Alþýðublaðið - 22.04.1944, Blaðsíða 5

Juangardagur 22. apríl 1944.
*• *3YOU*»l 'ÐIÐ
mrj** ■■—■■-.. 1
| ' ■ \ ; '
Fangar úr Hermanns Görings herfylkinu.
Á mynd þessari sjást hermenn úr hinu fræga Hermann Görirg herfylkinu, sem teknir voru
höndum í orrustunni við Anzio á Ítalíu. Fregnir bandamanra geta þess, að þýzku hermenn-
irnir, sem berjast suður af Rómaborg ,séu rnun betur úr gaiði gerðir eh þeir, er berjast við
Cassino.
TEL LITWINSKY er sá stað-
uir, er hermennina dreymir
um og kjósa að gista næst átt-
högum sínum. Þar brosa lið-
þjálfarnir við hinum óbreyttu
hermönnum, og höfuðsmennirn-
ir spyrja þá þess auðmjúkir og
háttprúðir, hvort þeir geti gert
þeim nokkurn greiða. Hressing-
armiðstöðin við Miðjarðarhaf,
eins og staðurinn er jafnaðar-
lega nefndur, er hvíldarstöð
Bandariíkjiahersins í Palestínu.
í hvíldarstöð þessari geta sjö
hundruð og fimmtíu þreyttir
hermenn, er barizt hafa a hin-
um ýrnsu vígstöðvum frá Persa-
flóa tii frumskóga Vpscuv-Af-
ríku, dvalizt í senn.
Hermaður, er dvelst í leyíi
að Tel Litwinsky, getur setið
við skriftir öllum þeim stund-
um, sem honum lízt. Ifann get-
ur lesið og sofið að vild sinni.
Hann getnr tekizt för á hendur
um Palastínu gegn fjórtán
Bandaríkjadala gjaldí, en á
friðartímum kostaði slíkt ferða-
lag fimm hundrúð Bandaríkja-
hali. Hann getur flatmagað sig
á ströndinni við hressingarstöð-
ina eins og honum býður fram-
ast við að horfa. Hann geíur
farið til hinnar hreinlegu og
fögru borgar Tel Avlv á stund-
arfjórðungi og Sifað þar og lát-
ið eins og honum sýnist.
Ferðalögin um landið helga
eru þannig skipulögð, að her-
monnirnir geta látið skírazt í
ánni Jórdan, ef þeim leikur hug-
ur á slíku. Á eins dags ferða-
lagi Iiggur leið þeinra um Jerú-
salem. öetlehem, Olíuljallið og
Getsemanegarðinn. Á þriggja
daga ferðalagi liggur leið hans
um alla þessa staði og auk þess
lítur hann þá Nasaret, GaliJeu-
vatnið, Dauðahafið og Jerikó.
Það er ógerlegt a'ð ^ýsa þeim
áhrifum, sem slíkt íerðalag het-
ir á hug manns. Morgum her-
manninum mun finnast það æv-
intýri líkasc. að hann gisti raun-
verulega lúna hei'cgu siigustaði.
Það er ógleymanlegt að reika
nm garð nokkn i skammt frá
Jerúsalvm, standa þar berhófö-
aður meðal rósmarína og olíuvið
artrjáa í dýrð axíureldingarinn-
ar og hlusta á garðvörðinn mæla
mildúm rómi: — Þetta er Get-
semane, þar sem Jesús háði sál-
arstríð sitt. Þetta er kletturinn,
þar sem menn ælla, að hann
irhafi fallið fram og gert- bæn
GítEIN ÞESSI, sem er eftir j
Gordon Gaskill og hér !
þýtíd úr tímariíinu Eeader’s
Digest, f jallar um hressíngar-
itöð amersskra hermanna að
Tel Litwinsky í Palestínu.
Þar dveljast þreyttir her-
menn í leyfusn sínum og búa
við hin ákjósanlegustu kjör
enda er staður þessi mjög
vinsæll. Hermönnunum er
einnig gefinn kostur á því að
ferðast um Palestínu og sjá
sögustaði landsins heíga.
sína. Maria moiir hans stóð
. þarna. sem þór stan-Jið, liðþjálfi.
Liðþjalfinn hopar á hæli eins
og sviour hafi s-korlið hann.
Þetta er heilög borg.
Það hefir mikil og varanleg
áhrif á hug séfhvers manns að
gista Tel Aviv. Hermennirnir
gera sér í hugarlund, að hún
muni vera áþekk öðrum borg-
um við austanvert Miðjarðar-
hiaf — óhrein, þefill og yfir-
full af fólki. En í stað þess
finna þeir stað, sem teljast
verður fullkomlega sambæri-
legur við hinar fegurstu borg-
ir Norðurálfu og Vesturheims.
Flest húsanna í borginni eru
yngri en fimmtán ára. Til Tel
Aviv hefir beinzt mikill straum
ur flóttafólks af Gyðingaætt-
um víðs vegar úr Norðurálfu
á liðnum árum — málarar,
læknar, skáld, lögfræðingar,
iðnaðarmenn og tónlistarmenn.
Og þeir hafa flutt með sér
margs konar álirif frá Vínar-
horg, Múnchen, Prag og öðr-
um slíkum borgum. — Þar eru
hundruð veitingastaða. þar sem
maður getur setið yfir kaffi-
bolla og rætt við kunningjana
Jxeila kvöldstund. Og jafnvel í
hinu smæsta veitingahúsi starf
ar ágæt hljómsveit.
Almenningsvagnjar hersins
halda jafnaðarlega uppi ferð-
um á klukkuistundar fresti
milli Tei Aviv og hressingar-
stöðvarinnar. Almennintgsvagn
ar þessir hætta ekki ferðum
fyrr en klukkan tvö eftir lág-
nætti. Eftir það er hægt að fá
sé leigubiíreið eða maður hef-
ir næturdvöl í Tel Aviv. Yfir-
völd hersins hafa ekkert við
slíkt að athuga. j
Á hinni óviðjafnanlegu j,
strönd við Tel Aviv komast her-
mennirnir skjótlega í kynni við
stúllíur, sem eru hinar snotr-
ustu eða virðast að minnsta
kosti snotrar mönnum, sem
dveljast fjarri hinum siðmennt
aða heimi. Flestar þessar stúlk-
ur tala ensku. Það er auðvelt
að kynnast þeim, sem er þó
sjaldgæft um stúlkur við aust-
anvert Miðjarðarhaf, því að
þær eru j afnan ófúsar á að
fara út nema í fylgd með fleir-
um eða færri úr fjölskyldu
sinni.
Ströndin við hressingarstöð-
ina — sem nefnist Bat Yam,
er þýðir Hliðið til hafsins —
er hinn vinsælasti samastaður
hermannanna og vinkvenna
þeirra. Þar eru stólar, sól-
skýli og bátar. Þar er sælgæti,
vindlingar, sódavatn og sund-
föt á boðstólum. Ulfaldar
brokka eftir ströndinni á leið
sinni til Arabaþorps. Mörgum
möiinum er ljúft að taka mynd
ir úr þessu umhverfi.
En hermönnunum er vissu-
lega vorkunnarlaust að dvelj-
ast að Tel Litwinsky í leyfi
sínu, hvort heldur það eru nú
sex eða átta dagar, og una
hlut sínum hið bezta. — Erá
dagmálum hljómar tónlist um
gervalla hressinga-rstöðina. — '
Þar geta hermennirnir iðkað
íþróttir að vild sinni. Leikhús-
ið þar er stórt og vandað í hví-
vetna. Þar eru kvikmynda-
sjmingar á hverju kvöldi, og
enginn hefir ástæðu til þess að
kvarta yfir því, að ekki sé skipt
nægilega oft um myndir. Einu
sinni i viku eru þar einnig
sýndir sjónleildr, og hermenn-
irnir, sem leika í þeim, hafa
flestir verið leikarar að atvinnu
áður en þeir gengu í herinn.
Þeir, er dveljast að Tel
Litwinsky, kunna mjög að
meta hinar hlýju skúrir þar,
sem eru sannkölluð náðargjöf
mönnum þeim, er dvalizt hafa
langdvölum í eyðimörkinni.
Þar geta þeir líka drukkið
kældan bjór að vild sinni og
sofið eins lengi fram eftir á
morgnana og þeir kjósa sér.
Og þar eru rekkjuvpðir á rúm-
unum!
r; JWk. &£ 4L sMti.
iK**aEtiSíaasrttsi
Skrúðganga barnanna — Of fáir íslenzkir fánar — Mað
urinn, sem aiisr öfunduðu af að fá að fara til íslands —
og nokkur orð um það mál.
Hópur barnanna,
sem streymdi að Miðbæjar-
skólanum i tveimur fylkingum á
sumardaginn fyrsta, var stór og
fríður. En það vakti undrun mína,
hve íslenzku fánarnir voru fáir í
þessari stóru fylkingu. Þaina átti
að vera fjöldi stórra íslenzkra
fána, og svo átti hvert barn að
vera með smáfána. En stóru fán-
arnir voru varla fleiri en þrír og
aðeins ura 20 börn voru með litla
fána.
HVERNIG stendur ó þessu tóm-
læti okkar? Getum við aldrei lært
að virða fána okkar og kunna að
meta þýðingu hans fyrir starf okk-
ar, hugsjónir ög baráttu? Hvert
einasta heimili á að eiga lítinn
fána og hvert barn á að geta farið
í skrúðgönigu á sumardaginn fyrsta
með fánann sinn. — Ekki er enn
farið að bóla á nemni vakningu
í þessu efni, og þó fannst mér um
tíma að fólk hefði heldur meiri
tilfinningu fyrir fánanum en áð-
ur var. Vantar eitthvað i okkur
íslendinga?
SÆNSKI SENDIKENNARINN
sagði við mig nýlega, er ég hitti
hann: „Allir heima öfunduðu mig
af því að vera að fara til íslands,
þeir voru grænir af öiund og
kvöddu mig með þeim umælum,
að mikið ætti ég gott að vera að
fara til íslands.“ ,,Og hvers vegna í
óskupunum?“ sagði ég. „Juú“,
sagði hann. „Þeir vissu að þá
myndi ég fá Íslandssíld, en hún
hefir ekki verið fáanleg í langan
tíma heima og okkur hungrar
eftir lslandssíld.“
ÞVUH! ÍSLANDSSÍUD! Ekki
étum við Íslandssíld! Við erum.
svo voðalega fín að við étum ekki
slíkan mat. Hún er líka ófáanleg
hér. Ég barðist við það að ná 1
einn síldarkút síðastliðið haust, en
tókst það ekki. Kaupmenn og
kaupfélagið, sem hafði haft síld-
arkúta til sölu, gáfust alveg upp
í haust við að afla sér síldar, þvi
að á undanförnum árum hefur
svo mikið af síldinni skemmst hjá
þeim.
ÞAÐ VORU ekki nema einstök,
heimili, sem keyptu þennan mat
og hitt skemmdist, rýrnunin varð
svo mikil, að það var ekkert við-
lit fyrir verzlanirnar að kaupa síld-
ina. Hvernig stendur á þessu? Síld-
in er ágætur matur og hún er holl-
ur matur. Sagt er að húsmæður
kvanti undan því að búa hana á
borðið. Undah flestu er kvartað.
Mæður okkar og ömmur oklcair
urðu að, bera allt vatn og allan
eldivið. Þær urðu að kveikja upp
og gæta eldfæranna. Nú er vatns-
kraninn við eldhúsborðið og ekki
þarf að bera inn eldiviðinin eða
öskuna út. Það er ekki mikil fyrir
höfn að kveikja á rafmagnisvélinni.
ÞAÐ VAR einhver úrillur eig-
inmaður, sem sendur hafði verið
til þess að kaupa í soðið, sem sagðí
við mig um daginn, að kvenfólkið
vildi helzt fá matinin þannig, að
hægt væri að renna honum niður
beint af búðarborðinu og í magann.
ÞETTA er nú ofstæki og allt
of mikið sagt, en samt sem áður
er einhver svolítill sannleiksneisti
einhvers staðar til í þessu. Drott-
inn minn ef konurnaír verða mér
reiðar fyrir þetta skraf! En hvað
skal segja? Við heimtum síldina
á borðið, annars neitum við að
borga rafmagnsreikninginn og
hitaveitugjaldið, gröfum fyrir
brunni, kaupum skjólur og setj-
um upp kolamaskinur í eldhúsið.
Hvað segið þið þá elskurnar mín-
ar? Annars er þetta svo sem ekki
ykkur einum að kenna. Ekki em
karlmennirnir betri. Við öpum vit-
leysurnar hvert eftir öðru, bæði
strákar og stelpur.
Hannes á horninu.
fæst í lausasölu á eftirtöldum stöðum:
AUSTURBÆfl:
Tóbaksbúðin, Laugavegi 12.
Tóbaksbúðin, Laugavegi 34.
Veitingastofan, Laugavegi 45.
Alþýðubrauðgerðin, Laugavegi 61.
„Svaian“ veitingastofa, Laugavegi 72.
Kaffistofan Laugavegi 126.
VerzL Ásbyrgi, Laugavegi 139.
Veitingastofan, Hverfisgötu 69.
Verzl. „Rangá“, Hverfisgötu 71.
FJöskubúðin, Bergstaðastræti 10.
Verzl. Helgafell, Bergstaðarstræti 54.
Leifskaffi, Skólavörðustíg 3B.
Ávaxtabúðin, Týsgötu 8.
Verzkmin, Njálsgötu 106.
Þorsteinsbúð, Hringbraut 61.
Verzl. ,,Vitinn“, Laugamesvegi 62.
MIÐBÆR: 's‘w"
Tóbaksbúðin, Kolastmdt.
VESTUBBÆB:
Veitingastofan, Vesturgötu 16.
Veitingastofan „Fjóla“, Vesturgötu 29.
Veiíingastofan, Wesi End“, Vesturgötu 45.
Brauðsölubúðin, Bræðraborgamtfg 29.
Vettnigastofan, Vesturgotu 48.
VenL „Ðrffandi“, Kaplaskjólsvcgi 1.
GRÍMSTAÐ ARHOLTI:
Brauðsölubúðm, Félkagötu. 13.