Alþýðublaðið - 19.07.1944, Blaðsíða 6

ALÞYÐUBLAÐIB
Tito er maðurinn til hiægri, hinn er Yo'vanovitoh, yfirmaður-
inn í .heriforingjaráði hans
Tifo marskálkur og ráðuaaufur hans
Þjóðréitarkröfur Múhameðstrúarmanna
Erb. af 5. síðu.
þær gerðust aðilar að ófriði
þeim, sem nú er háður. Þær
hafa því staðráðið það, að
leggja alla áherzlu á það, að
halda sér utan við hildarleik-
inn. Það má vel vera, að þetta
sé misráðið af þeim, en þetta er
þeirra afstaða, og þar eð þær
eru sjálfstæðar þjóðir ,,og hafa
rétt til þess að syndga“ eáns og
Gandhi komst einhverju sinni
að orði, er þeim heimilt að ját-
ast þessa skoðun og vera henni
samkvæmar. Þessi skoðun
þeirra er engan veginn til kom-
in vegna áróðurs möndulveld-
anna, sem hafa lýst því yfdr, að
allir Múhammeðstrúarmenn
skyldu fá notið sjálfstæðis, ef
styrjöldinni lyki með sigri
möndulveldanna.
*
En hvað er það, sem fyrir
ríkjum þessum vakir? Öll þessi
ríki eru staðráðin í því að
vernda og varðveita sjálfstæði
sátt eins og þeim er framast
áuðið. En auk þess er markmið
þeirrn það, áð Vinna 'að frélsun
allra Múhammeðstrúarlanda
undan erlendum yfirráðum og
færa þeim fullkomið frelsi og
sjálfstæði. Hugsjón þeirra er sú
að Múhammieðstrúin magi sem
fyrr láta áhrifa sinna að miklu
gæta í heiminum og játendur
hennar vinna að frelsun og
sáluhjálp sjálfra sín á grund-
velli menningar sinnar og trú-
arsiðs án þess að framandi öfl
komi þar hið minnsta við sögu.
En hver er afstaða bandamanna
til þessa?
Bandamenn hafa lært það af
heimsstyrjöidinni fyrri og etiið-
leikum þeim, er fylgdu í kjclfar
hennar, að vera varfærnir í lóf
orðum sínum og fyrirheit: m.
Og því fer alls fjarri, að Mú-
hammeðstrúarmenn geri . sér
bjartar vonir um fullíi gi
bandamanna, þrátt fyrir At-
lantshafssáttmálann og aUav
þær umræður um frelsi og sjálf
stæði, sem átt hafa sér stað. —■
St j órnmálamenn Múhamme is-
trúarlandanna óttast það r.::'5g,
að eftir þetta strí'o n . ?ú
glappaskot , eftirstriðsá\ inna
fyrri koma til sögu. Þá eins og
nú var mikið rætt urn frelsi og
sjálfstæði. Hið eþia, sem; gert
var til þess að tryggja friðinn
og bæta kjör smáþjóða og uud-
irokaðra þjóða, var stc nn
þjóðabandalagsins, n di
engan veginn gefr gó a i an.
Þeir óttast, að þeix geti -Mci
vænzt meiri samúðar né skiln-
ings í þjóðréttarbaráttu sinrú
nú en þá. Þegar þessa er
minnzt, er það sízt undarlegt,
þótt þjóðir þær, er játast sið
Múhameðs hafi valið þann kost
inn fremur að vera hlutlausir
áhorfendur að hildarleik þeim,
sem nú er háður en raunhæfir
þátttakendur hans.
Einhverjir kunna að ætla, að
þjóðir þær, sem játast Múham-
'eðstrú, muni vera andstæðar
framförum nútímans og vilja
una að sínu fjarri öðrum þjóð-
um. En því fer alls fjarri, að
sú sé raunin. Það geta þeir
bezt um vitnað, sem fylgzt
hafa með þróuninni í Tyrk-
landi og Saudi Arabíu á liðn-
•um árum. Múhaonmeðstrúar-
þjóðirnar eru þvert á móti
harla fljótar til þess að greina
á milli hins góða og illa í fram-
förum nútímans, og þeim hef-
ir verið það lærdómsríkt, að á
einum mannsaldri hafa þær
lifað tvær heimsstyrjaldir,
sem hinar svonefndu menning-
arþjóðir hafa efnt til. Þær
leggja alla áherzlu á það að
freista þess að láta framfarir
nútímans verða sér til heilla
og farnaðar. Og í framtíðinni
munu þær leggja mikla á-
herzlu á það að efna til iðnað-
ar jafnframt landbúnaði og
járðyrkju. En megináherzlu
munu þær þó sem fyrr leggja
á það að grundvalla líf sitt á
trúarsið sínum og þjóðlegri
menningu.
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN
Framhald af 4. síðu.
og trjálundir hjálpa til að setja
svip sinn á umhverfið. M. a. hafa
verið gróðursettar trjáplöntur um
hverfis grafreitinn nýja, svo að er
fram líða stundir, verður hann girt
ur með trjáröðum.
Auk þess, sem Thor J. Brand
hefir. annazt fyrir Þingvallanefnd
grócursetningu trjáplantna og aðra
skógrækt, eru tveir nýstofnaðir
graeðireitir til á Þingvöllum, sem
:ru í annarra umsjá. Öðrum þeirra
kom Jón heitinn Magnússon skáld
upp, með því að fá blett til um-
ráða. Setti hann árlega um nokkurt
skeið niður allmikið af birki, reyni
við og furu, og sér þess þegar nokk
ur merki.
Þá hefir Eyfirðingafélagið feng-
ið blett til umráða og liggur hann
að gróörarreit Jóns Magnússonar
inni í Hvannabrekkum. Hefir fé-
lagið sett þarna niður allmikið af
trjáplöntum á tveimur undanförn-
um árum, og þarf ekki a;i éfa að
árangur af þessu starfi vercur bæði
mikill og fallegur, þegar fram í
sækir. Æítu fleiri félög, stofnanir
eða einstaklingar að taka upp þetta
merki, fá mæida bletti á Þingvöll-
um og leggja sóma sinn í það að
fegra þá og prýða, svo sem frek-
ast er kostur á.“
Undir þessa hvöt munu allir
vilja taka. Þingvöll. á <ið gera
að glæsilegum þjóðgarði, skógi
vöxnum og blómum prýddum.
állsherjarmáSið og íslenzkt íþróttalíf
Fsfe. af 4. sáðu.
og stökk 1.75 m., en bezti árangur
hans frá fyrrá ári er 1.82 m., svo
að árangurinn í hástökkinu er
orðinn prýðilegur, og munu marg
ir ætla, að Skúli sé líklegur til
þess að bæta met sitt enn í ná-
inni framtíð. Oliver vann hins
vegar glæsilegan sigur í lang-
stökkinu. Stökk hann 6.86 m.,
stem er nýtt íslandsmet, en Skúli
Guðmundsson varð annar, og
stökk hann 6.70 m. Oliver er og
líklegur til ■ þess að hæta lang-
stökksmet sín vonum fyrr. I þrí-
stökki sigraði Skúli og stökk
13.64 m., en annar varð Oddur
Helgason, Á., núverandi Islands-
meistari, er stökk 13.31 m. —
Keppni í þrístökki verður efa-
laust hörð í sumar, og verður
gaman að sjá þá Skúla, Odd og
Oliver þreyta leik um meistara-
tignina í næsta mánuði. Árang-
urinn í stangarstökki var hins
vegar lakur og engan veginn sam-
bærilegur við árangurinn í hin-
um stökkunum. Þar sigraði hinn
nýi drengjamethafi, Þorkell Jó-
hannesson, F. H., og stökk 3.25
m. Væri skemmtilegt að sjá stang
arstökkvara Vestmannaeyinga,
þá Guðjón Magnússon og Ólaf
Erlendsson taka þátt í stangar-
stökkskeppninni á meistaramót-
inu. Stangarstökkið virðist lítið
æft hér í Reykjavík, en nokkuð í
Hafnarfirði, þar sem ungir menn
og efnilegir iðka þessa hina fögru
íþrótt. Er það illa farið, að hin
fjöfenennu og starfsömu íþrótta-
félög höfuðstaðarins skuli ekki
leggja verðskuldaða rækt við
stangar stökkið.
IV.
I köstunum her Gunnar Huse-
by, KR., höfuð og herðar yfir
alla keppinauta sína. — Hann
setti tvö glæsileg íslandsmet í
kúluvarpi á allsherjarmótinu.
Varpaði hann kúlunni hálfan
fjórtánda metra með hægri hendi
og bætti þannig um átján senti-
metra met sitt frá 18. júní.
Einnig setti hann nýtt met
í kúluvarpi beggja handa og
i
Gunnar Huse? y
methafi í kúluvarpi.
varpaði kúlunni þannig 26.78
m. Næstur Gunnari í kúluvarp-
inu varð Jóel Sigurðsson, IR.,
sem kastaði 13.65 m. Sigurður
Finnsson, sem hefur gengið næst-
ur Huseby á liðnum árum, hefur
ekki tekið þátt I mótum þessa
árs, en hann er einhver hinn
snjallasti íþróttamaður okkar, og
met hans í fjölþrautunum virðast
vart munu verða bætt að svo
stöddu. Gunnar Huseby varð og
fyrstur í krin^lukasti. Kastaði
hann kringlunni 41.74 m., en
næstur honum varð íslandsmeist-
arinn, Ólafur Guðmundsson, IR.,
sem kastaði 38.40 m. Er íslands-
met Ólafs jafnan í hættu, og er
ekki ósennilegt, að Gunnar
hnekki því í sumar. Met Ólafs
er 43.46 m., en bezti árangur
Gunnars í fyrra var 43.24 m.
Gunnar sigraði og í sleggjukasti.
Skúli Guðmundsson
methafi í hástökki.
Kastaði hann sleggjunni 37.86 m.,
en annar varð methafinn Vil-
hjálmur Guðmundsson, KR., sem
kastaði 36.65 m. Sleggjukasts-
-metið er Gunnari þyngst f skauti.
Annars virðast fáir æfa sleggj-
una, en sagt er, að Vestmanna-.
eyingar eigi unga og efniltega
sleggjukastara, en þeir hafa áð-
ur getið sér góðan orðstír fyrir
þá íþrótt og verður fróðlegt að
fylgjast með frama þeirra. Auk
Ólafs Guðmundssonar mun Bragi
Eriðriksson, KR. og Þorvarður
Árnason, U.I.A. vera líklegastir
til þess að fylgja Huseby eftir í
kringlukasti, svo og í kúluvarpi
ásamt Jóel Sigurðssyni.
í spjótkastinu sigraði Jóel
Sigurðsson, IR., en íslandsmeist-
arinn, Jón Hjartar, KR., varð að
una öðru sæti. Jóel kastaði spjót-
inu 54.29, en Jón 51.61 m. Aust-
firðingar eiga vöskum manni á
að skipa í spjótkastinu, en það
er Tómas Árnason, sem náði
beztum árangri í fyrrasumar og
kastaði '53.46. Keppni í spjót-
kasti verður efalaust hörð og
skemmtileg á meistaramótinu, og
væri vissulega vel farið, að þeir
Jóel, Jón og Tómas reyndu þar
með sér. Virðist ekki fjarri sanni
að gera, sér vonir um, að þeir
kæmust nærri meti Kristjáns
Vattness, sem er 58.78 m.
Árangurinn í fimmtarþraut,
verður að teljast heldur lélegur,
en þar sigraði Jón Hjartar á 2562
stigum. Einnig var árangurinn í
10 km. göngunni dapurlegur, en
þar sigraði Sverrir Magnúss., Á.
Hins vegar var keppni í boð-
hlaupunum mjög hörð. I þúsund
metra boðhlaupi sigraði sveit IR.
í 4x100 m. boðhlaupinu sigraði
A-sveit KR. á 46.8 sek., en A-
sveit IR. rann skeiðið á sama
tíma, þótt hún yrði að una öðru
sæti, en lokasprettur Sveins
Ingvarssonar réði miklu um sigur
KR. Skúli Guðmundsson sigraði
í. 110 m. grindahlaupi á mettím-
anum, sem er 17 sek. Grinda-
hlaup er æft af fáum hér og er
það illa farið, því að það er fögur
íþrótt og skemmtileg.
Knattspyrnufélag Reykjavíkur
vann motið, og hlaut það 137
stig, en ÍR. var næst með 90 stig,
Stighæsti keppandi þessa alls-
herjarmóts varð Skúli Guðmunds
son, KR. og hlaut hann 26 stig.
Næstur varð Oliver Steinn, FH.
með‘25 stig og þriðji Finnbjörn
Þorvaidsson, ÍR. með 24 stig. KR.
hélt mótið og fórst stjórn þess vel
úr hendi.
V. ,
Allsherjarmótið í ár verður
jafnan talið til mikilla og góðra
tíðinda. Það hefur sýnt og sann-
að, að íslendingar eiga frjáls-
íþróttamönnum á a^ skipa, stem
margir hverjir yrðu hlutgengir á
kappleiki meðal annarr.a þjóða.
Er mikils um bað vert, því að
góð líkamsrækt og fjörlegt í-
þróttalíf ber sérhverri þjóð glæsi-
legt menningarvitni, en sér í lagi
þó smáþjóð eins og okkur Is-
lendingum.
En þótt mikils sé um vert um
hin’a gl’æsilegu árangra, er náðust
á allsherjarmótinu, ber þó fyrst
og fremst að fagna því fyrirheiti,
sem þeir hljóta að teljast um í-
þróttalíf okkar í næstu framtíð.
Aðstaða íþróttamanna höfuðstað-
arins hefur nú verið nokkuð
Miðvikudagur 19. júlí 1944»
hætt, þótt enn sé fjarri því, ao
hún sé viðunanleg. Iþróttamenn-
irnir hafa sannað það, að þehr
eru alls góðs verðugir. Vonandi
stendur þá ekki á ráðamönnum
ríkis og bæjar að gera hlut þeirra
viðhlítanlegan. En jafnframt því,
sem íþróttamönnum Reykjavík-
ur er gefinn kostur á góðum að-
stæðum til iðkana menntar sinn-
ar, ber að sjálfsögðu að veita í-
þróttamönnum og íþróttamanna-
efnum úti á landi áþekkar aðstæð-
ur eftir því, sem auðið er.
Það er athyglisvert, að margir
hinna beztu íþróttamanna okkar
koma úr sveitum okkar og sjó-
þorpum víðs vegar um land. í-
þróttafélög höfuðstaðarins hafa'
veitt þeim tækifæri til þess að
þjálfa og þroska hæfni sína. En
hversu margir skyldu þeir æsku-
menn vera, sem mikils hefði mátt
af vænta sem íþróttamönnum, en
aldrei hlutu tækifæri til þess að
láta íþróttaiðkanir til sín taka,
svo að heitið gæti?
Heilbrigt íþróttalíf er sér-
hverri þeirri þjóð, sem teljast vill
til menningarríkj a, sæmd og
þroskavitni. En fátoennri þjóð
eins og okkur íslendingum er
brýn nauðsyn að þúa sem bezt
að íþróttamönnum sínum og gefa
öllum íþróttamannaefnum bæja
og byggða tækifæri til þess að
sýna, hvað í þeim býr. Og til þess
að hlutur íslenzkra fþróttamanna
verði slíkur, sem vonir standa
til, verður þáttur margra til að
koma, íþróttaiðkenda og íþrótta-
vina. íþróttaiðkandi eða íþrótta-
vinur skyldi því sérhver góður
íslendingur vera.
Helgi Sæmundsson.
HANNES Á HORNINU
Frh. af 5. sáöa.
þess að fjarlægur leiður skarkali;
trufli um of. En fyrir nokkrum
dögum bar það til, er ég sat í
næði og friðsamlegum þenkingum,
að allt í einu glumdi við róm-
sterk bassarödd. Hún svipti með
öllu ró minni, enda þótt talað væri
í nafni trúarinnar. Þarna var þá
„karlinn á kassanum“ kominn.“
„HANN HAFÐI tekið sér stöðu
þar sem engum var heimilað að
vera og lét síðan yfir okkur,
þreytta og friðarleitandi, óspart
dynja ýmis konar orð og skoðan-
ir, sem alls ekki eru til þess falln
ar að vísa mönnum þá leið, er pré
dikarinn ef til vill befir í hyggju
að beina hug manna að.“
„ENDA ÞÓTT ég sé ekki á
neinn hátt andvígur guðs heilaga
orði þá tel ég mjög illa farið ef
við, sem leitum friðar á Arnarhóli,
fáum ekki að hvíla þar í guðs-
grænni náttúrunni án þess hia
ráma rödd kassamannsins skapi/
það ósamræmi, sem ekki er við
hlýtandi. Ég vænti að lögreglan
sjái sóma sinn í því, að styggja
þessum vágesti nokkuð frá t. d.
niður á Lækjartorgið ef nauðsyn-
legt er talið að slílcir kallbelgir
séu yfirleitt á almannavegi." —
„HVERNIG YRÐI ÞVÍ TEKIÐ
ef einhverjir snjallir kommúnistar
áróðurs — menn eða aðrir slíkir
ofstækistrúarmenn tækju sér
stöðu' upp á Arnarhóli? Mundi
slíkt talio æskilegt? Lögin og rétt
urinn eiga að nó jafnt til ailra
og það, sem einum er liðið getur
annar gert kröfu til að sér sé veitt
leyfi til. Og hvert væri næði
okkar Arnarhólsbúa ef hópur
gjallarhorna væru þeyttur u,ppi
hjá líkneskju hins íyrsta land-
námsmanns. Orð hín, Ilannes minn
eru oft tekin mjög til greina, og
þótt þú komist í sumarfrí og losn
ir við allan óþarfa hávaða, þá
máttu ckki glcyma þeim, sem ekk
ert komast nema niður á ' ,. nól
en vilja fegnir fá þac ; okkurt
næði.“
ALVEG RÉTT! Ég heimta frið
á Arnarhóli! Allt gaspur á Lækj-
artorg! Þar er hvort ee.m er alJt
af allt vitlaust.
Hannes á horninu.