Alþýðublaðið - 11.01.1945, Blaðsíða 5

Alþýðublaðið - 11.01.1945, Blaðsíða 5
Fimmtndagur 11. janúar 1945 ALÞYÐUBLAOIP « Óþolinmæði sem knýr til góðra starfa — Líknarstarf Menzkra kvenna .•— Barnaspítalinn og Hringurinn — Blóm á kLstur framliðinna — og framtíð barnanna — Gamall í hettunni skifar um álfabrennumar í gamla daga. OFT HEFIB verið tala'ff um að Mð opinbera eigi að hafa á OieBdi rekstur sjúkrahúsa, elli- ikeimila og yfirleitt allra líknar- ntofnana. Þetta er að vísn rétt. Þjóðarheildin á að sjá svo um, að allð sé gert sem nnnt er til þess að lina sjúkdóma, gera ævikvöld gamalmennanna Iéttbærara og iaka byrðar af herðom þeirra, sem erfiða og þunga ern haldnir. Þetta gerir og íslenzka þjóðin, jafn vel í jrikaxi mæli en aðrar þjóðir, svo ®r fyrir að þakka alþýðutrygging nniun, sem þó* eru langt frá þvi aX vera fullkomnar, en stefnt er a® þvi að gera þær þannig. EN í SAMBANDI við þetta vil ég segja: Það er ágætt að einstakl ingamir séu óþolinmóðir er þeir svipast um í þjóðfélaginu, finnist éskorta um hjálpar- og líknar- starf og hefjist sjálfir handa til hjálpar. Slík óþolinmæði er mjög góS, hún knýr til aukins hjálpar- atarfs, bindur einstaklinga í sam- íök og fær þeim verk að vinna, sem ber ómetanlegan ávöxt í nú- ftíS og framtíð. KVENÞJÓÐIN hóf baráttuna íyrir Landsspítalanum og átti snestan þáttinn í að koma honum upp, konur hafa starfað mikið að Ilíknarstörfum — og nú er kven- félagiö Hringurinn að starfa að J>ví að reistur verði mikill og full kominn barnaspítali, en mikill skortur hefur verið á slíku sjúkra húsi, við eigum ekkert slíkt til. Félagið hefur starfað að þessu í nokkur ár af frábærum dugnaði og það væri vanþakklátt að draga ájöður yfir það að mikill fjöldi stnanna hefir léð félaginu mikinn stuðning í þessu starfi. LENGI undanfarið hefir bama- BPÍtalasjóði félagsins borizt næst- um daglega stórgjafir og er sjóð- ttrinn nú orðinn svo stór að fé- lagið mun geta farið að hugsa um einhverjar framkvæmdir, þó að enn vanti víst mikið á að hægt sé að byggja sjúkrahúsið. Er þetta vofttur þess hversu góðan skiln- ing almenningur hefir á þessu starfi Hringsins. FYItlR nokkru sá ég í dánar- tilkynningu beiðni um það að þeir, sem hiefðu hugsað sér 'að leggja blóm á kistu hins látna, væru beðnir um að gera það ekki, en láta heldur andvirði blómanna renna til bamaspítalasjóðsins. — .Þetta er fögur og góð hugsun Blómin fölna á einni hélu nótt. En stofnun bamaspítalans getur orðið til þess að hlúa að nýjum gróðri okkar. Vemda börn frá sjúkdóanum og lina þjáningar þeirra. VIÐ EÍÐUM áriega hundruð- um þúsimda króna í blóm til að leggja á kistur framliðinna vina okkar. Allir munu sjá hversu nauðsynlegra það er og jafnframt fegurra að minnast þessara látnu vina með því að styðja barnaspí- talaxm. Það væri gatt e£ fólk vildi athuga þetta. Hættið blómakaup urnirn í "þessum tilgangi og gefið andvirðið til ibarnaspítalasjóðs- ins. GAMALL í HETTUNNI skrif- ar: „Hannes minn. Satt segir þú. Fleiri en þú sakna álfabrennanna hér í bænum. Sétti ég jafnan slík ar sýningar og hafði gaman af, — enda þótt ég sé ekki duglegur sýningagestur. — Jæja, kannske tvisvar á ári í leikhús, sjaldan í bíó og aldrei í dýrtíðarát.” ,,Á VNGRI árum, í sveitinni minni, var siður að brenna út ár- ið, um kl. 6 á gamlárskvöld. Tal- in þá góð skemmtun, með dálitl- um metnaði um stærð og svo tíma. Þótti og því betra, sem fleiri fengu séð, og sporin ekki tal in. Eitt sinn t. d. man ég vel, að labbað var að heiman með eldi- viðarbyrgðar á baki, varla skemmri leið en úr miðbænum upp á Ár- ’ bæjarholt. Af þeim háa hól sást lílca til brennunnar úr mörgum/ hreppum í tveimur sýslum.“ Hannes á horninn. vantar nú þegar tsl að bera bíað- Ið. til .áskrifenda. í .eftirtalin hverfi: Laisgaveg efri og Barónsstíg Alþýðublaðið. — Sími Bezi að auglýsa í Alþýðublaðinu. 4960. ÍÞassir knáiegu Bandaríkjamem voru myndaðir á Sidney í Aatrállíu, en iþangað voiu þeir þá kxxmnii' á leið sinni til Japan Bf tiil odll eiru þeiir nú á ihópi þeinra, sem í fynraidag gengu á land á liuzon, stæmtu eynni í Filippseyjaklasanuim. Þaðan er að vísu enn langt til Jap an, og enn hafa Japanir margar eyjar fyrir sunnan Fiiippseyjar á sínu vaLdi, þar á með al hinar holfenzku Aulstur-Indöur, en alvarlagt mene tekel er það nú þegar fyrir Japani samt, að sjá Bandaríkjamenn aftur koimna til Filippseyja. Á leið til Japan. Síðari grein: i ■ ' , Þegar formaður verzlunarráðs Banda- rfkianna ræddi við Stalin VIÐ munum flytja eitt- hvað inn af skófatnaði,“ sagði Stalin marskálkur, „en við munum leggja aðaláherzlu á það að flytja inn skógerðarvél ar og framleiða skó hér heima. Við raunum þarfnas-t margs konar vara af þessu tagi eftir stríð.“ Hann horfði á mig, er hanu mælti þetta. Hann talaði lágum rómi. Setningar hans voru stutt ar og hnitmiðaðár. Honurn varð aldrei orðs vant, og það kom aldrefi hik á hann, þegar hann hugðist svara. „Hvað viljið þér fá mikið ■ magn af þungavörum frá Banda ríkjunum?“ spurði ég. „Við þurfum á öllu því magni að halda, sem við getum fepgið samkvæmt láns og leigusamn- ingunum. Og við munum standa í skilum í hvívetna samkvæmt .gerðum samningum.“ „Ég er í tölu þeirra Banda- ríkjamanna, sem vilja veita Sovétríkjunum hagkvæm lán til langs tíma,“ svaraði ég. „En sem viðskiptafrömuður æski ég þess að kynna mér það, hvað Sovétríkin geta látið af mörk- um við okSkur á móti.“ SítQ'Iin lteif til lofits, strauk skeggið og svaraði: „Við höfum margs konar hráefni að bjóða. Við getum látið Bandaríkjúnum í té miklar biirgðir hvers konar hráefna, ef þið láfið okkur í té tæki til þess að vinna þessi hrá- efni.“ „Hvað mun það taka ykkur langan tíma- að endurskipu-/ leggj a iðnað ykkar ef við látum ykkur í té hvers konar vinnslu tæki með hagkvæmum láns- samningi?“ spurði ég. „Það er erfitt um slíkt að segja,“ mælti Stalin og band- aði hendinni. „Land okkar er övo *\ðíáttumikið, þarfir okkar ERIC A. JOHNSTON, formaður verzlunarráðs Banda ríkjanna. svo miklar og þróun okkar svo ör. Mér þykir ólíklegt, að sú stund muni nokkurn tíma upp renna, þegar við höfum allt til alls. Fyrir styrjöldina lögðurrí váð fimm ára áætlun til grund- vallar í þessum efnum. En því meira, sem við framleiddum, því meira þörfnuðumst við. Við munum leggja megdnáherzlu á það eftir stríð að efna til endur réisnarstarfs í þeim landshlut um, sem ógnir hildarleiksins hafa mest mætt á. Borgir hafa verið jafnaðar við jörðu. Það þarf meira en að segja að endur bæta og fullkomna flestar þær verksmiðjur, sem nú eru stárf- ræktar.“ * „Hvað verður langt að bíða, Stalin marskálkur,“ spurði ég, „að þið takið að flytja út eigi aðeins hráefni heldur og fram- leiðsluvörur? „Þess verður langt áð bíða,“ svaraði marskálkurinn. „Þarf- irnar innanlands eru margar og miklar. Sovétríkin hafa aldrei tekið þátt í baráttunni um er- lenda markaði. Við fylgjum þeirri stefnu að flytja aðeins það eitt út, sem við verðum að gera vegna innflutningsins. Við flytjum til dæmis út hráefni til þess að inna af hendi greiðslur íyrir vélar og aðrar slíkar inn- fl utningsvörur. ‘4 Samræðan var nú orðin hin fjörlegasta. Stalin svaraði sér- hverri spurningu minni fljótt og vel. „En hvað um stáliðnað Sov- étríkj anna?“ spurði ég. „Hvað var stálframleiðsla ykkar mikil fyrir stríð? Hver er hún nú? — Hver verður hún í framtíðinni? Hvenær verðið þið sjálfir ykk- ur nógir með stál?“ „Fyrir stríð nam stálfram leiðsla okkar tuttugu og tveim milljónum smálesta. En nazist arnir hafa grandað fjölmörgum stálvinnsiuverum okkar. Stál- framleiðslan í ár mun vart nema meiru en tólf milljónum smá- lestum í mesta lagi. En eftir stríðið verður ársframleiðslan að aukast upp í sextíu milljón smálestir.“ „Og hvað gerið þið við þetta aukna stálmagn?“- spurði ég. „Ætlið þið kannski að flytja eiitthvað af því út.“ „Nei,“ svaraði marslkálkur- inn. „Við verðum að auka um helming járnbrautir okkar og brýr. Éinnig fer mikið stál til hinnar stórfelldu endurreisnar. Þess verður langt að bíða, að Sovétríkin framleiði það magn járns og s<táls, er þau þarfnast.“ Við ræddum einnig um raf- Frú. ®£ 5. sifiu.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.