Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 28.06.1936, Blaðsíða 5

alþýðublaðið
5
„Hvað ertu að segja,
mamma?“ kallaði Nanny.
„Ekkert.“
Frá Penn flýtti sér við bakst-
urinn og klukkan ellefu var
honum lokið. Fyrsta heyækið
var að koma af vestur ekrun-
um og því var ekið upp götuna,
að nýju hlöðunni. Frú Penn
hljóp út úr húsinu. „Nemið
staðar!“ hrópaði hún. „Nemið
staðar!“
Mennirnir hlýddu; Samrny
reis upp við olnboga, þar s'em
hann lá ofan á heyinu og starði
á móður sína.
„Nemið staðar!“ hrópaði hún
aftur. „Þið eigið ekki að láta
heyið þarna, þið eigið að láta
það í gömlu hlöðuna."
„Hvað er þetta! Húsbóndinn
sagði að við ættum að láta það
í þessa,“ svaraði einn mannanna
undrandi. Það var ungur maður,
sonur eins nágrannans. Adonir-
am hafði ráðið hann sem árs-
mann.
„Þig eigið ekki að láta heyið
í nýju hlöðuna, það er nóg rúm
í þeirri gömlu,“ sagði Sarah.
„Nóg rúm! Já, ég held nú
það, þið hafið enga þörf fyrir
nýja hlöðu, sú gamla er svo
stór. Jæja, við höfum það þá
þannig.“ Hann tók í tauminn á
hestunum og teymdi þá aftur
niður götuna. Sarah gekk aft-
ur inn í húsið.
Nanny lagði frá sér saumana.
„Eg hélt, að hann ætlaði að láta
heyið í nýju hlöðuna," sagði
hún undrandi.
„Jæja,“ svaraði móðir henn-
ar.
Sammy rendi sér niður af
heyvagninum og kom inn, til
þess að vita, hvort maturinn
væri ekki tilbúinn.
„Ég ætla ekki að elda neinn
mat í dag,“ sagði Sarah, „og
ég lét eldinn brenna út. En þú
getur fengið mjólk og brauð og
eplakökur.“ Hún lét mjólkur-
könnuna á eldhúsborðið og
sneiddi brauð fyrir þau. „Það
er bezt fyrir þig að borða strax,
ég þarf að láta þig hjálpa mér
á eftir.“
Nanny og Sammy litu hvert
á annað. Það var eitthvað á
seyði hjá móður þeirra. Hún
borðaði ekkert sjálf, en fór inn
í matarbúrið og þau heyrðu
glamur í diskum. Svo kom hún
fram með fult fangið af disk-
um og fötum. Hún sótti stóra
körfu út í skemmuna og lét
diskana í hana.
„Hvað ætlarðu að gera,
naamma?“ spurði Nanny ótta-
slegin. Hún var orðin náföl
og titraði af ótta, eins og hún
hefði séð draug. Sammy rang-
hvolfdi augunum og tugði epla-
kökuna í ákafa.
„Þú sérð það bráðum,“ sagði
frú Pemi. „En farðu nú upp og
taktu sarnan dótið þitt, ef þú
treystir þér til þess fyrir verkn-
urn í síðunni. Sammy, hjálp-
aðu mér til þess að taka upp
rúmið í svefnherberginu.“
„Ó, mamma, hvað gengur
eiginlega á?“ sagði Nanny með
andköfum.
„Þú sérð það bráðum.“
I næstu klukkutíma var mikið
um að vera í húsinu. Sarah Penn
barðist við innanstokksmunina,
eins og ísraelsmenn við Filiste-
ana forðum, og sigur hennar
var engu óglæsilegri en sigur
Davíðs. Hún flutti úr húsinu
yfir í nýju hlöðuna.
Nanny og Sammy hlýddu
skipunum móður sinnar um-
yrðalaust. Þau voru svo utan
við sig yfir öllum þessum ósköp-
um, að það var því líkast, sem
þau gengju í svefni. Nanny
hljóp fram og aftur með fult
fangið af fötum og dóti og
Sammy stritaði af öllum kröft-
um. Klukkan fimm um daginn
var búið að flytja alt úr hús-
inu yfir í nýju hlöðuna.
Öll hús eru einhverntíma not-
uð til annars, en þau voru í
upphafi ætluð til, og þannig var
því einnig varið með nýju hlöð-
una. Adoniram hafði ætlað hana
til heygeymslu, en nú var f jöl-
skylda hans flutt í hana. Sarah
skoðaði sig um í hlöðunni og
leist vel á bústaðinn. Fjósið
myndi geta orðið fyrirtaks
svefnherbergi og í þreskiklef-
anum var ágæt múrpípa, hann
gæti orðið eldhús. Sjálfri hlöð-
unni mætti breyta í tvær stofur,
og hún var svo há að nægilegt
rúm myndi verða fyrir Nanny
og mann hennar uppi á loftinu.
Og þegar búið væri að setja upp
skilrúmin og gluggana, þá væri
hlaðan orðin fyrirtaks íbúðar-
hús.
Klukkan sex var búið að setja
eldavélina í þreskiltlefann, það
sauð á katlinum og bollarnir
voru komnir á borðið. Pllaðan
var engu óheimilislegri en gamla
húsið hafði verið.
Vinnupilturinn mjólkaði kýrn-
ar, og þegar Sarah sagði
honum að fara með mjólkina
yfir í nýju hlöðuna, varð hann
svo hissa að nærri lá að hann
hellti allri mjólkinni niður. —
Snemma næsta morguns vissu
allir í þorpinu að kona Adonir-
ams Penn væri flutt í nýju hlöð-
una.
Karlmennirnir stóðu í hópum
og skröfuðu um þetta og kon-
urnar bundu klúta um höfuð sér
og hlupu í næstu hús til þess að
spyrja og segja frá. Allir störðu
á hlöðuna forvitnisaugum. Sum-
ir héldu að Sara væri orðin
brjáluð, aðrir að hún vséri hald-
in af illum anda, en allir voru
sammála um að eitthvað væri
bogið við þetta.
Á föstudaginn kom prestur-
inn til þess að heimsækja hana.
Það var fyrrihluta dags og hún
var að búa til miðdegismatinn.
Hún svaraði kveðju hans með
auðmýkt en hélt síðan áfram
við verk sitt og það var reiði-
glampi í augum hennar. Hún
bauð honum ekki inn.
Presturinn stóð í dyrunum og
hóf mál sitt. Hann var kominn
til þess að vita hvernig á þessu
uppátæki hennar stæði að fiytja
í fjóshlöðuna þegar maðurinn
hennar væri ekki heima.
Sarah lofaði honum að tala
út, en svo tók hún til máls, ró-
leg, en ákveðin og augu hennar
leiftruðu.
„Það er þýðingarlaust að tala
um þetta við mig séra Hersey,“
sagði hún. „Mér er fullkomlega
ljóst hvað það er, sem ég hefi
gert og ég veit að það er hið
eina rétta. Guð hefir gefið mér
styrk til þess, að vinna störf
mín til þessa, án þess að nokkur
hafi þurft yfir þeim að kvarta.
Hann hefir einnig hjálpað mér
við þetta og ég veit að það er
vilji hans að ég búi í góðri og
heilnæmri íbúð, en ekki í hús-
kumbaldanum þarna. Það er
hreinasti óþarfi að vera að vor-
kenna mér, eða álíta mig brjál-
aða.“
„Auðvitað vill guð að yður
líði altaf vel, Mrs. Penn,“ sagði
presturinn, „og þér hafið auð-
vitað ráðfært yður við hann í
bænum yðar áður en þér stiguð
þetta skiæf. — En maðurinn
yðar — —“
„Maðurinn minn er engu
bættari þó að dóttir mín veslist
upp í sagga og myrkri. Og ég
veit að guð vill ekki heldur að
það verði, svo framarlega sem
mögulegt er að afstýra því.“
Og presturinn varð að fara
við svo búið, fullviss um það,
að Adoniram myndi ganga ólíkt
ver að lynda við Mrs. Penn en
himnaföðurnum. Allir voru
undrandi á þessu.
Þegar kýmar komu lét Sarah
setja þrjár þeirra í gamla fjós-
ið, en þá fjórðu í kofann, þar
sem ofninn hafði verið. Þetta
vakti enn meiri undrun. Fólkið
hvíslaðist á um að kýrnar hefðu
verið reknar inn í gamla íbúðar-
húsið.
Um sólsetur á laugardaginn,
þegar búist var við Adoniram,
var hópur manna saman kom-
inn í grend við nýju hlöðuna.
Vinnumaðurinn mjólkaði kým-
ar, en kom þó ekki út úr f jós-
inu aftur.
Sarah hafði lagt kvöldmatinn
á borðið og farið í hreinan kjól.
Nanny og Sammy voru altaf á
hælunum á henni, þau störðu á
hana stórum augum, og Nanny
var náföl.
Sammy leit út um gluggann á
þreskiklefanum. „Þarna kemur
hann,“ sagði hún hvíslandi, og
Nanny gægðist yfir öxlina á
honum. Mrs. Penn hélt áfram
við vinnu sína.
Bömin horfðu á Adoniram,
þegar hann sté af baki og gekk
heim að húsinu. Hann sté af
baki við hliðið og gekk heim að
húsinu. Hann tók í hurðarhún-
inn, en dyrnar voru læstar.
Hann virtist vera undrandi og
gekk yfir að skemmunni. Hún
var sjaldan læst þó enginn af
fjölskyldunni væri heima.
Nanny tók andköf, þega.r hún
hugsaði til þess, hvernig honum
myndi verða við að sjá kúna.
Adoniram gekk fram á stéttina
Frh. á 7. síðu.
VERÐ VIÐTÆKJA ER LÆGRA HÉR A
LANDI, EN I ÖÐRUM LÖNDUM ÁLF-
UNNAR.
Viðtækjaverzlunin veitir kaupendum viðtœkja
meiri tryggingu um hagkvæm viðskifti en nokkur
önnur verzlun mundi gera, þegar bilanir koma
fram í tækjunum eða óhöpp bera að höndum.
Ágóða Viðtækjaverzlunarinnar er lögum samkv.
eingöngu varið til rekstur útvarpsins, almennrar
útbreiðslu þess og til hagsbóta útvarpsnotendum.
Takmarkið er: Viðtæki inn á livert heimili.
fiðtækiaverzlM rkisins,
Lækjargötu 10 B. Sími 3823.