Alþýðublaðið - 29.07.1943, Blaðsíða 8

4
ALÞYÐUBL' OIÐ
Fimmtudagur 29. júlí 1943.
P
efbr tudwixj Leuisohrv.
■TJARNARBIÓB
Konai með grænu
augun.
(Green Eyed Woman)
Ameríkskur gamanleikur.
Bosalind Bussell
Fred MacMurray
Sýnd kl. 5 — 7 — 9.
PRÓFESSORINN hafði sent
konu sína í sveit og borðaði
því á veitingahúsi.
Hann kallaði á þjóninn og
sagði kurteislega: „Afsakið,
þjónn, mér finnst ég hafa beð-
ið óratíma eftir steikinni. Ger-
ið þér svo vel að segja mér,
hvort þér hafið gleymt henni,
hvort ég er búin að borða hana
eða hvort ég hef ekki enn þá
beðið um hana?“
*
D
AÐUR án áhættu er lé-
?g íþrótt.
Priscilla Craven.
UNGUR maður spurði einu
sinni auðmanninn J. P.
Morgan: „Hvernig á ég að
græða fé?“ Morgan svaraði:
„Finnið þér einhvern hlut, sem
allir vilja eignast og vilja borga
10 aura fyrir. Svo skuluð þér
framleiða hann fyrir 5 aura.“
£^ST1N er harðstjóri, sem
iengum hlífir.
Corneille.
¥ HJÓNABANDINU kynn-
"■ ist konan löstum karl-
mannsins en aldrei kostum
hans.
Ch. Fourier.
❖
ÞAÐ er ávallt hægt að hafa
stjórn á augunum, en mað
ur ræður ekki alltaf yfir vör-
unum.
W. J. Locke.
, *
ISTIN að þóknast öðrum
I er sú að kunna að blekkja.
Vauvenargues.
vænt um þessa sönnun þeirrar
fangavistar, sem hún hafði í
hyggju að halda honum í. Það
var engin furða, þótt hann væri
fullur angistar, þegar svona var
í pottinn búið. Honum þótti líka
vænt um að fá að vera einn
þessa þrjá klukkutíma, sepa
ferðalagið varaði. Ef til vill
myndi hann losna við óttann og
geta lifað lífi veruleikans. . .
Þegar hann kom til sumar-
bústaðarins var í óða önn ver-
ið að búa undir gestakomu.
Lúella sagði, hávær og æst, að
allar aðrar stúlkur fengju að
bjóða til sín kunningjum og
skémmta sér með piltum, en
sér væri synjað um hvort-
tveggja. Hann væri alltaf al-
vörugefinn og súr á svipinn, og
móðir sín alltaf veik. I kvöld
ætlaði hún að bjóða til sín
unga fólkinu meðal sumargest
anna, og hún vonaði, að hann
yrði svo góður að láta það af-
skiptalaust. Aftur var hann
gripinn óttatilfinningu, og hug-
ur hans fylltist þoku, þegar
hann sá froðuna í munnvikum
Lúellu. Hann fann, að hönd var
lögð létt á arma hans og sá
að Eilen var að benda honum
að koma með henni út á sval-
irnar.
— Ég er dauðhrædd, sagði ■
hún lágt. — Framkoma Lúellu
er ekki eðlileg. Nákvæmlega
svona byrjaði það í fyrra skipt
ið.
— Hefirðu gert móður þinni
aðvart?
— Já, það hefi ég reyndar
gert, en þú veizt nú, hvernig
mamma er. Hún trúir engu,
sem hún vill ekki trúa.
Hann kinkaði kolli.
— Það er satt, hún blekkir
sjálfa sig þangað til það er
orðið henni um megn og sjálfs
lygin vex henni yfir höfuð.
— Að minnsta kosti, hélt
Eilen áfram — er ég hrædd
við að andmæla Lúellu. Ef illa
fer skellir mamma skuldinni á
mig.
— Ég er þér sammála, sagði
hann. — Ég er hræddur við
það líka.
— Ef þú vilt vera svo vænn
að vera hjá Conradshjónunum
í kvöld, skal ég sjá um, að hér
verði allt í röðu og reglu í
fyrramálið, sagði Eilen.
— Hefirðu talað við Helmer?
spurði Herbert og leit á hana.
— Nei, sagði hún, og döprum
svip brá fyrir á smágerðu,
tærðu andliti hennar. — Ég
vildi hlífa honum við því. Þú
veizt, að hann er fremur ein-
fafdur, en hann er samt að
minnsta kosti heilbrigður og
náttúrlegur, góður og ærlegur.
Herbert skildi allt í einu
makaval Eilenar. Hún hafði
beinlínis flúið frá fjölskyldu
sinni. Hún kaus heldur góða
og heiðarlega meðalmennsku en
mikla metorðgirnd samfara and
legri smæð og siðferðilegri rotn
un. Hann lagði höndina á öxl
hennar.
—Þú ett gæðastúlka, Eilen,
taktu þetta bara ekki of nærri
þér. Ég bjarga mér einhvern
veginn.
Conradshjónin voru himinlif-
andi yfir komu hans. Óttinn
vék frá honum í fáeina klukku
tíma, en kom aftur um nóttina í
kyrrlátu og hljóðu sumarhúsinu
og varð enn þá meiri, þegar
Anna kom daginn eftir. Af til-
viljun heyrði hann samtal í hálf
um hljóðum milli Önnu og Eil
enar, strax eftir að Anna kom.
— Þú gerir svo vel og heldur
saman á þér déskotans þverrif-
unni, Eilen! Lúella er alheil-
brigð, Það er augljóst að hana
langar til að giftast, og ég skil
ekki, hvernig á því stendur, að
svona falleg stúlka skuli ekki
finna hinn rétta maka.
— Ef til vill verða piltarnir
þess varir, að hún er ekki með
öllum mjalla, sagði Eilen hugs
andi. Herbert heyrði, að Anna
rauk upp og málrómur hennar
varð stálharður.
— Farðu út, og láttu mig
aldrei heyra þetta framar! Lú-
ella er ekki síður með öllum
mjalla en kunningjar okkar og
stendur þeim ekki að baki að
gáfum. En auðvitað öfundarðu
hana af fegurð hennar.
Anna barðist gegn örlögun-
um, jafnt í þessu efni, sem öðr-
um,' með lygum. Og Herbert
lagði þá spurningu fyrir sjálfan
sig, hvenær örlögunum þókn-
aðist að afhjúpa hana.
Hann skreið inn í skel sína.
Til voru götur og stígar, þar
sem hann gat verið einn. Það
var nú til dæmis grýtta strönd
in við víkina, þar sem hann gat
setið tímunum saman og hlust
að á ölduniðinn. Aðeins á slík-
um stundum gat hann losnað við
óttann. En óttinn kom aftur og
vofuskuggarnir hófu hinn vit-
firringslega dans sinn í undir-
vitund hans um leið og hann sá
framan í Önnu eða heyrði mál-
róm hennar. Hann horfði á hana
þvert yfir borðið á matmálstím
um. Hann gat aldrei vanizt
henni, hversu hart sem hann
lagði að sér. í stað þess að
harðna urðu táugar hans sí-
fellt viðkvæmri og æstari. Nef
hennar, kjálkar og skolmórautt
hár, önuglyndi hennar og
vonzka, þokukennndar hug:
myndir hennar um liðna tím-
ann, ögrandi þrjózka h’ennar og
sjálfselska, málæði hennar og
þvæld vígorð, allt, allt þetta
þjáði hann eins og stunga eitr-
aðs skordýrs. í augum hans var
hún óþolandi ljót og óskiljan-
leg. Hann vissi, að mat hans
var ekki fullkomlega í samræmi
BS NÝJA BfÓ “ 1 ! OI GAMLA BfÓ SS
Leynil&greglDmaðurlDO Michael Shayne Unga Rynslóðin
(Michael Shayne Privat (We Who Are Young)
Detective)
Spennandi lögreglumynd. LANA TUBNEB
Lloyd Nolan JOHN SHELTON
Marjorie Weaver Sýnd kl. 7 og 9.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
við raunveruleikann, en sú
Anna, sem hann sá í ljósi sárr-
ar þjáningar margra og langra
ára, var ekki hin sama og ó-
kunnir sáu. í augum hans hafði
hin siðferðilega vernd hennar
mótað útlit hennar eftir sjálfri
sér.
Það, sem nú bar við, var
hörmulegt, og þó olli það Her-
bert að vissu leyti hugarléttis.
Dag nokurn kom Agnes Conrad
til hans óttaslegin á svip jafn-
framt með hluttekningu í hverj
um an'dlitsdrætti. Hún sagði, að |
blöðin, sem væru nýkomin frá
New York, hefðu hörmuleg tíð
indi að flytja. Það hafði kvikn |
að í stóra vöruhúsinu, sem-stóð
í sama hverfi og hús Herberts,
af völdum sprengingar, og ann-
ar eins eldsvoði hafði ekki sézt
í manna minnum. Öll húsin við
þessa götu voru í hættu. Hann
tók blaðið og las greinina um
eldsvoðann, og þar var hús hans
sérstaklega nefnt.
— En góða Agnes, húsið er
vátryggt. Ég get ekkert aðhafzt,
svo að ég held, að ég verði hér
kyrr og sjái, ’hverju fram vind-
ur.
l' 1 huganum sá hann gular og
rauðar eldtungur teygja sig í
áttina til þessa húss. Hann sá
það riða og hrynja í rúst, og
KALI FRÆKNI
var krikketkylfa. sem lá í hrúgunni af íþróttatækjunum.
Kali sneri, eins og á stóð, baki að fjörulallanum. Illkvittnis-
legum glampa brá fyrir í augum Samúels.
Fjörulallinn kreppti höndina um kylfuna, hóf hana’ á
loft og tók undi sig stökk. Kali snéri sér við — aðeins and-
artaki of seint!
Krasssss!
Um leið og kylfan skall á höfði hans, sortnaði honum
fyrir augum, og hann hneig meðvitundarlaus niður á gólfið
án þess að heyrðist frá honum hósti eða stuna!
ÞRIÐJI KAFLI
Svaðilför Kala.
Samúel kraup á kné og sópaði saman perlunum, sem
lágu á víð og dreif um gólfið í kofanum, því að Kali hafði
misst könnuna úr hendi sér við fallið.
Fjörulallinn hafði hraðann á og tíndi þá alla upp í könn-
una’ aftur og stakk henni svo undir skyrtu sína. Hann varð
hálf vandræðalegur á svipinn, þegar hann virti fyrir sér
Kala meðvitundarlausan.
,.Fíflið mitt litla!“ sagði hann „Hvað á ég að gera núna?
Ef 'hinir drengimir sjá. að ég hef slegið Kala í rot-“
Bú-úmm! /
Samúei hrökk við þegar hann heyrði hljóðið. Það kom
frá sjónum. Hann hljóp út og horfði í áttina til sjávar. Hann
fölnaði upp.
Skip var að varpa akkerum út fyrir eyjunni og hafði
o
AP Features
<&PCHI£, 5C0UTIMC
THE NAZI P05T
BEPORE DAWM,
DI6COVEBE A HIDDEN
PUAME,,,BAC< IM
THE ATTIC WITH
6COCCHY AMD UU5YA
THEY HEÁR TODT
BOAETIMC TO HIS
WIPE THAT HE HA5
HI6 PBEPACATIOMS
MADE POS 5PEEDY
EYIT IF THIMOE
5HOUUD <30 WBOMG,,,
X HAVE A U0MS-KAM5E PUAME
HIDDEM SAPEUY IN THE WOODS/
WE'UU DI5APPEAB TOSETHER. I
DEAR. 5HOUUD THE RU55IAN6 ,
PfZOVE
/ UET IT BE
r MY UITTUE
5ECRET,
JU5T NOW,,
r THEOE’E A MAZI POR
YOU/ IT’S A OME-6EATER
Wwtm puame : -
YOU'D BETTER TEUU '
ME WHEBE IT'S HIDDEN
RUDOUPH / IF ANYTHING
5HOUUD HAPPEM TO 1—
-----1 YOU... r--^

í könnunarferð finnur Cott-
ridge flugvél, sem vandlega er
falin í skóginum. Þegar hann
kemur aftur á loftið til Lusyu
og Arnar kemst hann að því að
Todt ætlar að nota þessa flug-
vél til þess að flýja ef eitt-
hvað óvænt kemur fyrir . .
TODT: Ég hef langferðaflug-
vél falda í skóginum. Við mun-
um flýja saman, elskan mín,
ef til þess kæmi að Rússarnir
yrðu of sterkir.
KONA TODT: Það væri
betra fyrir þig að segja mér
'hvar hún er falin ef eitthvað
kæmi fyrir þig... ,
TODT: Láttu mig geyma
leyndarmálið......