Alþýðublaðið - 05.04.1945, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagur 5. apríl 1945

■TJARNARBÍÓi
I
Brúin
(The Bridge of San Luis Bey)]
Áhrifamikill amerískur
sjónleikur
Lynn Bari
Francis Lederer
Akim Tamiroff
Nazimova
Sýningxkl. 5, 7 og 9
Tveir memn voriu að rófaat
ium skáldsögu, sem var nýíkom-
in út, og var annar maðurinn
riitlhiöfundurinn. Loks segir rit-
höfundurinn: — Þú hietfiur ekk-
ert vit á iþessu, þú liefir aldrei
skrilfað bók.
— Nei, það 'hef ég aldrei
gert, svaraði ihinn, — ég heí
heldur aldrei verpt eggi, en ég
hef þó betur vit á steiktum
eggjum én noikkur hæna 'hér á
landi.
* * «
Erlendis tíðkast mjöig að rita
blöðúnum og spyrja þau ráða,
og kemur þá svarið í blaðinu.
Maður nokkur í Eniglandi skrif
aði svobljóðandi bréf og sendi
ritstjóra eftirlætisblaðs rfns:
„Kseri’ riitstjóri! Hvað á ég að
gera? Ég elska stúibu, sem er
eins og stúlkur igerast, en önn-
ur stúlka, sem bæði er faHeg
Og forrík, vill að ég giftislt >sér.
Segið mér, bvað ég á að gera?“
Ritstjórinn svaraði: „Giftizt
Bitúlkiunni, sem þér elskið, en
sendið mér nafn og hieimilisÆang
rtíiku stúlkunmar.11
* * *
Gifltu skal til göfugs manns
sækja.
* * *
Gott er að vera í igóðum hóp
og gerast honum lílkur. .
liÍFQG
W. SOMEfiSET
1 -\TT,
LEIKU1>
A II G H A
hún snaraði sér umyrðalaust upp í hjá honum, enda þótt hann
væri lávarður en hún leikkona. Ef hann færi á flot við hana með
eitthvað þess háttar, ætlaði hún að leika hlutverk hinnar saerðu
■kvenhetju, sem bendir undir eins á dyrnar. Ef hann hins vegar
yrði aumur og uppburðarlítill, ætlaði hún að nötra eins og lauf-
blað, gera sig grátklökka og býsnast yfir því, að þetta hefði henni
aldrei dottið í hug: að hann bæri þessar tilfinningar í brjósti til
hennar. Æ. ó! — nei, nei, hann mátti það ekki, hjarta Mifcaels
myndi springa af harmi. Svo myndu þau bæði gráta, og að því
búnu kæmist allb í sinar fyrri skorður.
Það var hægt r.ð treysta sliku prúðmenni. Hann myndi aldrei
gera sig sekan um áleitni við hana, þegar honum væri einu sinni
orðið ljóst, að það var tilgangslaust.
En þegar þetta gerðist, sneri allt á annan veg heldur en hún
hafði búizt við. Þau Karl Tamerley höfðu verið úti á skemmti-
göngu og fóru heim til Júlíu til þess að drekka þar te. Þegar
tedrykkjunni var lokið, stóð Karl upp og gerði sig líklegan til
þess að fara. Um leið tók hann ofurlitla mynd upp úr vasa sínum
og gaf Júlíu. /
„Þetta er. mynd af Clarion. Hún var íræg leikkona á átjándu
öld, ekki ósvipuðum gáfum gædd og þér.“
Júlia virti fyrir sér fallegt og gáfulegt andlit pg duftborið
hárið og hugleiddi, hvort steinarnir, sem greyptir voru i ramm-
ann, myndu vera ósviknir gimsteinar eða aðens ódýrar eftirlík-
ingar.
„Ó, Karl! Hvers vegna gerið þér þetta? Ó, þér eruð svo hug-
ulsamur!“
„Mér datt í hug, að yður þætti ef til vill gaman að því að
eiga þetta. Þetta er skilnaðargjöf."
„Ætlið þér i ferðalag?“
Hún varð undrandi, Hann hafði ekki minnzt á slikt við hana.
Hún horfði á hann og brosti angurværu brosi.
„Nei En við sjáumst ekki framar.“
„Hvers vegna?“
,,Þér vitið það áreiðanlega eins vel og ég.“
Þá gerði Júlía dálítið, sem var hálf-skammarlegt. Hún sett-
ist og horfði þegjandi á gripinn í heila mínútu. Svo leit hún upp,
hægt og varlega, hver dráttur og hver hreyfing hnitmiðað, unz
augu þeirra Karls mættust. Hún_ gat grátið, hvenær sem henni
hentaði, oig -siá hæfileiki var öft eitt áhrifamesta vopn hennar. Og
nú byrjuðu tárin að streyma niður kinnar heranar — hljólaust,
ekkalausit. Munnurinn vax hálf iopinn, auigun eins o| ;í barni, sem
beitt hefur verið ofbeldi og rangindum og veit ekki hvers það á
að gjalda.
Áhrifin urðu mikil og snögg. Sárir þjáningarkippir fóru
undir eins um andlit hans. Og þegar hann gat stunið upp orði, var
röddin hás af geðshræringu.
,,Þér elskið Mikael — er það ekki?“
Hún kinkaði örlítið kolli. Hún herpti saman varirnar eins og
hún væri að reyna að ná valdi yfir sér, en tárin héldu samt sem
áðilr áfram að renna hljóðlaust niður kinnarnar.
„Ég á þá enga von?“ ,
Hann beið svars.
En hann fékk ekkert svar. Hún bar aðra höndina upp að
[ munninum, og hann gat ekki betur séð en hún biti í nögl. Og
svo störðu þau á hann, þessi tárvotu augu.
„Vitið þér ekki, hvilik reginkvöl mér hlýtur að vera það að
n
nýja bíó
Manni ég unnað
hef einunt
(Hers to Hold)
Söngvamynd með:
Deanna Durbin
Joseph Cotten
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
n

GAMLA BÍÓ »
LeHcaralff
(For Me and My Gal)
«u
Amerísk söngvamynd
Judy Garland
Gene Kelly
George Murphy
Marta Eggerth
Sýnd kl. 5, 7 og 9
balda áfram að hitta yður? Viljið þér samt, að ég haldi áfram að
hitta yður? Viljið þér samit, að ég haldi áfram að hitta yður?“
Aftur kinkaði hún kolli, rétt svo það sást.
„Klara er viti sínu fjær af afbrýðisemi. Hún hefur uppgötyað
það, að ég elski yður. Heilbrigð skynsemi bannar okkur að sjást
framai'.“
í þetta sinn hristi hún höfuðið og rak upp lágt hljóð. Svo
hallaði hún sér aftur á bak í stólnum, leit undan til hálfs og hall-
aði höfðinu út á öxlina. Hver lína líkamans túlkaði helmyrkUr

Meðai ræniugja.
,„Það hafið þið María alltaf sagt,“ sagði Brúnó og var
hinn rölegasti. „En ég bjóst ekki við öðru svari frá þér. En
við höfum ekki nema ema leið til þess að flýja um; ég er
reiðubúinn að fylgja þér.“
Þakklátur og hrifinn faðmaði Jósep Brúno að sér: —
„Hversu þakklátur er ég þér ekki, Brúnó!“
„Ég á engar þakkir skilið,“ svaraði Brúnó og var alvar-
legur. „Þið systkinin hafið kennt mér að þekkja þann guð,
sem ég gjarnan vil hlýðnast eins og þið. En ég set upp eitt
skilyrði fyrir lausn ykkar. Þið megið ekki segja neitt frá
hópnum okkar. Munið það, að forifigi þeirra er faðir minn,
og hvemig ætti ég að geta lifað, eftir að ég befði orðið þess
valdandi, að hann væri leiddur í snöruna. — Pabbi elskar
mig fjarska mikið,“ sagði Brúnó og það var óstyrkur og
sársauki í rödd hans.
Jósep skildi vel aðstöðu Brúnós og hét honum öilu því
bezta. Síðan ráðgerðu þeir flóttann nánara.
Brúnó ætlaði sér að láta líta svo út, sem hann ætlaði að
fara í nauðsynlega ferð fyrir sjálfan sig, sem faðir hans hafði
gefið honum leyfi til að fara í. Hann ætlaði sér að taka Jósep
og Maríu með sér. Þau voru hvort sem var orðin svo að
segja óaðskiljanleg, svo það þurfti út af fyrir sig ekki að líta
neitt grunsamlega út.

©N THElR APf?IVAL |IM
CAiRO rZCOZCHY ANP
PINTO 5SPAXATB....
5C0RCHY BOARPIN&/ A
PLANEy TOLLCWiHe Hl$
BAC'< TO THE
UÆ.A ...VVHILE. PINTO
PETDKNS TO ÍTALV,
WKES& WiATHy IS
SEPViNO A5 A NURéES'
AIDE-----
10-23
Reg U. 5. Pa». Off.
AP Featurei
MYNDA-
SAG A
Mar>gt iber við á styrjialdiaTitím-
i’jm —og m'eran igeta vaHa snú
ið isér við fyrir hernaðarleynda
málum. Við hötfium íengið að
reyna >það >og Ötrin Elding hef
>ur einnig femgið >að fihna til
'þess.— Þiví verður nú að fella
hér úr það, sem frekar gerðist
í ffangelsi doktorsins og ba/rón
essumnar. Það eitt sfcal sagt
að iþeir Örn og Pkutó sluppu
þaðan oig heffst sagan inú aftur
isfitir að Örn heifiir femgið skip
un um að fara *til Bandaríkj
araraa, en> Pintó ti.l ítaJliu. Þeir
eru báðir á leiðinini — og iraú
isnúum. við okfcur fyrsit að
Pintó:
PINTÓ (í fluigvél): ,jSlviei þvá.
þetta 'verður hræðilega leiðin
legt. Ég varð einmana á þess
>um iraýju slóðum fymst að Öm
er ekki með mér. iÞað var böl
vað að sjá 'á foak honum. Nú
ier ég á leiðirani itil ItaJiíu og
þar er Kata. Ég verð vist að
segja Köitu, að hún fféi >eikki. að
hitta hiann að sinni. Hvað
iskyldi hún isegja þagar . . ‘
FERÐAFÉLAGI: Sjáið félagar.
Nú erum við að lenda. Við skul
um verða við ölil/u búnir og
koania okkur vel við stúlkum-
ar.“