Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 14.06.1936, Blaðsíða 8

8
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
OJÖLDA mörgum alþýðumönnum er prýðilega sýnt um
frásagnir og margir eru ágætlega ritfærir, jafnvel án
þess að hafa hugmynd um það sjálfir. Það kemur iðulega í
ljós, þegar menn, sem sjaldan eða aldrei hafa stungið niður
penna, eru af tilviljun fengnir til að skrá sögu, er þeir kunna,
eða segja frá atburði, er þeir hafa verið við riðnir, að þeir
leysa það svo af hendi, að æfðustu rithöfundum væri sam-
boðið. Og það er segin saga, að enginn segir jafn trúlega og
tilgerðarlaust frá lífi alþýðunnar, störfum hennar, hugsun-
um hennar, kjörum og lífsbaráttu en alþýðumennirnir sjálf-
ir, er þeim tekst upp að segja sína eigin sögu.
Sunnudagsblaðið tekur með þökkum til birtingar sem
flestar frásagnir úr lífi alþýðumanna, skráðar af alþýðu-
mönnum. Verkefni eru óþrjótandi. Hið daglega líf sjálft, starf
og strit á sjó og landi frá bæ og af, úti og inni, og sjaldgæfir
atburðir, góðir eða illir, er skera sig úr tilbreytingarleysi
hversdagslífsins. Flest öll íslenzku sjávarþorpin hafa orðið til
og vaxið upp í tíð þeirra manna, sem nú lifa, eða manna, sem
núlifandi menn hafa verið samtíða. Margur alþýðumaðurinn
mundi því geta skráð, eða látið skrá, ýmsan skemtilegan og
þarflegan fróðleik úr sögu síns þorps og jafnvel alla sögu
þess. Þar inn í mundi fléttast ýmiskonar fróðleikur, er væri
mjög upplýsandi um þann jarðveg, sem verkamannasamtökin
eru sprottin upp úr og um það, hverjum viðtökum þau sættu
á hverjum stað. Atvinnuhættir breytast og hverfur þá margt
í gleymsku, er mikið yrði gefið fyrir síðar að kunna skil á,
en engir eru til þess hæfari, að segja frá fornum atvinnu-
háttum, en þeir, sem sjálfir hafa tekið þátt í störfunum og
er eiginlegt að tala um þau.
Alþýðumenn, sendið Sunnudagsblaðinu sannar og sögu-
legar frásagnir um atburði úr lífi yðar eða félaga yðar og
þær verða birtar með ánægju!
,,Ég meina það, að ég á alls
ekki bamið.“
„Nú. Ekki hélt ég, að konan
þín væri svoleiðis."
Það var auðséð, að þetta
særði Þorgrím.
„Hún hefir aldrei verið laus-
lát og þetta er eiginlega ekki
síður mér að kenna.“
„Það skil ég ekki.“
„Ég hef alt af verið að brýna
hana á því, að hún ynni aldrei
fyrir grænum eyri, og núna um
daginn, þegar við urðum ósátt,
skelti hún því framan í mig, að
ég ætti ekki barnið.“
„Ég sé ekki, hvaða samband
er á milli þess að vinna inn
peninga og eiga barn,“ sagði
Brynjólfur og leit skringilega
framan í Þorgrím.
„Það er meðlagið maður. Hún
segir, að hann sé ríkur og fínn
maður og það sé engin hætta
á öðru, en hann borgi vel með
barninu. Hún skuli sjá um það.
Annars hefði hún alls ekki gert
þetta, sagði hún líka. Hún hefir
aldrei verið lauslát, hún Fína.
En skapið er svo mikið, að það
hefir dregið hana út í þennan
óþverra. Ég hefði getað barið
hana, en hún er svo sem ekkert
lamb að leika sér við.“
Brynjólfur var nú orðinn
rauður í framan og eins og
hann væri öskureiður. Hann
snéri sér frá Þorgrími og var
á leið upp, því að hann átti að
fara af vakt, og sagði, frekar
við sjálfan sig en Þorgrím:
„Fínn og ríkur maður og
engin hætta á öðru en hann
borgi. Er konan vitlaus?"
Svo var hann kominn upp
úr lestinni.
Þorgrímur horfði agndofa á
eftir honum og óþægilegur
grunur læsti sig í hug hans.
Bétta, iniúka gljáasn
fáið þér aðeins með
Mána-bóni.
„Ach du Hefeer
Augustin.“
Flestir hafa einhverntíma
raulað fyrir munni sér lagstúf-
inn: „Ach du lieber Augustin“.
En þeir eru -færri, sem vita,
hvemig lagið og textinn urðu
til.
„Lieber (kæri) Augustin“
var fiðluleikari í Vínarborg.
Árið 1697 geisaði landfarsótt
all-mannskæð — einskonar
Svarti-dauði — um Austurríki.
„Lieber A.ugustin“ var gleði-
maður mikill og þrátt fyrir
hörmungarnar, er yfir borgar-
búa dundu, lét hann ekki af
gleði sinni. Orti hann þá f jölda
af gamansöngvum og gerði lög-
in við.
Kvöld nokkurt bar svo við,
að „Lieber Augustin“ hafði
gægst fulldjúpt í flöskuna, lá
dauðadrukkinn í rennunni og
vi'ssi ekki almennilega hvoru-
megin tilverunnar hann var.
Alla daga var verið að grafa og
útfararstjórar og násmyrðlar
stöðugt á ferðinni. Bar þá loks
að stað þeim, sem atvikin höfðu
kosið til handa „Lieber August-
in“. Hugðu þeir manninn stein-
dauðan og óku honúm í stóra
gryfju, þar sem fjölda líka
hafði verið hrúgað saman. Lá
hann þar meðvitundarlaus
næstu nótt innan um dauðra
manna búka. En um fótaferða-
tíma morguninn eftir vaknaði
hann all-timbraður, komst til
sjálfs sín, en kannaðist ekkert
við þessa nýju félaga. Brátt
varð hann þess var, að hann
hafði hljóðfærið með sér. Tók
hann þá að leika í ákafa; fólk,
sem gekk um strætið heyrði til
hans og flutti hann aftur til
mannheima. En á meðan verið
var að tosa honum upp úr gryf j-
unni, spilaði hann og söng sem
ákafast: ,,Ach du lieber Au-
gustin alles ist weg.“
Síðan þetta skeði er komið
nokkuð á þriðju öld og „Lieber
Augustin“ löngu búinn að
drekka sig inn í eilífðina.
En lagið og vísan leikur enn
á hvers manns vörum.
RITSTJÓRI:
F. R. VALDEMARSSON.
STEINDÖRSPRENT H.F.
ISFIRZK SKÓLABÖRN
A FERÐALAGI UM SUÐUR-
LAND.
Frh. af 5. síðu.
sömu bílstjórana en þeir voru
ágætir, sem við höfðum. Á leið-
inni mættum við Togga í bíl og
var hann þá að keyra dáta af
Hvítbiminum, við veifuðum til
hans og hann aftur á móti. í
Almannagjá fórum við úr bílun-
um. Þaðan litum við nú í kring-
um okkur en Helgi fór með
bílnum áleiðis til Þingvalla, til
að panta kaffi fyrir okkur. En
í Almannagjá var maður, sem
skýrði fyrir okkur hvar búðir
ýmsra merkra manna hefðu
staðið. Síðan kom Helgi aftur
og þá fórum við að sjá Öxarár-
foss. Hann sagði okkur frá
myndun og sögu Þingvalla o. fl.
Þaðan gengum við að Peninga-
gjá. Þegar við vorum búin að
skoða þar fórum við í bílunum
til Þingvalla. Þar fórum við í
tjald til að borða og drekka.
Bílstjórarnir gerðust veitinga-
þjónar, því þeir voru búnir að
drekka.
Við borðið, sem ég sat við,
vorum við alls 10. Þar borðuð-
um við 4 kúffulla diska af kök-
um og drukkum líka mikið af
kaffi.
Frá ÞingvöIIum fórum við að
Álafossi; þar fóru flestir krakk-
ar í laugina og skemtu sér svo
vel, að þeir vildu helzt ekki fara
upp úr henni þegar þeim var
sagt það. Frá Álafossi fórum
við svo til Reykjavíkur, og
stoppuðum við Arnarhól, kl.
rúmlega 8%.
Áður en við fórum sagði
Helgi okkur að mæta á Arnar-
hólstúni kl. 4 y2 daginn eftir og
ætlaði hann þá að segja ákveð-
ið hvenær skipið færi.
Og svo fer hópurinn heim
með Dettifossi, kátur, frískur
og fróðari en áður.
pt. Rvík 9. júní 1936.
Valgerður Stefánsdóttir
(13 ára).
Aíeller
lfósmpdarar
hafa ávalt forystuna í
smekklegri ljósmynda-
framleiðslu. ,
Munið það og forðist
Iélegar eftirlíkingar.
Ljósmyndastofa
Signrðar Guðmundssonar,
Lækjargötu 3, Reykjavík.