Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 31.01.1937, Side 5

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
værum boittir. Genigum við nú
fram og aftur um fjöruna all-
langa stund, en fórum svo aftur
tmdir bátinn, og nú urðum við
eikki fyrir neinu ónæði pað sem
eftir var niætur.
Þegar dagaði fórum við að at-
huga, hvort nokkuð sæist sér-
keminiiiegt, og gátum við enga or-
sök fundiö þeiss, e'r við heyrðum
um nóttina.
Urn morguninn kom hreppstjóri
og mokkrir fleiri meínn ásamt yf-
irmönnum skipsins. Fóru þeir um
borð eftir strengnum, enda var
nú orðið mjög stutt bil milli
skips og lands.
Bkki var neitt unnið að björg-
un þenna dag og Gísli Oddsson
stýrimaður sagði, að þeir ætluðu
að reyna að koma skipinu á flot
aftur.
Nú var bætt við 2 varðmönn-
um, svo eftir þetta vorum viö
4. Gerðum við okkur sæmilegt
sjkýli úr skipsbátnuim, rekastaur-
uim og sandi. Leið okkur þar
bærilega, þótt köld væru hýbýli,
og urðum við ekki varir neinna
dularfullra fyrirbrigða upp frá
þessu.
Þegar nauðsynlegum undirbún-
ingi var lokið, voru strandmenn
fluttir til Reykjavíkur nema skip-
stjóri, 1. og 2. stýrimaður og vél-
s.tjóri. Komu þeir þvínær daig-
lega til skipsins og litu eíftir á-
ssta,ndi þeiss. No,rðanátt og frost
hélst og því var lítið um sjó,
enda, haggaðist skipið ekki og
lítill sjór kom í það. Aftur á
móti safnaðist að því sandur, svo
að brátt mátti ganga þurrum fót-
um að því meðan lágsjávað var
og um timai var sandtangmn orð-
inn svo, að ejkki var meira en
mainnhæð upp á borðstokkinn
Öðnum megin. Svo var ástatt þeg-
ar björgunarskipið „Geir“ kom
austur nokkrum dögum eftir að
s.trandað var. Hamn kom mjög
nærri landi, en haföist ekki að.
Mun ekki hafa litis,t björgulega
á, eða tiltækilegt að gera tilrauh-
ir til björgunar.
Þannig leið hver dagurinn öðr-
um líkur. Skipið var undir s.töð-
ugu eftirliti og öllu haldið i lagii
inn,anbo,rðS; eftir þvi sem hægt
var.
Eftir hálfan mánuð kom nokk-
urt brim um tíma. Var þá og
stórstreymt. Þá rótaðist sand-
bingurinn frá s.kipissíðunum, fjar-
an breyttist umhverfis það og
„Ugedale" fór að rugga ofurlítiö
um flóðið.
Þegar aftur lægði ^jó, þótti
Gís,!a og þeim félögum mál að-
gerða og báðu um liðveizlu. Var
fljótt safnað saman um 30 mönn-
um, s,em þegar hófu vinnu um
borð undir forug'tu skipsmanna.
Myndin er tekin um daginn, þegar hjónavígslan fór fram í St. Jakobskirkjunni í Haag. Að baki
brúðhjónanna sést Wilhelmína drottning.
Helzt var það Gísfli Oddsson 2.
sítýrimaður, sem virtist ráða allri
tilhögun. Hann var driffjöðrin í
öllu s'tarfiinu frá upphafi.
Nú va.r gengið í að hreinsa alt
sikipið uppi og niðri, sand af þi.l-
farinu, ausa úr því sjó og færa
íiílt í lag, isem úr lagi var gengið.
Lrka var tekið upp talsivert af
kolum og varpað fyrir borð. Eld-
ar vo.ru kyntir og bráðum koms,t
gufuvélin í gang.
Þannig var sítarfað heilan sól-
arhring af mörgum ötulum hönd-
um. Sjálfur var Gísjli við 2. mann
úti um sjó á skipsbátnum að
mæla og athuga hvernig eyrar
og áiar iágU'. Loks flutti hann
akkeri út fyrir mestu grynning-
arnar, og var því fest í tnollvír-
.ana, sem voru raktir ofan af
vindunni. Veður v,ar gott ogstór-
streymt, svo góðar horfur voru á
,að hepnast muradi að bj.arga
skipinu. Gísli sagði að þeir
þyrftu að fá 2 góða menn til
hjálpar að sigla skipinu til hafn-
ar, ef það kæmis/t á fio.t. Gáfu,
þegar fcost á sér tveir tuingir og
hr^uatir mejm, Sigurður Sigurðs-
sion og Steindór Siigurbergsson
hétu þeir.
Nú v,ar alt tilbúið, komið há-
fliæði og sikipið virtist la.ust viÖ
sandinn. Þá var vélin látin taka
til sitarfa af fiullum krafti ogi
bæði sikrúfa.n og vindan látin
gera þau átök, steim fært þótti.
Allir sitóðu, fullir eftirvæntingjar,
og sijá, „Ugadale“ fór að mjak-
Brúðkaup Hollandsprinsessu.
Píus páfli hefir verið veikur utidanfarið og varla hugað líf.
Myndin hér a.ð ofan er af PacelM kardínála, sem er einhver
nánasti ráðgjafi páfans og er ei.rxn af þeim, sem koma til greina
sem eftirmenn páfans.
..... 'i' .................................... 1 .... '■ Jjaaa*
asit aftur á bak. Hægt og hægt
færðisit h,ann fjær og fjær. Sund-
ið milli hansi og lands breikk-
aði smátt og smátt. Nokkrar
lengdir sínar var hann kominn,
en þá tók hann niðri á hlindeyri,
en með fyllsta átaki vélarinnar
tókst einnig að losna af þessum
grynhingum og nú var komið í
írían sjó. Þá var hrópað „húrra"
og klappað lof í lófa.
Snögigvast var bát róið til
landis, og út aftur að vörmu spori
og „Uga.dale" tó,k strikið á haf
út, en Meðallendingar snéru
heimleiðis og óskuðu skipi og
mönnum fararheilla. Þótti þetta
(rnjög í frásögur færandi, að skip
sem strandað var og orðið all-
Frh. á 8. síðu.