Alþýðublaðið - 13.07.1947, Side 4

ALM'ÐUBLABIÐ
—SHMiudsgur 13. júií 1947
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri: Stefán Pjetursson.
Fréttastjóri: Benedikt Gröndal.
Þingfréttir: Helgi Sæmundsson.
Ritstjórnarsímar: 4901, 4902.
Fr.kv.stj.: Þorvarður Ólafsson.
Auglýsingar: Emilía Möller.
Framkvæmdastjórasími: 6467.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Alþýðuprentsmiðjan h.f.
Hvers vegna er verið að auglýsa efíir stúdent-
— Bréf frá ungum íslendingi. — Bréf frá
Kaupmannahöfn um póstafgreiðslu hér.
um?
rinn.
FUNDURINN, sem hófstí
París í gær, með þátttöku
isextán Evrópuþjóða, er lík
Iegur til þess að marka tíma-
mót í sögu heimsins eftir
stríðið. í meira en tvö ár
hafa Vesturveldin, Banda-
ríkin, Bretland og Frakk-
land, reynt að rétta Evrópu
við,. eftir eyðileggingu ófrið-
aráranna, í samvinnu við
Rússland. Hafa þau «reynt
jöfnum höndum að fá gengið
frá endanlegum friðarsamn-
ingum og byggja löndin upp
á ný, rétta þau efnahagslega
við og gera þau sjálfbjarga.
En svo einkennileg hefur af-
staða Rússlands verið, að
þessi viðleitni hefur fram á
þennan dag lítinn árangur
borið. Friður hefur verið
saminn að nafninu til við
bandalagsþjóðir Þjóðverja;
en friðarsamningar hafa ver-
ið hihdraðir við Þýzkaland;
og enn horfir Evrópa fram á
nýtt hungurár, þrátt fyrir ó-
trúleg framlög hinnar nýju
heimsálfu, Ameríku, til þess
að bæta úr skortinum austan
hafs.
Það eru þegar óhemjuleg-
ar fjárupphæðir, sem Banda-
ríkin hafa varið til þess, að
bjarga einstökum Iöndum
Evrópu og álfunni allri frá
hungurdauða. Það þarf ekki
nema að minna á það, að þrír
fjórðu hlutar alls þess, sem
hjálpar- og viðreísnarstofn-
un hinna sameinuðu þjóða
Iét af hendi rakna, hefur
kcmið frá Bandaríkjunum,
svo að ekki sé rninnzt á öll
iánin. ssm þau hafa veitt ein-
stökúm Evrópulöndum.
En það hljóta að vera tak-
mörk fyrir getu Bandaríkj-
anna, eins og allra annarra,
til þess að hjálpa, og sú vit-
und býr að baki því tilboði,
sem Marshall hershöfðingi,
núverandi utanríkismálaráð-
herra Bandaríkjanna, hefur
gert. Tilboð hans þýðir í fá-_
um orðum: Við Bandaríkja-
menn viljum ekki halda á-
fram að ausa út fé til hjálp-
ar. einstöbum Evrópulöndum
upp á það, að það sé étið upp
á örstuttum tíma og ekkert
gert til þess að gera álfuna
sjáifbjarga. En við viljum
með vörum «og f járfrarnlög-
um styðja hoilbrigða við-
léitni Evrópuþjóðanna sjálfra
til þess, að þær megi rétta
við.
Þetta er að sjálfsögðu hags
ST. SIG. SKRIFAR MÉR á
þessa leið: „Hin furðulega og ó-
svífna framkoma kommúnista í
sambandi við þjóðargjöf Norð-
manna hefur vakið réttláta
reiði um landið þvert og endi-
langt cg mikill fjöldi manna,
sem áður hafði af einhverjum
óskiljanlegum ástæðum samúð
með kommúnistum, hefur ekki
síður en við hinir fordæmt
þessa framkomu. Um hana þarf
ekki að skrifa meir. Hún er
geymd. en ekki gleymd, en það
er annað í þessu sambandi, sem
mig langar að minnast á.“
„ÉG SÉ í BLÖÐUM, aS í
sambandi við þetta hneykslis-
mál er verið að spyrja, hvar
stúdentarnir séu. Mig furðar á
þessum spurningum. Hvers
vegna er verið að auglýsa eftir
stúdentum í sambandi við
þetta? Bar þeim nokkuð meiri
skylda til að standa vörð um
heiður þjóðarinnar, sóma henn-
ar og álit en öðrum mönnum,
sjómönnum, iðnaðarmönnum,
verkamönnum, kaupmönnum
og öðrum þjóðfélagsþegnum?
Ég hygg ekki. Stúdentar eru
«ekki frekar kallað'ir til að veita
forustu, þegar þjóðin er sett í
vanda og heiður hennar ataður
auri, en hverjum og einum öðr-
um, sem hefur þjóðarmetnað til
að bera og vill rísa upp fyrir
þjóð sína, þegar henni er mis-
boðið.“
„STÚDENTAR HAFA OFT
unnið afreksverk í sjáífstæðis-
baráttu okkar, beir hafa oft
sýnt áræði þegar um hefur ver-
ið að ræða þjóðernislega tilfinn
ingu. En þeim ber ekki nein
meiri skylda til að ganga fram
fyrir skjöldu en okkur hinum.
Á það vil ég leggja ríka áherzlu.
Ef til vill segja sumir, að stúd-
entar hafi stundum látið beita
sér fyrir vagn óþjóðlegra of-
stopamanna, notaðir til þess að
þyrla upp ryki í blekkingaskyni
til að slá Ijóma á skemmdar-
verk. En hér eiga aðeins fáir
sök.“
„EF ÆTTI AÐ AUGLYSA
eftir einiiverjum í sambandi við
hneykslið með Snorra, þá væri
það félagsskapurinn, sem stofn-
aður var á síðastliðnu hausti til
þess að vernda þjóðernið. Hon-
um var hrófað upp af komm-
únistum og í hann hrúgað fólki,
sem annaðhvort er kommúnist-
ar eða vinna með þeim, án þess
að vita, hvað það er að gera, en
sá hópur er ótrúlega fjölmenn-
ur hér. Síðan hefur ekki bært á
honum. Hann steinþagði líka í
sambandi við Snorxa, enda
hefði hann þá orðið að snúast
gegn feðrum sínum, kommún-
istunum. Já, hann þagði. Þessir
„patentíslendingar“, sem reka
erindi skaðsemdaraflanna í
þjóðfélaginu, sem allar þjóðir
eiga nú í höggi við, steinþögðu (
— sváfu.“
ÉG AUGLÝSI EKKI aðeins
eftir stúdentum til að veita við-
nám gegn ósómanum. Ég aug-
lýsi eftir öllum góðum mönn-
um. Við ungu mennirnir viljum
berjast, en okkur vantar for-
ustu. Forustan hlýtur að koma,
því að hún er þjóðarnauðsyn. 1
okkar sveit eru menn úr öllum
stéttum. Og það er fjölmenn
sveit, sterk og ákveðin. Um
þetta er nú rætt rneðal okkar
ungu mannanna hér í Reykja-
vík og um land allt.“
FRÚ X í Kaupmannahöfn
skrifar: „Um leið og ég þakka
þér birtingu bréfs míns fyrir
nokkrum mánuðum, langar
mig til að biðja þig fyrir nokkr-
ar línur til Póststofunnar. Að ég
ekki hef sent Póststofunni línu
fyrr er aðeins af því, að fyrst í
gær barst mér í hendur svar-
bréf hennar í Alþýðublaðinu 21.
maí.“
„ÉG SÉ að Póststofan eyðir
sínum dýrmæta tíma í að skrifa
mér í dálkum þínum 21. maí og
finnst henni allómaklegt, að ég
skuli leyfa mér að setja út á
póstafgreiðsluna á íslandi, og
vitnar Póststofan í „m«erka“ er-
lerida menn, sem vilja helzt
Framhali á 7. síðu.
Klukkan 4 í dag og 10 til 11 í kvöld sýna hinir
frægu fimleikamenn 2. Larow-lisíir sínar í
TíVOLI, ef veður leyfir.
Aðgangseyrir sá sami og áður, kr. 2,00
fyrir fullorðna og kr. 1,00 fyrir börn.
Allir þurfa a§ sjá þessa einstæðu sýningu
H. S. S.
í Sjálfstæðishúsinu í kvöld kl. 10.
Aðgöngumiðar seldir í anddyri húss-
ins eftir kl. 8. Verð kr. 15,00.
áufjffsil í Atþýðublaðinu
munamál Bandaríkjanna
sjálfra, —- en heilbrigt hugs-
andi mönnum mun þó verða
erfitt að mæla í móti, að
þetta sé Iíka fullkomlega
heilbrigð skynsemi fyrir all-
ar hinar hrjáðu þjóðir í okk-
ar heimsálfu.
Því var tekið með miklum
fögnuði um allan heim, þeg-
ar Rússland -þáði boð á þrí-
veldaráðsteínu í París til
þess að ræða hjálpartilboð
Marshalls. En í beztu blöðum
Bandaríkjanna var á það
bent, að þríveldafundurimi
væri þó ekki nema próf-
steinn á það, hvört Rússland
vildi vera með í ærlegu við-
reisnarstarfi í Evrópu, eða
hvort það stefndi raunveru-
léga, — og vitandi vits — að
því,. að magna öngþveitið,
neyðina og hungrið í Evrópu
til þess að skapa kommún-
ismanum skilyrði til bylting-
ar og valdatöku.
Nú virðist það alveg ótví-
rætt, að þessi skoðuii beztu
blaða Bandaríkjanna hafi
verið alveg rétt. Molotov
neitaði öllu samkomulagi á
þríveldaíundinum, og Rúss-
land hefur beitt öllu sínu of-
urvaldi í Évrópu til þess að
hindra, að nýr fundur um
hjálpartilboð Marshalls komi
að neinu haldi til þess að
rétta Evrópu við.
❖
Þetta hefur gefið Parísar-
fundinum, sem hefst í dag,
framtíðarþýðingu, sem eng-
inn sér fyrir endann á. Af
Vesturveldanna hálfu er sá
fundur haldinn til þess, að
létta endanlega af neyð ó-
friðaráranna og grundvalla
varanlegan frið. En ef það er
ætlun Rússlands, að viðhalda
neyðinni í pólitískum til-
gangi og hindra varanlega
f riðarsamni nga, þá getur
fundiirinn í París orðið byrj-
un á varnarbanöalagi gegn
slíkum fyrirætlunum. Þá get
ur hann orðið að samtökum
milli þeirra þjóða, sem ekki
vilja lifa við hurigur um ó-
fyrirsjáanlega mörg ár, né
verða að leiksoppi í höndum
valdhafanna í Kreml.
Það hefur verið sagt um
Parísarfundinn af þeim
mönnum, sem frumkvæði
áttu að hónum, að hann yrði
ekki pólitískur, heldur aðeins
efnahagslegur. En það er
ekki undir þeim einum kom-
íð, hvort svo verður. Ef Rúss-
land ætlar sér að hindra efna
hagslega viðreisn Evrópu til
þsss að þenja út yfirráð sín
yfir hungruðum og máttlaus-
um þjóðum, unöir yfirskini
kommúnismans, — þá verð-
ur Parísarfundurinn miklu
meira; þá verður hann upp-
hafið , að varnarbandalagi
hinna vestrænu þjóða gegn
austrænu ofbeldi og vélráð-
um. Og það getur Rússland
þakkað sjálfu sér fyrir.