Alþýðublaðið - 19.11.1944, Side 8

I
ALÞYPUBLAÐIÐ
Sunnudagur 19.. nóv. 1944.
HE'S
SP07TED U5...TH
UGHTNINS- JOCK
1$ COMIN& DOWN
TO BUZZ OUK
SIGNAL ! y
... BUT I CAN LET B-ASE
VCNOW -y'NEED HELP...
50 HOLD TH'FO'T 'TILU
OL' PINTO WARMS UP ON
TH' TALR SOX / ^
SO THAT'S ÍT/...THEM
yANKS WANT T'GET THEIIR
WOUNDED OUT O'THAT
'ROCK PILE 1 CAN'T
SIT THIS CRITTUH
. 1N THERE—
t5AlT/
okkar. Hann er að koma hing-
þig, kall minn!
■TMHMRBKUj
FÁNI
HERDEILDARINNAR
(The Flemish Farm)
Mynd frá Ieynistarfseminni í
Belgíu byggð á sönnum við-
burðum |
CLIVE BROOKS
CLIFFORD EVANS
JANE BAXTER
Sýning kl. 3, 5, 7 og 9
Sala aðgöngum. hefst kl. 11
SKOÐANAMUNUR.
— Alltaf skal guð hafa aðra
skoðun en presturinn okkar.
— Hvað áttu við með því?
— Presturinn auglýsir á
hverjum sunudegi í stólnum, að
hann hyrji messu kl. 2 næsta
sunnudag, ef guð vill. En hún
skál alltaf vera langt gengin
þrjú, þegar hann byrjar.
• * *
HJÓNADEILA
Konan (bálreið): „Farðu norð
ur og niður, Brandur!“
Eiginmaðurinn (með hægð):
„Þar er víst ekki verra að vera
en hér, svo að ég væri tilleið-
anlegur til að gera það, ef ég
ætti ekki á hættu, að þú kæmir
þangað á eftir mér.“
* * •
EKKI ER SOPIÐ KÁLIÐ —
Faðirinn: „Veiztu að ráðs-
konan okkar ætlar að fara að
gifta sig?“ ..
Dóttirin: „Nei, en það er gleði
legt að losna við kerlingarvarg-
inn. Hvaða bjáni er það eigin-
lega, sem ætlar að álpast til að
kvænast henni?“
Faðirinn: „Ég.“
* • *
FULL SÖNNUN
— Nei, ég get fullvissað þig
um, að konan mín er ekki
heimtufrek. Hún er þvert á
móti mjög lítilþæg.
— Því get ég vel trúað. Hún
sýndi það að minnsta kosti,
þegar hún giftist þér.
inn virtist hafa gætur á hon-
uim, en samt fór hann burt að
nóttu til. Hann óttaðist, að lög-
regluþjónn kynni að bíða eftir
honum hinum megin við landa-
mærin eða á brautarstöðinni í
New York.
En Carrie, sem hafði enga
hugmynd um þjófnað hans og
kvíða, naut ferðarinnar til
New York Hún kom strax auga
á hinar ávölu, grænu hæðir
meðfram hinu breiða Hudson-
fljóti, þegar lestin þaut eftir
bakkanum. Hún hafði heyrt
getið um Hudson fljótið, stór-
borgina New York, og nú horfði
hún út um gluggann í þögulli
undrun.
Þegar lestin sneri til austurs
við Spuyten Duyvil og ók með-
fram austuTbak'ka Harlem ár-
innar, vakti Hurstwood athygli
hermar á því, að nú væru þau
í útjarðri bæjaráns. Eftir
reynslu sína af Chicago, bjóst
hún við löngum Wilaröðum —
en þarma var 'því öðmvísi hiátt-
að. Hún sá nokkra báta á Har-
lem fljótinu og enn fleiri á East
River,_ og henni varð undarlega
immam ibrjósts. Þeitta var í fyrsta
Skipti, sem 'hún sá grilla í haf-
ið. Næst komu þau á venjulega
götu með fimm hæða steinhús-
um, og svo hvarf lestin niður í
jarðgöngin.
„Grand Central Stration",
heyrðist kallað, þegar dagsljós-
ið sást á nýjan leik, eftir að
þau höfðu verið nokkrar mín-
útur í reyk og rökkri. Hurst-
wood reis á fætur og greip
handtösku sína. Taugar hans
voru þandar til hins ýtrasta.
Hann beið ásamt Carrie við
dyrnar, og síðan fóm þau nið-
ur. Engimi nálgaðist bann, en
hann leit flóttalega i kringum
sig, þegar hann gekk að aðal-
útganginum. Hann var svo ó-
rór, að hann steingleymdi
Carrie, sem dróst aftur úr og
var undrandi yfir hugsunar-
leysi hans. Meðan hann gekk
gegnum brautarstöðina, náði ó-
styrkur hans hámarki sínu, og
fór síðan að réna aftur. Brátt
var hann kominn út á götuna,
og enginn kallaði til hans að
nema staðar nema vagnstjór-
arnir. Hann varp öndinni létt-
ar, mundi eftir Carrie og sneri
sér við.
„Ég hélt, að þú ætlaðir að
hlaupa burt frá mér,“ sagði
hún.
„Ég var að reyna áð muna
í hvaða vagn-i við förum til
Gilsey“, svaraði hann.
Carrie heyrði varla hvað
hann sagðd, hún var undrandi
yfir götulífinu og umferðinni.
„Hvað er New York stór?“
spurði hún.
„Heil milljón og meira en
það“, sagði Hurstwood.
Hann léit í krdngum sig og
veifaði á vagn, en nú var hann
eins og annar maður. í fyrsta
skipti í mörg ár þurfti hann að
bera áhyggjur af útgjöldunum.
Það var óþægilegt.
Hann ákvað að eyða ekki
[ löngum tíma á gistihúsum, held-
ur skyldu þau fá sér íbúð.
Hann minntist á það við Carrie,
og hún samþykkti það.
„Við getum litið á íbúð strax
í dag, ef þú vilt“, sagði hún.
Skyndilega mundi hann eftir
ævintýri sinu í Montreal. Það
var áreiðarílegt, að hann hitti
kunningja sina frá Chicago á
öllum meiri háttar gistihúsum.
Hann rei's á fætur og ávarpaði
ökumanninn.
„Váljið þér gera svo vel og
aka til Belford gistihússins",
sagði hann. Hann vissi, að vinir
hans leituðu ekkd' þangað. Síðan
settist hann aftur
„Hvar er íbúðarhverfið ? “
spurði Carrie, sem gerði ekki
ráð fyrir, að fólk byggi í þeim
húsum, sem hún sá.
„Alls staðar“, sagðd Hurst-
wood, sem þekkti borgina sæmi-
lega vel. „Það eru engir garð-
ar eða grasfletir í New York.
Þetta eru allt íbúðarhús."
ÞRÍTUGASTI KAFLI.
Hvaða þýðingu sem maður
eins og Hurstwood kunni að
hafa í Chicago, var það aug-
Ijóst, að í New York borg var
hann aðein-s dropi í stóru út-
hafi. í Chicago voru íbúarnir
ennþá um 500.000 talsins, og
auðkýfingar voru þar ekki á
hverju strái. Ríkismenmrnir
voru enn ekki orðnir svo geysi-
rikir, að þeir skyggðu á alla
aðra, sem höfðu sæmilegar
tekjur. Athygli íbúanna beind-
dst ekki svo mjög að listræn- ,
um, þjóðfélagslegum og trúar-
legum atriðum, að þeir gengju
afljgerlega framhjá velmetnuní
borgurum. í Chicago lágu tvær
brautir til frægðar, stjómmál
og viðskipti. í New York voru
ótal leiðir, og hundruð manna
höfðu ledtað eftir hverri beirra,
svo að þar var fjöldinn allur af
velþekktum mönnum. I hafinu
voru ógrynni af stórhvelum.
Venjulegur smáfiskur hlaut að
hverfa í skugga þeirra — og
igajt aildreá kornið í Ijós. M©ð
öðrum orðum, Hurstwood var
hér eins og núll.
Hurstwood var þetta ljóst,
þegar hann stóð þarna auffliti
til auglits við borgina, skilinn
NYJA BiO « _ QAMLA BfO _
1
ÆFINTÝRI í ' LEIKHÚSI („Lady of Burlesque“) RIO RITA Söng og gamanmynd
Sérkennileg og spennandi mynd. Aðalhlutverkin leika
Aðalhlutverkin: BARBARA STANWYCK BUD ABBOTT
°g LOU COSTELLO
MICHAEL O’SHERA Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. Sala hefst kl. 11, f. h. Börn fá ekki aðgang Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. Sala hefst kl. 11 f. h.
1
frá vinum sínum, sviptur tekj-
um sínum og áliti, og átti nú
að hefja baráttuna á nýjan leik.
Hann var ekki gamall, en hann
var ekki svo einfaldur, að hann
fyndi ekká, að þess yrði ekki
langt að biða. Allt í einu fékk
New Yorg borg með, dýrð sinni,
auðæfum og veldi undarlega
þýðingu fyrir hann. Það kom
enn skýrar í ljós í samanburði
við hina ömurlegu aðstöðu hans
Og þetta var dapurlegt. Hann.
komst brátt að raun um, að
hann var engan veginn áhyggju-
laus, þótt hann þyrfti ekki að
kvíða afskiptum lögreglunnar.
Þegar hann var laus úr þeirri
hættu, kom ný hætta í ljós. Hin
vesæla upphæð, rúmir þrettán
hundruð dollarar, átti að nægja
'honum fyrir húsnæði, fötum,
fæði og skemmtunum á næstu
árum, og það var erígan veginn
ánægjuleg hugsun fyrir mann,
sem ihafði vanizt því að eyða
fimm sinum meiri peningum á
einu árd. Hann íhugaði þetta
mál vandlega fyrstu dagana,
sem hann dvaldi í New York,
Fyrsta ævinlýrið.
Mér duttu ótal ráð í hug í reiði rriinni, meðan ég sat
þarna og beið þess, að 'hin óbærilega kennslustund væri á
enda liðin. Ég ákvað að yfirgefa Eirík ekki, á hverju'sem
gengi, en fara heim með honilm og skýra málið fyrir stjúp-
foreldrum hans, því miður myndi leyndarmál ekkar um kert
in komast upp, en það óttaðist Eiríkur mjög. Hvemig myndi
þetta enda?
Loks var kennslustundin úti, en þegar við Stolpe sner-
um ókkur samtímis við til þess að svipast um eftir Eiríki,
var hann á bak og burt. Ég reikaði niður strætið og var í
öngum mínum yfir þessu. Hvar átti ég að leita að Eiríki?
Bara að hann færi sér nú ekki að voða í örvæntingu sinni.
Ég hafði að sjálfsögðu ekki mikinn hug á því að fara til Frið-
riksbergs úr þessu. Hefði faðir minn verið heima, myndi ég
þegar í stað hafa hraðað mér á fund hans og skýrt honum
frá málavöxtum, en hann var ekki væntanlegur heim úr
skrifstofunni fyrr en eftir klukkan sjö um kvöldið 1 fyrsta
lagi. Ég ákvað bví að fara heldur á fund frænda míns og
leita fulltingis hans. Ég reikaði sem í draumi og sá hvörki
né heyrði, en íhugaði mál þetta í sífellu, enda þótt ég kæm-
ist ekki að neinni niðurstöðu,
Ég vissi ekki fyrri til en ég var kominn langt niður eft-
ir Vesturbrú, en þar var mjög sveitalegt í þá tíð. Ég gekk
. > UTO... IT
:> -JZ. NAZiS/ PLAVIN
.VVi...WITH TI-IAT
MYNDA.
SAG A
í FLUGVÉLINNI:
„Farðu vaxlega, Pintó. Það gæti
verið að þetta væru nazistar,
sem notuðu neyðarkallið til
þess að veiða
NIÐRI I F JALLSHLÍÐINNI:
„Húrra! Hann hefur heyrt til
PINTÓ (í vélinni): „Það er
þannig lagað! Þeir þurfa að
koma særðum félögum sínum
frá sér. Ég get ekki fengið mér
sætdj þarna, en ég get látið
flugstöðina vita um þá.“