Alþýðublaðið - 08.03.1946, Blaðsíða 8

IS '30, EXCÉLLENCy/ VANKEE
PILOT ANP VVOMAN IVALKLD
INTO OUR PATI50L_____THI5 ^
PERSON 5USPECT5 THEY )
ATTEMPT TRHCK... -rnrrafSíL
y.you don't mean.-I?
y..you musn't touch him,
HE'5- SICK.— HIS MEWORy/
. IS GONc--ÍT'S NOT A \
( TI?ICK/ ___/
PEKVIAPS HEP PILOT FPIEND
MAY SUPPLY INFORMATION,
WHICH WILL AID ME IN <,
SECURING MUCH DESlPEP
PRDMOTICN—.AND CHANGE
fr OF SCENEPy.^ A
MONOTONV OF THIS ONE'S
PDST WSLCOMES THE SO
UNEX.PECTED PPESENCE OF
AMERICAN PRISONERS
...EðPECIALLY THE RAVEN-
------ HAIPED FEMALE/ .
ALÞVÐUBLAÐIÐ
Föstudagur 8. marz 1946.
»OTJARNARBIO»
Pósfurinn hringir
ðlltaf tvisvar
Frönsk mynd með dönskum
texta eftir skáldsögu James
ftf. Cains.
Michel Simon
Corinne Luchaire
Fernand Gravey
Sýning kl. 5—7—9
Bönnuð innan 16 ára
BÆJARBIO ÍS
HafnarfirSi.
Á Hawaii
(Navy Blues)
Amerísk gaman- og söngva-
mynd.
ANN SHERIDAN
JACK OAKIE
MATHA RAYE
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
BERGLJÓT
Ég veit, að metorð og völdin há
og vegur biður mín jarli hjá,
og systur hans augum yndisblá
er unaðssæla’ að dreyma.
Og jyrstu æskunnar ástar þrá
er ekki svo létt að gleyma.
En mér er ofjarl sú ramma rún,
er rekur mig heim i föðurtún,
þar hlæjandi fram af heiðar
brún
um hliðina lindir streyma.
Ég fer, — d eftir mér horfir
hún,
sem hjartað á bágt að gleyma!
(Úr „Gunnar á Hlíðarenda“,
eftir Guðmund Guðmundsson).
HVERJUM verður að list,
sem leikur.
(ísl. málsh.).
mm
'OG Áh "
kDAPHDE <3u
verði mikill í bráð. Ég sagði honum hreinskilnislega, að í námu-
starfsemi yrði alltaf að tefla á tvær hættur, og slíkt kæmi^ auð-
vitað aðallega niður á eigendunum. Ég sagði’við hann: „Ég er
reiðubúinn, að gera frekari tilraunir hér og þar í hlíðinni, en ég
hef auðvitað enga hugmynd um árangurinn. Ef þér kærið yður
um, þá get ég kéypt hlutabréf yðar fyrir allhátt verð. Ef til vill
gæti það sparað yður mikið tjón. Um það er ómögulegt að full-
yrða nokkuð. Þér skuluð gera eins og yður sýnist réttast.“ “
Kopar-John tók aftur upp hníf sinn og gaffal og hélt áfram
að borða.
„Og herra Richard Lumley hefur ákveðið að selja?“ spurði
Elísa.
„Það gerði hann,“ svaraði faðir hennar. „Og ég þori að segja
með fullri vissu, að hann á ekki eftir að sjá eftir þeirri ákvörðun.
Ég borgaði honum stórfé fyrir, og ég hef landið á leigu næstu sjö-
tíu ár. Ef þú eignast einhvern tíma syni, John, þá verða þeir orðnir
rosknir menn og geta endurnýjað leigusamninginn eða ekki, eftir
sínum hentugleikum.”
Hann hló og leit á dætur sínar.
„Ég geri ráð fyrir, að þá verði lítið eftir af kopar í djúpum
Hungurhlíðar,“ sagði hann.
„Sjötíu ár,“ hugsaði Jane. „Árið átján hundruð níutíu og níu.
Þá verðum við öll dáin, sem sitjum við þetta borð.“
Kopar-John fyllti glasið sitt og ýtti flöskunni til sonar síns.
„Hvernig var svo erfðaskráin?11 spurði Barbara.
„Erfðaskráin, puh“, sagði faðir hennar og glotti fyrirlitlega.
„Hún var alveg eins og ég sagði að hún yrði. Richard Lumley
hlaut allar eigurnar. Ég held að frú Flower hafi átt að fá nokkur
hundruð pund á ári og eitthvað af myndum og málverkum. Ég
verð að segja, að hún tók þessu með stillingu. Og ég vona, að hún
hafi vit á að forða þessum peningum frá manninum sínum. Ég hef
aldrei séð svívirðilegri framkomu en hjá Símoni Flower eftir jarð-
arförina. Hann fannst hvergi þegar átti að fara að lesa erfða-
skrána. Loks var hægt að hafa upp á honum, þar sem hann sat
frammi í búri með yfirþjóninum, sem ég hef alltaf haft illan bifur
á, og þeir voru báðir að gæða sér á portvíni Róberts sáluga. Það
er þarfi að taka það fram, að hann var allsendis ófær um að fylgj-
ast með erfðaskránni og steinsofnaði meðan hún var lesin. Ég
býst ekki við að Richard Lumley hleypi honum oftar inn undir
þak hjá sér. Hann var farinn að jafna sig lítið eitt um það leyti
sem við lögðum af stað, — En það bætti ekki úr skák. Hann hafði
ekki einu sinni vit á að þegja og skammast sín, heldur heimtaði
hann að fá að aka vagninum sjálfur, og það síðasta, sem ég sá til
þeirra var, að veslings frú Flower hélt dauðahaldi í hattinn sinn,
vagninn skrölti niður eftir akbrautinni með æðisgengnum hraða,
og Símon Flower söng eins hátt og raddfærin leyfðu. Einn góðan
veðurdag hálsbrýtur hann sig, og það á hann sannarlega skilið.“
„Ég er hrædd um að Andriííhöll falli nú í algera niðurníðslu,“
sagði Barbara og andvarpaði. „Yesalings frú Flower og Fanney
Rósa. Ég get ekki annað en kennt í brjósti um þær báðar.“
„Það er ástæðulaust að vorkenna Fanney Rósu,“ sagði Elísa.
„Bob Flower sagði mér, að það væru svo margir á biðilsbuxunum
í kringum hana. að hún þyrfti ekki annað en að taka ákvörðun
um, hvern hun vildi. Núna alveg nýlega hefur hún fengið auga-
stað á einhverjum manni, sem er tengdur jarlinum, frænda henn-
ar. Ég held að hann hafi líka nafnbót.“
„En eitt er v)st,“ sagði faðir hennar. „Enda þótt ég harmi
fráfall Róberts Lumleys, sem var þó orðinn gamalmenni, þá verð
ég að segja, að Brodrickfjölskyldan hefur komizt vel út úr öllu
því máli.“ %
Hann reis á fætur og gekk inn í bókasafnið( til að líta yfir
bréf sín. Hann nam staðar andartak áður en hann gengi inn, í
NÝJA BÍÓ
Frelsissöngur
sígaunanna
(jjUypsy Wildcat“)
Skemmtileg og spennandi
æfintýramynd í eðlilegum
litum.
MARIA MINTEZ
PETER COE
JON HALL
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta sinn
GAMLA BIO
sijörnurevýan
(Thousands Cheer)
Stórfengleg söngvamynd tek-
in í eðlilegum litum og leikin
af 30 frægum kvikmynda-
(eikurum.
Sýnd kl. 6 og 9.
8
— Hækkað verð. —
þeirri von að John kæmi á eftir honum til að spyrja hann nánar
um viðskipti dagsins. En sonur hans virtist' ekki taka eftir þessari
bendingu. Hann starði þunglyndislega út um borðstofugluggann
og Kopar-John hvessti augun, munnur hans varð hörkulegur og
hann fór einn inn í herbergið.
John var að hugsa um að þetta væri ástæðan fyrir því, að
Fanney Rósa hefði verið svo undarleg, síðast er hann kom til
Andriff-hallar. Hann mundi það, að einhver hafði minnzt á fjar-
skyldan ættingja. Hún myndi eflaust giftast honum og fara af
landi burt, og það bindi svo enda á allt saman. Ef til vill væri það
Gerda Steemaun Löber:
Knud Rasmussen segir írá - -
17. SAGA: FÖRIN TIL TUNGLSINS.
Mánakarlinn reis á fætur, tók kjötfatið og setti það
“undir hilluna.
Síðan birtist seiðkonan. Hún var gleiðbrosandi, stillti
sér upp á miðju gólfi og tók til að dansa. Hún dansaði lengi
vel; — það var eins og hún ætlaði aldrei að hætta — og að
lokum fór andlitið á henni að vaxa og munnurinn varð geysi-
[ stór.
En þegar maðurinn sat grafkyrr áfram án þess að brosa
hið minnsta, fór andlit seiðkonunnar allt í einu að stækka
upp og niður eftir þannig, að hún varð svo langleit, að aug-
un náðu niður-að maga.
Og ekki 'hló maðurinn. Og allt í einu varð seiðkonan
mjög alvarleg, hætti fíflalátunum, og andlit hennar fékk
sinn eðlilega svip á ný.
Eftir stutta hvíld gerði 'hún tilraun 'sína á ný. Hún dans- •
aði nú af meiri ákafa en áður og skók höfuðið í allar áttir.
Kinnar hennár tóku til 'að vaxa svo, að þær héngu niður við
fætur.
Þetta leit svo hlægilega út, að galdrakarlinum var
MYNDA
SAG A
JAPANINN: Þannig er það,
yðar hágöfgi. Þessi emeriski
flugmaður og þessi kona urðu
á leið varðsveitar okkar. Ég
held að þau búi vfir brögðum.
TAPANSKI FORINGINN: Það
er einmanalegt á varðstöðinni
hér. býð því velkomna hina
nýju fanga, sér í lagi hina
dökkhæröu konu.
Hver veit nema flugmaðurinn,
vinur hennar, geti veitt mér
ýmsar upplýsingar, sem valda
stöðuhækkun, sem ég _ hef
þráð, og þá kemst ég kannske
héðan.
KATA: Ó, þér eigið ekki við,
að — — — þið megið ekki
snerta hann. Hann er minnis-
laus, það er ekkert bragð.