Alþýðublaðið - 15.09.1944, Blaðsíða 5

Föstudagur 15. septemfaer 1944
ALI>TÐUBLAf)!B
3
Enn um ____ _____________ ________
ans — Samtal við Einar M. Einarsson — Tilagan um
hraunhellurnar— Nokkur orð um börnin og bönnuðu
myndirnar.
FRAMBURÐUR Davíðs Frið-
rikssonar bifreiðastjóra að
Selfossi um að hann hafi ekki séð
betur en uppihaldsstrengir Ölfusár
brúar hafi verið farnir að drag-
ast út úr höldunum í sumar, er
hann og félagar hans, athuguðu
það, hlýtur að vekja mikla athygli.
—r það hlýtur að koma fr,am krafa
um nákvæma rannsókn, því að ef
þetta reynist rétt hefir vegamála-
stjóri leyft notkun brúarinnar með
an hún var að hrynja og eftir að
bersýnilegt var að 1 hún myndi
slitna niður þá og þegar jafn vel
undir þunga sjálfs síns.
ÉG HAFÐI fyrir löngu heyrt
um þetta — og mér hafa borist
mörg bréf um þetta atriði. Ég vildi
ekki ræða það opinberlega að svo
komnu, því að oft myndast slúður-
sögur um mál ómerkari en hrun
Ölfusárbrúar. En nú hefur bifreiða
stjóri komið með upplýsingar í
þessa átt, og mun hann þó aðeins
einn af allmörgum, sem segjast
'hafa orðið varir við þetta.
MÉR HAFÐI meðal annars bor-
izt til éyrna, að Einar M. Einars-
son skipherra hefði í sumar, eftir
að hann hafði skoðað' brúna, snú-
ið sér til vegamálastjóra og rætt
við hann um ástand brúarinnar,
en Einar og vegamálastjóri munu
vera kunningjar. Ég sneri mér bví
til Einars í gær og spurði hahn
mn þetta, og svaraði hann mér
eftirfarandi:
„DAGANA 13. og 14. júlí s. 1.
fór ég um Ölfusárbrú á leið til og
frá Vík í Mýrdal. Eftir að hafa
farið yfir brúna, duttu mér í hug
aðvaranir vegamálastjóra. í baka
leiðinni gafst mér örlítill tími til
að athuga brúna og fylgjast með
hreifingum hennar, er lestaður
vörubíll fór yfir hana. En það gaf
mér fulla vissu fyrir því, sem ég
óður þóttist sjá, að vírar hennar
væru orðnir alltof slakir og bæru
brúna ekki uppi eins og þeim hafði
verið ætlað í fyrstu.“
„ENNFREMUR taldi ég mig sjá
svo mikinn vott af riði inni í fest-
arhólkunum, að ég ályktaði með
sjálíum mér, að á þessu tvennu
hlytu aðvaranir vegamálastjóra að
byggjast. Nokkru síðar ætlaði ég
á fund vegamólastjóra, en hann
var þá úti á landi. Ég átti svo tal
um þetta við kunningja minn, sem
ég taldi víst að fylgst hefði að ein-
hverju leyti með þessu og ýtti
hann heldur undir mig, að færa
þetta í tal við vegamálastjóra."
„LAUGARDAGINN 12 ÁGÚST
átti ég tal um brúna við vega-
málastjóra. Byrjaði ég mál mitt
með því að spyrja hvað þeir héldu
aðallega athugavert við brúna,
þar eð umferðatakmörkun hefði
Verið sett um hana. Hann svaraði
því, að járnið væri orðið svo gam
alt og „reynt“. ; Ég sagði honum
frá athugun minni og taldi mig
hafa haldið, að ef til vill lægi fyr-
ir að „strekkja vírana“ og færa
festarklemmurnar á nýjan stað á
vírunum, og ef svo hefði verið,
hefði mig langað til að taka það
verk að mér. Hann svaraði því, að
ekkert slíkt Iægi fyrir.“
„ÉG VAKTI ÞÁ athygli hans á
því, að eftir reynslu okkar á sjón-
um, hlyti að vera komin mikil
riðmyndun inn í festingarhólkana
e'ftir nær 53 ár. Hann taldi ná-
kvæma athugun verkfræðinga
hafa farið fram á brúnni og sam-
kvæmt þeim gæti hann ekki fall-
ist á mitt mál. Ég bað í" annað
sinn afsökunar á að hafa ónáðað
hann og kvaddi. En með sjálfum
mér var ég þess fullviss, að brúin ,
myndi ekki standa af sér storma j
næsta vetrar, ef ekkert yrði að
gert.“
UM ÞETTA ÞARF ekki .frekar
að ræða að þessu sinni. En þetta
mál er þannig, að það má ekki
skapast sú þögn um það, sem reynt
er að koma á úr ýmsum áttum.
Ég sé að öll önnur blöð en þetta
blað reyna að þegja sleifarlagið í
liel. Þau um það, en ég er þess
fullviss að með því eru þau ekki
að hugsa um öryggi fólksins, því
að ef hvers konar sleifarlag og
fyrirhyggjuleysi er látið óátalið,
þá munu mörg slys og vandræði
af hljótast.
KONA SKRIFAR MÉR: „Ég
varð undrandi á tillögu þeirri,
sem tveir bréfritarar þínir komu
með í fyrradag, að mála hraun-
hellurnar á Austurvelli gráar.
Þetta nær ekki nokkurri átt. Það
er furðulegt að láta sér detta í
hug að fara að mála sjálfa nátt-
úruna! Ég vona að garðyrkjuráðu
nautur verði ekki við þessari furðu
legu uppástungu.“
AF TILEFNI skrifánna í gær
um börnin og kvikmyndahúsin
skal það tekið fram að börn mega
ekki sækja myndir með hverjum
sem er, sem á ’annað borð eru
bannaðar fyrir börn. Þau hafa að-
eins fengið leyfi til að sækja þær
í fylgd með foreldrum síum, enda
er það talin trygging fyrir því að
þá verði þau ekki hrædd þó að
ljótar sýningar séu í myndunum.
Annars vilja foreldrar oft leyfa
börnum að sjá myndir, sem þeim
eru annars bannaðar og margir
foreldrar fóru beinlínis með börn
sín á Tarzanmyndina til þess að
þau gætu íengið að sjá hana.
Hannes á horninu.
Eldfasf gler
NýkomiS
K. Einarsson & Björnsson
Er örlagastund þeirra að renna upp?
Á mynd essari sjást leiS'togar nazista og fasista, sem Ihugðust leggja undir sig heiminn, en
munu brátt verða að una hlutskipti ifiinna sigruðu og feigu Sýr'fr ihún „foriingja“ Þýzbar-
lands, Adolf Hitler, skömmu eftir að ihonum var sýnt banati’rœðið fræga, en með honum eru
þeir Hermann Göring (til vinstri), Heinridh Hirramd-er (annar maður til vinstri), Benito Musso
lini (til hægri) og ýmsa þýzka henforingja. Myndin var send frá Stoktohólmi vestur um haf.
ÞAR eð ég er gamall frétta-
ritari og ber mikla virð-
ingu fyrir öllu hinu óþekkta,
hef ég að sjálfsögðu vanþóknun
á öllum spádómum, sem ekki
hafa við rök að styðjast. En
stjórnmálamerin og herfræð-
‘ingar í Washington, sem hafa
kyrmt sér mál þessi sem vand-
legast, telja ástæðu til þess að
ætla, að unnt sé að knýja fram
úrslit í styrjöldinni við Þýzka-
land fyrir árslok 1944 og ef til
vill fyrr. Þar með myndu úr-
slit ráðin í grimmilegustu og
þýðingarmestu styrjöld, sem
mannkýnssagan kann frá að
greina.
Þessi skoðun hefur við þrenns
konar rök að styðjast:
1. Herskarar bandamanna ná sí-
fellt fleiri hernaðarlega mik-
ilvægum landssvæðum á vald
sitt og þeir sigrar gera þeim
auðið að sækja fram af aukn-
um þunga gegn Þýzkalandi
og hersveitum þess.
2. Herstyrkur bandamanna er
geipilegur og fer ávallt vax-
andi.
3, Baráttuþrek Þjóðverja er óð-
um að þverra.
Þegar sagt er, að þandamenn
geti sigrazt á Þýzkalandi á
þessu ári, er að sjálfsögðu ekki
þar með sagt, að svo verði. --
Bandamenn geta að sjálfsögðu
hent yfirsjónir. En það er vissu-
lega vert að binda miklar von-
ir við hin breyttu viðhorf
styrjaldarinnar. /
Bandamenn hafa sýnt það og
sannað, að þeim var auðvelt að
ná fótfestu í Frákklandi. Vestur-
vígstöðvarnar eru nú komnar
til sögu og verið er að slá hring
um Þýzkaland. Bandamenn
eiga Iþess kost a-ð ráðást á
Þýzkaland frá þrem hliðum í
senn, frá Rússlandi, Ítalíu og
Frakklandi. Aðstaða herja
bandamánna má því teljast hin
hagkvæmasta. Nú eru það þeir,
sem sækja á, en Þjóðverjar
verða að una því, að vera í
vörn og láta undan síga.
Þýzki herinn hefur goldið
slík afhroð, að herfræðingar
telja, að hann hafi vart meiri
mannafla en fc>rem milljónum á
að skipa nú orðið. Bandamenn
rf'ÍREIN ÞESSI er eftir
liimi fræga rithöfund
John Gunther, sem hefur
skrifað margt og mikið um
styrjöldina. Lýsir hann því
í grein þessari, að faanda-
mönnuin sé auðið að sigra
Þýzkaland fyrir nýár og
bendir á nauðsyn þess, að
lögð sé áherzla á að ljúka
þessum grimmilega hildar-
leik hið fyrsía. Greinin er
þýdd úr tímaritinu Reader’s
Digest.
hafa því að minnsta kosti þre-
falt lið á við Þjóðverja. Það
mun óhætt að fullyrða, að
Rauði herinn hafi fimm milljón-
um hermanna á að skipa í
sókninni til Þýzkalands og her
sveitir bandamanria á Frakk-
landi þrem milljónum. En þá
eru ótaldar hersveitir banda-
manna á Ítalíu, Balkanskaga,
Afríku og hinum nálægari
Austurlöndum.
Þjóðverjar hafa orðið fyrir
slíku geysitjóni mannafla og
hergagna á austurvígstöðvun-
um, ■ að þeir geta engán veginn
beðið' þess bætur. Þegar banda
menn hefja sókn á einum víg-
stöðvum, verða Þjóðverjar að
kveðja þangað lið af öðrum
vígstöðvum. Bandamenn munu
því leggja mikla áherzlu á
það að komast að raun um,
hvar Þjóðverjar eru veikastir
fyrir og brjóta þannig hvert
skarðið í „virkisvegg“ þeirra
af öðru.
Þýzki herinn var hin ægileg-
asta stríðsvél. En þýzki hprinn
í dag er á engan hátt sambæri
legur við þýzka herinn, dem
ifór sveipandi sverði árið 1939
og enginn fékk viðnám veitt.
Og þó að hersveitir banda-
manna skorti ef til vill her-
þjálfun sumar hverjar, mun
það vart koma að sök, því að
þær eru skipaðar hraustum
drengjum og hugdjörfum. Og
það leikur ekki á tveim tung-
um, að herforingjar banda-
manna eru herforingjum óvin-
apna mun snjallari. Eisenhow-
er, Alexander, Montgomery,
Tedder, Spaatz og fleiri, eru
nöfn, sem munu lifa í sögunni.
Þegar ég bað stjórnmála-
mennina og herfræðingana í
Washington að gera nánari
grein fyrir þessari bjartsýni
sinni, nefndu allir þeirra fyrst
til sigra Rússa. Rússneski her-
inn hefur reynzt frámunalega
vel — jafnvel mun betur en
Rússar sjálfir höfðu gert sér
vonir um. Það, sem hefur ráð-
ið mestu um sigra Rússa, er
fyrst og fremst yfirburðir
þeirra í vélahernaði og her-
tækni. Og þetta er sér í lagi
vert athygli, þegar að því er
gætt, að þetta hafði sízt af öllu
verið talin hin sterka hlið rúss-
neska hersins.
Hin aukna samvinna Rússa,
Breta og Bandaríkjamanna
skiptir og næsta miklu máli.
Frá flugvöllum þeim, sem
Bandaríkjamenn hafa íýngið til
umráða í Úkraníu, mun verða
hafin harðfengileg loftsókn
gegn Þýzkalandi. Þaðan munu
flugmenn Bandaríkjanna sér í
lagi fara til árása gegn stöðv-
um Þjóðverja í Suður-Evrópu,
er þær hafa lítt haft af loftá-
rásum að segja til þessa. Hér
eftir munu harðfengilegar
loftárásir gerðar á Skodaverk-
smiðjurnar og olíuvinnslu-
stöðvarnar í. Slesíu.
En þegar um þetta er rætt,
minn'ist maður annars þáttar
styrjaldarinnar, sem vekur
bjartsýni og sigurvissu —
hinnar miklu loftsóknar banda-
manna gegn Þýzkalandi.' Nú,
sem stendur, höfum við sjötíu
og fimm þúsundum flugvéla á
að skipa, og ársframíeiðslan
nemur hundrað þúsundum
flugvéla. Þjóöverjar gátu ekki
, gert loftárásir á innrásarher-
inn, þegar hann steig á land á
Normandieströnd vegna þess,
að bandamenn tefldu fram svo
miklum fiugher, að þýzki flug-
herinn mátti sín einskis gegn
honum. Þrjátíu klukkustund-
um eftir að innrásin var gerð,
Framh. á 6. síðu.