Alþýðublaðið - 26.03.1947, Blaðsíða 6

6
ALÞYÐUBLADID Miðvikudagur, 26. marz 1947
83 NÝJA BIÚ
í blíðu og stríðu.
(So goes my Love).
Hin skemmtilega og vel
leikna mynd.
Með:
MYRNA LOY og
DON AMECHE.
Sýnd kl. 9.
Apastúlkan.
Dularfull og spennandi
mynd.
VTCKY LANE,
OTTO KRUGER.
Bönnuð börnum yngri
en 16 ára.
Sýnd kl. 5 og 7.
ææ GAMLA BIÓ £8
Dalur örlaganna
(The Valley of Decision)
Stórfengleg Metro Gold
wyn Mayer kvikmynd,
gerð eftír skáldsögu Mar-
cia Davenpart.
Aðalhlutverkin leika:
GREER GARSON
GREGORY PECK
Donald Crisp
Linoel Barrymore
Sýnd kl. 5 og 9.
88 BÆJAStBíO 8G 38' TJARNARBfÖ 83
Hafnarfirðf
r Klukkan kallar
1 iisal dauðans (Éor Whom the Bell Tolls)
(I dödens vántrum) Stórmynd í eðlilegum lit-
Sænsk mynd eftir sam- um
nefndri skáldsögu Sven
Stolpe. Ingrid Bergman
Viveca Lindfors Gary Cooper
Hasse Ekman
Sýning kl. 7 og -9. Sýning kl. 3, 6 og 9
Bönnuð börnum innan 16
ára. Bönnuð innarí 16 ára
Sími 9184.
getur fengið framtíðarstöðu nú þegar
sem blaðamaður hér í bænum. Þarf að
vera reglusamur og vel að sér í norð-
urlandamálum og ensku.
Umsækjendur leggi nöfn sín og upplýs-
ingar um aldur, nám og fyrri störf inn
á afgreiðslu Alþýðublaðsins.
áuglýsíð í Alþí'ðublaðinu

Gina Kaus:
SLEPP! ÞER ALDREI
Hagfræðidosentinn ræ=kti
sig meiningarfullt. Hann bax
sig«eins og sá sem valdið hef
ur og það varð hljótt í krkig-
um hann.
„Mín skoðun er sú, að það
örlagaríka við þetta tilfelli
sé,“ sagði1 hann. „Að ef það
er morð þá er það út af líf-
tryggingu. Nú er það ekki í,
fyrsta skipti sem svona
morðmál heldur bæði réttin-
um og almenningi í eftir-
væntingu nú á síðari árum.
En sameiginlegt fyrir þau
öll er hið hættulega sálfræði
lega baksvið, sem þau hafa.
Jafnvel aumasta leynilögr-
eglumannsspíra hefur vandð
sig á að spyrja undir eiris
cui prodest? — hver hefur
gagn af morðinu? í þessum
tilfellum er svarið fyrirfram
gefið. Tryggingin er, ef svo
má að orði komast, nokkurs-
konar arfur, sem til er orð-
inn á óeðlilegan hátt, og á
hvern einasta erfingja getur
fallið sá grunur að hann sé
fremur glaður en hryggur
yfir fráfalli ættingjans.
Ef minnstu líkur eru fyr-
ir því að dauðann hafi ekki
borið eðlilega að, þá er það
aðeins eitt skref sem þarf til
að grunur falli á erfingjann
— og það skref er og lítið.
En við skulum snúa okkur
að „sui prodeist“ — við skul
um spyrja: Hver hefur gagn
af því að erfinginn sé ekki
syrgjandi ættingi heldur
morðingi? í því tilfelli er það
vafalaust tryggingarfélagið,
sem myndi spara sér álitlega
frjárfúlgu. Og hverr var það
sem fyrst kærði? Trygging-
arfélagið. Lögreglan hafði
engan minnsta grun í fyrstu,
líkið var jarðsett í mestu
kyrrð, og jafnvél eftir kær-
una liðu mairgar vikur áður
en þeir settu Spengler í
gæzluvarðhald. Þeir höfðu
fyrst yfiirheyrt fjölda
manna, og þeir voru auðsjá-
anlega mjög undir áhrifum
frá skoðun almennings. En
Blátt áfram af því að trygg-
hvernig varð sú skoðun til?
ingarfélagið lét hneykslis-
blöðunum í té æsandi grein-
ar um málið.“
„En —“ sagði Sax prófes-
sor.
„Ég vil gjarnan fá að tala
út— ég er annars rétt búinn.
Auðvitað veit ég ekki hvort
Spengler hefir drepið konu
sína eða ekki og sennilega
mun aldrei fást örugg sönn-
un með eða móti. En ég veit
að aðstaða hans fyrir rétt-
inum er sálfræðilega mjög
óhagstæð, og þessari aðstöðu
er komið á af fólki, sem hef-
ur eins rnikinn fjárhagslegan
hagnað af að fá hann dæmd-
an sekan, eins og gat gefið
honum tilefni til morðsins.“
„Ágætt!“ sagði bankastjór
inn, „það er verst að þér skul
ið ekki vera verjandi, ef ég
væri í kviðdómnum, myndi
ég hafa greitt atkvæði með
sýknun."
„Það er af því þér eruð
sannfærður fyrir fram“,
sagði Sax prófessor. „Maður
lætur alltaf sannfærast af
rökum sem falla saman við
manns eigin skoðuríT11
„Hvaða skoðun hafið þér
á málinu“, spurði Melanía
Albert allt í einu, sem hing-
að til hafði ekki sagt eitt ein-
asta orð.
Albeirt horfði skelkaður á
hana. Hann hafði ekki dreymt
um að segja skoðun sína í
viðurvist þessa fólks, sem
allt var í virðingarstöðum
og helmingi eldra en hann
sjálfur. Hann hafði fylgzt
með samtalinu af lifandi á-
huga, en ekki haft minnstu
löngun til að leggja orð í
belg. Þessvegna sagði hann
hr.einskilnislega.
„Ég hef ekkert að segja,
því að ég veit svo lítið um
málið — Ég hef bara lesið
um réttarhöldin í blöðunum
—- og þar að auki hef ég ekk
ert vit á sakamálum.“
„Já, en samt sem áður
hljótið þér að hafa yðar skoð
un á málinu,“ sagði Melanía
áköf, „það væri gaman að fá
að heyra hvað þér álítið með
tilliti til tilfinninga yðar.“
Hún leit hvetjandi á hann.
Hann skildi, að hún vildi gefa
honum tækifæri til að láta
svolítið til sín taka, svo
þetta fólk heyirði, sem gæti
kannske orðið honum til
gagns seinna meir — en þetta
gerði hann bara ennþá
feimnari.
„Það er í raun og veru al-
veg satt — ég hefi enga skoð
un á þessu. Og hvað tilfinn-
ingar mínar snertir — já þér
hafið á iréttu að standa —• ég
hefi einhverskonar tilfinn-
ingu um þetta, en ég get
ekki borið nein skynsamleg
rök fyrir henn-i. Ég held að
herra Spengler sé saklaus",
sagði harín, og snéri sér að
prófessornum til að mæla
andsvörum hans. En gamli
maðurinn setti bara upp gler
augun og horfði á hann með
athygli. „Jú ég hugsa hann
sé saklaus”, sagði Albert aft-
ur. „En ég hef bara eina á-
stæðu til að halda það.“
„Nú svo að þér hafið samt
sem áður ástæðu?“ sagði
Mélanía.
Já, en hún er alveg per-
sónuleg. Ég þekki nefnilega
herra Spengler.“
Nú varð alveg hljótt í
kringum hann, og hann flýtti
sér að bæta við.
#
„Það er að segja —þekki
er víst of mikið sagt. Ég hef
bara hitt hann eitt einasta
sinn og það voru mjög laus-
leg kynni. Það var átta dög
um eftir slysið — það er áð-
ur en lögreglan byrjaði
rannsókn sína ■—“. Þar sem
allir sátu hreyfingarlausir og
biðu eftir framhaldi, neydd-
ist Albert til að segja frá þess
um fundi, þó að honum
fyndist það vera mjög þýð-
ingarlaust.
... M MM ~MM --- MILES OF WAKl/Vij
SKY ABOVE - - s ANP ÁISODT A MiLEI
ARiiv Æ ... i nn ,|
MVSTStýý’
§T TIGMT OR 1 PRILL VER,
VITH / YOU TRyiN' TO
\KE ME LOOK AWAV WiTVI
; E LIKE ,—
I TÚATP’?Í> jtáS£K**£&ai.
-ZJLPsss&LUG/
< \ y i. ,T>
r~<-~
Yfir snekkjunni hvelfist heiður
himininn og sólin brennir, én
utan við borðstokkinn er hið
svala, dularfullg, djúp. Allt í
eihú hrópar '
ÖRN: Hákarl!
TWITT: Vertu kyrr, eða ég
hleypi af! Þú heldur víst aÖ þú
narrir mig til þess að hafa af
þér augun með svona hrópi!
Á samri' stundu rekst hákarlinn á
snekkjuna og skammbyssan
hrekkur úr herídi Twitts.