Alþýðublaðið - 12.11.1947, Síða 7

“ X ‘ittfgfihiíitiiijSíM
Miðvikudagur 12. nóv. 1947
ALÞÝOUBlAélP
Næturlæknir er í læknavarð-
stofunni, sími 5030.
Næturvörður er í Laugavegs
apóteki, sími 1618.
Ljósatími ökutækja
er frá klukkan 16.50—7.30 að
morgni. — Enginn má stýra bif
reið nema hann hafi ökuskír-
teini, er heimili honum að s'týra
bifreið. Meðan ekið er, má bif-
reiðarstjóri ekki sleppa hendi af
stýri bifreiðar sinnar, og varast
skal hann að tala við farþega.
FimmSa herdeiíd
Framh. af 5 síðu-
1947 ályktar, eftir að hafa
feingið fullkomna grein gerða
fyrir iþeim atburðum og á-
stæðum, sem liggja til grund
vallar grein í septemberhefti
félagsblaðs norska sjómanna
sambandsins um „fimmtu
herdeildina“. að greiniin var
fullkomlega réttmæt.
Fumdurinn lýsir sig enn
fremur andvígan beim mönn
um, sem í ræðu, riti og fram
komu viinna í gegn hinni
sameiginlegu frelsisbaráttu,
sem nú er háð vegna smá-
þjóðanna o.g til þess að frelsa
Norðurlönd undan ógnar-
stjórn nazismans“.
Tillagan var samþykkt
með 262 atkvæðum gegn 38.
Hinór kommunistísku for-
ingjar höfðu hlotið verð-
skuldaðan dóm. Norskir sjó-
memn kváðu hann upp yfir
þeim og verkum þeirra.
SKEMMDARVERK HÉLDU
ÁFRAM ÞAR TIL VIND-
STAÐAN BREYTTIST
Stjórn S.S.K. sagði samt
ekki af sér. Þvert á móti
fannst henni fremur en áð-
ur ástæða til að hafa í
frammi gagnaðgerðir með
það fyri,r augum að draga úr
stríðsframlagi norskra sjó-
manna í baráttunni við naz-
ismann.
Tilraunir þeirra til iað
kljúfa norska sjómannasam-
tökin héldu áfram með öll-
um mögulegum ráðum, þar
til Þjóðverjar réðust á Rússa
22. júní 1941. Þá gátu fyrst
þjóðernis- og lýðræðiskennd
ir kommúnista vaknað (!!)
En þá höfðu S.S.K. forkólf
arni,r þrír lokið hlutverki
sísnu. Bandarísk stjórnarvöld
hófu þá að taka aíla fimmtu
herdeildarmenn til nákvæmr
ar athugunar. Og þremenn-
ingarnir lýstu yfir því í
skyndi, að S.S.K. væri leyst
upp og að því væri bréytt í
sérstaka deild í ameríska sjó
manna samtökunum, „Nati-
onal Maritime Union, sem
frá árunum 1934—35 vernd-
aði S.S.K.
WILHELM AAGAARD VIÐ
„LAND OG FOLK“
Þannig emdaði þessi þátt-
ur í sögu norskra sjómanna-
samtaka. — Staðreyndirnar
tala.
Eftir er aðeins að bæta því
við að dansfci kommúnistinn
Wilhelm Aagaard, sem var
einn þeirra, er norskir sjó-
menn dæmdu sem fimmtu
herdeildarmann, heldur enn
ií dag áfsam sundrungariðju
sinni sem meðhjálpard við
„Land og Folk“.
Minningarorð
Steinþór Sigurðsson magister
Margoft tvítugur
meira hefur lifað
svefnugum segg
er sjötugur hjarði.
STEINÞÓR SIGURÐSSON
var fæddur í Reykjavík 11.
janúar 1904, sonur Sigurðar
Jónssonar skólastjóra og
Önnu Magnúsdóttur, fyrri
konu hans.
Ég sá Steinþór í fyrsta
sinn haustið 1920, þegar ég
settist í fjórða bekk Mennta
skólans. og síðan höfum við
verið sambekkiingar og síðar
samstarfsmenn nær óslitið
hátt á þriðja tug ára. Mér
var strax sagt, að þessi
granni, kviklegi ljóshærði
piltur væri „geni“ í eðlis-
fræði, og ég komst fljótt að
raun um, að ekki var ofsög-
um sagt af því. Það getur
komið fyrir þeztu menn að
svara spurningum kennar-
ans á annan veg en til er
ætlast, en hefði það komið
fyrir að Sfeinþór væri á öðru
máli en eðlisfræðikennarinn,
hefðum vð bekkjarbræður
hans varla vitað hverju við
ættum að trúa, en slíkt köm
aldrei fyrir.
Það kom þegar í ljós
í skóla, hve Siteinþóri var
sýnt um að gera athuganir
og mælingar allar, sem fyrir
okkur voru lagðar. í því
þekkti ég engan hans líka,
enda varð það . einn veiga-
mikill þáttur í hans mikla
ævistarfi.
Siteinþór va,r ekki mikill
iþróttamaður í skóla, og ýarð
fyrir því áfalli í leikfimi í 6.
þekk að handleggsbrotna
illa. Guðmundur prófessor
Magnúson var þá sóttur nið-
ur í alþingishús, þar sem
hann var að kenna. Prófess-
orinn gerði svæfingargrímu
úr handstúku sinni, svæfði
Steinþór og b|ó um meiðslin
svo. að eigi varð um bætt.
Handleggurinn varð þó
aldrei alveg réttur síðan.
Engum okkar mundi þá hafa
komið tiil hugar að Steinþór
ætti eftir að verða þjóðkunn
ur fjallgöngumaður og skíða.
garpur.
Steinþór sigldi áleiðis til
Kaupmannahafnar til þess
að leggja stund á eðlisfræði
á miðju sumri 1934. Ég lagði
af stað þangað í október um
haustið og kunnugir spáðu
mér að haustmissirið mundi
verða mér ódrjúgt þar sem
Steinþór Sigurðsson.
liðiiin var nær þriðjungur
þess. En þegar til Hafnar
kom var Steinþór þar fyrir
og hafði fylgzt með kennsl-
unni frá upphafi og vissi allt,
sem ég þurfti að váta og var
óþreytandi að setja mig inn
í allan sannleika, eins og
jafnan fyrr og síðar, þótt
hann væri sjálfur önnum
kafinn.
. Við áttum alveg samleið
við námið enn um nokkur ár
og iþað voru fleiri en ég, sem
vöndu komur sínar á Römars
göitu 24, þar sem Steindór
átti heima, þegar ráða þurfti
fram úr ýmsum vanda, þótt
enginn hafi senmlega átt
eins oft erándi þangað og ég.
Eftir að Steinþór kom til
Hafnar fór hugur hans að
hneigjast meir og meir að
sitjörnufræði. og það varð úr,
að hann tók maistarapróf
siítt í þeirri grein.
Auk skyldunámsgreinanna
lagði hann á íAiari Hafnar-
árum sínum stund á ýmsar
aðnar greinar, svo sem land-
mælingar og ljósmyndagerð,
en á þeim sviðum vann hann
síðar eins og kunnugt er
ómetanlegt starf.
Þrátt fvrir námsannirnar
vannst Steinþóri tími til að
starfia manna mest að félags
málum íslenzkra stúdenta í
Kaupmannahöfn, og var
hann formaður stúdentafé-
lagsins um skejð.
Að háskóllanámi loknu
gerðist Steinþór stærðfræði
og eðlisfræðikennari við
hinn nýstofnaða Mennta-
skóla á Akureyri og vann
þar brautryð.jsndastarf, var
aðalkenmari fyrstu stúdent-
Skrífstofunum
verður lo'kað eftir hádegi' í dag vegna minning-
ar a thafn arin n a r um. Steinþór Sigurðsson,
magistér.
Raf orkumálast j óri
Rafmagnsveitur ríkisins
Rafmagnseftirlit ríkisins
Jarðboranirnar.
HJARTANLEGA ÞAKKA
ég öllmn. vinum mínum, aem með gjöfum, skeyt-
um og heimsáknium gjörðu mér daginn áigleymanleg-
an, er ég varð sjötíu ára. Guð blessi ykkur öll.
JÓN ARASON.
anna, sem brautskráðir voru
úr stærðfræðideild skólans.
Alla tíð síðan hefur Stein-
bór hafit á hendi kennslustörf
á vetrum, þótt kennsla væri
eigi aðalstarf hans hin síð-
ani ár eftir að hann gerðist
framkvæmdastjóri rannsókn
arráðs. Hann kenndi eðlis-
fræði í verkfræðideild há-
skól'ans frá stofnun hennar,
en sjálfur var hann einn
hinn ótrauðasti hvatamaður
þess að deildin yrði stofnuð
og kom þar fram bjartsýni
hans og trúin á þjóðina.
Þetta umfangsmikla auka-
starf vann hann, eins og svo
margt annað, endurgjalds
laust, því honum var um ann
að sýnna en að safna þessa
heims auði.
Þegar er Steinþór var kom
inn heim til íslands að loknu
skólanámi hóf hann mæling
ar síniar og' rannsóknir á nátt
úru landsins og vann að
þeim síðan, á sumrin í rann-
sóknarferðum og á vetrum
vann hann úr þeim gögnum,
er hann hafði safnað. Ætla
ég mér ekki þá dul að lýsa
þeim margþættu rannsókn-
um. en það hef ég fyrir satt,
að eigi hafi getið fróðari
rnann um staðháttu og ann-
að það í fari íslenzkrar nátt-
úru, sem hann lagði einkum
rækt við.
Steinþór kvæntist árið
1938 Auði Jónasdóttur, 'al-
þingismanns Jónssonar, á-
gætri konu, og áttu þau tvö
mannvænleg þörn. Þau hafa
misst mikils.
Og mikill er missir Fjall-
konunnar, sem nú á að sjá á
bak þeim syninum er stóð
hjarta hennar svo nærri.
• Og stórt finnst okkur
bekkjarbræðrum bans það
skarð, sem höggvið er í fylk-
ingarbrjóst okkar.
Við kveðjum hann með
kærri þökk fyrir samveruna
og fyrir þann sóma, sem við
viljum mega telja að hann
hafi gert okkur með fram-
görngu sinná allri.
Sigurkarl Stejánsson.
Framhald af 5. síðu.
ræða. Með því verða heildar
áhrif hljjómleikanna ákjósan-
legust, og hin einstöku tón-
verk njóta sín bezt.
J. Þ.
Þá sparið þér steypuefni. Ekkert efni í súginn.
Nýtízku tæki tryggja fljóta afgreiðslu og mikil afköst.
Nákvæmlega ve^ið efni tryggir góða steypu.
Allar upplýsingar í skrifstofunni.
Lindargötu 9. — Sími 7450.
HANNES Á HORNINU.
Frh. af 4. síðu-
maður nú verið einfaldur. Þetta
geta verið upplýsingar fyrir
Loft og aðra, sem vilja fá að
vita hvernig í öllu liggur.“
EN SVO er það svar þitt. Af
framanrituðu verður ljóst, að
furðu margt missagt er í þeirri
klausu, þótt lítil sé. í fyrsta
lagi að þú hefur ekki, ein-
hverra hluta vegna, leitað upp-
lýsinga á réttum stöðum. í
öðru lagi að við skátarnir höf-
um ekki skilað aftur neinum
'gjaldeyri, af þeirri einföldu
ástæðu að Landsþankinn vildi
ekki kaupa hann. í þriðja lagi
að við höfum aldrei farið fram
á það við neinn að frá franka
til þess að endurgreiða þau þrjú
sauðskinn, sem við, fyrir þrá-
beiðni þriggja erlendra skáta,
lofuðum að reyna að senda
þeim er við kæmum heim.
„ÉG geri ráð fyrir, að það sé
gáleysi þínu að kenna að þú
lætur líta svo út, sem að við
hefðum tekið á móti greiðslum
á svo og svo mörgum skinnuin
(þau voru þrjú), sem við höf-
svo ekki getað sent út eða end-
urgreitt. Þetta gæti fólk haldið.
En auðvitað höfum við aLltaf
haft nóg af frönkum til þess
og höfum enn. En að lokum
eina spurningu. Það skyldi þó
aldrei standa á þeim gjaldeyr-
isleyfum, sem maður fær, að
öllum óeyddum gjaldeyri beri
að skila aftur? Með góðri
reynslu fyrir því, að þú viljir
heldur hafa það er sannara
reynist í hverju máli, þakka ég
fyrir birtinguna’1.