einangrun sú, sem fslending
ar hér og annars staðar á megin-
landinu, eiga við að búa um
þessar mundir af völdum stríðs-
ins, er mjög tilfinnanleg og get-
ur haft alvarlegar afleiðingar,
ef ekki verður að gert. Hið líf-
ræna samband við ísland, sem
áður var, tengdi okkur ekki að-
eins föstum tökum við þjóð
okkar, heldur einnig innbyrðis
og gerði alla félagsstarfsemi hér
ytra auðveldari. En nú erum
Meðan jeðlilegar isamgöngur
; voru við ísland fengu landar
I hér að jafnaði sendar bækur og
blöð að heiman og gátu á þann
hátt fylgzt með öllu, sem þar
gerðist. Þannig var um að ræða
náið menningarlegt samband
milli íslendinga, sem erlendis
dvöldu og þjóðarinnar. Vegna
þessara nánu tengsla við fs-
lenzkt þjóðlíf og stöðugra áhrifa
að heiman, var alveg girt fyrir
þá ihættu, sem mönnum stafar
af því, að dvelja langdvölum
meðal framiandi þjóða.
iSem stendur er hér fjöldi
kandídata og þeim fjölgar istöð-
uigt. Þessir menn verða alilir að
leita sér stöðu hér, og ]pað er
ekki óalgengt, að skilyrði til
‘þess að fá atvinnu sé að menn
bindi sig til nokkurra ára. Eink-
um og sér í lagi á þettfe. við um
verkfræðinga. Þetta hefir, eins
og gefur að skilja, þá hættu í
för með sér, að þessir menn
losni úr tengslum við ísland.
Og einang'runin gerir (sitt til
þess. Þetta er því háskalegra,
fyrir íslenzku þjóðina sem næg
verkefni bíða þessara manna
heima, og menntamannahópur
okkar er ekki of f jölmennur.
Ýmlsum mönnum hér er það
ljóst, að nauðsyn heri tilað eitt-
hvað verði gert til þess að koma
í veg fyrir að menn “fordansk-
ist“ og tryggja það, að starfs-
kraftar íslenzkra menntamanna
verði ,eins og að undanförnu,'
notaðir í þágu íslenzku þjóðar-
innar.
Fundahöld og kvöldvökur
stúdentafélagsins gera mikið
gagn, en þær ná aðeins til þeirra
landa ,sem búa í Kaupmanna-
höfn. Okkur hefir því komið
til hugar að hefja hér útgáfu
tímarits, sem einkum myndi
fjTda um íslenzk mál. Útgáfu-
starfsemi sem þessi hefir í
fyrsta lagi þann kost, að auð-
velt verður með því að ná til
landa í Danmörku, Noregi og
Svíþjpði og Þý^kalancÚ, og' í
öðru lagi gefst mönnum þar
tækifæri til að ræða áhugamál
sín.
Útgáfustarfsemi sem þessi
kostar mikið fé, og eins og gef-
ur að skilja er stúdentafélag-
inu það ofvaxið að færast slíkt
í fang, því að það er fyrirfram
sýnilegt, að útgáfan muni ekki
svara kostnaði.
Trygging þess að vandað
verði tií úrgáfunnar er, að Jón
Helgason prófessor og Jakob
Benediktsson cand mag. hafa
lofað aðstoð sinni við hana, og
verður allt ráðið í samvinnu við
þá“.
Fimmtngor i dag:
ðlafor Bjarnason
verKstj. Eyrarbakka.
OLAFUR BJARNASON
verkstjóri, Þorvaldseyri á
Eyrarbakka er fimmtugur í
dag. Hann er kominn af göml-
um eyrbekkskum ættum og
ber svip þess, hvemig, sem á
hann er litið.
Ungur fór hann að vinna fyr-
ir sér til sjávarins og dró ekki
af sér, enda var ungum fjrengj-
um á Eyrarbakka ekki til seit-
unnar boöið í þá daga, því að
þá var mikil önn í beitningar-
byrgjunum c,g í í'Iæðarmálinu,
Ólafur Bjarnason.
alveg eins og þegar út fyrir
brimgarðinn kom. í gæftum.
Ólafur er með þreknustu
mönnum og stærstu. Rann er
frábærlega vel aö rnanni ^gerr,
bráðmyndariegur á velli/and-
litsdrættirnir miklir og reglu-
legir, enda er har.n viljasterkur
og ákveðinn í öllu, sem hann
tekur sér fyrir hendur.
Ólafur hefir í fjölda mörg ár
undanfarin hafí á hendi verk-
stjórn við xyrirhleöslur og
vegagerðir í austursveitum og
hefir alltaf átt miklum vin-
sældum að fagna meðal sam-
starfsmanna sinna. Hann hefir
tekið mikinn og virkan þátt í
starfi verkamannafélagsins
Báran á Eyrarbakka um fjölda
ára skeið. Hann er einlægur
Alþýðuflokksmaður og 'lætur
í því efni ekki undan hverri
báru.
Ólafur er kvæntur Jenny
Hannibal Valdimarsson.
Fertsigur i dag:
Hannibal Valdiatars-
son skólastjóri.
Hannibal valdimars-
SON skólastjóri Gagn-
fræðaskólans á ísafirði er fert-
ugur í dag
Hannibal er fæddur í Fremri
Amardal í Skutulsfirði og upp-
alinn þar og á ísafirði. Á upp-
vaxtarárum sínuim vann hann
alla algenga vinnu á sjó og landi
en síðan gekk hann á Gagn-
fræðaskólann á Akureyri. Þá
fór hann til Danmerkur og tók
þar kennarapróf.
Eftir iheimkomuna varð hamn
kennari á Akranesi og síðan
skólastjóri í Súðavík. Fór hann
þá að taka ‘þátt í alþýðuhreyf-
inigunni og gerði hreyfingujna
þar mjög öfluga á skömmum
tíma. Það var rneira hans verk
en nokkurs annars að alþýðan
,í Súðavík gat myndað öflug
samjtök. Síðan fluttist hann til
ísafjarðar og gerðist ritstjóri
Skutuls. Jafnframt varð hann
einn af forystumönnum alþýðu-
hreyfingarinnar á Vestfjörðum.
Hann varð brátt formaður verka
lýðsfélagsins Baldur, forseti Al-
þýðusamlbands Vestfjarða, bæj-
arfulltrúi, meðstjórnandi í Al-
þýgusambandi íslands, og mörg
um fleiri störfum gegndi hahn
fyrir alþýðuhreyfinguna, Mörg-
um þeirra gegnir hann enn, en
auk þess er hann nú formaður í
Samvinnufélagi ísafirðinga. Þá
er hann og nú formaður Al-
þýðuflokk'sfélags ísafjarðar.
Árið 1938 var hðnum veitt
skólastjórastaðan við Gagn-
fræðaskólann á ísafirði og
gegnir hann því starfi af frá-
bærum dugnaði og með hinni
mestu prýði
Hannibal Valdimarsson er
hinn mesti áhugamaðujt Hann
er óvenjulega dugl^ir og
kraftmikill, góður baráttumað-
ur, djarfur, en þó gætinn.
Flokksmenn hans og vinir
tmiu|niu| á þeissulm afmællisdegi
hans þakka honum samstarfið
á undanförnum árum og óska
honum allra heilla.
Leikflokkur Hafnarfjarðar
sýnir Þorlák jareytta í kvöld kl.
8,30 Hefir leikur þessi nú verið
sýndur 11 soinnum þar syðra og
4 sinnum annarsstaðar (Keflavík
og Vífilstöðum). Er fjöldi sýning-
anna mét á einu og sama leikriti
í Hafnarfirði. Þá var leikurimi
„Æfintýri á gönguför“ sýndur
nokkrum sinnum í Hafnarfirði í
haus er leið, svo sýningafjöldi þar
fer að nálgast töluna á sýningum
Leikfélagsins hér.
Jensdóttir, hinni mestu myndar
konu og eiga þau 12 böm, þar
af eru 7 komlin yfir fermingu.
Em þau öll hin maamvænleg-
ustu. í dag sendum við Ólafi
Bjarnasyni og heimili harns hin-
ár innilegustr hamingju- og
heillaósfeir.
Vinur.