Alþýðublaðið - 03.02.1945, Blaðsíða 8

rjARMAHBIÓ!
Konungsveiði
(Kungajakt)
Sýnd kL 5, 7
ALÞYÐUBLAÐIB
Laugardagur 3. febrúar 1945
mm bm
4WS®
Njósnarfðr hafbáls-
íns
Sýnd kl. 6,30 og 9
Bönnuð börnum innan 14 ára
Flakkarar í gæfuleit
(Happy Go Lucky)
mynd í eðlilegum ILitum.
Sýnd kl. 7 og 9
M YN D A-
SAG A
Englasöngur
(And the Angels Sing)
Amerísk söngva- og gam-
anmynd
Dorothy Lamour
Betty Hutton
Pred MacMurray
Sýning kL 3 og 5
Sala hefst kl. 11
tiLkynniti hamn. „Svona drengisr,
iberna nöðiina. Hafið þið nú
hljóð.
Svo tók hamn sér stöðu fremst
á aröðinmi og kaillaði: „Áfram
,galklk.“ Hiurstwood ihxeyfðilst
með hópmmn. Þvert yfir
Fi'mmitu Avemue, yfir Madison
Sqiuaire, austur •efitir Tuttuigiustiu
og þriðju götu og miður Þriðju
Aveniue majaikaðisf hiin lamga
fyikimig. Gangandi menm náimu
lataðar og störðu á röðima, þegar
Oaún fór fraim hjó. Lögregluþjón
ar, isem stóðu á hormiunium og
skröfuðu, Ihortfðu 'kœruileysiis-
leiga á hópinm éða kiinnkuðu
fcoilli til höfuðemanmsinis, sem
Sþeir kömnuðust við. Þeir gengu
áfram efitir Þrilðju götu í Átt-
umidiu göitu, en þar var gÍEitihús,
sema vimtist vena lofcað. Em iþað
var búizt við þeiim.
GÞedr stóðu úti í myrikrimu,
meðam höfiuðsmaðurimm átti í
sammimgum irani. Sáðan opmuð-
rast dyxraar, og' ,þeim var boðið
iran.
Bilníhver gefck í broddi fýlk-
ingar og vísaði þeim á herbeg-
in, svo að þeir þurftu ekki að
(bíða etf:ir því að fiá lykla. Þegar
Huxsitwood dróst upp hrörlegan
stigamm, leilt hanm við og sá' höf
uðsamammimm, setrn stóð og gaf
gaum að öliu, hinm siðasti í röð
irani átti lífca að hljóta góðs af
maranfoærieik hamis. Sáðam
hmeppti' haran að sór frakkarauan
og gekk út í myrfcríð.
„Þetta þoili ég efcki til leragd-
ar,“ sagði Hurstwood, og hann
veirfcjaði á fæbuæna, þegar hanm
siettdst miður á hið lítálf jörlega
rúm á herberginu, sem honum
var vi'sað á. „Eig verð að fá eitt
hvað að 'bomða anraars dey ég
úr hungri.“
FERTUGASTI OG S JÖTTl
KÁFLL
Þegar Camrie vaar búim' að
leika éitt kvöldið og var að
skipta um föt, áður en húm feeri
heim, heyrði hún manraamál fyr
ir utan dyrmar. Hlemn faranst hún
þefckja röddimæ
„Skipitið yður eikkent af því.
Ég þarnf að hitta umgfxú Mad-
emda.“
„Þér verið fyrfst að semda
mafnEpjald yðar imm.“
, iHvaða vitfeysa. Gerið þér
svo veiL.“
Það glamraði á panimguim, otg
mú var barið á dyrnar á búnr
imgBhembargimu henmar.
Carrdie opmaði
. „Nei, að hjugsa sér,“ saigðd
Drouet. „Nú er ég hissa. En
hveriig líður þér? Eg þdkfctd þig,
dtnax og ég flá þig.“
Carrie varð órótleg. Hún bjóst
við mjög ólþægilegu samtali
„Ætiarðu ekiki að talka í
höradina, á tmér? Þú ert vist orð-
in isvona fiím með þig. Svoma nú,
við sfculum takaist í hendur.“
Cairrie rétti fram hömdina.
Húm hLauft að brosa að hinu ó-
trúlega góðlyndi haras. Þótit
hanrn hefði eizt, var (haran að-
eáras iíitið íbneyttiur. Haran var
éiins glæiáliega klæddur, eins
ibúdtiran . og þrifiLegur og eirns
rauður <ag 'bliómlegur í amidlitið.
„Þetsisi máuragi váð dymar ætl
aði efcki að hleypa mér inm,
íyrr em ég rétiti horaumi dáJiíitið
alf penimgum. Em ég visisi alveg,
að þetta varst þú. Þú hefur svei
miér fiemgið goitft IMiutverk. Og
þú (Leifcur það svo prýðliliega. Eg
viiasi það alllbaf. Ég var eámmitt
á ieið fram hjá í fcvöld, og mér
datt d huig að sjá leiikimm. Ég
sá maifinið þitt í ledfcsikrámmi, en
ég nauradi efcki eftár þvá, fyrr en
þú fcomsst inm á sviðið. Þá þefcktá
ég 'þig uradir eiras. En mdfcáð var
ég thdissa. Er þeitta amraars efcki
eaima mafnáð og þú raotaðir í
Chieago?“
„Jú,“ svaraði Canrie bláðlega,
ailveg uradramdi yifir öry'ggi
marmsáras.
„Ég viisisá það um leið og ég
eá þig. Hvermdg heifur þér amm-
ars licað?“
,,ÁgætIega,“ eagði Carrie og
var að durada við ýmiisíLegt í bún
ingsherbengirau. Hún furðaði sig
á áleitni hans. „Hvemig hefur
þér liðið?“
„Mér? Ahneg prýðiiega. Nú
á ég hedima hér.“
„Er það saitt?‘“ isaigði Carrie.
„Já. Ég 'htef verið hér í sex
mámaiði. Ég stjórraa úitibúinu
hér.“
„Em hvað það er sfcemmiti-
legt.“
„Hveraær datit þér eigimilega í
huig að fama að leáfca?“ spurði
Drouet.
„Fyrir um það bil þrem' ór-
um,“ sagði Carrie.
„Er það mögufegt. Og ég hef
tefcki heyrt um það fyrr. Em ég
visisi aivteig að þú xrauradár gera
það. Ég sagði ailltaf, að þú gæt-
áir le'ikið —- var það efokL?”
Carrie brosti.
„Jú það er eaftt,“ satgði hún.
„Já, þú lítur Ijómaradi vei út,“
isagði hanm. „Ég hef aldrei séð
eiras mikinm araum á raokkurri
manneskju. Hefur þú ekki
stækkað dálítið?"
„Ég? Jú ef tii vill.“
Hanm starði á kjótíran 'hieran-
Fjörug söngva og gaman-|
Ímynd
Robert Paige
Leon Errol
Sýnd kl. 3 og 5
iSala hefst kl. 11 fyrir hádegif
ar, hárið á herani og fallega hatt
iran henmar. Síðam horfði haran
á augu henmar, an húm reyndi
alíLtaf að láta umdam. Hamm gerði'
sér augsýniiega vorir um, að
Iþau igætu orðdð vinir á nýjan
leik eins og ekfcent hef ði í sfcor-
izt.
„Jseja,“ saigði hamm, þegar
hamm só, að húm tófc töskuma
Etíma, vaEaklútáran og aranað slíikt
áðux em húm fiærí. „Viltu ekki
'borða með mér kvöldverð. Vin-
ur minm báður úti.“
„Nei, ég get það ekfci,“ sagði
Land sélarupp-
(Behind the Risimg Smi)
J. Carrol Naish
Tom Neal W
Börm fiá efcki aðgamg
Sýnd kl. 3 og I
Sala hefst kl. 11.
Carríe. „Ekfci í kvöld. Ég þarf
að hilbta marnm smemma í fyrra
miálið.“
„Þú getur hættti við það.
Koiradu með mér. Ég get losn-
aið við mamninm, sem ég er með.
Mig lainigar tái að taiLa alnraenmi-
lega við þig.“
„,Nei,“ sagði Garrie. „Ég get
það efcfci. Þú mátt ekfci biðja
mig um það. Ég kæri mig held-
ur ekká' um að borða svona
E©int.“
„Jæjá, við 'getum þá að-
amáínrasita krasiti rabbað samam.“
ÖRN: „Þetta er nú ekki svo
slæmt, Kata. Þetta er ekki
BAIiFOR Á ÍRLANBI.
í Duflin er saga þessi sögð
nm Balfor og nafnkenndan írsk
an biskup, sem var ættjarðar-
vinur mikilL Menn þessir
kynntust í veizlu og er mælt,
að Balfour hafi sagt við biskup,
er þeir ræddu saman:
Én þrátt fyrir allt ímynda
ég mér þó, að blöðin geri meira
úr þessu en fólkið sjálft. Haldið
þér nú, að fólkinu á írlandi sé
í raun og veru illa við mig?“
„Æ, herra Balfour,“ svaraði
Biskupinn. „Ef írar hötuðu
djöfulinn aðeins helming þess,
sem þeir hata yður, þá væri
engin þörf fyrir starf mitt
lengur.“
* * *
HUGGUNIN.
Gömul kona, sem oft hafði
kvartað undan karlinum sínum
við hagmælta nágrannakonu
sína, kom eitt sinn sem oftar til
hennar, og var þá að fárast um
það, að nú væri Jón sinn búinn
að vera lengi veikur og ekki
vissi hún, ‘hvað 'hún ætti af sér
að gera, ef hann færi nú að
fcveðja heiminn, og bar sig illa.
Þá kastaði hagmælta konan
fram huggunarstöku þessari:
Meðan áttu mál og sjón,
muntu ekki í hraki.
Guð þér annan gefur Jón,
þótt grefillinn þennan taki.
CAIRO ?... YOU, MO ^\
PiNro...eþEciAu puty?
...OH, 5COKCHy/THAT'5
SO FAK AWAy...AND lT
SAys, you'RE xo ueave
at ONCE...
leyndarmál. Lestu það sjálf.“
KATA: „Kairó? Þú og Pinto.
Sérstök erindi, ó, Örn! Þetta
er svo langt í burtu. Og það
er sagt, aö þið eigið að fara
undir eins.“
___________________________■

IT'5 NOT 50 þAD,
ustze , WS NOT CONFIPENTIAL
...REAP |T yoURSELF I
Fyrsla ferðalag Nogens
sem hafði gætt drengsins frá því hann var þriggja ára,
myndi einnig nú sjá um, að ekkert kæmi fyrir hann. Auk
þc'Ss V3r gamli húsþjóniin hann Beibó in svo sanivkkusam
ur og áðgæ.mn og óhætt að treysM h.jnum tó þess að lita
som ívvi cfiir drengnun.
Herbergi Amalíu og Mogens var við hliðina á svefn-
herbergi hjónanna. Þegar foreldrar Mogens höfðu lagt af
stað, seint að kvöldi, gekk Mogens til hvílu, samkvæmt fyr-
irskipun Amalíu, Hann sofnaði út frá hugleiðingum sínum
um öll bau störf, sem hann hefði í hendi næstu dagana, sem
staðgengill föður síns. Ef einhver landhomaflakkarinn kæmi
einn góðam veðurdag í hlað og kæmi af stað illdeilum og jafn
vel uppþoti meðan vinnumannanna, — kæmi þá ekki ráðs-
maðurinn beina leið ti'l Mogens og spyrði hann, hvað til
bragð skyldi taka? — Hann myndi auðvitað svara á sarna-
hátt og hann hafði heyrt föður sinn gera: „Sjáðu svo um, að
'honum verði komið á brott, — því fyrr, — bví betra.“ Og
Mogens reyndi að setja í brúnir eins og hann hafði séð föð-
ur sinn gera stundum. begar hann lagðd áherzlu á eitt-
hvað sena hann sagði. Mogens var orðinn sárþreyttur á öll-
um þessum bollaleggingum, þegar hann að lokum féll í
svefn. Hann vissi ekki vel hversu hann hafði svofið langan
tíma, er hann vaknaði aftur. Bn bað var nærri því kolníða
myrkur. Hann mimdi allt í einu eftir bví, að pabbi hans og