Alþýðublaðið - 12.07.1947, Blaðsíða 6

6
Al bVmiRLAAIA
Laugardagur 12. júlí 1947
æ nýja bíó æ 1 í 8 GAMLA BIÓ 83 t
1 r Eg elska þessa Næturgestirnir.
borg (Les Visiteurs du Soir)
Framúrskarandi frön-sk
(Sain Diego I love you). stórmynd gerð af kvik- myndasnillingnumi
Smellin og fjörug gam- MAR.CEL CARNE.
aninynd. JÓN HALL Aðalhlutverkin leifca: ARLETTY JULES BERRY
(LOUISE ALLBRITT- MARIE BEA
ON BUSTER KEATON Myndm er með dönsk- jum skýrmgartexta.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. Börn innan 14 ára fá
Sala hefst kl. 11 f. h. ckki laðgang.
• Sala hefet kl. 11 f. h.
æ BÆJARBÍÖ 8G Hafnarfirði | 3 TJARNARBIð Q
Ef heppnin er með Konungsleikhús
Fjörug og skemmt'ileg (Theatre Royal)
músikmynd. Ensk jsönjgva>- og gam-
AðalhlutVerk: anmynd.
Vivian Blane Bud Flanagan
Perry Como Chesney Ailan
Carmen Miranda Sýning kl. 5, 7, 9.
Harry James
og hljómsveit hans. Sýnd kl. 3.
Sýnd 'kl. 7 og 9. Aðgöngumiðasala hefst
Sími 9184. klukkan 11.
FÍR.
DANSLEIKUR
i Breiðfirðingabúð í kvöld klukkan 10.
Hljómsveií Björns R. Einarssonar leikur.
Söngvari: Björn R. Einarsson.
Kl. 12 Jiííerfoug danssýning.
Aðgöngumiðasala frá klukkan 5—7.
■<£<k£<^0<><X><X><>^<X>0<X><><><><><X><><£<><X><><>£<>^<><><><><X><X><X*><><><X><><><*Xxí><*><><X><><><><><X><X^
Gina Kaus:
ÍG SLEPPI ÞÉR ALDREI
€><>C<><X><X><>C><><><><><><><><><><><><><><><
CX&<&<X><&<><X><><X><X><X><X^^
tíma. Hann ,gat auðvitaS far
ið til Önnu. Reyndar yrði
hann bara til trafala, þegar
hún væri að láta niður dótið,
en væri það ekki eðlilegast
að hann færi til hennar og
léti sem hann væri að hjálpa
henni. Það var bara eitt að,
alla þessa daga hafði hann
forðast af fremsta megni að
vera einn með Önnu. í hvert
sþipti, sem þau voru ein sam
an, kom þessi hvimleiða
þögn, eða þá að ennþá hvim-
leiðara samtal hófst um hluti
I sem hvorugt kærði sig nokk-
uð um. Það undarlegasta af
því öllu var annars, að allt
jafn leiðinlegt núna, það var
víst af því, að hann gat ekki
talað við hana um það eina,
sem hafði nokkra þýðingu.
Meira að segja ferðaútbún-
ingurinn í morgun hafði ver-
ið eins og eitthvað, sem ekki
kom þeim við.
Honum datt í hug að fara
í bíó. Það var sama hvar.
Hann þrammaði eftir göt-
unni þangað til hann fór
fram hjá einu, en þar hafði
hann séð myndina áður.
Hann hélt áfram. Það var
heitt í veðri, en hressandi
svalur vindur lék um laufið
í görðunum. Hann gekk gegn
um lystigarðinn, yfir möl-
Iagðar gangbrautirnar, fram
hjá ungum mæðrum, sem
sátu með handavinnu, með-
an rjóð ungbörnin sváfu í
vögnunum eða sprikluðu 'öll-
um öngum.
Strákahvolparnir þutu
farm hjá honum með gjarð-
irnar sínar, og með blænum
barst ómur af hljómlist frá
hljómskála í nágrenninu.
Hann langaði að setjast,
því að hann var mjög þreytt
ur. En óeirðin í honum varð
þreytunni yfirsterkari og
rak hann áfram út úr garð-
inum gegnum aðrar götur og
marga garða.
Hann kom að öðru kvik-
myndahúsi. Þessa mynd
hafði hann ekki séð, en hon-
um geðjaðist ekki að heifi
hennar né auglýsingaspjöld
unum við innganginn eða
myndunum, sem sýndar
voru úr henni í sýningar-
kassanum.
Hann gekk Iengra og
lengra, og óeirðin í honum óx
og óx. Hann var með hjart-
slátt, og hann vissi ekki,
hvort hjartslátturinn var ó-
eirðinni að kenna eða öfugt.
Honum var því líkast innan-
brjósts sem hann væri á
gangi gegnum skuggalegan
töfraskóg: hann vildi komast
út úr honum, en komst alltaf
lengra og lengra inn í hann.
Það var eins og honum
heyrðist einhver kalla á sig
— rödd glataðrar sálar, sem
hann hlezt vildi flýja.
Allt í einu kipptist hann
við sem þrumulostinn. Hann
þekkti aftur staðinn, sem
hann var á, og kona kom á
móti honum hægum skrefum
án þess að sjá hann.
Hann var bara tíu skref
frá sínum eigin dyrum, og
konan, sem hann hlaut að
mæta, var Fríða.
Rétt á eftir uppgötvaði
hún hann líka. Hann hafði
haft ráðrúm til að hressa sig
upp eftir viðbrigðin, en hún
varð mjög skelkuð. Yarir
hennar skulfu, og vanskap-
aður hálsinn á henni kipttist
við.
„Góðan daginn, Fríða,“
sagði hann, „hvernig gengur
það?“
Hún'var :ekki búin að ná
sér, en leit út eins og hún
hefði gengið í svefni og væri
einmitt að vakna núna.
„Hafið þér fengið nýja
stöðu?“ spurði hann.
,,Já,“ svarað ihún að lok-
um, ,,— þakka yður fyrir.“
Það liðu nokkrar óendan-
lega langar sekúndur. Svo
spurði Albert: ,,Eigið þér frí
í dag?“
,,Nei, bara í tvo tíma. Ég
á frí á hverjum degi tvo tíma
í nýju stöðunni minni. —
Það er ekki eins mikið að
gera þar eins og var hjá okk-
ur.“
,,Jæja, það var gott. Það
var gott, að þér skylduð
verða svo heppin, Fríða.“
,,Ó •—“ hún kom ekki
meiru upp. Hún horfði á
hann eins og veikur hundur
horfir á húsbónda sinn, þeg-
ar hann vonar, að hann geti
skilið hvað að honum er og
hjálpað honum.
,,Jæja,“ sagði Albert. ,,Og
svo gangið þér alltaf út í
þessum frítíma yðar?“
„Já.“
,,Og -— þér gangið alltaf
hingað?“
„Já,“ sagði hún eftir svo-
litla þögn.
„Hvers vegna eiginlega?"
Hún leit á hann þessum
hundsaugum sínum: „Ég veit
ekki —“
„Já, er það ekki einkenni-
legt. í dag er fyrsti dagurinn,
sem ég geng einn um síðan
ég varð frískur aftur ■—- og
ég hafði alls ekki hugsað mér
að fara hingað — er það ekki
skrítið að við skyldum hitt-
ast hér, Fríða?“
Hún svaraði ekki.
„Ef ég hefði ekki hitt yð-
ur, hefði ég ekki einu sinni
tekið eftir því, hvar ég var
staddur. Ég ætlaði eiginlega
í bíó. Það' er notalegt að fara
í bíó þegar maður veit ekki,
hvað maður á af sér að gera
nokkra tíma •— er það ekki?“
Hún kipptist við. Hann
hefði ekki átt að segja þetta
með bíóið. Hvað meinti hann
eiginlega með því að standa
hér og bulla við Fríðu?
,,Heyrið þér hérna, Fríða,“
sagði hann. „Þér ættuð ekki
að koma hér oftar. Nýlendu-
vörukaupandinn og allt fólk
MYNDASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINS:
ÖRN ELDING
LOVAINA: Þig fýsir að sjá, þeg-
ar þeir kafa og sækja perlur?
Pétur drepur þig þá.
ÖRN: Mig fýsir enn meira að
vita hvað orðið hefur af Chet
flugmanni og Bat lækni ....
CYNTHIA: Pétur og félagar hans
eru á njósnum um ferðir okk-
ar. Við skulum koma og reyna
að vinna kafarana til fylgis við
okkur.
KAFARARNIR: Pétur og félagar
hans neyða okkur til að hætta
lífi okkar ....
ÖRN: Hefði ég gott skotvopn,
þyrfti ég engu að kvíða ....
ÖRN: Þeir eru hættir að róa. Þá
hljótum við að vera í nánd við
perlumiðin. Já, hér er víst all
djúpt.
LOVAINA: Samt ekki nógu djúpt,
því einn af þorpurum Péturs
bendir þeim að róa lengra.