Alþýðublaðið - 19.07.1944, Blaðsíða 8

8
ALÞTÐUBLAÐIÐ
Miðvikudagur 19. júlí 1944.
«aSTJARNARBIOSB
Sahara
Spennandi s j ónleikur frá
hemaðinum í sandauðninni
sumarið 1942.
HUMPHREY BOGART
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnu bömum innan 16 ára.
EINU SINNI kom bóndi
nokkux af Suðuxlandi í Hvera-
gerði. Hann heimsótti þax kunn
ingja sinn sem bjó í húsi
skammt frá sjóðandi hver. Þeg-
ar þeir eru búnir að skeggræða
saman góða stund, þá segir
bóndinn:
„Það er skrítið landslag á
þinni jörð, þar eru göt á nátt-
úrunni og gufar út í veröldina.“
* * *
STÆRSTA BIBLÍA í HEIMI.
Þótt Biblíufélagið. brezka eigi
mikið og merkilegt safn af
biblíum, þá er stærsta og und-
ursamlegasta biblía í veröldinni
í konunglega bókasafninu í
Stokkhólmi í Svíaríki. Spjöldin
eru gerð úr fjögurra þumlunga
þykkum plönkum. Bókin er rit-
uð á skinn og blöðin 3 fet á
lengd. Það er álitið, að það hafi
farið í bókina húðir af 100 ösn-
um, en bókin er 309 rituð blöð
eða 618 blaðsíður.
* *
MESTI SKÍÐAMAÐUR
HEIMSINS.
Hinn 19. febrúafr síðastliðinn.
stökk Ragnar Orntvedt í Chica-
go niður af 193 feta hengi, og
er það hið mesta skíðastökk,
sem unnið hefir verið til þessa
dags, er hann af norsku bergi
brotinn. Maður sá, er heims-
meistaranafnbótina hafði á und
an honum hét Amundsen og var
formaður í skíðafélagi stúdenta
í Kristjaníu, hann gerði 177 feta
stökk. Norðmenn hafa lengi stað
ið öðrum þjóðum framar, hvað
þessa íþrótt snertir.
(Syrpa 1916).
ljósan draum. Henni fannst hún
standa ásarnt Carrie hjá gam-
alli kolnámu. Hún sá 'hina ..geysi
háu lyiftuvél .og moldina, og kol-
in, sem hún hafði horið upp.
Þær horfðu niður í djúpan
niámulbrunn, og þær sáu kyn-
lega, vota steina langt niðri,
þar sem veggirnir hurfu í dimm
an skuggann. Þarna hékk göm-
ul karfa, sem var notuð til að
fara upp oig niður og snmrið, sem
'hún var fest með, var gamalt
og slitið.
„Við skulum koma niður,“
sagði Carrie.
„Niei, nei,“ sagði Minna.
„Jú, komdu,“ sagði Carrie.
Hún dró til sín körfuna, og
þrátt fyrir öll mótmæli settist
hún í hana og var nú á leið
niður.
„Carrie,“ kállaði hún. „Carr
ie, komdu upp aftur,“ en Carrie
var komin langt niður, og skugg
inn hafði gersamlega gleypt
hana.
Hún hreyfði olnbogann.
Nú breyttist hið dularfulla
umhverfi, og hún var stödd við
haf, sem hún hafði aldrei séð.
Þær stóðu á bryggju eða skaga
eða einhverju, sem náði langt
út, og Carrie s'tóð þar yzt á brún
inni. Þær litu í kringum sig,
og nú fór þetta að sökkva og
Minna heyrði, að vatnið nálg-
aðist þær.
„Komdu, Carrie,“ kallaði hún,
en Carrie gekk lengra burt. Hún
virtist sífellt fjarlægast og nú
var orðdð erifitt að kalla til henn
ar.
„Carrie,“ kallaði hún, „Carr
ie,“ en rödd hennar virtist und
arlega fjarlæg og niðurinn í
vatninu yfirgnæfði allt. Hún
komst af, en gripin þeirri til-
finningu, að hún hefði týnt ein
hverju. Hún var svo ósegjan-
lega döpur, daprari en hún hafði
nokkru sinni áður verið.
Þannig urðu breytingarnar í
þessum þreytta heila. IJndar-
legar hugsanir og tilfinningar
runnu saman. Síðasta sýnin kom
henni til að æpa upp yfir sig,
þvi að þar hékk Carrie á þver-
hníptri klettabrún, og hún
missti taksins, og Minna 'sá
hana hrapa niður í hyldýpið.
„Minna. Hvað gengur á?
Vaknaðu,“ sagði Hanson ruglað
ur og hristi hana.
„Hva — h .að er að? sagði
Minna syfj.ulege.
„Vaknaóu^1 s. ,.,ði hann,“ og,
snúðu. þér á tVa hliðina. Þú
talar ,upp úr . minum.“
Um. það bil viku seinna gekk
brouet inn til Fitzgerald og
Moy, glæsilega klæddur og vel
útlítandi.
„Góðan dag, Charley,“ sagði
Hurstwood og leit út um skrif-
stofudyrnar.
Drouet gekk yfir til hans, þar
sem hann sat við skrifborð sitt.
„Hvenær ferðu í næsta ferða
lag?“ spurði hann.
„Mjög bráðlega,“ sagði Drou
et.
„Ég hef sjaldan séð. þig upp
á síðkastið,“ sagði Hurstwood.
„Ég hef verið önnum kafinn,“
sagði Drouet.
Þeir töluðu alllengi um dag-
inn og veginn.
„Heyrðu, sagði Drouet, eins
og honum hefði skyndilega dott
ið eitthvað í hug. „Komdu út
til mdn eitthvert kvöldið.“
„Hvert?“ spurði Hurstwood.
„Auðvitað heim til mín,“
sagði Drouet brosandi.
Hurstwood leit spyrjandi á
hann, og hann brosti með sjálf
um sér. Hann horfði rannsak-
andi á andlit Drouets og sagði
síðan mjög alúðlega: „Mér er
það sönn ánægja.“
„Við getum spilað dálifla
stund.“
„Má ég ekki taka með mér
kampavínsflösku?“ spurði
Hurstwood.
„Jú, vissulega,“ sagði Droo-
et. „Ég vil gjarna kynna ykk-
ur.“
Niundi kafli.
íbúð Hurstwood í -
hluta borgarinnar nálægt Lin-
coln Park var steinhús eftir
þeirra tíma tízku, þriggja hæða
hús, og neðsta hæðin var líti-
ið eitt grafin niður. Á fram-
hliðinni var stórt útskot, og fyr
ir framan húsið var grasflöt,
tuttugu og fimm fet á lengd og
tíu fet á breidd. Fyrir aftan
það var líka lítill garðon sem
var girtur rgeð limgirðingum
nágrannanna, og þar var hest-
húsið, sem hann geymdi í hest
inn sinn og vagninn.
í húsinu voru tíu herbergi, og
þar bjuggu þau öll, Hurstwood,
Júlía, kona hans, sonur hans
George yngri og Jessica, dóttir
hans. Auk þess höfðu þau þjón
ustustúlku, sem sífellt var ver-
ið að skipta um, því að það var
ekki alltaf auðvelt að gera frú
Hurstwood til hæfis.
„George, ég sagði Maríu upp
í gær,“ var mjög vanaleg til-
kynning við hádegisverðinn.
„Gott og vel,“ var það eina
sem hann sagði. Hann var löngu
orðinn þreyttur á að ræða þetta
leiðindaefni.
Það var varla hægt að kalla
heimilislíf Hurstwood skemmti
legt. Það vantaði þolinmæði og
umbyrðalyndi, sem heimili get-
ur ekki án verið. Þar voru fall-
“ NYJA BiO S
3
I glauHÍ líhins.
(Footlight Serenade)
Skemmtileg dans- og
söngvamynd, með
Betty Grable
John Payne.
Victor Mature
Sýnd klukkan 9.
Sheriock Hoiiries
og égnarröddin
Spennandi leynilögreglu-
mynd með:
Basil Rathbone og
Nigel Bruce.
Börn yngri en 12 ára fá
ekki aðgang.
Sýnd klukkan 5 og 7.
SS GAMLA BIO B
I I
Nótl í Lissahon
(One Night in Lissabon)
Fred MacMurray,
Madeleine Carroll,
John Loder.
Sýnd kl. 7 og 9
Hælfuleg kona
(PLAYGIRL)
Kay Francis,
James Ellison.
Sýnd klukkan 3 og 5.
eg húsgögn, sem var vel komið
fyrir að svo miklu leyti sem
smekkur eigendanna leyfði.
Þar voru gólfteppi, þægilegir
.hægindastólar og sófar, fallegt
píano, marmaramynd af ó-
þekktri Afrodíu eftir óþekktan
listamann og ógrynni af litlum
bronzstyttum úr öllum áttum,
en Iþó mestmegins úr hinum
stóru húsgagnaverzlunum, sem
birgja fólk upp með öllu því,
sem á við á „skemmtilegu heim
ili.“
í borðstofunni var stórt hlið
arborð, hlaðið 'skínandi flösk-
um, og fáguðum glösum, sem
var vissuelga smekklega fyrir
komið. Þessu hafði Hurstwood
vel vit á. Árum saman hafði
hann lagt sig fram við slíkt, og
það va rhonum sönn ánægja að
segja hverri einustu Maríu, þeg
ar hún var nýkomin í vistina,
hversu mikillar þekkingar það
krefðist að geta raðað glösum,
BJÖRNINN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
leggj'3 í stökkið, lokaði hann augunum og eyrunum fyrir
rödd samvizku sinnar .. og þreytti stökkið.
Áður en veturinn hafði fært firði og sund í ísdróma hafði
hann lært að stýra húðkeip og miða skutli. Hann lærði og
að hæfa rjúpuna ör á fluginu, og hann hæfði hérann á löngu
færi. Oft og tíðum var hann ekki fyrr kominn heim á kvöld-
in og háttaður en barið var á glugga hans.
— Hvað er í fréttum?
— Björn á firðinum, prestur!
— Ha! Björn! Byssuna af veggnum, í feldinn og aftur
út í nóttina.
En svo kom það fyrir, að blóðhiti haiis minnkaði um
stundarsakir, hann horfðist í augu við sjálfan sig og leit því
næst skömmustulega niður fyrir sig. Hann gat þá meira að
segja orðið hræddur við sjálfan sig, þegar hann sá hönd
sína blóðuga, eða við skegg sitt og hljóminn í rödd sinni. Þá
sá hann fyrir hugarsjónum sínum mynd afa síns, mihntist
þagnarinnar, sem ríkt hafði um nafn hans og hræðsluglamp-
ans í augum móður sinnar í þetta eina sinni, sem það hafði
hrokkið fram á varir henni,
Þannig sat hann kvöld nokkurt í iðrunarhug fyrir utan
kofa sinn og fól andlitið í höndum sér. Hann hafði komið
dauðþreyttur heíin utan úr skerjunum, en þar hafði stór
hvalur strandað cíaginn áður og nú hafði hann verið dreginn
ÁSTHENOSE SECTION GOES POWN
SCOKCHY AND HANk ARE FLUNG
CLEAR... 1—W-------------
^APFeotorcs
the/ vtimm/EA
CHANCE/THEy PLUMMEíLP
POWN LIIÆA ROCKET/ r“V A
2-29
SAMMY (sér fremsta hluta
flugvélarinnar steypast nið-
ur): „Þeir fengu ekkert tæki-
færi! Þeir hentust niður eins
og steinn.“ (En um leið og
flugvélarhlutinn steypist,
hendast þeir Örn og Hank úr
honum.) Sammy (aftur):
„Örn og Hank eru farnir! Ég
mun aldréi sjá þá. aftur. Nú
skal ég sannarlega láta ykkur
SCORCHy...HANK/ THEY...
THEY’RE GONE/ I’LL NEVER SEE
THEM A6AIN.../ ÓCOME ON,
YOU NAZIVULTURES/1607 A
OBITUARY TO WRITE ...ÁLL
OVER YOURSWASTIKAS/
finna smjörþefirfti af mér —
ég skal mála rósir um haka-
krossinn ykkar.“