Alþýðublaðið - 13.02.1944, Blaðsíða 8

V
Stuutudagur 13. lefcrúar 1944.
Al >YPUBLAÐI3
TJARNARBIOB
Sólarlönd
(Torrid Zone)
James Cagney
Ann Sheridan
Pat O’Brien
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum yngri en
14 ára.
1
Lajla
Kl. 3.
Aðgöngum. seldir frá kl. 11
LYST SÉRA EGGERT Á
BALLARÁ
Séra Eggert prestur á Ballará
(d. 1864) er enn nafnkunnur
maður, ekki aðeins vestra, held
ur og víða um land. Var hann
við margt riéinn um sína
daga og, urðu mörg söguefni í
sambandi við hann, enda er
hans víða getið í handritum og
prentuðu máli. Gísli Konráðs-
son lýsti séra Eggert svo í
bréfi til Sigurðar málara Guð-
mundssonar:
„Eggert prestur var með
lægri mönnum á vöxt, en nær
manna riðvaxnastur að þeim
handleggjastuttur og handsmár,
vexti og vel á fót kominn,
en hvort tveggja snoturlegt.
Stutt klofin, hár í sessi, höfuð-
ið í stærsta lagi að öðrum vexti
og háls stuttur, jarpt hárið og
þykkt, ennið breitt, vel í með-
allagi hátt og kollvik að því
skapi, brúnvölvi og hrukku-
laust ennið, breiður um gagn-
augu, ívið augnstór og Ijóseyg-
ur, með þúfunef, útskotið um
nasholur, enginn liður á; breið-
ur um kinnbein, kringluleitur
og kjálkastuttur; kinnin slétt
með spékopp, munnur í smærra
la9ú fór vel, laut í miðnesi og
vörina, er báðar voru heldur
þunnar, slétt haka, stutt, og lít-
ið skarð í. Ijósleitur í andliti,
mátti kaTla viturlegan og göf-
uglegan á svip og að vísu ham-
ingjusamlega á sig kominn;
gleðimaður mikill, stór í skapi,
allstríður óvinúm og þrætu-
gjarn við hina smærri menn,
en blíður vinum, og kallaður
heldur kvenkær.“
anna. Híbýlin urðu björt og
þægileg. Þar var nú baðher-
bergi, útvarpsviðtæki og
grammófónn. Allir áttu bíl —
eða höfðu að minnsta kosti
góða von um að eignast hann
einn góðan veðurdag. Og mehn
gerðu sér ekki framar neinar
grillur um það, hvort hlutirn-
ir væri réttir eða rangir í sið-
ferðilegu tilliti. Að þessu búnu
litum við í speglana okkar og
ákváðum að verða fallegar. Af
því að við höfðum misst beztu
árin, þegar við raunverulega
vorum ungar og í blóma lífs-
ins, urðum við að afla okkur
fegurðarinnar. Þá komu til
sögunnar snyrtistofurnar, feg-
urðarlyfin, málaðar kinnar,
málaðar varir og permanent-
hárliðun. í fyrsta sinn hurfu
hinir miklu yfirburðir vondra
kvenna yfir góðar konur, sem
þær höfðu haft um aldaraðir
- og það var í sjálfu sér ekki
svo lítilvægt. Meðan þessu fór
fram, uppgötvuðu karlmenn-
irnir kaloríurnar, vitamínin og
hormónin. Það var mikil hugg-
un að öðlast þá fullvissu, að
hinar duldustu og syndsam-
legustu langanir vorar stóðu
ekki í neinu sambandi við sið-
ferði né siðfræði og áttu ekki
rætur sínar að rekja til myrka
höfðingjans heldur til kirtla-
starfsemi í okkar eigin líkama.
Þetta voru beztu tíðindin, sem
við höfðum lengi spurt. Skipu-
leggjum nú aðeins takmark-
anir barnsfæðinga, og þá mun
heimurinn verða fullkominn.
Mikæl sagði mér einhvern-
tíma, að ræktun gúmmís í stór-
stíl sé tæplega meira en þrjá-
tíu og fimm ára gömul. Þessar
upplýsingar féllu mér ekki sem
ibezt í geð. Ég hafði gaman af
að hugsa mér ofurlítil gúmmi-
tré, sem hefðu verið gróðursett
einhversstaðar á Sumatra fyrir
fjörutíu árum síðan og hvílík
firn af striti og svita og ráð-
kænsku hefði orðið að fórna því,
áður en hægt var að búa til úr
því hina nytsömu öryggishluti,
sem voru réttir yfir afgreiðslu-
borð lyfjabúðanna. En hvílík
breyting, sem gúmmítréð hefir
skapað með tilliti til siðfræði,
siðferðis, heimspeki og þjóðíé-
lagslegrar afstöðu í heiminum!
Hvílíkt hugrekki, sem það gaf
okkur til að elska og vera elsk-
aðar, hvílíkt frjálsræði, sem það
skapaði og hvílíkum ofurþunga
afleiðinga, sem það létti af okk-
ur! Hvílík blessun, að óvænt ó-
velkomin og óhamingjusöm
börn urðu nú ekki lengur til!
Það kom í veg fyrir fjölda
sjálfsmorða, fyrirbyggði barna-
morð og upprætti mikla eymd.
Góða, litla, djarfa gúmmítré á
Sumatra, ennþá er mikið ætl-
unarverk fyrir þig framundan,
En til þessa hefir þú gert heim-
inum meira gagn en allir sið-
ferðispréd'ikarar samantaldir!
Á þessari straumlínulöguðu
plánetu fann ég mér sjálfri öf-
urlítinn afkima. Og ef til vill
hefði ég ekki verið svona á-
nægð með þetta tímabil, ef mér
hefði ekki orðið jafn vel ágengt
sjálfri og raun bar vitni. En ég,
Marion Sommer, tók þátt í að
skapa barnaleikföng með
straumlínulagi. Ég skipaði
stöðu, sá fyrir fjölskyldu, vann
fyrir peningum, var í kynnum
við skemmtilegt fólk og var að-
alteiknari leikfangadeiidar Eich
heimer & Co.
Eichheimer & Co. var stór
verksmiðja, sem framleiddi
margvíslega hluti, er lutu að hin
um nýju lífernisháttum, svo
sem muni í baðherbergi, renni-
hurðir, garðstóla og margt
fleita. Leikfangasmíðin fór að-
eins fram í einni af mörgum
deildum verksmiðjunnar, en ég
þori að fullyrða, að sú grein
framleiðslunnar hefir gefið fé-
laginu góðar tekjur í aðra hönd.
Þýzk leikföng vóru útflutnings
vara, greidd með góðum og bein
hörðum erlendum gjaldeyri. Ný
viðhorf í barnasálarfræði og
nýtt listamat ollu því, að þessi
framleiðsla var harla þýðing-
armikil. Ég vann tólf stundir
daglega. Aðstoðarfólk mitt var
sex talsins _og auk þess hópur
af nemum. Ég hafði lítil afskipti
af verksmiðjunni sjálfri, þar
sem framleitt var eftir teikning-
um mínum í stórum stíl. Öðru
hvoru fullyrti Karl Buttner,
taugaóstyrkur, gamall og
skuggalegur verkstjóri, að ekki
væri hægt að framleiða í stór-
um stíl eftir þessari eða þessari
teikningu minni. Það væri tekn-
iskur ómöguleiki. En frá F
12 vissi ég hvernig maður átti
að isnúa snældunni sinni, þegar
þessir verkstjórar áttu hlut að
máli. Það fór líka ávallt svo,
að mér tókst að vefja Buttner
um fingur minn og fá hann til
að leggja sig allan fram, ef ég
gerði einhverjar málamyndar-
breytingar á teikningunum
mínum. Ég hafði í miklum flýti
og með mestu leynd aflað mér
nauðsynlegustu tæknilegrar
þekkingar varðandi hið nýja
starf mitt. Hitt var auðvellt.
Það þurfti ekki annað en hug-
myndir og þrautsegja til að
fá unnið eftir þeim.
Við áttum heima í kyrrlátasta
hluta kyrrláts íbúðarhvefis. Hús
ið stóð í miðjum stórum garði.
Þar voru gömul tré og ofurlítil
tjörn. Húsið, vatnið og garðinn
átti fjölskylda, sem hafði verið
auðug og voldug, en var nú fá-
tæk og lítilsmegandi. Þetta var
vofa af fjölskyldu, sem var að
deyja út af í þögn og gleymsku
NÝJA biö
Með flóðiiw
(Moontide)
Mikilfengleg mynd.
Aðalhlutverkið leikur franski
leikarinn
Jean Gabin, ásamt
Ida Lupini og
Claude Rains.
Sýnd klukkai
Sala hefst kl.
5, 7 og 9.
11 f. h.
Barnasýning kl. 3.
ÆVINTÝRIÐ í
RAUÐARÁRDALNUM
„Cowboy“ söngvmynd
meg Roy Rogers.
og bjó við hinn þrengsta kost.
Ég hafði tekið á leigu hjá henni
Iþakhæð hússins, þar sem þjón-
ustuliðið bjó áður fyrr, og endur
ibætt hana. Þetta var skemmtileg
asta og viðkunnanlegasta íbúð,
enda þótt sumt af benni væri
undir súð. Ég fann gimstein af
kvenmanni að vera til að veita
heimilinu forstöðu og gæta
drengjanna, meðan ég var við
vinnu mína. Geirþrúður var
grannvaxin, súr á svipinn og
óvingjarnaleg í fasi. Eigi að síð-
6AMLA Blð B
Frú Miniver
(Mrs. Miniver)
Stórmyisd tekm a£ Metro
Goldwyn Mayer.
Aðalhlutverk:
Greer Garsots
Walter Pidgeoa
Teresa Wright
Sýnd kl. 4, 6% og 9.
ur reyndist hún okkur ákaflegœ
vel og tók við okkur fádæma
tryggð, sem nálgaðist ofstæki.
En einn veikleika hafði Geir-
þrúður, og hún hafði hann sam-
eiginlegan með öllum þeim, er
gegndu störfum á heimilinu á
þessum framfara árum. Hún
leit ekki á sig sem þjón og það
varð undir öllum kringum-
stæðum að ávarpa hana með
ititlum og ættarnafni: ungfrú
Bieber ráðskona. Ég býst ekki
við, að neinum öðrum en guði
° G/? Jl
w/ma

Jk
MEÐAL BLÁIVIANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO
1
Hefði Kaliano ekki tekizt að leggja nokkur pokdýr að velli
myndi hungur hafa sorfið að þeim og valdið þeim mikilli
hættu. En blökkumaðurinn var ósporlatur í veiðiferðum og
staðráðinn í því að sýna vinum sínum hvað hann teldi sig
eiga þeim að þakka.
Það var eftirminnilegt að sjá það, hversu mjög hann
neitaði sér um hinn daglega mat þeirra félaga en gerði sér
hins vegar að góðu rætur og alls konar smádýr, sem fjarri
.fór að væru lystileg.
En sem betur fór, hélzt þetta ástand aðeins skamma hríð.
Brátt svignuðu trén undir ávöxtum, sem voru hinir girni-
legustu og gómsætustu. Og dag nokkurn kom Páll heim neð-
an frá ströndinni og hafði hvorki meira né minna en þrjár
skjaldbökur, sem hann hafði veitt, meðferðis.
Og eftir þetta var meira en nóg um skjaldbökur eins og
verið hafði. Þær höfðu aðeins farið 1 burtu til þess að verpa,
en voru nú komnar aftur.
Strax og baráttan fyrir lífinu var þeim félögum ekki
lengur slíkt áhyggjuefni og verið hafði, vaknaði að nýju
löngun þeirra til þess að komast brott.
Páll varð að vanda fyrstur þeirra til þess að láta í ljós
tilfihningar sínar. En að þessu sinni snéri hann sér þó ekki
til Wilsons með trúnað sinn heldur til Hjálmars.
^OO UNDERSTANJ^ hOW
ÍT VMIUU VNORK?...we WlLU
Be raiP of Ttue snoopers,
ANP YOU WIUU NOT BB
CWEATEP OP' YOUR
X CONGRATULATB NOU!
VERY INGENIOUS! VNE'UU
TlE Ttúe AMSRICAM UPTO
T^ÖSE BRACKETS WMERS
Wfi CAN BE SE&N,,..b^-
f S’BNP SOME M6N
7 POWNTO ME ANP'
PETCM TMe INN-
KEEPER... 1 WAVE.
\ l ' A SPECIAU ASSIGN-
MENT FOI9
-'•r'raim m1
DRYNDA-
4 SAGA
VARÐMAÐURINN: „Þér skiljið
að xneð þessu móti losnum við
við þessa njósnara — og þér
munið sannarlega fá að njóta
sætleika hefndarinnar.“
TODT: „Þetta er prýðilegt. Við
skulum stilla Ameríkananum
þannig að hægt sé að sjá hann.
VARÐMAÐURINN: „Hamed,
komið niður hingað! —'■ Send-
ið menn hingað niður og náið
í vertinn. Ég þarf að láta hann
gera dálítið.“