Alþýðublaðið - 23.11.1944, Blaðsíða 8

8
ALÞYÐUBLAÐIP
Fimmtudagnr 23. nóv. 194%,
LANDIM' GEAW'5 SHOT UP A
MITE 700, AN'... C/NCH
MY SADDLEÍ— IP THAT
AIN'T A GOOD OL' LANDIN'
FIELD BELOW— SETTUH
BUZZ 'EM/ 'CAU5E I'M DROPPIN
IN FO' A SPELL /
WOWf... D'JA SEEX THEN, HE TAKES
OUR PAL IN THE \ A POWDEP AND
P-38, PLAY THAT "ME" LEAVES THE
A FUNERAL MARCH J OTHER CRATE
ON HlS GUNS STÁNPIN& STILL
■''''V IN MID-AIR / ,
■aTJARNAKBiÖH
Sonur Greifans af
Nonfe (hrisfo
(The Son of Monte Christo)
Sýnd samkv. áskorun
Sýnd kl. 7 og 9.
Sala hefst kl. 4 í dag
ALLTJR VARINN GÓÐUR
Hún: „Er það nú víst, að þú
elskir mig í raun og veru, Ax-
el?“
Hann:- „Hvers vegna spyxðu
svona? Það er ekki liðinn. haLf
klukkustund síðan ég fullvissaði
þig um það.“
Hún: „Já, en þið karlmenn-
irnir eruð svo ósköp fljótir að
breyta skoðunum ykkar i þeim
efnum.“
* * .
ÓSANNGIRNI.
Hjónin voru að deila. „Það
er undarlegt“, segir hann loks,
„að alltaf vilt þú hafa síðasta
orðið, þegar við erum að þræta.‘
,^ilténd ertu jafn ósann-
gjam“, svaxaði eiginlconan gunn
reif. „Hvernig á ég að Vfita,
hvenær þú ætlar ekki að segja
meira?“
VILDI STÝRA.
Skötuhjúin voru á skemmti-
siglingu-. „Hverju mynduð þér
svara“, spyr hann allt í einu,
„ef ég hæði yður að sigla með
mér eins lengi og við lifum
bæði?“
,fÉg mundi svara því játandi,
ef ég mætti alltaf siija við stýr-
ið,“ svaraði hún kotroskin.“
GAT VERIÐ —
Tveir strákar voru að skamm
ast. „Hvað vilt þú vera að steyta
túlann“, segir annar fokvondur,
„þú óhræsið þitt, sem átt ékki
einu sinni föður.“
„Hafðu þig hægan, lagsi“,
svaraði hinn. „Ég á kannske
fleiri feður en þú, bjálfinn
þinn!“
orðið vcxtt af svifta og vonaði
inmiiLega, að 'hann. fþyrfti ekki
að hitta fledri.
ÞRÍTUGASTI OG FYRSTI
KAFLI.
Alit Carrie á ^Nevv ork borg
var ekki k r.gi að brev'ast, c 4
brátt hafði hún hrifizt alger-
lega af töfrum iborigarinnar.
Hið tæra löft, hinar háværu
götur og hið undarlega tilfinn-
inigaleysi ihöfðu sterk áhrif á
hana. Hún hafði aldrei séð eins
litla íbúð og þá, er þau bjuggu
í, og saimf fé'kk. hún bráitt mikl-
ar mætur á henmi. Húsgögnim
litiu prýðileiga úf og Miðarborð-
:ið, sem Hurstwood hafði sjálf-
ur komiið öillu fyrir á', ljómaði
og skeiin, Hver stofa var með
sérsitökum stíl og í seitusfofummi
var píanó, því að Carrie hafði
isagf, að sig lamgaði tíl að læra
aíð spila. Hún hafði vinmu-
stúl'ku, og hún varð bráibt fyrir-
mymdar húsmóðir. í fyrsita
skipti í lífi sínu fanmst henrá
hún tíiga heimili, og hemmi
fammsf húm veira heiðvirð kona
'í auigum þjóðfálagsinjs. Hugsam-
ir hennar voru léttar og sak-
lausar. Hún hafði /lerugi velt
fyrir isér húsmæðismáiLum í New
York og furðað si/g á því, að
tíu fjölskyldur skyldu geta bú-
ið í sama húsii ám þeisis að þekkj-
ast eða hafa mein affiskipti sán
á ímdllli. 'H-emmi geðjaðisf líka-
að blæsri igufusfcipanma úti á
höfninmi. Hemmi fammsf dásam-
leigt, að 'þessi skip skyldu færa
ffréftir frá hafdinu. CHún naut
þess útsýnis er 'hún hafði yfir til
Hudson fljótsins út um vestur-
giu,gigana, og hún sá sfórborg-
ina þemijast út á háðar hliðar.
IÞað var mikið til að huigsa um
ög fyrsta 'áirið gat henmi ekk;
leiðzt.
Au.k þess bar Hunsfwood
haraa á Shöndium sér. Þó að hann
ætti í erfiðleikum reyndi hann
ætíð að Ihalda því leyndu fyrir
ihenni. Framkoma hans var eims
öruigg oig áður, hamm sætti sig
auðveldi'ega við iþesisa nýju að-
stöðu sína og gladdiist yfir á-
hugamájlum Canrie. Hann kom
stundivíslega til kvöldverðar á
hverju kvöllúi, og hamn namf
þe'ss að sjá hina Mýlegu borð-
stofu. Stofumar litu jafnvel
glæsilega út, vegna þess hve
Iitlar þær voru. Húsigöigmíiin voru
simiekiklLeig. Á borðdnu var drif-
hvítur dúkur og .diskarmir Ijóm
uðu í bjarmanum atf lampanum
sem stóð á borðinu og var með
rauðri hilíf. Caanrie og vinnu-
st'úlkan/ gerðu steikáina vel’ úr
notað niðursuðuvörur tíl að
bæta 'úr vanidræðumum. Carrie
reyndi að læra bakstur, og
brátf vaæ húra s/vö lieikim, að
hún gat borið fram fulilt fat
af igónojsætum ibrauðsnúðum.
Þanniig liðu annar, /þriðji og
fjórði mánuðurinn. Veturámm
kom og honum fylgdi sú tiil-
ffinniing, að 'heima væri bezt að
vera, og það var lítáð taiað um
að fara { leikhúsið. Hiurstwood
neyncLi eftír megni að mæta öll-
um útgjöldum með brosii á vör.
Hanmi lót sem hamn iegði alila
peninga sína í ffyiriritækið til
þess að auka viðskiptí.'n:. Hann
minnkaðii krölfúr sínar tíiL ffaitn-
aðar og ihvattí Carrie efcki til
þess að kiaupa kjóia. Þannig
lieáð ffyrsti veturinn.
Næsta áíið ukust viðskiptin
•nú að jaffmaðii 160f dOlLara a
mánuði eiras oig hann íhafiði gert
sér vomir um.
En því meira sem fyrirtækið
blómgaðist, því fleiri kunmingja
eignaðiist 'Hunstwood. Hann fór
einmdig að hugsa medra um
klæðafourð sim.n. Hann reyndi
■að fulilvissa sig um, að hann
eiiskaði Iheimili sitt, en öðru
hverju ko/m hann efcki heim fil
kvöldverðar. í ffyrsita skipti
isiendi Ihann heim sfci'laboð um
það, að hamn igæti ekki komið
heim. Carrie foorðaði alein og
óskaði, að jpietffá 'kæmi ekki oft-
ar fyrir. í næste skipti sendi
hamn líka boð, en ekiki fyrr en
á sáðustu stundu. í þriðja skipt-
ið gleymdii hann því algerlega
og igaf henni skýrin'gu á eftir.
En það iliðu þó mánuðir á milli
þessara atvifca.
„Hvar varstu, George?“
spurði Carrie eftir fyrsta fjar-
venu hans.
„Mér seinkaði í sfcrifstof-
unni,“ eagðái hann vingjarlega.
,,iÉg varð að ganga frá ýmsum
reikningum.“
„Það var leiðileigt, að þú
skyldir ekki ©eita fcomið,“ saigði
hún bl'íðleiga. „Ég ihafði svo in-
dælan- mat.“
í næsta 'skiptd fcom hann með
s^ipaða afsökura, ien í þriilðja
skipti fanrast henrai eitthvað
vera bogið við þetta.
„IÉg 'gait ekki komiiizt heirra,“
sagði foairan þeigar ihanra toom
seiiraraa um kvöldið. „Ég haffðd
svb mikið að igera. ‘ ‘
„Þú hefðái raú geita látið mig
v.ita,“ saigði Canrie.
„Ég œtliaði að gera það,“
sagði hann. „Era ég mumdi ekki
lefftár því, ffyrr en það var orðið
of seint.“ i
„Og ég sem hafði svo góðam
mat,“ sagði Carrie.
Af þess og ýrrasu öðru dró
Carrie
, NYJA BIO
ÆFINTÝRI í
LEIKHÚSI
Aðalhlutverkin:
BARBARA STANWYCK
MICHAEL O’SHERA
Börn fá ekki aðgang
Sýning kl. 9.
Slélturæningjarnir
Spennándi Cowboymynd
með
Bill Elliott og
Tex Ritter
Börn fá ekki aðgamg
Sýraing kl. 7.
Sala hefst kl. 4 í dag
■ GAMLA BiO m
RIO RITA
Söng og gamanmynd
Aðalhlutverkin leika
BUD ABBOTT
LOU COSTELLO
Sýnd kl. 7 og @
Sala hefst kl. 4 í dag
hefði eingöragu ánægju af þvi
að Ihuigsa um heimiili. Eftir eiitt
ár hélrt hanra í raura og veru, að
hún væri sköpuð húsmóðir.
Enda þótt hanra hefði séð hama
lleika í Chicajgo og hamm hefði
þetta síðasta ár aðeiras séð hana
heiaraa í íbúðirani þeirrra, þar
sem húra umgekkist eraga aðr>a
ien hanra, hiugsaði haran ekkert
um það, heldur fékk þessa und-
arlegu skoðun. Þessu fylgdi á-
nægjutilfinning yfix því að eiga
komu, serai gerði ság áraægða með
þetta og þessi ánægja hafði sín
ar aifleiðiragar. Hamra hélt, að
hun væri hamxLngjusöm, og
hainra lálieht, að það væri raægi-
iegt að iget£a íherarai það, sem.
við fcæmi þessari Ihamingju.
Hanra sá um húsgögraám oig ým-
legt þeim viðkoitraaindi, haran
keyptí. matinn og nauðsynleg
föt. En þeim hugsunum fækk-
aði æ meir, að hanra þyrfti að
skemmta herani og veita henrai
eimhverja utanaðkomaradi á-
nægju. Hann þráði sjálfur
skemmtanaKfið, en bjóst ekM
við að hún kaérði sig neitt um
það. Einu sinni fór hann einra
í leikhúsið. í annað skioti sló
Fyrsta ævintýrið.
garði og fynst í stað igá'tu þær han.n þá ályktura, að
f IT AIN'T ENACTLY 5AFE
FOR HIM TO 5IT DOWN HE
En Eiríkur harðneitaði að fallast á þetta. Vesalings
drengurinn hafði hvorki dirfð né þrótt til að ráðast í ann-
að eins ævintýri og þetta. En mér hefur allajafan verið
ævintýraþráin í blóð borin, og eftir skamma umhugsun
bauðst ég því til þess að koma með honum. Ég ætlaði svo
að skrifa foreldrum mínum og biðja þá að óttast ekki um
mig, þeir myndu þrátt fréttarfrá mér og fá skýringu á
hvarfi mínu. Ég ætlaði svo að skrifa föður mínum, þegar
við Eiríkur værum öhultir hjá frænku minni og manni
hennar.
Lesandinn kann að undrast yfir þessari dirfsku og
finnst kannske, að ég hafa brotið af mér gagnvart foreldr-
um mínum með því að spyrja þau ekki ráða. En ég átti þess
engan kost að ná tali af föður mínum, eins og fyrr getur,
og ég vissi, að móðir mín myndi enga ákvörðun taka fyrri
en hún hafði ráðfært sig við föður minn. En áður en þessu
hafði verið komið í kring, myndi lögreglan hafa leitað Ei-
rík uppi og varpað honum í fangelsi. Lesandinn getur ekki
gert sér í hugarlund ótta okkar við það, að svo kynni að
fara, að við féllum í hendur lögreglunnar, því að við gerð-
um okkur að sjálfsögðu grein fyrir þvi, að vel kynni svo
að fara.
POW'FUL 5HAME I HAD
t'leave, BUT TH' GA5
GAUGE 5AY5 Y'GOT TO
RU5TLE UP A LEVEL
5TRETCH/ Rt&HT SOON
...GUE55 HELL RELAY OL
DI5TRE5S SIGNAL TO A
MYNDA*
S AG A
HERMAÐUR: „Húrral Heyrð-
irðu hvernig viniur okkar
þarna uppi lék jarðarfararsöng
inn yffir nazistaflugvélirani.“
ANNAR HERMAÐUR: „Já, svo
spýtti hann í lófana og skildi
hina eftir.“
ÞRIÐJI HERMAÐUR: „Það er
ekki þorandi fyrir hann að
reyna að lenda hér. Ég hugsa
að hann sendi neyðarkall okk
ar áfram til bækistöðvanna.“
PINTO (í vélinni): „Það er bö'lv
uð skömm að því að þurfa að
yfirgefa þá svona. En ég verð
að koma boðunum, sem allra
fyrst til stöðvarinnar — tra —
la — la —já, það dugar ekk-
ert bannsett hangs Pinto sæH.