Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 11.11.1934, Side 2
2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
r
A vegum loftsins
Eftir J. Foltmann flugkaptein.
.
Wm
-■ . i • , / i-ír '
■
■RhMI
WSWíí
WMíuá
WnfmÁut
Myndin hér að ofan er af stœrstu fluguél stm til er,
pýzku farpegafluguéL■■ nni DOX, sem er réttnefnt fljúgandi
skip. Fluguélin getur tekið 165 farpega og mikinn farang-
ur að auki. í eftirfarandi grein lýsir danski flugkapteinninn
Johan Foltmann hinum stœrstu loftförum, sem til eru, mun-
aðinum í útbúnaði peirra og gerð peirra. Foltmann heldur
pui fram, að ef farpegaflutningur á uegum loftsins eigi að
uerða almennur og ná til allra, pá uerði að taka upp nýjar að-
ferðir. DOX eyðir 6000 kg. af bensíni á klst. Ef til uill uerð-
ur i. isel-mótcrinn tekinn til afnota i pessi miklu loftför fram-
tíðarinnar
EIR, sem hafa fylgst meö
sögu loftíaranna frá fyrstu
tið og jafnvel sjáJfir UKnið að
pví að gera flug alment, hljóta
að gleðjast yfir því, hversu mjög
farþegaflutningur á vegum , lofts-
ins hefir aukist hin sfðustu ár.
Menn haía það á tilfinninigunni,
að hræðs lan við að nota þessi
nýju farartæki sé svo að segja
horfin.
Fyrstu árin var það talinn mjög
mikill vottur um hugnekki að fara
í flugferð. Flug var þá yfirleitt
skoðað sem íþrótt, og þeir menn
taldir hetjur, sem þá íþrótt
þreyttu — og satt að segja var
töluvert til í þessu.
Flugvélarnar, sem voru notað-
ar, voru aðallega hernaðarflug-
vélar. 1 þeim var farþegunum
— eða í mesta lagi þremur far-
þegum — komið fyrir í sérstök-
um hólfum í flugvélunum, og
urðu þeir að vera mjög vel út-
þúnir, í þykkum skiinnjakka eða
loðfeldi, flughettu og með heljar-
mikil gleraugu. Og það var held-
ur ekki neitt sérstaklega þægi'legt,
þð slitja í köldu veðri með herðar
og höfuð út úr flugvélinni. Viind-
urinn þaut um nefbroddinin á
manni með meira en hundrað km.
hraða, og það var heldur ekki
hægt að fara nema stuttar loft-
farir í þessum flugvélum. — Á
þesísum tíma höfðu flugvélarnar
ekki nema einn mótor, öryggið
við lendinguna var mjög lítið, og
í vélunum var hvorki radio eða
flugvélaverkfæri eins og þau eru
nú.
Það, sem var íþrótt fyrir um
6 árum, er nú orðið alt annað. Nú
er íþróttin orðin að algengri at-
vinnugrein, og þeir fjöldamörgu,
sem nú ferðast með flugvélutm,
eru engir íþróttamenn og þeim
dettur ekki í hug að hugsa um
áhættu eða því líkt.
Að þetta er nú orðið þannig
er ekki að eins að þakka
framþfóu:n í útbúuaði véla, radíó
eða flugvélaverkfænum, heldur
eiinnig og jafnvel fremur þei'm
þægindum, sem nú hefir verið
komið fyrir í flugvéiunum, svo
að farþegunum geti liðið vel á
ferðalagiinu.
Nú á tímuni er eins þægilegt að
ferðast með f! ugvélum og misð
beztu brautarliestum eða bifreið-
um. Áhættan er svipuð— en hraö-
inn margfalt meiri — og tíminn
er dýnmætur.
Flestar flugvélar, sem nú halda
uppi áætlunarferðum með far-
þega, flutning o-g póst, hafa
marga mótora, eru mjög stórar og
taka 16 farþega eða fl-eirj. Þær
eru útbúnar með öllum nútimans
þægindum. Farþeginn tekur sér
,kæti í þægilegum hiægjindastól og
situr þar við stóran glugga.
Teppi eru á gólfinu, gljáður
„panill“ á þiljunum. Uppi undir
loftinu 'eru net fyrix farþegatösk-
urnai], en hin stærri „koffort" eru
iátiin í farmgeymslu flugvélarinn-
ar. Þegar farþeginn hefir fengið
sér sæti í hægindastólnum, finst
hoinum að hann sitji heima! í sín-
trm eigin hægindastól við ylinn
frá eigin arni.
„Því stærri því betri,“ segir
gamalt máltæki, og það á vel
við um farþegaflugvélarnar, þvi
að þess stærri sem farþegaflugh
vélin er, því stærra rúm hafafam-
þegarnir, og þvi, meiri þaegindi er
hægt að hafa. Á vissum loftleið-
um er ekki að ei-ns hugsað um
hin venjulegu þsegindi farþeg-
anna, h-eldur og einnig um him
efnislegu þægindi þeirra. í flug-
vélunum, sem fara lengstu loft-
leiðirnar, eru matsalir, veitimgaL
skálar, samkvæmissalir o. s. frv.
I enskum og þýzkum farþega-
fJugvélum -er allur silíkur útbún-
aður fullkomnastur.
Það er ekki að ástæðulausu að
menn kalla hinar miklu farþegai-
flugvélar -nútímans „Regin lofts-
Ljósmyndastofa
Sigurðar Guðmundssonar
Lækjargötu 2,
sími 1980, heima
4980.
Fullnægir fylstu
kröfum nútím-
ansíljósmynda-
gerð.
FARÞEGASALURINN I DOX