Alþýðublaðið - 14.11.1944, Page 6

Ekki dónaleg
Myndin sýnií kvikmyndaleik
konuna Carole Landis, létt-
klædda við gosbrunn í kvik-
myndastöð í Hollywood. Car-
ole Landis er ein vinsælasta
leikkonan meðal amerískra her
manna og hafa margir þeirra
myndir af henni í híbýlum sín-
um.
Týndur í nífján ár
Frh. af 5. síöu.
hata það líf.“ En þegar veiði-
maðurinn spurði hann hinnar
opinskáu spurningar: „Eruð þér
Fawcett ofursti?", hafði hann
horfið inn í skóginn.
Fregn þessi vakti mikla at-
hygli. í júnímánuði var gerður
út brezkur leiðangur undir for-
ustu Roberts Churchwards, og
í árslok 1930 hafði Dyott efnt
til annars leiðangurs síns.
Báðir leiðangrar þessir reynd
ust árangurslausir, enda þótt síð
ari Led'ðangur Dyotts fyndi í
höndum óvinveittra kynflokka
skotvopn og sjónauka, sem mikil
ástæða var til þess að ætla, að
Fawceftt Ihefði haifit meðferðis
Dyott sagði mér, að hann væri
sannfærður um það, að Faw-
cett væri dáinn.
dÞietta saima ár ibórusit enin
fréttir af Redfern. Charles Hasl-
er, amerískur verkfræðingur,
kvað Redfern hafa sézt í Tapa-
józ vatnahéraðinu við ofanvert
A-mazonfljótið.
Árið 1933 frétti frú Nina
Fawcett, sem þá bjó í Lundún-
um, frá brezka sendiráðinu í
Rio de Janerio, að trúiboði hef ði
haft tal af Indiánum, er lýstu
þrem hvítum mönnum, sem
dveldust meðal skógarbyggja.
Frú Fawcett lagði fullan trún
að á sögu þessa.
„Hann er stórhuga maður og
hugdjarfur!“ varð íhenni að orði
„Hann er áreiðanlega að vinna
að vísindastörfum og vill ekki
hverfa heim fyrr en hann hefur
lokið rannsóknum sínum.“
Árið 1934 þóttist einhver
starfsmaður brezka utanríkis-
málaráðuneytisins hafa fengið
fregnir um það, að Faweett væri
á lífi og heill á húfi.
Þaö var árið 1937, sem kofta
Fawcetts, sem þá var orðin þrí-
tug, gaf tfirá sér alla^ von um
að maður sinn væri enn á lífí og
lét bún staðfesta það með dórni,
að hahn væri dáinn. Árið eftir
var hún þó kominn á fremsta
hlunn með að taka þátt í nýjum
ALÞÝPUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 14. nóv. 1944.
Anna frá Moldnúpi:
Innheimta opinberra skalfa
leiðangri, sem Theodore J.
Waldeck, könnuður frá New
York, stjórnaði.
Tveim árum síðar, eða árið
1939, bárust nýjar og merkar
fréttir. Alfried Realinin, brasilsk
ur könnuður, kvaðst hafa séð
beinagrindur þeirra feðga, Faw-
cetts og Jacks, og hefðu Indián-
ar ráðið þeim báðum bana.
Nokkurum mánuðum síðar sagði
Gustave Lentulus frá því, að
vinur sinn hefði sýnt sér arm-
bandsúr, beltissylgju og máð
blað, sem nafnið Redfem var
skrifað á. Höfðu munir þessir
fundizt hjá beinagrind í fluig-
vélartflaki.
• IÞiegar Mario [Barata kom
með áttavita og vasakók Faw-
cetts til byggða, hafði hann þá
sögu að segja, að Indiáni hefði
lláitið sér Iþá í té í iskipltium fyrir
aðra muni. Indiáni þessi hafði
og Haft athyglisverða sögu að
segja. SamkVæmt sögu hans,
er mikil ástæða til þess að ætla,
að Fawcett hafi verið tekin til
fanga af Indiánum en síðar ver'
ið kjörinn „hvítur guð“ af þeim
oig drottmað yfir týndri borg
iinmi í skógureum miklu .
Indiáninn fékkst ekki til þess
að gefa upplýsingar um það,
hvernig áttavitinn hefði komizt
í eigu hans. Sumir telja, að Faw
cett hafi látið honum hann í té
til þess að freista þess að færa
mönnum heim sanninn um ör-
lög sín.
„Áttavitinn er áreiðanlega af
brezkri gerð,“ mælti Barata
ofursti. „Og Fawcett hefur áreið
anlega átt hann og borið hann í
hjálmi sínum.“
Vasabókin hafði að geyma
ritningargreinar og teikningar.
Hún hefur nú verið send til
Lundúna, og þar muieu sérfræð
ingar rannsaka það, hvort í
henni isé að finna eimhverjar
upplýsingar skráðar á dulmáli.
En þrátt fyrir fund þennan
eru menn litlu nær um það,
hvort Faweett muni vera á lífi
eða ekki. Þannig er þessi kafli
sögu könnunarferða síðari ára
enn hinn dularfyllsti og kynleg-
asti. En ég leyfi mér að spá því,
að þegar stríðið sé til lykta leitt,
muni margir djarfir ævintýra-
meijn hætta lífi sínu í leit að
Fawcett ofursta og gullborginni
týndu.
Kvenfélag Fríkirkjusafnaffarins
heldur bazar í Góðtemplarahús-
inu uppi á morgun (miðvikudag)
kl. 2 e. h.
MEÐ lögum skal land
byggja, en með ólögum
eyða.“ þannig hljóðar gamall og
gegn íslenzkur málsháttur, og
er hann víst í sama gildi þann
dag í dag, þótt tíðarandinn
hafi eflaust mjög breytzt síð-
an honum var fyrst varpað
fram.
Oft hef ég með udrun af
skelfingu hugsað um allar þær
glompur og rökvillur, sem koma
fram í íslenzkri löggjöf, þótt ég
viti nú lítil skil á öllum þeim
lagagraut, sem settur hefur
verið saman ár frá ári. En í
gærdag varð ég þess fullviss,1
að þörf er endurskoðunar á
löggjöfinni um innheimtu opin-
berra skatta.
Er skemmst frá að segja, að
hagur minn hafði staðið þannig
þetta ár, að dregist hafði fyrir
mér að greiða skatta mína hjá
tollstjóra, sem að samanlögðu
voru 147 krónur. Undir vorið
kemur innheimtumaður frá
tollstofunni. Var þá’ þannig á-
statt, að ég átti enga peninga.
Sagði ég honum sannleikann,
o’g var maður þessi hinn ljúf-
mannlegasti. Lét jafnvel í ljós,
að skattur minn væri full-hár.
Eg sagðist mundu koma niður
eítir og borga, þegar ástæður
leyfðu mér og reyna að borga
án möglunar. „Þér getið ekki
betur gert fyrir það opinbera,"
sagði maðurinn og kvaddi. Var
ég nú ugglaus um frekari ónáð-
an úr þessari átt.
Þegaar ég kom úr sveitinni
minni í sumar, eftir að hafa
dvalið þar nokkrar vikur mér
til hressingar, frétti ég hjá
sambýliskonu minni, Ólínu
Þorsteinsdóttur, að ég hefði í
fjarveru minni fengið heim-
sókn af þremur herrum,, sem
hefðu komið í þeirn tilgangi að
taka lögtak. Þar sem íbúð mín
var lokuð, komust þeir ekki
inn til mín, og byrjaði Ólína
strax að reyna að sannfæra þá
um, að allt hlyti að vera í lagi
með það, að ég borgaði skuld-
ir mínar. Hlyti þetta að vera
af einhverju öðru en prettum.
Spurðu þeir um atvinnu mína,
og sagði hún, sem var, að ég
ynni fyrir mér með vefnaði.
,Á hún þá máske vefstól?“
spurðu þeir. Kvað Ólína mig að
minnsta kosti hafa vefstól.
Loksins spurðu þeir hana um
heiti og hurfu á brott með það.
Nú hafði mér tekizt að afla
þeirra tekna, að ég taldi mér
fært að fórna ca. 200 krónum
í tollstofunni. Lagði af stað
sigurglöð og stóð loks augliti til
auglitis við hið mikla mann-
val, sem þar er saman komið.
Eftir að hafa staðið um stund
og virt fyrir mér hópinn, kom
ungur sveinn og spurði mig,
hvort verið væri að afgreiða
mig. Stundi ég þá upp, að ég
ætlaði nú fyrst að greiða
skatta mína frá í fyrra, en
væri búin að týna sefflinum. —
Leitaði hann nú nokkra stund,
en kom síðan og bað mig að
gjöra svo vel að koma fram.
Leiddi hann mig í lítið her-
beri, vel búið að mönnum, —
Kenndi ég þar Sighvat Brynj-
ólfsson fremstan í flokki. Sagð-
ist ég vera komin til þess að
greiða skatt frá fyrra ári. Eft-
ir að ég hafði greint nafn mitt
og heimilisfang," fór SighvatUr
að leita durum og dynkjum.
Fann loks staðinn, og eftir
skriftir og útreikninga segir
hann: „Þetta eru 171,60 kr. Eg
lét í jós undrun mína yfir því,
hvað dráttarvextirnir væru
háir, en fékk það svar, að það
hefði farið fraam lögtak í sum-
ar. Spurði ég, hvernig það
mætti ske, þar sem ég hefði
ekki hitt neina lögtaksmenn.
„Það hefur verið tekið lögtak í
vefstól. Ólína Þorsteinsdóttir
hefur mætt í réttinum,“ svaraði
Sighvatur. „Hafið þið leyfi til
að taka verkfæri af fólki?“
spurði ég. Já, það var nú kann
ske ekki hætta á öðru en þeir
gjörðu rétt. *-•
Eg var svo aulaleg, að
spyrja ungan mann, sem hjá
mér stóð, hvenær þau lög hefðu
verið samin, því satt að segja
fannst mér, að þvílík afglöp
hlytu að vera nýsmíði. Eg gat
ekki fundið neina rökræna
hugsun bak við það, að svipta
þjóðfélagsþegn möguleika þess
að vinna fyrir sér, þótt það
færði ríkinu fáar krónur í
svipinn. Piltunginn svaraði
með mesta lærdóms- og spek-
Nýkomið:
Svissnesk gardínuefni
Kjólaefni og sokkar
Verzlunin
Unnur.
(Horni Grettisgötu og Bar-
ónsstígs).
ingssvip, að þau lög, sem far-
ið væri eftir, væru síðan um,
aldamót. Það vill þá svo til,
að þau eru á aldur við brýrnar,
sem nú er verið að vara fólk
við í ofboði, síðan Ölfusárbrú-
in fór um. Ætli að það hefði
ekki verið hægara að treysta
hana, áður en hún fór alveg?
En íslendingar virðast helzt
þurfa að reka sig alvarlega á,
áður en þeir .fara að athuga
hlutina. Það væri orð í tíma
talað, að breyta þeirri löggjöf,
sem heimilar þrem efldum
karlmönnum að fara heim til
einstæðingskonu og ógna henni
með því að svipta hana hinu
frumstæðasta vinnutæki, sem
hún þó lætur sér nægja, til
þess að vinna fyrir sínu dýr-
mæta lífi með.
Þáð er áreiðanlegt, að þessi
framkoma lögtaksfulltrúa toli-
stjóra, gagnvart mér, er ekk-
ert eins dæmi, enda gerði það
ekki neitt til, ef svo væri, þvi
ég er engin kveif, 'og læt mér
ekki bylt við verða. En, ég
veit dæmi þess, að þeir hafa
ógnað konum til þess að láta
jafnvel sína síðustu björg, og
að teknar hafa verið af konum
vélar þær, sem þær beinlínis
áttu lífsafkomu sína undir.
Þó ljótt sé frá að segja, þá
held ég næstum, að konum sé
sýnd meiri ágengni við þessi
tækifæri en karlmönnum. Má
vera, að kraftaleysi þeirra sé
orsök þess?
Annars hygg ég, að ef eins
konar tollskoðun færi fram á
ísllénzku þjóðinni, þá finndust
nógu margir „parasitar" á
okkar litla þjóðarlíkama, þótt
að þeir menn og konur, sem
vilja og vit hafa til þess að
vinna sig áfram á heiðarlegan
hátt, séu ekki sviptir möguleika
til þess af því opinbera.
Rvík, 13. sept. 1944.
Anna frá Moldnúpi.
GlímufélagiS ÁRM4NN ^ Æfingatafla 1944—1945 AHar fþróttaæfingar verða í íþróttahúsinu við Lindargötu f stóra salnum:
Tímar Mánudag Þriðjudag Miðvikudag Fimmtudag Föstudag Laugardag
7- - 8 II. fl. karla A II. fl. kvenna A Handknattl. karla II. fl. karla A II. fl. kvenna A Handknattl. karla
8- - 9 I. fl. kvenna I. fl. karla íslenzk glíma I. fl. kvenna I. fl. karla íslenzk glíma
9- -10 II. fl. kvenna B II. fl. karla B I. fl. karla II. fl. kvenna B II. fl. karla B r~
I minni salnum: 0
7- - 8 • Old boys Telpur fimleikar Old boys Telpur fimleikar
8- - 9 Drengir fimléikar Handknattl. kvenna Drengir fimlgikar Drengir fimleikar Handknattl. kvenna Drengir Handknattl.
9- -10 Hnefaleikar Frjálsar íþróttir Hnefaleikar Hnefaleikar Frjálsar íþróttir Hnefaleikar
i Glímuæfing drengja er á sunnudögum kl. 11—12 árd. Handknattleikur karla á sunnudögum kl. 1—2 e. h. og Handknattleikur í kvenna á sunnudögum kl. 2—3 e. h. ' Sundæfingar eru í sundlaugunum á þriðjud. kl. 8—9 og í Sundhöllinni á mánud. og miðvikud. kl. 9—10 Sundknattjeikúr á fimmtud. og föstud. kl. 10—10,40 í Sundhöllinni Nýir félagar láti innrita sig í skrifstofu félagsins í íþróttahúsinu (niðri), sími 3356; hún er opin daglega frá kl. 8—10 e. h. Þar fá menn allar upplýsingar viðvíkjandi félagsstarfseminni. Ármenningar ! Munið að greiða félagsgjaldið strax.