Alþýðublaðið - 24.12.1947, Page 6
6
ALÞÝÐUBÍiAÐSÐ
Miðvikudagur 24. des. 1947.
Lííið keríi á rúmstólpa í lítilli baðstofu — og
Ijósið frá því. — Mimiingar frá liðmmj jólum. —
Hvaða minningar gefa jólin nú börnunum? — Tal-
að við börn og leitað að svörum.
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. |
Ritstjóri: Stefán Pjetursson.
Fréttastjóri: Renedikt Gröndal.
Þingfréttir: Helgi Sæmundsson.
Ritstjórnarsímar: 4901, 4902.
Auglýsingar: Emilía Möller.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Alþýðuprentsmiðjan h-f.
JÓLIN eru af kristnum
mörnium um allan heim hald-
in hátíðleg í minniingu um
fæðingu meistarans frá Naza-
ret. En norrænar þjóðir; og
Islenzka þjóðin hefir búið við
lagi, m.iinnast þeirra jafn-
framt í þakklátri minningu
þess, að lengsta skammdegið
er liðið og sólargangur fer
aftur hækkandi á nýju ári.
*
Jólin eru hátíð ljóss og
gleði. En undirbúningur há-
tíðahalda þeirra kostar mikl-
ar áhyggjur og annir. Verður
því sízt neitað, að við íslend-
'ingar berumst mikið á, senni-
lega fullmikið, í þessu sam-
bandi. Þetta á þó sínar eðli-
legu og skiljanlegu orsakir.
búa við sárar þrautir.
góð kjör á umliðnum árum,
og svo er enn. Meðan aðrar
þjóðir hins siðmenntaða
heims bárust á banaspjót í
blóðugasta hildarleik verald-
arsögunnar, nutum við alls-
nægta og bjuggum í haginn
fyr'ir framtíðina. Svo mjög
var sköpum skipt mev okkur
og öðrum.
Það gefur að skilja, að
því, sem fyrrum var. Þá urðu
um hætti. Sú er og raunin, en
kannski ber aldrei meira á
þessu en einmlitt fyrir jólin.
Fólk gerir mikil kaup til jól-
fólk gistir nýja og fegurri ver
anna, það er stórtækt í gjöf-
um til vina og vandamanna
og^það veitir sjálfu sér flest
það, sem hugur þess girnist.
Til þessa er gott að vita. En
skylt væri okkur að hugsa til
þess, að aðnr búa við önnur
og lakari kjör en við. Millj-
óníir manna um heim allan
berjast við sárar þrautir.;
Hungur sverfur að, blómleg-
ar byggðir eru í auðn, fagrar
borgir brotnar og friðuránn
enn óunniun. Og ekki væri
úr vegi\ að Islendingar hug-
leiddu, að það er vandi að
gæta fengins fjár, cg að ein-
hvern tíma getur að því kom-
ið, að við veitum okkur ekki
munað og óhóf, ef við iærum
ekki þá list að temja okkur
sparsemi og hófsemi.
*
Undirbúniingsdagar jólahá-
tíðarinnar hér á Íslandi bera
allt of mikinn svip þess, að
þeir séu eins konar markaðs-
dagar. Þjóðfélagið einkennist
um þær mundir fyrst og
frpmst af því, að fólk selur og
kaupir. En þegar hátíðin er
gengin í garð, færist hinn
sannii jólasvipur yfir unga og
gamla. Þá býr öllum fögnuð-
ur í huga; jafnvel þeir, sem
þjást og syrgja, gleyma hörm-
um sínum og andstreymi og
gefa sig jólagleðinni á vald.
Þetta er fagurt vitmi þess, að
hinn sa.nni boðskapur jólanna
eigi ítök í hugum íslendinga,
þó að of mikið sé í umbúðir
EITT LÍTIÐ KERTI á rúm-
stólpa í b'tilli baðstofu vakti
meiri og innilegri jólagleði en
rafmagnskerti, stór jóltré, leik-
föng í tugatali og ails konar
kræsingar gera nú. Litla kerta-
ljósið á rúmstólpanum lýsti bet-
ur inn til hjartans, kveikti
skærari neista í hugum barn-
anna en allt glysið nú. Og þá
ivar friður og kyrrð, nú ys og
þys, olnbogar, gremja, kröfur
— óánægja.
’ EN HVERS VEGNA? Ég er
ekki neinn spekingur og get
ekki svarað því svo að ég sé á-
nægður nieð. En er það ekki
1 vegna þess að allt, sem er ein-
falt, sé fegurst, allt margbrotið
erfiðara og þyngra? Vel getur
verið að hryggð mannanna yfir
horfnum jólum, gömlu, friðsælu
jólunum, þegar allt var hátíð,
blekki mann. Vel getur verið
að börnin nú eignist á þessum
jólum einnig dýrmætar minn-
ingar, jafnvel þó að okkur þyki
allt of mikið borið í þessa há-
tíð, allt of mikið glys, of miklar
gjafir, of mikið af öllu tæi hjá
öllum þorra manna.
ÉG FULLYRÐI EKKERT um
þetta. En sjálfum finnst mér það
ótrúlegt, þó að það geti verið.
Ég hef spurt lítil börn um jólin
í fyrra og jólin þar áður. Og
þau muna ekki eftir neinu sér-
stöku, eiga ekki leikföng, sem
þau fengu þá, ekkert gerðist,
sem hefur grópazt í hugann.
lagt og amstur hátíðaundir-
búnirigsáns gangi úr hófi
fram.
Yfirbragð jólahátiðaránmar
er orðið ærið mikið breytt frá
því, sem fyrum var. Þá urðu
menn að láta sér nægja að
gleðjast yfir litlu, og þá
kunnu menn að gleðjast yfir
litlu. En kjamá jólahátíðar-
irmar er þó enn sá sami og
íyrrum, eims og jólaboðskap-
Þetta er vottur þess að hin dýru
jól nú gefi ekki þær gjafir, sem
dýrmætastar eru, friðinn innra,
minninguna um fegurð og frið.
. IIVERNIG GETUR hamingja
orðið til í óhóíi? Eitt sinn sá ég
barn þar sem ég kom á jóla-
kvöldið sitja innan um hrúgu
af leikföngum. Það reif utan af
hverjum bögglinum á fætur1
öðrum, snerist í hring innan
um þetta allt saman og þegar '
það var búið að rífa upp allt,
virtist það verða ruglað. Það
vissi eki hvert leikfanganna það
ætti að taka í fang sér. Svo stóð
það upp næstum því kjökrandi,
hvarf að hnjám móður sinnar
og sagði: ,,Er þetta allt
mamma? Kemur ekkert
meira?“
HEFÐI BARNIÐ FENGI® j
eina eða tvær gjafi-r, þá er ég ,
viss um að það hefði ekki verið
í vafa um þær. Þá hefði það
sofnað með þær í fanginu, þótt
vænt um þær og átt þær.
ÉG HELD að heppilegasta
lífsspekin sé sú, að gera lífið
sem einfaldast. Og þetta á ekki
að fara eftir efnum. Peningar,
efni, eiga ekki að taka völdin
af skynseminni og fyrirhyggj-
unni. En þannig fer það oft. Eg i
held að hér sé of mikið af fólki,
sem gerist þrælar og ambáttir
sinna eigin efna.
Gleðileg jól.
urinn sjálfur er óumbreytan-
legur, þótt ár og aldir líði.
*
Jólin eru hátíð allra. Fögn- |
uður þeirra vermiir allra (
hjörtu, og boðskapur þeirra á ,
erindi til allra. Heimur hvers j
dagsleikans er að baki, og
fólk gisfiir nýja og fegni ver-
öld, þegar tekizt er í hendur
og einn býður öðrum gleðileg
jóL 1
í Alþýðuhúsinu um jólin:
Annin jóladag
GÖMLU DANSARNIR kl. 10 e. h.
I Þriðja í jólum
JÖLAFAGNAÐUR fyrir eldra fólk og hefst
kl. 4 e. h.
Almennur dansleiluu* kl. 10 um kvöldið.
Mánudaginn fimmta í iólum
JÓLATRÉSFAGNAÐUR fyrir börn.
Yngri börn kl. 3 og eldri börn kl. 7.
ALMENNUR DANSLEIKUR kl. 11 um kvöldið.
Verzlnnin Varmá,
KJOTBUÐIN BORG
Illjóðfæra- og ieðurvöruverzlunin
DRANGEY
Verzlunin Ingólfur
Hringbraut 38
Verksmiðjan Fönix
Tímaritið Jazz
óskar öllum lesendum sínum
Gleðileg jól
Alþýðuprentsmiðjan h.f,