Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 02.02.1936, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Njó
Saga
eftir Gustaf Jansson.
UPPHAFLEGA hafði verið ráð-
gert að lagt. yrði upp um
hádegisbilið, en sökum pess, aÖ
hershöfðinginn hafði látið í ljós,
að sig langaði tii að vera par
við, pá var förinni frestað um
tvær klukkustundir. Flugmaður-
inn stóð hjá vél sinni og beið,
og fáeinir mannvirkjaiiðar sátu i
hóp og töluðu saman. Þeir höfðu
ekkert að gera, pví að sprengjun-
um hafði verið komið fyrir par
sem pær áttu að vera. Fram-
hliðin á flugvélaskýlinu hafði
verið tekin burt og par framan
við stóðu eitthvað um tuttugu
liðsforingjar, sem hörðu komið
til pess að horfa á dirfskufult
njósnarflug félaga síns. Flugmað-
urinn brá hendinni upp að munn-
inum og geispaði lítilLega. Hann
var ópolinmóður eftir pvi að
komast af stað, en ósk hershöfð-
ingjans tafði brottförina. Sér til
dundurs fór hann pví að horfa á
tvær hersveitir, sem voru að æf-
ingum i nokkur hundruð metra
fjariægð.
Þá 'kom maður ríðandi úr borg-
inni.
Það var eins og líf færðist í
liðsforingjahópinn. Ætli peir
fengju nú e’kki að s'á eitthvað
bráðum? Jú; hershöfðinginn
haföi nýlokið við hádeg:sverðinn.
Flugmaðurinn teygði úr sér og
dró djúot andann. Allar líkur
bentu til pess, að hann hefði
lilllllli.M.mmílllillllllliii'lil.llllli.ill
Alþýðubrauðgerðin,
Laugavegi 61. Sími 1606.
Seljum okkar viðurkendu
brauð og kökur með sama
lága verðinu:
Rúgbrauð á 40 aura.
Normalbrauð á 40 aura.
Franskbrauð heil á 40 au.
— hálf á 20 au. .
Súrbrauð heil á 30 aura.
— hálf á 15 aura.
Vínarbrauð á 10 aura.
Kökur alls konar, rjómi og
ís. Sendum um allan bæ.
Pantið i síma 1606.
Brauðgerðarhús:
Reykjavík, Hafnar-
firði, Keflavík.
snarf lugið.
heppnina með sér. Það var að
vísu pykt í lofti, en pað var
ekkert sem benti til pess, að ekki
yrði logn. Það hefði varla verið
unt að velia heDpilegri dag.
„Loksins," tautaði hann. Úr
borginni kom hópur ríðandi
manna.
Hermennirnir parna yfir frá
gerðu hvíld á staðnum. Það hefði
verið illa gert, að lofa peim ekki
að horfa á. Liðsforingjarnir komu
nær,.
Er alt tilbúiö, höfuðsmaður?
kpurði undirforinginn vingjarn-
Lega.
Alt tilbúið, sagði flugmaðurinn
og kinkaði kolli. Hann leit í svip
á flugvélina — nei, par var ekk-
ert sem vantaði.
Mannvirkjaliðarnir stukku á
fætur og fóru hver á sinn fyrir
fram ákveðna stað.
Hershöfðinginn með fylgdarliði
sínu reið nær og nam staðar spöl-
korn frá flugskýlinu. Hann heils-
aði flugmanninum vinsamlega,
veifaði hendinni til liðsforingj,
anna, en horfði annars á flugvél-
ina. Hann hafði alt af vakandi á-
huga fyrir piessu hjálpar-
gagni hernaðartækninnar, og
hann lét pað aldrei undir höfuð
Leggjast, áð horfa á, pegar lagt
var upp. Hann stökk léttilega af
baki og gekk að flugvélinni. I
dagsbirtunni glitraði á langa röð
af heiðursmerkjuin á br'ósti hans;
pað blikaði á gullið á húfunni, og-
sverðsfceiðarnai’ slógust taktfast
við Lakkskinnið í stígvéli vinstra
fótar.
Jahá ... jahá ... ágætt, sagði
hann og brosti, svo að skein í
tvær raðir jafnra, hvítra tanna
undir vaxbornu og vel hirtu yfir-
sfceggi. Hann kinkaði vmgjarn-
Lega kolli til flugmannsins. Nú
... hvað, höfuðsmaður?
— Þiegar hershöfðinginn segir
til.
Ágætt. — Sp”engjurnar eða
hvað? — Hershöfðinginn benti á
hylfcin sjö, sem voru fest pannig,
pð flugmaðurinn gat auðveldlega
náð til peirra.
Alveg rétt.
Ágætt — og haidið pér að Tiér
getið venð kominn aftur eftir
hálftíma?
Svo framarlega sem ekkert ó-
fyrirsjáanlegt kemur fyrir.
Fyrirtak! Og hingað?
Já ... svo fra'marlega sem alt
fer eins og ætlað er.
Ég ætla að bíða pangað til pér
komið. Maria mey og dýrlingarnir
varðveiti yður, höfuðsmaður! —
Hershöfðinginn steig eitt skref
aftur á bak. Mannvirkjaliðunum
var gefið merki, og peir tóku
að ýta vélinni áfram. Flugmaður-
Jnn settip|t í sæti sitt og lét mótor-
inn snúast fáeina snúninga til
neynslu. Hann vann ágætlega.
Flugvélin stóra ruggaði dálítið;
jörðin var ekki hennar rétta heim-
kynni. Með geysistóru vængina
panda rann hún klunnalega fá-
eina metra áfram; flugmaðurinn
í sæti sinu brosti til liðsforingj-
anna.
Með hendurnar á húfunum
kvöddu liðsforingjarnir hetjuna.
Flugmaðurinn hneigði sig lítillega
fyrir hershöfðingjanum, síðan
beindi hann allri athygli sinni að
véli ni. Mótorinn fór aftur að
suða. Flugvélin hentist áfram. —
Sólin brauzt fram í glufu milli
tveggja skýja. Flugvélin hafði
sagt sikilið við jörðina og sté
hratt á ská upp á við. I3að glamiv-
að' á vængina og glitraði á málm-
grindina. Vélin stieig sífelt hærra
og hærra; hún rann yfir sólskins-
beltið og inn í skuggann aftur;
hana bar við gagnsæjan bakgrunn-
inn, líkt og risavaxið fornaldar-
skorkvikindi.
Liðsforingjarnir og óbreyttu
hermennirnir voru fullir af áhuga;
pieir horfðu píreygði^ upp; í loft-
ið og störðu á eftir flugvélinni,
sem fjarlægðist óðum.
Ágætt, sagði hershöfðinginn, —
ágætt! Augun ljómuðu og pað
glampað' á heiðursmerkin. Há-
leitt ... herrar mínir, blátt áfram
háleitt!
Flugvélin minkaði og hvarf inn
i óendanleikann.
Hiershöfðinginn gamli laut höfði
og féll í djúpar hugsanir. Það
siem hann nú var vottur að, var
ekki að eins iindursamlegt; pað
hafði líka fyrirheit í sér fóigin.
Hvílíkt útsýni opnaðist ekki hér ..
framtíðarmynd svo stórfengleg,
að ... að ... Ágætt, sagði hann
upphátt. Ágætt.
Aðstoðarforingi hafði numið
staðar við hlið háns og sagt eitt-
hvað sem hann ekki heyrði. Boö-
liði í;om hlaupandi.
Hershöfðinginn bandaði með
hendinni til aðstoðarforingjans,
að hann s'kyldi fara.
Vandamálið er Leyst, hugsaði
hann. Vér purfum að eins að
tileinika oss framfarir tækninnar.
Það er leitt, að ég skuli vera orð-
inn of gamall til að fljúga.
Eoðliðinn kvaddi að hermanna-
sið og fór burt, pegar hann hafðí
gefið skýrslu sína, sem hershöfð'
inginn hafði ekki heyrt stakt orð
#f. Hvernig var hún annars -7
gamli maðiurinn snéri sér að ridd-
arahersi, sem hjá honum stóð, ;
parna tímaritsgreinin um hernaö'
arflug nútímans?
Ég hef hana hérna.
Fyrirtak! Ég sezt pá hérna á
meðan við bíðum. Þér skuluð sjá
um að ég verði ekki fyrir ónæði-
Hann tók við heftinu hjá riddara
hersinum og horfði enn einu sinni
í suðurátt. En sá iieikna hraði.
sem pessar flugvélar höfðu. Upp'
finningarnar ráku hver aðra, þær
stærstu og pær, sem mest olLu
tímamótium, voriu pegar í staö
teknar tii hernaðarafnota. — Fyr'
irtak. — Hershöfðinginn settist á
kápu, sem pjónn hans hafði breHL
á jörðlna, oog fór að blaða f Reft'
inu, sem riddarahersirinn hafðí
fengið honum. t
Flugmaðurinn var kominu
upp í sex til átta hundruð
metra hæð. Hann þaut áfram
og horfði stöðugt fram fyrir
sig. Súgurinn, sem ferðin veitti
svalaði andlit hans.' Samt fann
hann ekki súginn. Hann klemdi
munninn fast aftur og brosti
harðneskjulega. Hann var að
hugsa um erindi sitt, en það var
tvöfalt. Fyrst og fremst átti
hann að rannsaka aðstöðu óviH'
anna, en hann átti einnig aö
valda þeim tjóni, ef hann gæti-
Ilonum fanst sem hann heyrði
enn hávaðann frá félögum SÍO'
um, liðsforingjunum, og það
eggjaði einbeitni hans. Hann
beit saman tönnunum og augna-
ráðið varð kalt. Hann einsetti
Kaffibætir.
Það er vandi
að gera kaffJ'
vinum til
hæfis, svo að
hinn r é 111
kalfikeimur
hakli sér.
Hann svílmr
engan.
Keynið sjálf-
Munið að
biðja næst
um G. s'
kaffibæti.
Keynslan er
ólýgnust.
Þetta hefif
G. S. kaff‘'
bætir tekist-