Alþýðublaðið - 14.11.1944, Síða 8

8
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 14. nóv. 1944»
iTMRNMtBW
1
Sonur Greifans af
Honte Chrisfo
Louis Hayward
Joan Bennett í
George Sanders
Sýnd kl. 5, 7 og 9
BARDAGI VIÐ ÍSBJÖRN.
„Bréf úr Mjóafirði. —- í 2.
viku þorra lagði fjörðinn út
fyrir öll nes. Þennan lagís mátti
ganga um innri hlut fjarðar-
ins, en ytri hlutinn þótti ótrygg
ur. Hingað og þangað hafa
hjarndýr gengið á land og kom-
izt upp í hérað. Hér (nl. á
Brekku) voru 2 drepin. Vannst
annað skjótt, því að það var
skotið með kúlu, en með hitt
gekk það öllu lakar. Við kom-
um saman frá Reykjum og
hrýndum hátnum í fjörunni
XJrðum við þá varir við þenn-
an óhoðna gest í hjallinum
fremra. Svo var orðið skugg-
sýnt, að eigi sást til að miða
á dýrið inni í hjallinum. En
meðan við vorum á reiki kring-
um hjallinn, rak hjöminn haus
inn út um vindaugað. Var þá
þegar skotið á hann. Kom skot
ið í bóginn, og særðist hann
töluvert. Hljóp hann þá 'út úr
hjallinum og inn með sjó, og
Halldór Hjálmarsson, hóndans
á Brekku, á eftir. Komst hann
á hlið við björnin, sem þegar
reisti sig og bjóst til að stökkva
á hann, er hann sá, að maður-
inn var ekki nema einn. Hall-
dór skaút þá í hástið á hon-
um með stórum selahöglwm.
Hafði skotið þá verkun, að
hann datt aftur á hak, veltist
í sjóinn og synti undan landi.
Við fórum þá á hát á eftir hon-
um og skutum hlaðstokk úr
járni gegnum hálsinn á honum,
svo að digrari endinn sat í bark
anum eftir. En hann var eigi
dauður að heldur. Voru þá skot
færin þrotin, en við höfðum
skotexi, og með henni klufum
Wmj'\ v PRRRinl jHL
E PNllli l| í

1SYSTIR3R
mundi'eftir að hamn ihefði 'les-
ið í biaðummi oim (hiandtö'ku
iþjáfa. Hairm • stundi þunigan og
fölnaði. Honum fammst hann-
'Vera að grípa umn eittíhv-að með
íhöndunum. Hanin -lét, sem ha-nn
hefði áíhuga á umhverfinu, en
ihann var í raun réttrdi alit ann-
■ans hug-ar. Hann st-a-ppaði iðu-
ieiga niður í igóifið.
Carrie tók eft-ir hugarásitandi
hanis, en hún isagði eklki- neitt.
Hiún vissi ekki, af hverjiu þetta
stafaði eða hv-ort jþað skipti
no'kkru máli.
Hann furðaði isig á, að ha-nn
skyldi -ek'ki hafa ispurt, hvort
þesisi lest faeri áfram itil Mont-
ireaf, -eða annarrar iborgar í Can-
■ada. Hann hafði ef til vill get-
■að iflýtt fyrir isér. Hann stökk
á fætur -og leitaði vagnsitjórann
uppi.
„Fer makkiur aff þéasum v-ögn-
uim til M-ontr-eail?11 ispurði hainn
„Já, laf'tais-ti sv,eíinvagnimn.“
Hann hdfði viljað ispyrja -um
moira, -en Iþað virtist ekki skyn-
samlégt. H-ann ákvað að spyrj-
alst fyrir á bra'utarstöðinni.
'Lestin rann iskröltandi inn á
s-töðjina.
„Bg h-efd, .að það s-é ibezt fyr-
ir -okkur -að f-ar.a ibeint tifl.
Montrealþ1 sagði hann við
-Carrie. „Ég ætla að aithuga,
hv-enn-i)g ar með ferðir þangað,
þegar 1-estin n-emur lsitaðar.“
Hann var ákafléga óiStyrkur,
-en hainn reyndii efftir megni að
að líta nóleigá út. Ca-rrie horfði
á hanm imeð istórum, kv.íðafiull-
um -auguim. H-ún vissi ekki,
hvern-ig hún ætti að snúa sér í
'Le.stin n-am staðar, -og Hurst-
woiod geikk á undán út. Hann
leit varl-ega í kringum isig, o-g
fl'át -sem hann væri að hugsa fyr-
•ir C-arrie. lEn ihann sá eklkert
gnunis-amleg-t, svo að hann fór
•beint að máðasölunni.
„Hve-nær ff-er niæist-a lést til
Miointireal'?“ ispurði hann,.
„Eifitiir tuttugu míniútur,“
sagði maðurinn.
Hann kieypti tvo f-armiða í
svefnva-gninum. Þiví næst fflýtti
hann isér aftur til Camrie.
„Við förum st-rax af st-að aft-
■ur,“ saigðii hanm, og tók varla
eftir því, að Canrie 1-eit dauf-
lega o,g þr-eytul-ega út.
„Ég vildi, að ég væri laus
við Iþétta alflt saman,“ is-agði hún
þuniglyndisileiga.
. „IÞér líður b-etur, íþlegar við
við hausinn, og var hann þá
frá.“
Víkverji 1874. .
komum til Montreal,11 sagði
hann.
„Ég hef -ekki nei-tt með mér,“
sa-gði Carri-e. „lEkki -einu sinni
vasáklút.“
„Þú ig-etur k-eypt allt sem þú
íþarfft, þégar við komumi á l'eið-
.arenda, vina mín,“ sagði hann
„flÞiú igetur náð þér í klæðskera.“
Nú var merki g-eifiið, og þau
stigu imn í flels-tina. Hurstwaod
dró andiann léttara. Það var
stutt lleið niður að -ánni, ag þau
vo-ru fierjuð yfir. Lestin var
varla komiin1 af ferjunni, þégar
hamn hallaði isér aftur á hak
og -andvarpaði.
„Nú -er ekki isv-o mjög flangt
efit'ir,“ isagði hann pg hug-saði
-til hennar. ,,V.ið fcomum þang-
-að isemma í fyrramálið.“
Carnile gat ekki f-engið sig til
að sivar-a.
,,-Ég ætla að yita, hvort það
er ekk-i matarvagn héma,“
bætti hann við. ,,iÉg er svanig-
ur.“
TUTTUGASTI OG' N-ÍUNDI
RAFLI.
'Þiega-r Carrie horfði á lands-
lagið, sem leið framhjá,
gleymdi hún hæstum, að hún
ha-fði verið beitt brö’gðum til
þeisis að takast þe-ssa ferð á
hendiur á mJóti vilja síin-um og
hún hafði en-gan viðteigam-di
ferðaútbúnað. Hún gleymdi
studum mávist Hurstwood og
horfði á vinigjarnleg stó-nbýli
Og hlýlegá bóndabæi með und-
randi auignanáði. Þettá var
henni nýr heimur. Líf hennar
var nýby-rjað. Henni famnsit hún
ekki Ihaffa ibeðið nainm ósigur.
H-ún var engan veginn vonlhus.
Sitónborlgin bjó yfir miklu. Ef
til vill -iolsnaði húm úr fjötrum
og öðlaðist fneflsi, — hver visisi
-um það. Ef til viil yr-ði 'hún
hamingjusöm. Þessar hugsanir
urðu hen-ni ,til bjö-rgunar. Hún
var vomgóð, o-g það var styrík-
u-r 'hemniar.
Næ'sta imo-ngun kom þau h-eil
á húlfi til Momt-real og -stígu
aflður úr liejsltinni. Hunstwood
va-r fegimn því að ver-a komi-nn
úr hættu, og Carrie var h-eilluð
oig un-drandi yffir þessu nýj-a
umhv-erlfi. Hiurstwood hafði
kom-ið þanlgað fy-riir lön-gu, og
n-ú imun-di hann leftir mafninu
á giistíhúsinu, isem (hamn hafði
dvaiizit í. Þe-gar Iþau igengu út
af stöðánni, heyrði hanm öku-
m-anininni á gils-tihúsisibílnum
ikallá það á nýjan lieik.
Igeis-tiafDÓkinia fyfrir Is-ér, m-ejð-an
vörðurinn nálg.aðist hann. Hann
„Viið skulum fara þangað og
fá okkur herb-ergi,“ siagði hann.
Við borðið vi-nti Hunstwood
■ WYJA BiÖ mb
Ævintýri
prinsessunnar
(Princess O’ftourke)
Fjörug gamanmynd með:
Oliva de HaviIIand og
Robert Commings
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Ath. Aðgöngumiðar keypt
ir að sýningum í gær, gilda
að sömu sýningum í dag.
var að velta . fyrir sór, hvaða
nafin hainn. ætti að iskriffa. En
honurn vannst enginn -tími til
lumihuig&unar, þegar Vörðurinn
stóð ifyri-r framan hamn. Honum
da-tt Iskyndiflie-ga í hug naffn-,
isjenn hann (haffðli iséð gagnium
gluggamn á fliestimni. ÍÞað var
ágætt máffn. Hann iskrifaði með
leikinni hönd: ,,G. W. Murdodk
og k-Oina hams.“ Þietta var
stærist-a v iðurk e n n in gln sem
hann hafði ger-t ga-gvarrt sjálf-
um isér. Hainm vildi ekki fórrna
iskírnarnöfnumum.
■ GAMLA BíO ■
Odessa 1905
(Lone White Sail)
Rúsnesk kvikmynd
A Melnikov
I. Peltser o. fl.
Sýnd kl. 7 og 9
Börn fá ekki aðgang
Henry og Dizzy
amerísk gamanmynd með
Jimmy Lydon
Mary Anderson
Sýnd kl. 5
íeit í ispeigilinn, Honum famnst
hamn vera rybugur og óhreinn.
H-ann hafði engan farangur,
-engin nænföt, ekki einu sinni
hárbus'ta.
'Þelgar þeim hafði verið vísað
upp á herbergi sín, tók Carriie
strax lefftir hverlsu glæsiieg her-
bergi hannar -var.
„Þú hefur lí'ka baðherber-gi,,“
Isagði hann. ,Þú gatur baðað sig
og hresst íþig upp, þegar þú
vált.“
Carrie igeíkk út að glnggan-
uim og horfði út, en Hunsitwood
Fyrsia ævinlýrið.
dýr. Þakherbergið var jafnfram n-otað sem geymsla og var
ekki stæra en það, að rúmið hans komst þar -fyrir aðeins
með naumind’um. Þar sat hann iðulega í kulda og myrkri
og þakkaði sínu sæla fyrir það, að ekki skyldi vera kallað
á hann niður aftur og h-ann eiga von á uýrri barsmíði. Og
oft kom það fyrir að 'hann skriði heldur 'sársvangur í rúmið
en að hann áræddi að fara niður aftur.
Aðalverkefni, sem Eiríki var falið, var það að gæta
hinna fjögurra kjörsystkina sinna, sem öll voru mjög 1
æsku. En þetta var fjarri því að vera auðvelt verkefni.
Börnin líktust sem sé foreldrunwm um flest, en þó sér í
lagi um það, að vera þrjózk og> skapill. En móðir þeirra
refsaði þeim aldrei, þótt þeim yrði eitthvað á, en í þess
stað skeytti hún skápi sínu á Eiríki, ef þau grétu eða
flugust á-
Það kom af sjálfu sér, að Eiríkur hafði engan tíma til
þess að lesa lexíur sínar. Og þó -hann hefði viljað lesa' á
næturnar, átti hann þess engan kost, því að þá var svo
dimmt í þakherberginu 'hans, að hann sá alls ekki á bák.
Glugginn á þakherberginu var nauðalítill. Auðvitað var
honum harðbannað að láta ljós loga hjá sér, en þarna gat
ég orðið honum að liði, með því að gefa honum alla’ vasa-
C'MOM, SHAKE IT YOU'SE GUYS/
THERE GOES THEM US.O.
COOKIE5—WITHOUT ME K15SIN'
'EM A BUN VOO-AóE /
SCORCH’S GAHG/
THEy MADE IT, ON THE
POT...I TOLD KATHY
MYNDA-
S AG A
STÚLKA: „Þa-rna koma strák-
arnir úr spréngjuflugvélunum
til þess að segja bless. Vitan-
lega er Örn fyrstur. Maðu-r
getur svo sem gert sér 1 hug-
arlund hvert hann stefnir. —
Kæri Örn, þetta kemur svo
skyndilega, — ég vissii ekki
ÖRN: „Það er Kata. Hvar er
Kata? Ég finn hana ekki.
Veiztu hvar hún er? Segðu
1 „ JC Pl'ffliOa