Alþýðublaðið - 25.06.1943, Blaðsíða 8

Föstudagur 25. júní 1943.
8
ALÞYÐUBI.''’HÐ
iTJARNARBIÖl
loll bettarais
(Hatter’s Castle)
Eftir hinni víðfrægu sögu
A. J. Cronins
(höfundar Borgarvirkis).
Robert Newton
Deborah Kerr.
Paramount-mynd.
Sýnd kl. 5, 7 og 9. ...
Bönnuð fyrir börn innan
16 ára.
XJÍSA JÓNS KRISTÓFERS,
V sem birtist hér í þessum
dálki um daginn, hefur orðið til
þess, að Jónas frá Grjótheimi
hefur sent oss eftirfarandi
vísu:
„Fósturlandsins Freyja“
fær sinn ástandsdóm,
svo ég mætti segja —
samt með öðrum róm —:
Kæmi mergð af konum, —
kvenna setulið —,
siimt af íslands sonum
sykki í ástandið.
*
LEIKKONA frá Hollywood
kom inn á vegábréfa-
skrifstofuna til að fá vegabréf.
„Eruð þér gift?“ spurði af-
greiðslumaðurinn.
„Gift? Stundum,“ svaraði
leikkonan.
*
SIR ARTHUR CONAN
DOYLE sendi einu sinni
tólf kunningjum sínum, sem
állir voru mikils virtir embætt-
ismenn, svohljóðandi skeyti:
„Flýið tafarlaust. Allt er
komið upp.“
Eftir tvö dægur voru allir
þessir menn lagðir af stað í
ferðálag tíl útlanda!
*
FRÖNSK kvikmyndaleik-
kona var á ferð milli
landa. Morgun einn er hún
venjufremur daufleg.
„Eruð þér búin að borða
morgunverð, ungfrú?“ spyr
einn farþeganna.
„Nei, herra,“ svaraði leik-
konan, og brosti lítið eitt,
„þvert á móti.“
ur gömul norn Hann veitti því
eftirtekt, að hún hafði gleymt
að klippa stríið, sem óx á fæð-
ingablettinum á hökunni á
henni. Hann gekk til dyra og
fann, að augu hennar hvíldu á
honum.
— En sennilega eiga aðrar
stúlkur ekki lífsframfæri sitt
undir óviðkomandi mönnum
með takmarkaðar tekjur, sagði
hann. — Og hvað þessum reikn-
ingum viðkemur, þá hafa þeir
orðið til vegna Vilasfjölskyld-
unnar. Afgreiddu þá eins og þér
þóknast. En ef þessi verzlunar-
fyrirtæki ónáða mig eða valda
því, að ég missi stöðuna, þá
verður Vilasfjölskyldan að ger-
ast sníkjudýr á einhverjum
öðrum en mér.
Að svo mæltu fór hann út.
Honum heyrðist hún kalla
„Bertie!!“ með brostinni rödd,
en það hafði engin áhrif á hann
framar í fremri stofunni, sem
hann varð að ganga í gegnum
til þess að komast út úr húsinu,
sat Lúella í fallegum, stuttum
kjól, sem huldi að engu leyti
háa, fagurskapaða fótleggi
hennar í gljásvörtum silkisokk-
um.
Viku seinna var Herbert
kvaddur á fund dpktor Gauchs
í móttökuherbergi hans. Græðg-
isleg augu hans störðu á Her-
bert með heimskulegri forvitni.
— Konan yðar leit hér inn til
mín um daginn, prófessor
Crump, og átti tal við mig um
heimilishagi ykkar.
Herbert steinþagði. .
— Það er ekki hættulegt,
hélt doktorinn áfram — þótt
menn stofni sér í skuldir vegna
nauðsynlegra kaupa. En hins-
vegar krefjast kaupsýslumenn
drengilegrar og heiðarlegrar
framkomu í viðskiptum. Hvers
vegna hafið þér ekki skrifað
lánardrottnum yðar kurteis-
lega orðað bréf, beðið þá um
lengri galdfrest og lofað að
borga þeim smáafborganir.
Hversu litlar, sem þær hefðu
orðið, býst ég við, að þeir hefðu
haft biðlund við yður.
— Vegna þess, að það er ger-
samlega þýðingarlaust. Ég á
enga peninga afgangs til að
greiða afborganir með. Konan
mín vissi þetta, þegar hún, án
minnar vitundar, stofnaði heim
ilinu í skuldir.
Gauch bandaði frá sér feit-
um hramminum, eins og þessi
afsökun væri helber fjarstæða.
— Samkvæmt lögum vorum
og trúarbrögðum eru maður og
kona eitt, sagði hann. — Ann-
ars hefi ég, samkvæmt tilmæl-
um hennar, hug'leitt þetta mál
ofurlítið. Það vill svo til, að ég
er í framkvæmdastj ófn Banka-
og veðlánastofnunar Central
City. Ég held, að yður sé hyggi-
legast að taka lán til þess að
greiða skuldir yðar' að fullu.
Fyrstu sex mánuðina þurfið þér
aðeins að borga vextina, sem
eru átta af hundraði. Svo greið-
ið þér lánið með mjög hag-
kvæmum afborgunum. Gangið
þér að þessu?
Herbert hugsaði sig um. Þetta
var ein gildran enn. Ef hann
gengi að þessu, hafði Vilasfjöl-
skyldan komið honum á vald
Gauchs. Hann myndi neyðast
til að samþykkja víxil, og per-
sónulegur heiður hans tekinn
að veði. Það var kynlegt að
hugsa sér heiður í sambandi við
Önnu,. og hann brosti. En allt
var vinnandi fyrir heimilisfrið-
inn. Gauch tók eftir brosi hans.
— Ég býst við, að yður finnist
þetta fyrirkomulag heppilegast,
prófessor Crump, sagði hann.
— Ég skal tala við samstarfs-
menn mína í bankastjórninni
og láta yður vita strax og búið
er að taka ákvörðun. í
Gauch stóð við orð sín. Her-
bert var stefnt á fund rauð-
birkins náunga, með kuldalegt
augnaráð, sem sat við gljáandi
rauðviðarskrifborð. Þar varð
Herbert að skrifa undir ýmis
konar skjöl viðvíkjandi láninu
og fékk 1470 dali greidda, þegar
bankinn hafði dregið ársfjórð-
ungsvexti frá lánsupphæðinni,
sem var fimmtán hundruð dalir.
Það vildi svo til, að þennan dag
voru honum greidd mánaðar-
launin í skólanum, og Herbert
fór í bankann til þess að selja
ávísunina. Við dyrnar á skrif-
stofu gjaldkerans stóð feitlag-
inn náungi með gráan hatt og
vindling í munnvikinu. Náungi
þessi lagði fingur, sem líktist
kló, á handlegg Herberts, og
bjórþefurinn angaði af vitum
hans um leið og hann sagði:
-— Heyrið mig, prófessor, ég
vil ékki gera yður ónæði, en
ég er með reikning, sem þér
verðið að borga.
— Mig varðar ekkert um
néina reikninga, sagði Herbert.
— Illa trúi ég því. Þetta er
reikningurinn frá bakaranum.
Ég geri ráð fyrir, að þér hafið
notað þær vörur, sem við höf-
um sent til yðar, og þér vitið,
að við höfum verið dregnir á,
greiðslunni í sex vikur.
Herbert sneri yið og flýði.
Hann hafði séð Black koma. Og
einhverjir nemendur hans gátu
þá og þegar átt þarna leið um.
Þegar hann kom út í High
Street, varð hann var við tóm-
leikatilfinningu bæði í brjósti
og höfði. Hann hljóp í dauðans
ofboði fram hjá grænmetissal-
anum á horni götunnar, sem
hann bjó við, því að hann minnt
ist þess skyndilega, að hann
S NVJA BIO "55 f | BBB G&MLA BlO ssss
I Bræðra þrætnr (Unfinished Business) Vestorfarar
Irene Dunne Preston Foster Robert Montgomery Sýnd kl. 7 og 9. (Go West). THE MARX BROTHERS. Sýnd kl. 7 og 9.
Sýnd kl. 5. Kl. 3M>—6Y2:
Eiturbyrlarinn. (The Mad Doctor of Marget | Street) / Lionel Atwill. Una MerkelJ Börn fá ekki aðgang. | • Stúdentaástir 1 (All Women Have Secrets). 1 Virginia Dale. Jean Cagney.
hafði séð Önnu í áköfum sam-
ræðum við gamla, durgslega
búðareigandann fyrir fáeinum
dögum. Þegar hann kom fyrir
hornið sá hann pilt með ein-
kennishúfu starfsmanna mjólk-
urbúsins fara út úr húsi sínu
með glott á vörum og hristi
höfuðið. Hann beið meðan pilt-
urinn snaraði sér upp 1 vagn-
sinn og ók burt. Því næst gekk
hann hægt heim að húsinu,
opnaði dyrnar og heyrð mál-
róm Önnu í herberginu, sem
sneri út að garðinum:
— Aldrei á ævi minni hefi
ég verið móðguð á smánarlegri
hátt. Ég fer strax á fund fram-
kvæmdastjóra mjólkurbúsins.
Ef nokkur snefill af manndómi
væri í Herbert. . . Hún stein-
þagnaði, þegar hún sá svip Her
berts.
— Eða ef þú greiddir reikn-
inga þína í stað þess að stela
matarpeningunum.
Anna stakk fingrunum í eyr-
un og tók að syngja danslag há-
stöfum. Herbert greip þungan
koparlampa með grænum gler-
hjálmi, hóf hann á loft og
fleygði í gólfið af þvílíkum
krafti, að húsið nötraði og níst-
andi brothljóð kvað við. Eilen,
sem Anna hafði verið að tala
við, hnipraiði sig saman og fór
að gráta. í stiganum heyrðist
HBLJARS'ffOKm®
Torzó krosslagði hendurnar og horfði gneypur fram
fyrir sig.
„Ég stökk yfir! Ég get ekki sannara orð talað. Ég get
svarið það!“ sagði hann.
Sýningarstjórinn fór nú að brölta á fætur, hvessti aug-
un á Torzó, kreppti hnefana og gerði sig líklegan til að ráð-
ast á hann. En Torzó hörfaði lítið eitt aftur á bak og tók
stöðu eins og þaulæfður hnefaleikari. Þegar Vilmundur sá
það, fór hann út í aðra sálma. ,
„Jæja, góði!“ sagði hann. „Ef þig langar til að verða
að ginningarfífli og viðundri, þá ætti mér að standa á sama,
þó að þú verðir það. Ég hefi boðið þúsund krónur þeim, sem
fyrstur verður til að stökkva þetta stökk. Ég hefi ljósmynd-
ara og biaðamenn hér við höndina. Eysteinn Örn, sem þú
sérð hérna, ætlar að freista stökksins í fyrramálið. Ef veður
leyfir, verður hann hér á morgun klukkan hálftólf.“
Nú hækkaði brúnin á Torzó, og hann tók aftur fyrri
gleði sína.
„Já, já. Ég skal koma hingað og stökkva líka,“ sagði
hann frá sér numinn af gleði. „Er það ekki allt í lagi, Jói?“
Feiti Jói varð íbygginn á svipinn og horfði í gaupnir sér.
„Við sjáum, hvað setur“, sagði hann dræmt.
Feiti Jói greip undir armlegg Torzós og leiddi hann
burt. Hann hafði tekið eftir viðsjárverðum glampa í augum
sýningarstjórans. Jóa duldist það ekki heldur, að eitthvað
var bogið við það, að reiðikast Vilmundar skyldi snúast svo
WsS
PL.EASE DON'T
SE PLIPPANT^
» ABCH IE / TfÉ
SOKG.'y, OLD
GIRL/ HOW’S
. SCORCH ?
, ÁP feat'/res
SCOBCHY DID A <SOOD JOB/
PlRÉ'S BEAUTIFUL/ THIS PLACE
IS SWAKMIN5 WITH SOLDIEES.
THOUGH...HM/ ONLV WAY X
CAN THIN< OP TO 60, IS UP/ .
( UP 7! ACCHIE
YOU’VE SOT IT/
THAT’S JUST WHERE
—I WE’LL 60/ t-. ,_-
THE BULLET ONLY 6BA2ED
HIS HEAD/ BUT WE’VE 60T
TO 6ET HIM TO SAFETY. ..
OUT OF HERE, AT ONCE /
A-ARE VC
KIDPIN6 ?!
LUSYA: Vertu nú ekki svona
léttúðugur!
COTTRIDGE: Fyrirgefðu,
vina. Hvernig líður Erni?
LUSYA: Kúlan hefur aðeins
strokizt við höfuðið á hon-
um. Við verðum að koma
honum héðan í burtu strax,
COTTRIDGE: Erni hefur tek-
izt vel. Eldarnir loga fallega
ennþá. Hermennirnir eru
allir úti á flugvellinum.
LUSYA: Það er ráðið. Við
förum upp á loftið.
COTTRIDGE: Ertu að gera‘
gys að mér? ,