Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 26.06.1938, Blaðsíða 8

8
ALÞÝÐUBLAÐEÐ
M
Abessiníukeisári í Genf.
i
i
í
í
J
’S
Milli bræðra.
—o—
Ka,r;l 'litli haffai dotflið í piolil ioig
koor hieiim' hen'nvotur og hríð-
skjáifandi. Faðihinin var riedðn,r og
skipaðí driengnuni að hátta', ©n
sagiði uhr lieið:
— Altaf þfl’rftu að gier,a oin-
hvierja, skysisu. Farðiu nú í mim-
ið, ien! þega,r þér er Oirðið hlýtt,
þá flejngi ég þig duglega.
Klukkutima 'seimma hrópar
yin;gr(i bróðir Karls Ifitla.
— Pa,bbi! Nú er honum orðið
hieitt.
Bebel og Bismarck.
—o—
Eiinhviern tima. eftir 1870 kom
það fyrir í þýzkia riki!3þ;inginu,
atð '&ósialiistar lientu í deilu vi'ð
Bismafk.
Einn a,f foriinigjum sósíalista,
Bebel, 'saigði þá eftiírfiaraindi sögu:
Þ’a,ð vair árið 1866, þegar árás-
iu var gerð á Bismarck. Eftir á-
rásiinia vair gœpn' úit skoipmynd
af árásinni. I eiinu hiornáuu stóð
árá'sarmað urinn, Coh,n-BIind, mieð
skammtoysisu í hendiinini og mið-
aði hennii á Bismiajrck, ofUrlitið
til h,liða(r stóð sjálfur höf'uðóvin-
urin'ni með hiorin og klaiufir og
haja. Með ainniairi: hend'i grípur
hann kúluna, hi'na hömdiua réttir
hainu upp í Ioftið og hrópar:
— Hæ’ttu! Þqmnan fæirðu ekki;
ha;nni tilheyrir mér.
Verð viðtœkja erlægra hér |
á landi, en í öðrum lönd- jj
um álfunnar. m
Vitækjaverzlunin veitir kaupendum viðtækja §|§
meiri tryggingu um hagkvæm viðskifti en s
nokkur önnur verzlun mundi gera, þegar bil- ==
anir koma fram í tækjunum eða óhöpp bera §sl
að höndum. Ágóða Viðtækjaverzlunarinnar =
er lögum samkvæmt eingöngu varið til |||
rekstur útvarpsins, almennrar útbreiðslu pess =
og til hagsbóta útvarpsnotendum. — Tak- H§
markið er: Viðtæki inn á hvert— heimili. ||§
|l|
Viðtœkjaverzlun ríkisins, jj
Lækjargötu 10 B. — Sími 3828.
Þar sem menn afgreiða sig
sjálfir.
Við eina af heiztu verzlunar-
götum New York-borgar var ný
Jega reist vöruhús, þar sem eng-
inn afgreiðsiumaður er.
Vörurnar iiggja aiiar frammi
og viðskiftamennirnir velja sér
sjálfir það, sem þeir ætla sér
að kaupa og enginn skiftir sér
af því, hvað þeir eru lengi að
velja, eða hvort þeir kaupa
nokkuð.
Maður skyldi ætla, að ,hægt
væri að stela þarna, en svo er
ekki. Eftirlitsmenn sitja í háum
stólum og horfa yfir hópinn, og
auk þess hefir vöruhúsið leyni-
lögreglumenn, sem fylgjast með
hreyfingum viðskiftamanna.
Misskilningur.
Það var að haustlagi. Fjöl-
skyldan Hansen hafði ferðast út
í sveit, þau fóru í gamla Ford-
bílnum sínum, sólin skein og alt
gekk vel.
Loks kom fjölskyldan að
grænni laut, þar sem ákveðið
var að hvíla sig og borða há-
degisverð. Hansen fór sjálfur
að ná í vatnið, en frúin bað Per
litla, 8 ára gamlan son þeirra
hjóna, að skreppa til næsta bæj-
ar, sem var þar rétt hjá og
kaupa eitt kálhöfuð.
— Hvað á það að vera
stórt? spurði Per.
— Svona álíka stórt og höf-
uðið á þér, sagði móðirin.
Dálítil stund leið, en þá kom
bóndinn öskuvondur og sagði:
— Er það sonur ykkar, sem er
í kálgarðinum mínum?
— Já, svaraði Hansen. Við
sendum hann þangað til þess að
kaupa kálhöfuð.
—- En af hverju gerir hann
það þá ekki? í stað þess rífur
hann upp hvert kálhöfuðið af
öðru og mátar húfuna sína á því.
Útbreiðið Alþýðublaðið!
Skírnarathöfnin í Haag, þegar dóttir Júlíönu ríkiserfingja Hol-
lands og manns hennar, Bern hards prins, var skírt.