Alþýðublaðið - 27.02.1947, Blaðsíða 3

Alþýðublaðið - 27.02.1947, Blaðsíða 3
Fimmtudagur, 27. febr. 1947 ALÞYOUBLAÐIÐ Reykj Kvikmyndin af avík vorra daga ÞEGAR þessi greinarstúf- ur kemur til með að sjá dags ins ljós, líti hann það þá nokkurntíma augum, verður sennilega, því miður, hætt að sýna ofannefnda kvikmynd hér í bænum. — Óskar Gíslason, ljósmynd- ari, er fyrir löngu þekktur orðinn fyrir kvikmyridatökur sínar og hefur oft verið tal- inn, af þeim, sem aðeins eru áhorfendur, en ekki ieik- stjórar eða kvikmyndatöku- menn, hreinasti galdrakarl á sviði ljósmyndavélarinnar og svíðar á sviði kvikmynda- tökuvélarinnar, eftir að hún kom til sögunnar. Enda hef- ur Óskar alla tíð verið smekk maður á ,,módel“ og útfært myndir sínar af frábærum næmleik. Þessi nýja kvikmynd hans af Reykjavík, í tilefni af 160 ára afmæli borgarinnar, ber oft með sér þessa, að því er virðist, meðfæddu smekk- menn jafn naskir á ljósbrigði og liti, eins og hann, þá er von, að þeir .hafi gefizt upp á Reykjavík, því hún „skiptir um andlit“, ef svo mætti segja, oft á dag. — Eins og ég sagði áðan, þá má deila um það alveg enda- laust, hvað vanti í kvikmynd þessa, svo hún geti talizt heildarsvipur af bænum okk ar, svo og hverju sé ofaukið. T. d.: Úr því Óskar fór að sýna eittvað af athafnalífinu í bænum (vinna í Slippnum), því tók hann þá ekki meira af slíku? Það vantar skólana, söfnin, opinberar byggingar, því þótt bærinn reki þær ekki eða eigi, heldur ríkið, þá setja þær auðvitað, engu síður, svip sinn á bæinn og eru með öllu óskiljanlegur hluti hans. Það vantar íbúð- arhúsin á Melunum, hin svo- kölluðu ,,bæjarhús“ þar, svo og braggahverfin, sem von- andi hverfa eftir nokkurn vísi hans. Þó virðist, að mynd | tíma, en eru, eins og nú er in hefði mátt styttast, að skað háttað, ævarandi hneisa fyr- lausu, en slíkt hlýtur alltaf að vera álitamál, og skiljan- legt að ljósmyndara sé sárt um að ónýta myndir, eða hluta af þeim, sem kostað hafa hann ærna fyrirhöfn, og eru ef til vill góðar eða að minnsta kosti sæmilegar, að- eins fyrir þá sök eina, að hann hefur verið of ríflegur á ,,spóluna“. Ég veit það, að gagnrýni margra á mynd þessari, stafar aðallega af efnismeðferð kvik myndatökumannsins. Þ. e. Pétur vill, að hann hefði tek- ið þetta inn á myndina, en ekki hitt, og Páll vill öfugt o. s. frv. alveg út í það óend- anlega. Kvikmynd af Reykja vík verður,*%ð því er ég held, aldrei tekin svo, að meira en fimm af hundraði verði fyllilega ánægðir með hana. Hinir níutíu og fimm hafa eitthvað, einn þetta og ann- ar hitt, við myndina að at- huga, og eru þó sennilega ir skipan húsnæðismálanna í bænum. Og því ekki að taka það með, sem síður fer, ef gefa á glögga mynd af Revkja vík í dag, mynd, sem verða mundi þó haldgóð heimild um Reykjavík eftir 160 ára starf og strit þessa samfélags mannanna sem bæjarfélags, Þegar tekið var að vísa fólki á bústaði, sem hart hefði þótt, jafnvel fyrir 160 árum, að flytja inn í?— Svona mætti lengi telja. En ef búa á til heimild um eitthvert tímabil í sögu bæja, landa eða þjóða, þá sýnist svo, að taka hefði átt með hvorttveggja það, sem miður fer, og hitt, sem gott er og blessað. Öðruvísi verður það aldrei óljúgfróð heimild um raunveruleik- ann. Sennilega mun Óskar halda áfram að fullkomná þessa mynd sína, bæta inn í hana ar allt kemur til alls, ekkert raunhæft gildi fyrir mynd- ina, þó þau séu bæði framúr- skarandi elskulegir ungling- ar og æskunni til sóma, og líklega hefur Óskar aðeins tapað á því að hafa þau með, því að aldrei hefur farið svo, að hann hafi ekki orðið að borga fyrir þau kaffið í Hress ingaskálanum og jafnvel flugferðina, þó hann hafi losnað við að láta sóla skóna þeirra. — Ekki get ég lokið máli mínu, án þess að minnast á atriði, sem Óskar er ekki herra yfir, en það er hin hvim leiða meðvitund fólks um það, að verið sé að taka af því mynd og, þar af leiðandi, allskonar feimnisleg, hjáliát- leg svipbrigði, sem gefa í skyn óvanann við kvikmynda vélina eða jafnvel myndavél- ina, ef svo ber undir. Tilvon- andi húsmæður, sjómenn, sól dýrkendur í Sundlaugunum, allir eru með sama markinu j brendir, ' að undanskildum bæ j arf ulltr úunum. Þe ir blésu ekki úr nös, þótt beint væri ,,apparatinu“ að þeim, og er það í einasta skiptið, sem ég hefi orðið hrifin af bæjarfulltrúum okkar, sem slíkum. , Þegar öllu er á botninn hvorlft, getur Óskar verið á- nægður með kvikmynd þessa, sem frummynd af öðru stærra og meira verki. Hann hefur lagt mikla vinnu, og þó meiri alúð við töku myndar- innar, eins og hans var von og vísa. ,,Focusinn“ er alltaf erfiður hlutur við að eiga og ekki hvað sízt hér, þar ^sem kvikmyndataka, eiris og svo mörg önnur ástundun á list- rænum sviðum, er oft tóm- stundavinna. Er ég alveg undrandi yfir því, hverju Ósk ari hefur tekizt að koma í verk, þegar tillit er tekið til þess, að þetta er maður, sem hlaðinn er störfum allan venjulegann vinnutíma og oft sennilega langt þar fram yíir. Myndin ber það með sér, að ef maður þessi fengi að helga krafta sína óskerta þessu hugðarefni sínu, þá gætym við búizt við full- listaVerki af hans hvernig myndin hefði átt að vera. Hluturinn er aftur á móti sá, að hvað kvikmynda- töku viðvíkur, þá er Reykja- vík líklega eitt erfiðasta við- fangsefni, sem hægt er að hugsa sér, í fyrsta lagi vegna fábreytni, og í öðru lagi vegna fjölbreytni sinnar. Þetta kann að virðast nokk- uð mótsagnakennt. Þó mun það svo, að þeir, sem hafa ætl að sér að taka kvikmyndir af bænum, hafa margir hverjir gefizt upp, því þeim-fannst svo lítið merkilegt hér. Þetta sama og vant er, hafa þeir e£ til vill hugsað, hér eru erig- in sérstæð ,,motív“, fram yf- ir það‘-dagsdaglega og "hver nennir að hanga yfir því? — Aðrir hafa ef til vill gefizt upp á fjöíbreytninni. Óskar sýnir okkur t. d. einar tíu, eða ég veit ekki hvað margar, lit- brigðamyndir af Esjunni, þessu þúsund lita fjalli. Séu ekki að ráða Óskar til þess að taka full- kömna kv.ikmynd, bezta heim ildargagn, er getur, um líf og starf Reykvíkinga í tilefni ax 160 ára tilveru bæjarins. í rauri og veru er kvikmynd miklu botri Gn cotls 2S31 * ms og fella úr Herini, og að nokkr um tíma liðnum kemur hún komnu varla fleiri en tveir algjör-1 væntanlega aftur fram á sjón hálfu á næstunni. Væri ef til lega á sama máli um það, arsviðið í anarri og betri út-|v^ athugandi, hvort Reykja gáfu. Mér er kunnugt um, að víkurbæ ætti Óskari er þegar orðið ljóst, hvað í þessa mynd vantar og hverju þar er ofaukið, að eirP hverju leyti að minnstakosti. Einu langar mig til að skjóta að honum, í fullri vinsemd, að hann sleppi því alveg að hafa nokkra „leikendur í næstu kvikmynd, eða þá bara nógu rnarga, fullkornið ,,drama“. Nnga stúlkan og fé lagi hennar, ungi maðurinn, trufluðu áhrif myndarinnar mikið frekar en bættu. í eitt einasta skipti sá ég t. d, uriga manninn gleyma því, að har.n væri .að „léika í kvikmynd“, en það var, þegar einhver j-i kunningi hans sló á öxl hans fyrir framan Úívegsbankann. Og hafi' þau átt að vera sem gestir, er komu til þess að skoða bæinn, þá er þess hvergi getið í myndinni, enda koma þau alls ekki alitaf við lot St <1 !F Bifreiðasfjóráfélagsins HREYFiLS verður haldin \ Sjálfstæðishúsinu mánu- daginn 3. marz kl, 9,30 e. h. Fjölbreytt skemmtiskrá. Bifreiðastjórar, fjölmeímið! Aðgöngumiðar verða seldiir hjá bifreiða- stöð Hreyfils, Steindórs, B.S.R. og Litlu bílastöðinni. Skemmíinefndin. á móti sendingum á vegum Rauða Kross ís- lands til meginlandsins. VERZLUN SIMI 420S óskasf til Rafveitu Patrekshrepps. Háspennuréttindi æskileg. Upplýsingar gefa Helgi Árnason, Patreksfirði, og Rafmagriseftirlit ríkisins, Reykjavík. faforkumálasíjóri rekur ósann-; indin ofan í ÞjóðviSjann. í -------------......— % staðfestir frásögn AlþýSuMaésins! ■, í fyrradag. veltu manna Fél IN OG AHRER, styrkja hluta- gs Suðurnesja- Reykjavík, eru góðfúslega beðnir að koma gjöfum sínum í Lista- mannaskálann í dag eftir kl. 4 síðdegis. sögu. Því ekki að taka þau þá Hlutaveitunefnd Félags Suð einhverjir kvikmyndatöku- ^með 1 róður? Þau hafa, þog- urnesjamanna. ÞJÓÐVILJINN varð í gær að birta, athugasemdalaust,' yfirlýsingu frá Jakob Gísla- syni raforkumálastjóra, þar sem rekin eru ofan í hann ósannindin um Emil Jónsson ráðherra varðandi innkaup á raímagnstækjum frá Tékkó- slóvakiu, sera gerð voru að ií: Iseíiii hér í blaðinu í íyrradag. Raförkúmálastjórinn hefur sent Alþýðublaðinu afrit af y.xirlýsingu sinni i Þjóðvilj- anúm og fer hún orðrétt hér á eftir: „Tilritstjóra Þjóðvilans, 25. febrúar 1947. Ut af grein á blaði yðar r dag ;neð yfirskriftinni „Emill I Jónsson 'hindrar að reynt sé j að fá í Tékkóslóvakíu nauð- . synlegt efni til fyrirhugaðra j rafvirkjana“, vildi ég mega taka fram eftirfarandi og óska þess, að þér birtið þetta í blaði yðar: Þegar rafmagnseftirlit rík- isins hafði óskað samþykkis ráðuneytisins til þess, að mega senda verkfræðing til Tékkóslóvakiu t'ill að kynna sér nánar framleiðslu 'þar í landi á alis konar rafmagns- vörum og skilyrði til kaupa í því landi, kom í iljós, að tölu- verður fjöldi Íslendinga var i Tékkóslóvakíu um þær mundir i verzlunarerindum og til að kynna sér skilyrði til viðskipta við það land. Auk' þess hafði rafmagnseftir litið þá fyrir nokkru bréflega leitað rtilboða hjá Skoda- verksmiðjunum í túrbinur og: rafala, en svar við þeim er- indum var ekki komið hing- að. Að þessu athuguðu taldi .ráðuneytið ekki tímabært aö senda mann frá rafmagnseft- irlitinu sérstakle'ga. .Síðar komu svör frá Skodaverk- smiðjunum við bréfum raf- rrnagnseftirilitsms, og töldu iþær siig ekki geta afgreitt túrbínur og rafala á skemmri tíma en íjórum árum og því tilgangslaust að g'era tilboð í þessa hluti. Jakob Gíslasot\.“ jí

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.