Alþýðublaðið - 06.12.1944, Síða 8

■TIMBUIIBHU
Sófarlag
(Sundown)
Spennandi ævintýramynd
frá Afríku
Gene Tiemey
George Sanders
Bouæ Cabot
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Bönnuð börnum innan 14 ára
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Miðvikudagur 6. desembcr 1844-
MUNVR VAR Á
Tveir leikbræður voru að
kíta. „Ég veit vel að þó að þú
kallir fósturforeldra þína föð—
ur og móður, þá eru þau það
ekki.“ sagði annar. „Þú ert
bara bjálfateturs tökubam.“
„Já, þess vegna er ég miklu
betri en þú,“ svaraði hinn. —
„Mamma mín og pabbi. völdu
mig úr Wnörgum bömum. En
aumingja foreldranir þínir voru
neyddir til að sitja með þig
með alla heimskuna og óknytt-
ina, þó að þau hefðu orðið lif-
andi fegin að losna við þig, ef
þau hefðu getað það..“
• • *
SKÝRINGIN.
Ræðumaðurinn: „Gæfan, herr
ar mínir og frúr, ja, hvað er
gæfan? Ég fyrir mitt leyti hefi
veYjð gæfusamastur í faðmi
konu annars manns. (Almennt
hneyksli hjá áheyrendunum).
. . . Ja, það var hjá móður
minni“
RÖKRÉTT AFLEIÐING.
Hann: „Ég hefi aðeins þekkt
einn mann, sem hafði vit á
kvenfólki“.
Og hvað var með
Hún:
hann?“
Hann:
aldrei.“
„Hann kvongaðist
* * *
Betra er að erfa dyggð en
auðlegð.
Gamall málsháttur.
Tá.“
"ði hsnn og leit
ekki einu sinni upp úr kvöld-
blaðinu, sem hann hafði keypt
sér.
Cairrie sá, að 'hamrL var í
ölœmu S'kapi. Hamin viar ekki
eiins liaigiejgur., þegar hiamn var
á Allu skaipi. Hnulkkumar við
auigiuin vonu djúpar. Hainm var
ihörundsdöktour að eðliistfari1, og
iþegar hanm var graim.ur leit
(hiainm óihe'iílllalvæmtega út. Hamm
var skuggalegur útlits.
Carrie laigði á borðið oig kom
Anin! mieð maitimin.
„Maiturinm er tdil'búinmi,“ sagði
!hún Oig ifór a'fitur fram til að
mlá í eittlbvað.
Harnm svaraði eikki oig hétt á-
'fram að lieisia.
Hú n kom inn og isieitithst á sinm
isltlað mjöjg örvæmitimig'airfuillli.
„Viltu ekki borða núna?“
spurði hún.
'Hann braut samam bláðið og
tfærði sig nær, og uim stond
rí'kti ailger þögn nem.a öðru
hverjiu sagði hamm: „Réttu
anér.“
„(Þeitta' hediur verið drunga-
legur dagur,“ vogaði Carrie að
segjja miokiknu sleinma.
„Já,“ saigði1 hamm.
iHanm nantaði aðeinís i mait-
inm.
„Ertu viss 'Um, að þið lök-
ið?“ sagði Carrie oig tók upp
það umræðuietfmi, isem þau
höifðu oft rætit um.
„Auðvitað,“ 'sagðli hamm litið
eitt hörkulegur.
Carrie 'gramdist þieitita svar.
Hún haifði edmmig átt Iteiðinleg-
am daig.
„Þú þanft nú ekki að tala
stvoma við mig,“ saigði húm'.
,,Ó,“ hrópaði hanm og ýtti
stólmum frá iborðinu, eims oig
hamm ætlaði að setgja mleira, en
hætt við iþað. iSíðam tók hamm
Iblaðið áftiur. Camriie stóð upþ
og gat með miaumimdum sitiEt
sig. Hann sá, að henni hafði
sárnað.
„Þú þartf ekki að íara,“ sagði
hammi, jþieiga|r hún geklk fram.
„Þér er óhætt aö borða í friði.“
(Hiún igekk fram ám þess að
svara.
iHammi ieit yfir bOaðið, síðam
reis hamm á tfætiur oig fór í frakk
amn _ sámm'.
„Ég ætia að tfara út, Carrie,“
áagði hamn, þegar hamm fcom
tfram. „Ég er í slæmu sfcapi í
kvölid.“
Hún svaraði e'kki.
„Ventu efcki reið,“ sagði bamm
„Þetta verður orðið gott á
imioirigun.“
Hanm hortfði á hana, en hún
vteiMi 'homum emga athygiLi, held
ur hélt álfram að þvo diskana.
„Vertu sæl!,“ sagði hamm loks
og tfór út.
'Því mær sem lokumardagur-
dmn færí^st, því ómuigiri varð
Hiumstwood, og' hanm var í
tsflaemu skapi á hverjum degi
leða því sem mæst. Hurstwood
gait efcki dreigið dul. á tiflfinn-
ingar sínar. Carrie velti fyrir
sér, flwermig þeitta mymdi enda.
Smá saman fóru þiau að tala
rninnia siamam, en samt var það
■efcki Hurstwood að fcerima. Car-
rie forðaðist ihamm. Hamm tók
eft'ir þissau, og famm til amd-
úðar á 'henni, af því að hún var
svona kæruiiauis gagnvart íhom-
um. Hann hafði næstum eyði-
lagt sérhvern möguleika til vin
'gjamleigrar siamibúðar þeirra á
milílii, og nú famm hanm sér tiL
mifc'Qiar gr/emju, að Carrie
gerði sambúðina enn örðugri
með framkomu sinni.
iLiofes kom síöaeti dagurimn.
Þisgar hamn ramn upp, var skap
Hurstwoods komið á það stig,
að hann hefði ekkert furðað sig
á því, þó að það hefðdi verið
oifsarok og þrumuveður, en
hoinum flétti næ'Situm því þegar
hamm sá, að iþetita var ákaflega
vemijuflegur diagur. Sólin skeín,
hiiimm var hræðillegur. Þegar
hamm ' kom til momgumverðar,
tfamnst homium þséta ekki vera
svo hræðitlagt þriáitt fyrdx allst.
„Jæja,“ saigði hanm við Car-
rie. „Þetta er síöasti dagur
mimm á þessari jiörð.“
Carrie ibratá í sitað íþess :ið
svara.
Hmrstwoiod fl'eit fjlörieiga yfir
toilað sditt. Það var edrns oig þungri
toyrði væ-ri Lé/tt af homum.
„Ég ætla að fana þangað nið-
ur eítir,“ sagði hamn eftir mat-
inn. „Svo æitflá ég að líta í
'krinigum mág. Á morgum ætfla
ég að leita fyrir mér aiian dag-
imn. Ég heid ég hfljótd! að fá
eitthvað, þegar ég er alveg laus
og Liðugur.“
Hanin tfór brosandi út og gekk
niður i drykkjustofuna. Shaug-
hniesisy var þar. Þeir höfðu kom
ið öllu í lag, svo að þeir gátu
slkipt í samræmi við inneign-
ir 'Siínar. En þagar hann hafði
verið þar í nokkra tíma og ver-
ið úti í þrjá tiíma í viðbót og
kornið þamgað atfitur, var gieði
hans rokin út ií veður og vind.
Þó að hann hefði verið upp á
móti þeissari dryfckjustofu, þá
sá 'hann nú eftir henni, þegar
hún var ekki leigur til. Harin
óskaði', að þetta hefði allt ver-
ið öðru vísi.
*mm NVJA BIO _ ,sp _ BAMLA SiO _
Kafbátur í hernaði Stolf þjóðar sinnar
(„Crash Dive“) (The Vanishi'ng Vixginian)
Stórmynd í eðlilegum litum. / Aðalhlutverk: Frank Morgan Kathryn Grayson Sýnd kl. 7 og 9
TYEONE POWER ANNE BAXTER DANA ANDREWS Bönnuð bömum yngri en 12. Sýnd kl. 5, 7 og 9 Fortíðin afhjúpnS (Gangway for Tomorrow) Margo John Carradine Sýnd kl. 5 Börn fá ekki aðgang
Shaugihmessy var kuidaiegur
ög merkiiegur með sig.
„Jæj;a,“ sagði hann kiukkan
fimrn. „Það er víst bezt fyrir
okkufr að telja peningana og
sfcipita með oikfcur.“
Þeir gerðu það. Þeir voru þeg-
ar búniir að seijr húsgögnin og
inmbúið og skip*a upphæðinni
„Góða nótt“, sagði Hurstwood
að síðustu, o;g reyndi að vera
vdngijárrllegur í síðaslta isinn.
„Við sjáumst aftur,“ s-agði
Shtiauignesisy kæruley.sisiflega.
Þanmi'g var drykkjustofunni í
Warren Stret lokað.
Carrie 'hafði útibúið góðan
ikvöflJdvierð heima fyrir, en Hursit
wooid var hátíðleigur og íhug-
amdi etftir þatta skipbrot sit/L
„Jæja,1 siagði Carrie spvrj-
andá.
„Þá er þatfa búið að vera,‘c
svaraði harm' og fór úr frakk-
amim.
Þegar hún leit á hann, fór
hún að veáta fyrir sé.*, hvern-
ig fjármálaafkoma þeirra yrði.
núna Þau borðuöu og töluðu
,':iið eitt.
Fyrsta ævinlýrið.
Hann hafði lofað samferðamanni okkar því að leyfa okk-
ur Eiríki að fylgiast með sér og kvaðst skulu vísa okkur 4
bæinn, þar sem frænka mín og maður hennar áttu heima.
Okkur Eiríki létti mjög við þessi tíðindi, enda þótt
okkur dyldist ekki, að því fór alls fjarri, að maður þessi
fagnaði því að fá okkur að förunautum. Þegar við mætt-
um við vagn hans síðla um kvöldið á tilsettum tíma, þreif
Eiríkur allt í einu í mig. Örvæntingin stóð uppmáluð á and-
liti hans án þess þó að ég gæti gert mér grein fyrir því,
hvað olli henni. Hann dró mig með sér bak við klett og
benti á vagninn, sem við áttum að fara með. Þar sá ég
manninn, sem við höfðum komið með, á tali við prúðbú-
inn mann, en verið var að beita 'hestunum fyrir kerruna.
„Ég þekki hann,“ hvíslaði Eiríkur að mér titrandi
rödd. „Hann heimsækir stundum stjúpföður minn.“ Nú
skildist mér hver var orsökin að ótta hans. Okkur kom ekki
annsð til hugar en að maður hessi hefði verið sendur
með gufuskipinu til þess að leita okkur félagana uppi. Við
ákváðum því þegar í stað að fela okkur í skóginum og hætta
við að taka okkur far með manni bessum.
MYNDA-
SAG A
Um leið og flugvél Arnar
nálgast fjallskarðið.
ÚR ÞÝZKRI FLUGVÉL: „Tafc-
ið etfitir! Hiaflidáð áfnam til B-
svæðis. Óvarm ameriísk flug-
ivéfl' er á ileið td fjallaskarðs-
inis. Ráðásit á hana!“
í FLUGVÉL ARNAR. LÆKN-
IRINN: „Örn segir að þá og
þegar getum við lent í bar-
daga. Ertu tilbúin Kata?“
KATA: „Því fyr því betur,
ilækmir. Þessi bið er alveg o-
iþolamdi!41
PINTÓ: „Umim“! Þeitita 'er al-
vieig leinis oig efcemimitLför skóla-
íbama. Pintó lífcar þetta ekfci,
viil hefldur að eitthvað gjerist “: