Alþýðublaðið - 12.11.1947, Blaðsíða 4

Alþýðublaðið - 12.11.1947, Blaðsíða 4
4 Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. Ritstjóri: Stefán Pjetursson. Fréttastjóri: Benedikt Gröndal. Þingfréttir: Helgi Sæmundsson. Ritstjórnarsímar: 4901, 4902. Auglýsingar: Emilía Möller. Auglýsingasími: 4906. Afgreiðslusími: 4900. Aðsetur: Alþýðuhúsið. Alþýðuprentsmiðjan h-f. Eitt þar, annað hér, ÞAÐ mætti verða mjög ilærdómsríkt fyrir þá, sem trúa þvi, að kommúnistar séu að berjast fyrir velferð verkalýðsins, að athuga einu sirmii gaumgæfilega muninn á sfcefnu kommúnista í Vestur Evrópu, þar sem þeir eru ekki við völd, og í Austur-Evrópu, þar sem þeir hafa brotizt til valdia í skjóli rússnesks setu- liðs. í Vestur-Evrópu er Frakk- land einna ljósasta dæmið um stefnu kommúnista. Það orkar ekki tvímælis, að þeir stefna þar að mögnun verð- bólgunnar þar til allt er kom- ið í kalda kol og öngþveitið orðið svo mikið, að þeir telja einhverjar líkur fyrir því, að hrn langþráða bylting megi takast. í þessu skyni æsa þeir upp til daiglegra verkfalla sem í orði kveðnu eiga að bæca kjör verkalýðs- ins með kauphækkunum, þó að reyndin sé sú, að þau fari stöðugt versnandi sakir vax- andi verðbólgu, sem verk- föllin og kauphækkanirnar eiga sinn mikla og örlagaríka þátt í. Fyrlr kommúnista á Frakk landi, og í Vesrtur-Evrópu yfirleitt, er það hins vegar algert aukaiatriði, þó að kaup hækkanirnar reynist blekk- ing ein og verra en það vegna þess. að verðhækkunin gleyp ir þær jafnharðan og meira en það. svo sem sjá má á vax andi gapi málli vísitölu fram- færslukostnaðarins og vísi- tölu kauplagsins á Frakk- landi; því það er ekki velferð verkamamjaheimilanna, sem kommúmistar eru að liugsa um, — þeim má blæða fyrir verkföllin og hina vaxandi verðbólgu, ef aðeims komm- únistaflokkurinn telur sér póliitískan vinning í. Þannig er stefna kommún- isita í Vestur-Evrópu. — og einnig hér á íslandi. * En í Austur-Evrópu, þar sem þeir sjálfir eru við völd og ættu að geta sýnt yfiir- burði kommúnistísknar stjómar fyrir verkalýðinn, kveður við töluvert annan tón. Þar má engin verkföll gera, að við lagðri fangelsis- visit, ef ekkii einhverju öðru verra; og kauphækkanir em fordæmdar vegna hættunnar, sem nú er á því, að þær hafi verðbólgu og hrun í för með sér. Em þó kjör verkalýðs- ins á Rússlandi og 'í Austur- Evrópu yfirleitt, ekki svo beysin, að verkamönnum þar veiti af að kaup þeiirra væri hækkað. Mjög athyglisvert dæmi um þessa launapólitík komm- únista í Austur-Evrópu em eftirfarandá. ummæli hins kommúnstíska forseta Al- þýðusambandsins í Tékkó- slóvakíu fyrir nokkru: ALÞYÐUBLAÐBÐ Bömin og kirkjan. — Geta kennararnir ekki farið með bömin í kirkjuna. — Orðsending frá móður. — Gjalökeri skátanna skrifar um gjaldeyrismál. — Vilja bankamir ekki erlendan gjaldeyri? MÓÐIR skrifar: „ÖIl börnj vilja fara í kirkju og ég tel það góðs vísi. Sumir foreldrar hvetja börn sín til að sækja kirkjurnar á snnnudögum, en allt of margir gera það ekki. Það er staffreynd að skólarnir hafa tekið við uppeldisskyld- unni af heimilunum. Sjálfri finnst mér að það sé ekki eins og það á að vera, en það er tómt mál að ræða um það að þessu sinni. Nú vil ég spyrja: Geta skólastjórar og kennarar ekki hvatt börnin til að fara í kirkju? Geta ekki kennararnir eytt fyrri hlnta sunnudagsins í það að fara með bekkina sína í kirkju? Ég skil ekki í öðru en ' þetta sé hægt og vildi ég hvetja kennara til þess að athuga þetta. VIEBERGUR JÚLÍUSSON gjaldkeri Jamboreefara skrifar að gefnu tilefni: „Út af bréfi og fyrirspurn Lofts í pistli þínum s.l. sunnudag, varðandi eftir- stöðvar af erlendum gjaldeyri hjá okkur skátunum og skila- grein á honum, langar mig til þess að biðja þig að þirta eftir farandi: Fararstjórn íslenzkra Jamboree-fara varð sammála um það í upphafi, að yrði ein- hver gjaldeyrir eftir að aflok- inni för skátanna á Friðar- Jamboree í Frakklandi s.l. sum- ar, skyldi honum skilað aftur til Landsbanka íslands. Við vorum ekki trúaðir á að svo yrði, en á þetta var þó minnzt meðal fararstjórnarinnar, áður en lagt var upp í hina löngu og miklu för.“ „ÞAÐ HAFÐI að vonum reynzt okkur miklum erfiðleik- um bundið að útvega gjaldeyri til þessarar farar. Og við skild- um mætavel þá gjaldeyrisörð- ugleika, sem þjóðin átti við að stríða. Við hétum því, að fara sparlega með þann gjaldeyri, sem okkur yrði úthlutaður, sem við og gerðum. Og þegar heim kom voru nokkur þúsund frank ar eftir. Við vildum standa við okkar heit og labbaði ég því niður í Landsbanka og ætlaði að skila þeim. Bjóst ég við, að þeir, hinir vísu menn í Lands- bankanum, mundu þiggja frankana með þökkum. Þegar inn í bankann kom, sneri ég mér að borði því, sem merkt er „Erlendur gjaldeyrir". Kona, starfsmaður þarna, rak upp stór i augu er ég kvaðst vera með ' j gjaldeyri upp á vasann og vildi skila honum. Líklega var ekki algengt að menn kæmu í slík- um erindagerðum, sem ég var í ) Hið gagnstæða var víst algeng- ara.“ „KONAN VÍSAÐI MÉR á hinn rétta stað og fylgdi hún mér eftir til þess að ég færi nú ekki vegavillt. Ég bar upp er- indi mitt. En viti menn! Lands- banki íslands gat ómögulega beypt af mér þennan erlenda gjaldeyri, einkum og sér í lagi hina stóru 'fimm þúsund franka | seðla. „Við kaupum ekki svo I stóran pening.“ Mér varð ósjálf | rátt á að þakka fyrir, brosti og! bjóst til að fara. Maðurinn gaf þá í skyn að við gætum fengið að leggja frankana inn að mér skildist. En þar eð ég taldi ólík- legt að við skátarnir hefðum efni á að lána Landsbanka ís- lands, kvaddi ég og fór.“ „ÍSLENZKIR SKÁTAR eru ekki miklir hávaðamenn. Við ætluðum því ekkert veður að gera út af þessu. Vitanlega er engum erfiðleikum bundið að losna við erlendan gjaldeyri. Það var t. d. auðveldlega hægt að selja hann á næsta götu- horni. Við höfðum mætt alveg sérstakri lipurð og fyrir- greiðslu hjá gjaldeyrisyfirvöld-1 unum í sambandi við útvegun þessa gjaldeyris, og við, þessar níutíu skátasálir, munum minn- ast þeirra manna svo lengi, sem við munum Jamboree De La Paix. Þetta, að þeir gátu ekki keypt af okkur gjaldeyrinn, gat haft sínar orsakir þótt torskilið væri mér og öðrum. Ég labbaði því með frankana heim aftur og geymi þá.“ ,>Á HEMLEHDINNI fór ég að rifja upp það, sem ég hafði ver- ið að hugsa á leiðinni niður í Landsbanka. „Þessir frankar geta vel orðið til þess að lengja svolítið Parísarlíf einhvers ís- lenzka listamannsins, kannske hjálpað eitthvað í bráðina nauð stöddum námsmanni þar. Þá mátti vel kaupa fyrir þá skilti á hurðina í íslenzka sendiráð- inu í París eða flaggstöng og íslenzkan fána til þess að haía fyrir utan sendiráðið. Nú, og svo gat vel verið að þessir 80 þúsund frankar gætu bara riðið baggamuninn um það, að hægt væri að flytja einn Renault-bíl enn inn í*landið.“ Já, svona gat Framh. á 7. síðu „Ekkent er léttara,“ sagði hann., „en að knýja fram hækkun kaupgjaldsins, — tvöföldun þess, eðia iafnvel þreföldun. En dettur nokkr- um í hug, að það myndi bæta kjör verkalýðsins? Nei, vónir mínir. Yrði sú leið farin, myndu kjör verkalýðsins versna, en ekki batna. Það er e'kki kaupupphæðin, sem kjör verkalýðsins velta nú á, heldur það vörumagn, sem fæst fyrir kaupið.“ Þetita segja kommúnistar þar, sem þeir eru við völd. En það hindrar þá ekki í því, að halda áfriam kaupskrúfu og verðbólgupólitík sirrni í Vestur-Evrópu, verkamönn- um til vaxandi ófamaðar og bölvunar. Miðvikudagur 12. uóv. 1947, Samræming framleiðslukostn- aðar og söluverðs úífluítra afurða orðin óhjákvæmileg „FLOKKSTJÓRN Alþýðuflokksins, komin saman á fund í Revkjavík í nóvember 1947 telur að mest að kallandi viðfanvsefni í íslenzkum stjórnmálum sé að koma í veg fyrir að verðbólgan dragi úr atvinnurekstri eða stöðvi hann og valdi þannig atvinnuleysi og gjald- eyrisskoríi. Sú staðreynd blasir nú við augum, að erlend gjald eyriseign landsmanna er gengin til þurðar og horfur um gjaldeyrisöflmi svo uggvænleg, að leitt getur til vöntunar á nauðsynlegum vörum. Leiðin til þess að bæta úr gjaldeyrisvandkvæðunum er bæði skynsam- leg notkun og sparnaður á gjaldeyri, en umfram allt á- framhaldandi og aukin framleiðsla á vörum, sem seld- ar verði á erlendum markaði. Vísitalan er nú raunveruíega orðin um 380 stig, þar sem greidd eru niður með fé ríkissióðs 56 stig, en þetta gerir allan framleiðslukostnað svo mikinn, auk stórra fjárframlaga úr ríldssjóði, sem örðngt verður að halda áfram til langframa, að með engu móti er unnt að selja framleiðsluvömr landsmanna erlendis við bví verði, er svarar til framleiðslukostnaðar. Ef ekkert er að gert, myndi það því leiða til bess að at- vinnurekstur hlyti að dragast saman og jafnvel stöðv- ast að verulegu léyti, en af bví myndi aftur leiða at- vinnuleysi og skort. Af þessum ástæður telur flokkstjórnin nauðsyn legt að gera ráðstafanir til þess að samræmi náist milli framleiðslukostnaðar og söluverðs útfluttra afurða, og telur að ekki verði hjá því komizí, að allir landsmenn verði til bráðabirgða að leggja nokkuð í sölurnar, hver eftir sinni getu. . Flokksíiórnin telur, að svo verði bezt gætt hags- muna alþýðunnar, að trúnaðarmenn Alþýðuflokksins í ríkisstjórn, á alþingi og í miðsíjórn, beiti eftir megni áhrifum sínum til skynsamlegrar og réttlátrar lausnar þessara miklu vandamála, o.g að sjálfsögðu með þeim höfuðsjónarmiðmu, að valdar verði þær leiðir, er tryggi alþýðu manna svo háar raunverulegar tekjur og góð kjör, er samræma má áframhaldandi atvinnu- rekstri og sem fullkomnasíri hagnýtingu allra fram- leiðslmnöguleika. Felur flokkstjórnin þeim því að reyna að ná samkomulagi við aðra stuðningsflokka nú- verandi ríkisstjórnar um ráðstafanir til að ná þessu marki. Flokksíjórnin telur sjálfsagt, að athugaðar verði og bornar saman allar þær ieiðir, sem unnt væri að fara í þessu skyni. Þó vill flokkstjórnin benda trúnað- armönnum sínum á að athuga sérstaklega verðhjöðn- unarleiðina. Yrði há að framkvæma Iiana á þann veg, að lækkað yrði verðlag á innlendum framleiðsluvörmn til neytenda og allt vöruverð í Iandinu, sem vinnu- kaup orkar á, samtímis því sem allar verðvísitöluupp- bætur á launagreiðslur vrðu lækkaðar svo, að skapast gætu skiiyrði til áframhaldandi atvinnureksturs. Um leið verður að takmarka arðsúthlutun og ágóðaþóknun í sambandi við einkafyrirtæki. Þá yrði og ekki sízt að leggja sérstakan eignaskatt á stríðsgróða, í eitt skipti. Enn fremur þyrfti að gera ráðstafanir til þess að halda niðri verðlagi á nauðsyniavörum og lækka óeðlilega háa húsaleigu, en um leið að taka til athugunar skulda skil fyrir þá, sem verðhjöðnunin myndi verða óbæri- leg. Þá er einnig nauðsynlegt að stuðla að sem hag- kvæmustum rekstri allra atvinnufyrirtækja, skera nið ur óhófseyðslu við atvinnureksturmn og sérstaklega há laim, koma í veg fyrir að einkafvrirtæki, sem hafa einhvers konar einokunaraðstöðu, safni óeðlilegum gróða, bæta skipulag innflutningsverzlunarinnar, efla samvinnuhreyfinguna og tryggja neytendum sem hag kvæmust vörukaup. Flokkstjómin felur ráðherrum flokksins, þing- mönnum og miðst jóm, að vinna að lausn þeirra mála, til hagsbóta fyrir aiþýðuna í landinu, og í samræmi við markmið, stefnu og starfsaðferðir Alþýðuflokksins, og láta þar sem endranær, málefnin ráða samvinnu. eða samvinnuRtum við aðra flokka.“

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.