Alþýðublaðið - 12.12.1943, Blaðsíða 6

AUÞYBUBLAÐIÐ
Sunnudagur 12. desembor 1043
LYSING
um útboð á skúldabréfum
Hér með eru boðin út handhafaskuldabréf tveggja lána Reykjavíkurkaupstaðar. Annað þeirra
að upphæð 6 millj kr. er tekið til stækkunar á Sogsvirkjuninni og er það tryggt með eignum
og tekjum hennar og með ábyrgð ríkissjóðs. Hitt lánið, að upphæð 5,4 millj. kr., er tekið
vegna aukningar á innanbæjarkerfi Rafmagnsveitu Reykjavíkur og er tryggt með veði í eignum
Rafmagnsveitunnar næst á eftir áhvílandi veðskuldum.
Sogsvirkjunarlánið endurgreiðist á 20 árum (1945—1964)
Rafmagnsveitulánið endurgreiðist á 10 árum (1945—1954).
Bréf beggja Iána bera 4% vexti p. a.
Bæði lánin endurgreiðast með jöfnum ársgreiðslum vaxta og afborgana (,,Annuitetslán“), eftir
hlutkesti, sem notarius publicus í Reykjavík framkvæmir í septembermánuði ár hvert. Gjald-
dagi útdreginna bréfa er 2. janúar næst á eftir útdrætti, í fyrsta sinni 2. janúar 1945. — Vextir
greiðast eftir á, gegn afhendingu vaxtamiða, 2. janúar ár hvert, í fyrsta sinni 2. janúar 1945.
Miðvikudaginn 15. desember 1943 og næstu daga verður mönn-
uni gefinn kostur á að skrifa sig fyrir skuldabréfum hjá oss og
öðrum eftirtöldum kaupþingsfélögum, öllum í Reykjavík:
Búnaðarbanki íslands,
Eggert Claessen og Einar Ásmundsson, hæstaréttarmálafl.menn.
1 Éinar B. Guðmundsson og Guðlaugur Þorláksson, málaflutn-
ingsskrifstofa.
Garðar Þorsteinsson, hæstaréttarmálafl.maður,
Jón 'Ásbjörnsson, Sveinbjörn Jónsson, Gxmnar Þorsteinsson,
hæstaréttarmálafl.menn,
Kauphöllin,
Landsbanki Islands,
Lárus Jóhannesson, hæstaréttarmálafl. maður,
Málaflutningsskrifstofa Lárusar Fjelsted og Theodórs Líndal,
Samband íslenzkra samvinnufélaga,
Sjóvátryggingarfélag fslands h.f.,
Sparisjóður Reykjavíkur og nágrennis,
Stefán Jóh. Stefánsson & Guðmundur í Guðmimdsson, hæsta-
réttarmálafl.menn,
Söfnunarsjóður íslands.
Enn fremur hjá: .
Útvegsbanki íslands h.f., Reykjavík,
Sparisjóður Hafnarfjarðar, Hafnarfirði. -
Bréfin, með vaxtamiðum frá 1. janúar 1944, verða afhent á
sömu stöðum þriðjudaginn 4. janúar 1944 gegn greiðslu kaup-
verðsins. Verði þau ekki sótt þann dag skal til viðbótar kaup-
verðinu greiða vexti frá 1. janúar 1944 til afhendingardags.
Skuldabréf beggja lána eru boðin út á nafnverði. Bréf 10 ára
lánsins fást aðeins keypt í sambandi við kaup á bréfum lengra
lánsins. Kaup á hinum síðar nefndu gefa forkaupsrétt 'að sömu
upphæð af bréfum 10 ára lánsins, meðan þau endast, enda sé
þeirra óskað samtímis því, að fest eru kaup á bréfum lengra
lánsins. Reykjavík 11. desember 1943
/ LANDSBANKI ÍSLANDS
Pétur Sigurðsson:
í mnsteri Ustarlnnar.
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN?
Frh. af 4. síöu.
■kommúnista er vitanlega ann-
að. Það eru ekki samtökin og
velferð þeirra, sem þeir eru að
hugsa um, heldur valdaaðstað-
an fyrir á sjálfa!
Þegar Ghnrcbiil
sat fyrir.
Frh. af 5. síðu.
þessari mynd yðar, mælti hann.
Mér dylst ekki, að hún er prýði
lega uirnin. Hún mun verða
yður til sóma.
Síðasta daginn, sem ég skyldi
virina að mynd þessari, l,ét
Churchill eina af bifreiðum
flotans sækja mig. Ég vann af
íiinu mesta kappi síðustu tvær
Mukkustundirnar, er ég lagði
ítíðustu hönd á verkið. Hann
efndi það heit sitt að neita sér
jurrí að reykja þennan tíma.
Hann var í sólskinsskapi og las
i bþk, sem honum virtist getast
biÖ bezta að.
Bók þessi hét Tuttugu og einn
dagur á Indlandi. Churchill
hafði verið ráðlagt að lesa hana
þegar l\ann 1 hélt til Indlands
sem undirforingi árið 1892. Ég
hygg, að hann hafi ætlað að
gefa bók þessa einhverjum, er
var á förum til Indlands, en
hafði ráðizt í að lesa hana öðru
sinni, áður en hann léti hana
frá sér. — í fyrstu undi hann
því að njóta skemmtynarinnar
af lestri hennar einn. Svo tók
hann að lesa hátt. Lestur hans
er mér ógleymanlegur.
— Hlustið þér á þetta — og
það brá fyrir bliki í augum
hans. Svo las hann langan
kafla, er var gagnrýni á yfir-
ráð Breta. Höfundur bókarinn-
ar lýsti auðæfum Indlands og
þrautakjörum indversku þjóð-
arinnar. — Hann ræcldi ósam-
ræmi þess, að þjóð hins kosta-
mikla lands yrði að búa við
hallæri og harðræði.Þetta var
mjög áþekkt boðskap þeim, er
Gandhi hafði gert mér grein
fyrir.
Að loknum lestri kafla þessa
flutti Churchill stutta ræðu yf-
ir mér þar sem hann bar fram
varnir fyrir yfirráð Breta á
Indlandi. Hann minnti á það,
að í hálfa aðra öld hefðu Ind-
verjar átt við frið að búa á
sama tíma og blóðugar styrj-
aldir hefðu geisað um Evrópu,
Ameríku og Kína. Þetta fullyrti
hann, að Indverjar ættu Bret-
uirt að þakka
iSkyndiIega minntist harrn
þess, að hann átti að mæta á
ráðherrafundi um hádegi.
— Hann þeytti frá sér sængur-
fötunum og spratt fram úr rúm-
inu af miklum móði. — Ég er
orðinn of seinn!
Ég hafði lokið við myndina,
eða því sem næst. Ég taldi mig
hafa fyllstu ástæðu til þess að
líta með velþóknun á handa-
verk mitt.
Ég tók saman föggur mínar.
Þjónninn ;bað mig að staldra
enn við um stund.
Clementine kona ChurchiIIs
kom nú innan úr næsta herbergi
Hiún virti málverkið fyrir sér
lengi og vendilega. Þegar það
var flutt forott og ég var að
kveðja, heyxðist rödd Churchills
úr baðherberginu:
— Ég er orðínn of seinn, orð-
inn of seinn.
SNEMMA í sumar tók ég
eftir því að verið var að
setja upp vinnupalla við lista-
verkasafn Einars Jónssonar. Ég
þóttist skilja, að nú mundi eiga
að gera húsihu góð skil svo að
ekki litið það verr út en íbúðar
húsin, sem risið hafa upp í bæn-
um í seinni tíð. Þetta var mér
gleðiefni og ég hlakkaði til að
sjá þennan kjörgrip þjóðarinn-
ar í fallegum og nýjum fötum.
En hvað skeður? Pallarnir
standa enn, nema hvað einstöku
spýtur eru teknar að falla, hús-
ið er miklu verr sett en það áð-
ur var, því að búið var snemma
í sumar að höggva mikið af húð-
uninni utan af húsinu. Regn-
vatnið á nú aðeins enn greiðari
gang inn í ‘steininn en áður. Við
þetta situr, en hvað' veldur?
Hryggur og undrandi hefir
sjálfsagt margur maðurinn
horft á þessa palla í kringum
húsið, nú mánuðum saman.
Einar Jónsson er hvorki nöld-
urssamur eða hávaðamaður. Og
ekki fer hann í kröfugöngu að
tímans sið. En á komandi öld-
um mun nafn hans verða með-
al þeirra manna, sem gert hafa
hróður íslands mestan, og það
mun meira að segja verða ofar-
lega á listanum. Verk hans
munu tala, og tala bæði göfugu
og kröftugu máli, þegar gleymd
eru að mestu mörg verk ann-
arra skálda. Hann yrkir allra
manna bezt. Hans heilög ritn-
ing er höggyin í berg. Þar tala
steinarnir.
En nú er að verða þröngt í
musteri listamannsins. Árum
saman hefir hin nýlega útúr-
bygging listaverkasafnsins, sem
Einar Jónsson lét sjálfur reisa,
verið vinnustofa hans. En nú er
þetta húsrúm einnig að verða
þéttsetið listaverkum, og þá
hefir listamaðurinn sjálfur
hvergi húsrúm til vinnu sinn-
ar. Gamla sagan. Heimurinn
alltaf of lítill, sérstaklega fyrir
spámenn, skáld og listamenn.
Seinast í dag leit ég inn til
Einars. Jónssonar og virti lengi
fyrir mér þau 20—30 listaverk,
sem standa þarna í vinnustofu
listamannsins. Mörg þeirra út-
heimta mikla íhugun og ná-
kvæma skoðun. Rúnir þessa
frumlega skálds eru ekki alltaf
fljótlesnar og auðskildar. En
þar er mikill fjiársjóður lífspeki
fagurra og göfugra hugsjóna.
Nú á að koma þessum lista-
verkum fyrir í vinnustofu
listamannsins eins haganlega og
unnt er. En hvar á svo lista-
maðurinn að fást við sköpun
nýrra listaverka? Ekki mega
slíkir kraftar fara forgörðum,
því ‘að þótt Einar Jónsson verði
stundum að eyða tíma sínum í
þjónsstörf, líta eftir miðstöð,
hugsa um heimilisþarfir og
ýmislegt það, sem hlýtur oft
að trufla innblástur anda hans,
þá er hann afkastamaður og
stöðugt stækkar hans furðu-
heimur, sem hlýtur að vera
eitt mesta hrósunarefni þjóðar-
innar. En Einar Jónsson er lít-
illátur og þakklátur fyrir það,
, sem að honum og verkum hans
j hefir verið hlúð. En þakklátari
má þjóðin öll vera honum, og
hún má ekki endurtaka fornar
syndir að vanhirða sína beztu
menn.
Oft eru listamennirnir
skemmtilegir menn og þeir
ganga gjarnan sínar eigin götur.
Þeir eru ekki eftirhermur og
þeir rata oft illa troðnar götur
fjöldans. Þeim getur orðið á að
gleyma hinum rétta heimsókn-
artíma, eða þá að gifta sig, eins
og sagt er um Thorvaldsen. En
sem betur fór gleymdi Einar
Jónsson ekki að gifta sig. Mun
hann aldrei iðra þess. Hann
hafði við mig í dag einhver
mjög sterk orð um það, hvað
um sig hefði orðið, ef ekki
hefði hann eignazt hinn sér-
staka og ágæta förunaut. — En
samt getur það hent Einar Jóns-
son að vera skemmtilega gleym-
inn, en slíkt fylgir áhugamönn-
um, er keppa stefnufast að
marki.
Fyrir nokkru lá ég í fótbroti
í Landspítalanum. Dóttir mín
var þá hjúkrunarnemi þar. Ég
vona að hún hafi erft hina góðu
lund og skapgerð móður sinnar,
en ef til vill hefir hún fengið
eitthvað af snegluskapnum frá
mér. Síðla kvöld, eitt mætir hún
aðkomumanni á gangi spítalans.
Hún skilur strax, að hann muni
vilja koma í heimsókn til sjúk-
lings og snýr sér að honum,
fremur hvatlega og minnti á, að
nú væri enginn heimsóknar-
tími. Komumaður biður strax
þennan ráðríka telpuhnokka
auðmjúklega afsökunar. Hún
spyr, hvern hann hafi ætlað að
heimsækja. Pétur Sigurðsson,
svarar komumaður. Já, það er
nú faðir minn, segir stúlkan,
en það er komið langt fram yfir
heimsóknartíma. Og með þetta
varð komumaður að fara. Senni-
lega hefði nú dóttir mín setið
við sinn keip, þótt hún hefði
vitað, að gesturinn var Einar
Jónsson myndhöggvari, en er-
indi hans var að færa mér góða
gjöf — bækurnar sínar, og hafa
mér ekki verið gefnar kær-
komnari bækur í annan txma.
Síðan hefir verið kunningsskap-
ur á milli okkar.
Á þessum „síðustu og verstu“
ástandstímum hefir listaverka-
safn Einars Jónssonar verið
lokað. Hvað eftir annað hefir
það orðið hlutskipti mitt að
• vera milligöngumaður og fá að-
gang með hópá manna að safn-
inu. Slíkar umsóknir munu
vera nokkuð tíðar og eru fúslega
látnar í té, en húsbændur hafa
ekkert fyrir nema átroðninginn
og hreingerningar. Vitanlega
langar margan manninn, bæði
innlendan og erlendan, að skoða
safnið, og þyrfti það því að vera
opið á vissum tíma. Þetta er þó
ekki hægt fyrr en hitaveitan er
komin á, sem vonandi verður
bráðlega, en þá þurfa líka
vinnupallarnir að vera horfnir
frá húsinu og það sjálegt og
sæmandi því, sem inni fyrir er.
Reykjavík, 17. okt.
Pétur SigurSsson.
^<*<><<><>«><>«><£><***^e<<><<>e<*x><^£<>e<><><><^^
F. U. J. F. U. J.
Félagsfundur
verður haldinn í hinu nýja húsi Alþýðubrauðgerðarinnar,
Laugavegi 63 (gengið inn frá Vitastíg) mánudagixm 13.
(annað kvöld) desémber kl. 8.30 e. h.
DAGSKRÁ:
1. Félagsmál. |
2. Atvinnumál: Frsm. Jónas Lúðvígsson.
3. Upplestur: Siguroddur Magnússon.
4. Erindi: Helgi Sæmundsson.
5. Önnur mál.
F. U. J.-félögum í Hafnarfirði boðið á fundinn.
Félagar fjölmennið og komið stundvíslega. — STJÓRNIN.