Alþýðublaðið - 04.08.1945, Blaðsíða 8

ALÞYBUBLAÐIÐ
Laugardagur 4. ágúsi 1945
■ TJARNARBIÖ
SumaÉret
(Summer Storm)
Sýnd kl 9.
Sigurhetjan.
Bráðskemmtilegur gam-
anleikur
Eddie Bracken
Ella Raines
Sýning kl. 3, 5, 7.
Sala hefst ld. 11.
BÆJARBfÖ -
I Íiafnarfírði.
I Hugprúðar konur
§ (Ladies Courageous)
Skemmtileg mynd með:
LORETTA YOUNG
DIANA BARRYMORE,
PHILLIP TERRY
Sýnd kl 7 og 9.
Sími 9184.
I
tv.
EINN góðan veðurdag varð
eiginmanninum ljós sú stað-
reynd, að konan hans hefði gef
ið út ávisanir á innistæðu hans
í bankanum, 'sem ekki var fyr-
ir hendi, og hafði bankinn [því
endursent ávísanirnar með
kröfu um innlausn. Hinn góði
eiginmaður segir þvi við konu
SÍna:
„Heyrðu góða mín, bankinn
hefur endursent ávísanirnar,
sem þú hefur gefið út.“
„Það var alveg dásamlegt“,
svarar hin hagsýna kona,
„hvað eigum við þá að kaupa
fyrir þær næst, elskan mín.“
' BAíM
HAB VARIVINAHB0R6
vel?“ Svo spurði hún með skelifingarhreim: ,,Er iþér kált?“ Því
að mamma brosti undarlegu brosi, eins og hinn hættulegi hita-
sóttarskjálfti væri ekki langt undan.
Það skrölti í hinum gömlu veggjum. Lítil klukka tifaði á-
kaft. Augu mömmú voru galopin og sárbænandi.
„Á ég að sækja pabba?“
Mamma kinkaði kolli, hamingjusöm og þó skömmustuleg.
Elís fór upp hin dimmu og þöglu þrep að vinnustofunni, og
kúlan kvaldi hana si og æ. Einhversstaðar iheyrðist djúpur klukkna
hljómur. Elís hrökk við, þegar hún sá glímumanninn við dym-
ar, sem sýndist vera lifandi og hreýfast í hinum flöktandi bjarma
friá kerti hennar. Hún opnaði dyrnar hljóðlega og hopaði, við,
þegar hið skæra ljós að innan féll framan í hana.
Undir speglinum stóð hvít, dauð gipsstytta áf konu. Við
hlið hennar var sama myndin höggvin i stein. Sú mynd var að-
eins hálifgerð og bar hér og þar djúp ör, sem sýndu hversu miklu
meira meitillinn þurfti að taka burt. Prófessor Kerekhoff sat
og honfði á þessar tvær risastóru konur. í augum hans var djúp-
ur ótti.
„Pabbi —“ sagði Eiís lágt. Henni fannst hún vera* svo ná-
tengd honum á þessari stund. Hann hrökk við.
„Hvað er aö? Er hún að deyja, Elís?“
„Nei, ekki held ég það. Það er víst 'bezt að þú komir niður
núna, hana langar til að sjá þig. Þú verður að koma.“
„Verð ég —?“ sagði hann hikandi. „Ég er að koma. Ég er að
að koma.“ Og við dymar bætti hann við vandræðalega: „Hvern-
ig er hún, Elís?“
Hann slökkti ljósið og hikaði enn við dyrnar. „Elsku pabbi,“
hugsaði Elis með viðkvæmni þegar hún lýsti honum niður stig-
ann. Hún horfði með meðaumkun á bessar breiðu, sterklegu,
gipsötuðu hendur, sem voru krepptar af ótta. Um leið og hann
kom inn, brosti mamma óafvitandi.
Elís lokaði dyrunum vandlega á eftir honum. Eftir þetta
stóð hún við giuggann í herbergi sínu og beið og hlustaði allt
til morguns. Hún beið eftir að eitthvað kæmi fyrir, eifcthvað fá-
heyrt, eitthvað ómögulegt.
En mamma dó ekki þá nótt.
ANNAR KAFLI
Ung'frú Soffía Dimalter, ballettdansmær í þriðja flókki- við
Konunglegu óperuna, líti'l, holdug, blómleg og ungleg vera með
demanta i eyrunum — þennig var móðir Dímu. Faðir hennar var
Scheibbs-Monti, greifi, sem nýlega hafði verið útnefndur ráðherra,
indæll gamalli maður, sem hún var leidd fyrir einu sinni á ári.
Við þau tækifæri ávarpaði hann hana eins og móður hennar með:
„Kæra ungfrú,“ og fékk þeim hljóðlega og gætilega hundrað
krónu seðil, sem ungfrú Soffia tók í sína vörzlu og bætti við fjár-
magn si.tt. Ungfrú Soffia minntist oft á þetta fjármagn, þegar
hún var að halda ræður ýfir dætrum snum. Það var byggt upp
af gjöfum, sem hún hafði fengið frá góðum vinum í æsku og nú
átti að skipta þvi milli dætranna tveggja til að ryðja þeim báð-
um Ijómandi braut til frægðar og frama. Gusti Dimatter, sem
dansaði. við Óperuna, hafði mjög mikinn hagnað af þessari til-
högun. Faðir hennar var aðeins herra Krustíhina, ráðsmaður-
inn, þótt haan bæri ákaft á móti því, og bann var á engan hátt
líklegur tili að láta neitt af hendi rakna við hana.
Dimattermæðgurnar bjuggu i Freihus, geysistóru gömlu
húsi, sem var eins og dálítið sjálfstætt r'íki, með ófcal görðum, stig-
um og inngöngum. Húsdð var rétt við aðalmarkaðstorgið og í því
bjó fyrirferðarlitlið fólk, sem lifði þar og dó. Sólarmegin í görð-
unum voru vel ræktuð blómabeð, og rauð ljós loguðu í dimmu
hornunum fyrir framan nettar Maríu myndir, og þarna var jafn-
mm NÝJA Blð
Oiicago bruninn.
(“In Old Chicago”)
Sögulega stórmyndin, með
TYRONE POWER,
ALICE FAY,
DON AMECHE
Aukamynd: Ógnir þýzku
fangabúðasma.
Börn fá ekki aðgang.
Sýningar kl. 3, 5, 7 og 9
Saía hefst kl. 11 f. h.
Síðasta sinn.
GAMLA BfÖ _
i Sjö daga land
gönguleyff
(Seven Days Ashore)
Amerísk söngva- og
gamanmynd.
Wally Brown & Alan
Carney
Gordon Oliver
Virginia Mayo
Freddie Slack & hljóm-
sveit.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11.
vel lítil kapella, og þangað fór ungfrú Soffía oft til að biðjast
fyrir.
Það var enn dimmt, þegar Díma vaknaði þessa leiðinlegu vetr-
anmorgha. Litlu gluggarnir skáru sig úi’ með hinum gráleita li.t
sínum við myrkrið í herberginu, og himininn fölur og stjörnu-
laus virtist vera rétt utan við þá. Díma hlustaði á flauturnar,
sem kölluðu fólkið til vinnu sinnar einhvers staðar langt í burtu.
Meðal þeirra voru haar og lágar raddir, og ein, sem alltaf var
síðust, flautaði ákaft og skerandi. Díma hafði skírt þessa með
dálítið illgirnislegri ánægju „Ungfrú Lukas,“ og þegar hún hafði
GVLLIÐ
i*. .......
ÆVINTÝRI EFTIR CARL EWALD
sem var fyrirmannlegur en mikilátur svo, að enginn gat um-
gengizt hann til lengdar. Að minnsta kosti fór allt gamla þjón-
usfcufólkið á brott, strax, þegar gamli maSðurinn var kominn í
gröfina. —Auk þess fór mikil summa i gjöf til þeirra,, sem ver-
ið höfðu vinir greifans, eða sfcarfað ,lengi og trúlega í þjónustu
hans“.
„Nú kemur það —,“ sagði örninn. „Hvert lenti skatthol(i,ð?“
,,Þú fylgist svo sem með!“ mælti járnið önuglega. „Þú ert
þá ekki lausari við forvitnina en við hin!“
„Skattholið lenti hjá ungri stúlku, sem enginn innan fjöl-
skyldunnar þekkti“, mælti gulldalurinn. „Ungi greifinn hefur
víst eitthvað kannazt við hana, þvi þegar sá sem las upp erfða-
skrána nefndi nafn hennar, þyngdist brúnin á honum. Hún fékk
þar að auk nokkra peninga árlega, sbm borgaðir skyldu frá
greifasetrinu. í stuttu máli sagt hafði ungi greifinn einu sinni
dregið harna á táLar. Hann hafði. lofað henni þvi að giftast henni
og náð henni úr foreldrahúsum. Foreldrar hennar voru heiðar-
legt almúgafólk, en þjóðfélagslega séð á miklu lægra stigi heldur
en greifasonurinn og ættingjar hans. Gamli greifinn komst á
snoðir um þetta og þvingaði svo sinn til að giftast henni. Hann
vildi auk þess, að sonurinn kynnti hana sem húsfrú í greifahöll-
inni, en það vildi hún helzt ekki. Hún sagðist ekki vilja heita
greifafrú úr því að ungi greifinn elskaði hana ekki, — og hún
elskaði hann heldur ekki lengur. — Aftur á móti gifti hún
^öEtting- ci.oeeR, AMywAy' /
THAT JAP Musr MAVE Tf?i EC
TQ MAIL, ‘SCCPCHy'- -. VV&U.L,- Hf.
PiPN'T — AniC> THE CAPTAIM'.S
TKACk'S., LEAC AWAV.__HE
CA.NT 8£ FÁE F‘V’T'trT
HEfcE/ %
MYNDA-
SAG A
ÖRN: Þessi B-25 hlýtur að hafa
lent einhvers staðar þarna.
Við skulum athuga málið, Örn
sæll, og ekki fara að neinu
óðslega. Nú já, svona er það
þá. Þarna hafa Japanir byggt
hreiður sín, eftir að við vorum
búnir að svæla þá út úr hinu
greninu. Ja, há, aldeilis. Það
er heldur en ekki matur í
þessu.
CHESTER: Ég held bara áfram.
Japani hlýtur að hafa reynt
að drepa Örn — en ég hef séð
fótspor Arnar. — Hann getur
ekki verið langt í burtu. (Sam
tímis er hönd reidd til . . .