Alþýðublaðið - 27.09.1945, Page 8

ALPrOUCLAeiÐ
Fimmtudagur 27 sept 1945.
SSTJARNARB2ÓS
Leff nér píg að
leiða.
(Going My Way)
BING CROSBY
BARRY FITZGERALD
RISE STEVENS, óperu-
söngkona.
Sýnd kl. 9.
Al'lra síðasta sinn.
Asisia lifia Roeney
Miss Annie Rooney)
Skemmtiieg unglingamynd-
með
Shirley Temple
í aðalhki tverkinu.
Sýnd kl 5 og 7.
B BÆjAneeo s
Hafoarfirði.
SÖBigiiaiiar-isaidriii
(„Phantom of the Opera“)
Söngvamyndin góða með
Nelson Eddy
Susanna Foster
Sýnd 'kl. 7 og 9.
Bönnuð börnum yngri en
14 ára.
Síðasta sinn.
Sími 9184
TVEIR MALSHÆTTIR.
„Það er sitt hvað Skálholt og
skíltholt,“ er orðtæki, sem enn
er til á Suðurlandi, og merkir
hér um b'l sarna og: „Þaið er
aainað Ólafur pá en Ól'afur
uppá.“ — Koimnir munu báðir
þ-essir 'talshættir til ára simna.
❖ * *
ÞEGAR mjólkin og smjörið
var hækkað f verði, komu mér
eftirfarandi vísur í hug.
Mjólkin hækkað hefur enn,
hleMur fyrr en varði.
Qg vísitalan verður senn
viðsjáll mælifcvarði.
Kauplækkunarboginn brást,
býsna truflun gerði.
Afurðir, sem aldrei fást,
óðum hækka í verði.
Jónas Jónsson
frá Grjótheimi.
NÝJA B!Ó
BAirn
IVINARBORG
gerðu það — gerðu það.“ Og þegar hún hristi höfuð'ð og brosti
blíðl'ega, sagði hann: „Eg þrái þig svo 'ákaft, ég er óðuir — allá
nóttina, Díma. Guð minn góður, hverja einustu nótt, Díma. Þú
mátt ekki segja niei, vertu hjá mér í dag.“ Hann stamaði. Heitair
hendur ’hans fálmuðu eftir handl'eggijum hennar. „Láttu mig ekki
sánbæna á þennan hátt, Díma.“
„Hann tilheyrir mér,“ skildi Díma allt i e 'n.u, „mér, — mér
einni.“ En, hún kastaðá höfðinu t'l. „Þú átt ekkii áð sárbæna. Þú
veizt mætavel, að það þýðir ekki neitt ef ég vJ það ekiki.“ Og
hún fann, 'að hún var að veiklast 'í ákvörðun s'inni og ætlaðd að
fara að láta undan, svo að hún sagðb „Segðu mér elsku vinur,
hvemig söng ég?“
„Komidiu heim mJeð miér, ég skal segja þér það. Komdu
fljótt, áður en allt fólkið kemur.“
„Ég vi'l það ©kki,“ sagði Díana. „.Ég vil það iekki.“
„Komdu, gerðu það, komdu, ég skal gera hvað sem þú v'lt:
aka út á Prater? Langt burit þar sem er rólegt? Eða viltui koma
m)eð mér til Rodaun? Eigum við að fara. í Isoldie? Nei, ég skal
ekki gera þér neitt, ég skal ekiki snerta þ'lg ef þú vilit það ekki, ást
in mán. Láttu mig bara ekki vera einan í dag. Ég er svö vitlaus í
þer, ég hef þráð þig svo ákaft —“
„Þú hefu'r þráð? Það er prýðilegt. Það er h'lð allra bezta —
Nei, Hannes, nú ætla ég að fara heim eins og góð stúlka, og- þú
ferð Mka heim' —“
Rassiem varð ofsareiður. „Þú kvelur mig, þú ert köM og ffliug
andi. Þú hegðar þér andstyggilega. þú lætur m'ig girátbæna og
þjást. Þú gerir eins og þér sýnist, af því áð þú veizt að ég þarfnast
þín. Gættu þín samt, að þér skjátlist ekiki. Það eru aðrar til —
einn góðan. veðuirdag verður nó-g kom'lð af svo góðu, og þá er úti
um þetta — “
Hurðin skelltist á ©ftir honum. Dímia ætlaði að elta hann, en
nami staðar, kreppti hnefana, kreisti saman diimmrauðar varirn-
ar, unz þær urðu fölar. ,,'Né] — nei“ hvíslaði hún. Það hijómaði
eins og kjökur. Hún heyrði annan hurðarskell. Jœja, nú var hann
farinn, en hann kæmi aftur á morgun, ákaf'ari en nokkru' sinni
fyrr, fullkiominn þræll hennar. Hún varð rólegri, hana sveið í
þurr augun, og hún hafð') dállítinn verk fyrir ihjartanu eftdr all1-
an þennan æsing.
„Farðu heim og leggstu fyrir,“ hugsaði hún. „Hugsaðu ekki
um hann, lestu bók.“ Elís hafðii fyrdr stuittu lániað fhenni 'bók —
skýringar Wagners á „Tristan og ísolde“. Ef til vill væri. hæ-gt
.að læna eitthvað á h.enni. Hún var fegini að getai hætt að huigsa
um 'Rassiem og hugsanár hennar fóru að snúast um Trástan og alla
enfiðleikana í samibandi við haina. í stiganum sem iðaði af fólki,
kom leitthvað heitt og óþægilegt við háis henniar, einlhver dró and-
anm ré'tt vð hana. Hún sá andli.t Blaulivhjs mjög nálægt sér.
„Þér sunguð eins og góð stúlk/a, barnið gott, mjög vel, sanni-
arlega vel. Ég er nýbúinn að tala við forstjóra Óperunnár og
hann hrósaði yðuir mjög. Ég er yður hlynmtur — og yður mun
ganga vel. En fyrst verið þér að fara í söngferðir um landi'ð
ti.1 að fiá einhverja reynslu. Nú, hvað seg'ir þér um Prag? Annars
filokks staður að viisu, en þar eru góðir mlöguileikar. Hvað segið þér
um það, eiguim við .að ráðgiast um það?“
„Það er aldt undir Rass.iem k'omdð, herra Blauiieh. Hann vill
að ég lærd eitt ár í viðbót.“
„Vill hann það? U.ndir umisjón hans? Já, hann er slumgdmn.
Hann reynist yðuir vel rneðam hann á í ástarævlntýri með yðúr,
en svo varpar hann yður firiá sér, og þá verðið' þér -að bjargast: upp á
eigin spýtur.“
Díma föimaði og hún fékk beizkj'uibragð í munndmn. „Hverls
vegna — haldið þér —• að — ?“
„Hann væri fiífil ef •hann ætti ekki í ævintýri með yður. Og
|(The Song of Ihe Bernadette)!
Stórmynd eftir sögu Franzj
iWerfel.
Aðaihlutverk leika:
Jennifeir Jones
William Eyíhe
Charles Bickford.
Sýnd kl. 6 og 9.
Saia hefst kil. 11.
GAMLA BIÚ
Úit DAGBÓK
LÆKNISINS
(Ca-lling Dr. Gillespie)
Aðalhlutverk:
Lionel Barrymóre
Phil Dorn
Donna Reed
Sýningar kl. 5, 7 og 9.
þér? Þykir yður mjög vænt um hamn, ha? Ójá, ég veit — hamn
er bezti náuingi og veit hvernig hamn á að haga sér. En' ég skal
segj-a yðuir, að v-ið vitium -okkar v'rtiy við erulm -í -góðu áliti. O.g við
h'öfum áhrif og igætum gert ýmdsiegt fiyrfr yður. Jæj-a, þér sfcul-
uð íhuga þetta m'eð Pr-ag, og -ef þér óskið einhv-er sfculuð þér ko-ma
t-il mím, þér skiljið? Ég er 'hér einú sinaxi í mánuði á Grand Hót-
el-i.“ Hann kleip í hálsinm á he-nn'i, brosti. -með lostafullri- ánægju
o.g hvarf sýnum. Díma- -hristi sig, reyndi að l'osn-a við tilfinning-
GULLIÐ
ÆVINTÝRI EFTIR CARL EWALD
En gullið, sem maðurinn hafði -fundið, var e-kk-i annað en gull-
dalirnir fi-mm. Verkfræðingurnn- hélt á þeim- í hendi sinni og
horfiði á þá um stund.
„Þeir eru ek-ki nema firnm. Líkas-t tiil hafa gúlg-rafararn-ir, sem
hér vor-u einu s-inni, týn-t þeimi. — Gullið veidur bæði góðiu: o-g
illu í heimiinum’. Maður getuir þó aldrei v.erið án þess.-Það.
er gullið, sem -kemur þes-sari vinnu ok-ka-r hér af s-tað-. — En
ha-mingjusamur er sá, sem- in-nyinnur sér -gull sitt með heiðar-
I-egui starfi, — auðvitað er han-n hamingjusamari ,en sá, sem finnur
það í jörðunn-i. Þessa fimm gu'Ildali múm ég le-ggja í sjúkrasjóð
handa okkur, s-em hér vinnum. — Svo skulum við byrja.“
Allir voru þ.eir á samia máli um þetta og síðan hófust þeir fyrir
alvöru handa um námugröfitipn. Hakaynir glumdu; vélar voru
só-ttar, sem hömruðu og mokuðu daginn út og dagiinn- inn. Þarna
va-r komið upp s-tórum- námubæ. Járnbrautir gengu til bæjarins
Oig frá honum. Enginn- þekk-ti Lan-dið i’Ila fyrir það sa-mia og áður.
,.,Nú -gengur þáð!“ hrópaðli járnið. „Húrra! ;>— nú komumst við
út í heiminn, — -nú erum við ja-fn- hamingjusamlr o-g gul'lið!“
,,0, það verðið þið nú áldrei,11 tautaði örninn. „Örlditlll igullmoli
get-u-r borgað uipp heilt fjall a-f járni. — Mönnunu-m, s-é-m' vin-na
yk-k-ur úr jörðu, verður borgað fyrir vinnuna á fLaugard-ögunu'm,
— með g u -11 i . — En -nú ætla ég að fljú-ga mín-a leið, — hér er
allt að verða fullt a-f M-fi og öðruvísi en allt var í -gamla daga.“
Svo filaug hann á bro-tt, þöndum', stórum væn-gjium-, — til enn-
þá eyðilegri héraða.
ENDIR.
YNDA<
SAGA
ÖRN: „Þessiir ja-pönsku her-
menn eru horfnir. Jæja, Palu
nú skulum við halda áfram
til bækislöðva -foringja þíns.“
PALLU: „Það -er ek'ki langt héð
-an ameríski liðsforingi.
(Á -SAMA TÍMA) Japanski, liðs
fo-ringinn: Annar þeirra er am-
eriskur flugmaður. Við skulum
láta þá -ganga be.'jnt í fang
okkar.
ÖRN: „Ég v-ar einmitt að hugsa
um það, hve langt væri þang
að til — hver djöf . .
JAPANSKI iliðsforinginn: —
„Svona — kastið vopnunum
-eða' við fáum þá ánægju- að
•sfcjóta ykkur niður. Þið eruð
fangar j-apanska stórveldisins“.