Alþýðublaðið - 05.12.1944, Qupperneq 8

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Imðjudagnr 5 desember 1944.
■TIMHARBKia
Það gerist á morgun
(It happened Tomorrow)
Skemmtileg og einkennileg
gamanmynd
PICK POWELL
LINDA DAONELL
JACK OAKIE
Sýnd kl. 5, 7 og 9
REYNDARl VÆRI
Maðurinn: „Það er undarleg-
ur maður þessi nýi skrifari hjá
bor'þarstjóranum. Hann langar
tíl að eiga allt, sem hann sér.“
Konan: „Viltu þá ekki, góði
minn, bjóða honum heim til
okkar til kvöldverðar. Þá getur
hann séð dætur okkar.“
• * * •
EKKI ÚTLÆRÐUR
Maður, sem var nýkominn
frá Evrópu til San Franciskó,
stóð þar á götu með hendumar
í vösunum. Gengur þá framhjá
honum innfæddur maður og
spyr háðslega:
„Því standið þér hér með
hendumar í vösunum?“
„Ég hefi verið hér svo fáa
daga, að ég er ekki enn búinn
að læra að stinga höndunum í
annarra vasa,“ svaraði Evrópu-
maðurinn.
• * •
BRÚARSTÖKUR.
Þegar Ölfusárbrú og Sandár
brú fóru niður í haust, kvað
Jónas frá Grjótheimi þessar
stökur:
Bágleg frétt er brúnum af,
burðaröflin þrjóta.
Bílar sökkva á bólakaf,
en bílstjórarnir fljóta.
Þeir, sem keyra yfir á,
æfing þurfa stóra,
vænta námskeiðs vörðum hjá
vegamálastjóra.
* * *
ÖREIGI
— Peninga á ég ekki. Skyn-
semin er aleiga mín.
— Aumingja maðurinn! Ö-
sköp eruð þér fátækur.

ÞRÍTUGASTI OG FJÓRÐI
KAFLI.
Carrie velti þessu eins mikið
fyrir sér otg Huirstwood, þegar
henni var orðið málið Ijó&t. Hiún
viar í sno'MíiTa daiga aið geria sér
igrein fyrir, að hið yfirvofarwii
hirun fyrirtækiijs mamms hennar
'h'eíði þmnig kjiör'í fiar með sér.
Hún minntist fyrstu reynslu
sinnar í Chicago, Hanson fjöl-
skyldiuniniar og heimúliis þeinra
og það fór ihrollur um ibana.
Það var (hræðiliegit. ARt var
'hræðilegt, sem mkmti á fátsskt.
Hún óskaði þeiss, að Ihiún vissi
af einihivierri úitleið. Kynning
hennar af Vance fjölskyldunni
gerða hana ófæra til; að líta á
•sána leágin affiatöðu með umlburð-
arlyndi. Hiúni hafði hrilHzt af
munaði yfirstéttarinnar. Henni
haifði verið 'feennt að kilæða sig
og sækja rétta staði, án þess
að hiún gætS. nlortfærit sér þá
þekkámgiu. Nú fylfu þessar
minningar huga hennar. Því
þrengri &em kjör 'hemnar urðu,
þvf dásamlegri virtist hemni
þessd undraheimur fyrirsértrtar-
innar. Og nú vofði önbirgðSm
fyrir heinni og hótaði að fjar-
lægja þennan undirlheim hátt
í ilofrt upp eáns og hirnán, og sér-
hver vesæiE' Lazarus mláitti biðj-
andi teygja hendur sínar þang-
að.
Sú hugisjón, sem Amias hafði
Iflultt inn í fláf hennar, varð kyrr.
Hamn var farirnn, en orð hans
voru eibir, að aiuðæfim hefðu
ekki mest gildi, að það væri
anargt í þeislsum heimi, sem hún
ivájssi lekki um; að flieifeliilsrtin
væri dásamfleg og Iþær. ibók
memmitir, sem hiún læfsi, væru
fléleigar. iHamn var Sitierfeur og
hr-ein maður —< miklflu siterk-
ari og fasitri en Hursitwood og
Drouet, hún vissi ekki hversu
mdkiilíL miuinurimn- var, en samt
fevaildi hianm hana. Hún varð
að iganga fram hjá honum.
Sáðustu þrjá mámuðina, sem
Hurstwood héflit átöðummi í Warr
lem iSrtreeit, miortaði hann mesrtan
Ihifluita dagsinls tiil þasis að leita
sér að viinnu oftir auiglýsing-
uim. Það var ömurileigur eífltinga-
fleikur, vegma þess að hamn varð
að fá eiitrthvað hráðflega, annars
yrði hamn að fara að eyða þasB-
umi nokkur hundriuð doflflurum,
bem hamm haifiði lagt fyrir, og
þá. gæiti hanm ©nga pemánga
laigt fraim og yrði aö taika stöðu
isem ammarra þjónn.
'Meðan hamm ihugisaði um fram
Ítíð isárua, dartt honum oft eigim
feona sín og fjöflskyida í hug,
þótt imdarlegt sé. Hann hafði
forðazt slíkar hugsanir eins og
hamn gait fyristu 'þrjú árin. Hann
ifaartaði ihaina, og ihann gæti lif-
að án (herunar. Fari húm morður
og niður. Hann gæti spjarað
sig. 'Bn nú þegiar ihainm spjar-
aði siig ekki, fór hainn að velta
fyrir isér, hivað hún væri að
igera, og ihvemig 'bömunum liði.
Hann sá iþau í amda lilfia við
sömu þægindi í ihámu stkemmti-
fleiga hús otg á' edgum hanis.
„Hamingjian gióða. Þvi skyldu
þau fá þeititia alflt,“ hugsaði hann
iðuflaga með isjiáifium tsér. „Ég
gerði ekfeert af mér.“
iÞegar hamn fleiit aftur og hug
ilaiddi þær krimigumatæður, sem
höfiðu orsafeað það, að hamn tók
pemiingainia, fór harnn að rérttlærta
isjáflfan 'sdig.' Hvað hafðii hamn
igerit — (hvað í ólsiköpunum hafði
ihianin gert tifl. þeiss að svipta
sjálfam sdg þessu öiliu og siteypa
isér í þastsi vamdræðá? Horuum
faninsit lefcki' lemigra síðam en í
;gær, að hamn var veil srtæður
maður. DEn miú hafði hamn misst
það aflflit.
„'Hún átiti'ailfls ékki skiilið að
fá allfla þessa peningia, það er
leátt sem víst er. Ég hafðfl ekik-
ert gert af mér; þau hefðu bara
átt að vita, fave lítið það var.“
Honum datrt aldred í hiuig að
opánfaera þessar sitaðreyndir.
Œiamm ne)ynd]il aðeáins að xétt-
læta sig gagnivart sjálfum sér
— swo að bamm gæti boráð mót-
íflætá S’irtrt eins. og virðingarwexð-
ur maður.
Dag moktoum fimm vifcum áð-
ur em átti að flofea dirykkjaisrtof-
unmi Warren Street, fór haonm
út ítifli að fleiita fyrir sér í fjór-
um eða fimom isitofum, sem aug-
lýsitar voru í „Herald.“ Ein var
í Gofld iStreert og þangað fór
hanm, en hann fór aldrei inn.,
Útilit heminar var svo ógeðsiflegt,
aið hamm hélt, að hamrn gærti aifld-
rei þoíflað að vera Iþar. Ömraur
var á Bowery, en haran vissi,
að þar vonu margar glæsileg-
ar dyrkkjuEitofúr. Húm var niá-
ilægt Gmamd Srtneert, og iþegar itil
toom, var hún mjiög snoturlega
útfaúin. Hamm tailaðá í þrjú feoart-
ier um fjáTjframflög við eigamd-
■ann, isiem hélit því fram að hamm
ætrti viiið vamfaeifllsu að Ibúa, og
Iþað væri eingötnigu þess vegma,
iað faamm óskaði eftir meðeig-
amda.
„Jæjia þá, á hvað mynduð þér
seiljia heflrnáiniginn í þessari
'drykkjustafu?,,, sagði Hursrt-
wo'od, sem vissi, að hamn igat
ekfei faorgað meira em sjö humd-
nuð dollLara.
_ NYJA Blð « * i mSAMU BiO m
Kafbáiur í hernaði rrShip Áhoy"
(„Crash Dive“) ELEANOR POWELL
Stórmynd í eðlilegum litum. RED SKELTON
Aðalhlutverk: Sýning kl. 9.
TYRONE POWER ANNE BAXTER DANA ANDREWS Bönnuð bömum yngri en 12. Fortíðin afhjúpuð (Gangway for Tomorrow) Margo K John Carradine I
Sýnd kl. 5, 7 og 9 Sýnd kl. 5 og 7
1 <í Börn fá ekki aðgang 1
„Þrjú iþúsumd dofllama,“ sagði
maðuiriinm,
Húrsrtwood góaidi á harnn.
,„Úit í hömd?“ sagði hanm.
„Já, út í hömd.“
Hainm reyindi að seitja á sig
fhiuigamdi svip, eims og hann ætl-
aiðd í raun og varu að baupa,
en aiugmaráð hans var sifeugga-
liegt. Að lofeum sagði hanm, að
hianm ærtlaðÉ að hugsa miáiið
faetur og fór síðan faurt. Maður-
iirun, isem hatfði verið að rtal'a
við (hamni, fann óljóst, hvermig
hamm var staddur.
„Ég býsrt ékki við að hamn
kauipa,“ sagði hamn við
sj'áilfian sig. „Hanm rtallði svo
eiinkenmiíDega.“
Hann geikk mjög miðúrdreg-
inn í áttina til Þrettándu götu.
Háma í íbúðiinmi var aðeims
/ljós í eldhúsflnu, en þar var
Carrie að vinna. Hamm kveikti
á eldspýtu o.g iemdxaði gasið
og settlflsit d borðstofuina ám þess
að heáflsa hemmi. Húm kom að
dyrumium og léit imn.
„Nú, það ent lþú,“ sagði hún
og lor aftur fram.
//////'
J

//////

Fyrsfa ævintýrið.
gildvaxinna kvenna, sem báru þjóðbúning eyjarskeggj-
anna. Ég tök mér hins vegar sæti aftast í vagninum, þar
eð ég var það stór, að ógerlegt þótti að láta mig una sömu
meðferð og félagi minn varð að sætta sig við.
Þá.voru vagnamir fjaðralausir, og ég fékk meira en
nóg af hinum mikla hristingi á leiðinni. Ég hef jafnan kunn-
að mjög að meta fagurt landslag, og minnist þess enn í dag
hvílík áhrif bað hafði á mig að aka gegnum hinn yndis-
fagra Almenning og virða fyrir mér birkitrén og grenitrén
með nýútsprungnu laufi sínu.
Ég 'hef gleymt nafni samferðarmanns okkar, en þess
minnist ég enn glögglega, hveru vingjarnlegur og hjálþ-
samur hann var okkur. Þegar hann hafði komið hesti sín-
um og kerru fyrir og snætt morgunverð með fólki sínu, tók
hann að leita að manni frænku minnar. Hann reyndist þó
ekki vera þarna og við Eiríkur reikuðum um hinn töfra-
fagra skóg liðlangan daginn en vomm svo vonsviknir og
hryggir, að við gátum ekki skemmt okkur hið minnsta.
Það var ekki fyrr en komið var kvöld, að samferðar-
maður okkar tjáði okkur þau tíðindi, að hann hefði hitt að
máli mann frá héraði því, þar sem þetta venzlafólk mitt bjó.
MYNDA-
S A G A
VARÐMAÐUR Á FJALLINU:
„Ég held að é;g sé að verða
vitlaus, Peter. Ég heyri alltaf
flugvéladyn. — og þó keúuur
eragin í ljós. Við verðum þó að
hafa eyrun opin og taka vel
efitir
LÆKNIRINN: „Vissuiega fé-
flagi. Hj,álpin er á laiðinni
Reyndu að Vera rólegur.,
SJÚKI HERMAÐURINN: „Þú
sagðiir þertrta lífea- í gær, læknir
Aiuk þess getur enginn lent
stórri vél héma.“
I (FLUGVÉLINNI: „Örn. Ég
skall vieðja 10 á mórti 10 um
það, aið þú getur ekki lent
hértna.“
ÖRN: „Ég ték því. Ég var einu
sáinmi neyddur til að lerada hér
Það eæ melur — og ef ég finn
hanin afitiur — þá . . .?