Alþýðublaðið - 24.12.1947, Blaðsíða 10

10
ALÞTÐUBLA©!©
Miðvikudagur 24. des. 1947.
SJÓMANNAFÉLAG REYKJAVÍKUR:
Jólatrésskemmfun
fyrir börn félagsmaanna verður foaldin í Iðnó fösfu-
dagimn 2. j'anúar, mánudaginn 5. janúar og þriðju-
daginn 6. janúar 1948 og liefst fcl. 3,30 e. h. alla
dagana.
Aðgöngumiðar verða aígreiddir í skrifstofu félags-
ins í A'lþýðuhús'inu sunnudaginn 28. desember frá
fcl. 10 f. h. 'til 4 e. h. og sunniudagi'nn' 4. jan á sama
stað og tíma.
DANS FYRIR FULLORÐNA
2. janúar eingöngu göndu dansarnir kl;. 10 e. h.
6. jan. (þrettándann) nýju og gömlu dansamdr
fcl. 10 e. h.
Aðgöngumiðasalan á dansana verður í skrifstofu
félagsins á sama tíma log barnamiðarnir — og í
Iðnó eftir fcl. 6 báða dagana.
Vissara er að fá sér aðgöngumiða á gömlu dans-
ana íimanlega.
Skemimtinefndm.
Smíðum HÚSGÖGN við allra
hœf i.
Tökiun ennfremur að okkur alls
konar INNRÉTTINGAR.
Kaupið HÚSGÖGNIN þar sem
þau reynast vönduðust og bezt.
Sendum gegn póstkröfu um land allt.
Gleðileg jól!
.. Hringbraut 56. — Símar 3107, 6593. ..
hans í stiganum. Ef til vill
hafði hann horft á vagnana
koma frá glugganum, eins og
hún hafði gert og séð hálfvit-
ann hlaupa æpandi niður veg
inn til Dozmary. Hún hafði
verði aðskilin frá honum með
þunnu skilrúmþ og harnn
hlaut að hafa heyrt til henn-
ar alltaf — þegar hún lét
fallast ofan í rúmið, og
seinna, þegar hún klæddi
sig, og þegar hún opnaði
dyrnar.
Þess vegna hlaut hann að
æskja þess að hann sæist
ekki, annars hefði hann
gengið fram á pallinn um
leið og hún; ef hann hefði
verið einn af gestunum í
veitingastofunni, þá hefði
hann áreiðanlega talað við
hana, hann hefði spurt hana,
hvert hún væri að fara. Hver
hafði hleypt honum inn?
Hvenær gat hann hafa farið
inn í herbergið? Hann hlaut
að hafa falið sig þar svo að
smyglararnir sæju hanjn ekki
Þess vegna gat hann ekki
verið einjn af þeim. Hann var
óvinur frænda hennar. Fóta-
takið var hætt núna, og þó að
hún hlustaði eins og hún gat,
gat hún ekkert heyrt. Henni
hafði þó ekki skjátlazt, hún
var sannfærð um það. Ein-
hver — kannske bandamaður
— var í felum í gestaherberg
inu við hliðiina á hennar og
gat hjálpað henni til að
bjarga ókunna manninum í
veitingastofunni. Hún var bú
in að -stíga upp á neðsta þrep
ið í stiganum, þegar ljós-
bjarmi kom aftur fram í
göngin, og hún heyrði að
dyrnar á veitingastofunni
voru opnaðar. Frændi henn-
ar var að koma út í anddyrið.
Það var enginn tími fyrir
Mary að fara upp stigann áð-
ur en hann kom fyrir hornið,
svo að hún neyddist til að
ganga fljótt aftur inm í dag-
stofuna og standa með hend-
urnar á hurðinni. í dimm-
unni í anddyrinu myndi hann
ekkert taka eftir því að dyrn-
ar voru ekki læstar.
Skjálfandi af æsingu og
ótta beið hún í dagstofunni
og hún heyrði veitingamann-
inn fara yfir anddyrið og
klifra upp stigana upp á pall-
dnn fyrir ofan. Fótatak hans
stöðvaðist fyrir ofan höfuðið
á henni, fyrir utan gestaher-
bergið, og svo beið hann um
það bil eina eða tvær sekúnd
ur, edns og hann væri líka að
hlusta leftir einhverju annar-
legu hljóði. Síðan barði hann
tvisvar mjög mjúklega á
dyrnar.
Aftur brakaði í gólffjöl, og
einhver gekk yfir gólfið í her
berginu fyrir ofan og dyrnar
voru opnaðar. Mary fylltist
enn á mý ótta og skelfingu.
Þetta gat ekki verið neinn ó-
vinur frænda hennar. Lík-
lega hafði Joss Merlyn hleypt
honum inn fyrst, snemma um
kvöldiðj þegar Patdence
frænka hennar og hún höfðu
verið að undirbúa allt í veit-
ingastofumni undir komu
gestanna, og hann hafði legið
þarna og beðið þamgáð til all-
ir mennirnir voru farnir. Það
var einhver einkavinur veit-
ingamannsins, sem hafði
enga löngun til að blamda sér
í viðskipti hans og vildi eng-
an láta sjá sig, ekki ednu sinni
konu gestgjafans. Frændi
hennar hafði vitað af honum
þarna allan tímann, og þess
vegna hafði hanm sent skran-
salann í burtu. Hann óskaði
ekki, ;að hann sæi vin sinn.
Hún þakkaði guði fyrir að
hún hafði ekki farið upp stig-
ann og barið að dyrum.
Setjum nú svo, að þeir
færu inn í herbergi hennar
til að gá að hvort hún væri
þar og svæfi? Það yrði lítil
vcm fyrir hana þegar þeir
hefðu komizt að því að hún
var þar ekki. Hún horfði aft-
ur fyrir sig á gluggann. Hann
var lokaður og hlerar fyrir.
Það var enginn undankomu-
vegur þá leið. Nú voru þeir
að koma niður stigann. Þeir
námu rétt sem snögvast stað-
ar fyrir framan dagstofu-
dyrnar. Mary datt í hug, að
þeir mundu ætla að koma inn
fyrir. Þeir voru svo nálægt
henrni, að hún hefði getað
komið við öxhna á frænda
sínum gegnum rifuna á hurð-
inni. Þá fór hann að tala og
rödd hans hvíslaði rétt við
eyrað á henni:
„Það er ©rfitt að segja um
það,“ sagði hann. ,,Það er
undir þínum úrskurði komið
nú, len ekki mínum. Ég mun
gera það, eða við munum
gera það í sameiningu. Það
er þitt að gera út um það.“
Þar sem Mary var fali bak
við dyrnar gat hún hvorki
séð né heyrt þennan nýja fé-
laga frænda síns, og hvaða
merki hann gaf til svars sá
hún ekki. Þeir dvöldu ekki
lengi fyr.ir utan dagstoíuna,
heldur sneru út eftir amddyr-
inu og fram í fremri ganginn,
og svo niður eftir honum að
veitingastofunni.
Svo lokuðust dyrnar og
hún heyxði ekki meira til
þeirra. Fyrsta hugmynd
hennar var að opna útidyrn-
ar og hlaupa af stað út á veg-
inn og komaist þannig brott
frá þeim, en þegar hún fór
að hugsa isig um, þá skildi
hún að hún- hafði engan á-
vinning af því lað gera það,
því að hún vissi ekki nema
það kynnu að vera aðrir
menn — skransalinn og hinir
allir — á verði með nokkru
millibili á veginum til vonar
og vara ef eitthvað kynmi að
koma fyrir.
Það leit út fyrir að þesisi
nýi maður, sem var falinn
allt kvöldið í herberginu
uppi, gæti ekki hafa heyrt
hana yfirgefa berbergið sitt.
Hefði hann gert það, væri
hann nú búnn að segja
frænda hennar frá því, og
þeir mundu fara að leita að
henni nema þeir slepptu
henmi af því þeir álitu hania
ekki skipta neinu máli í sam-
bandi1 við áformin. Þau
snertu manninn á veitinga-
stofunni fyrst og fremst, að
henni var hægt að gæta
seinna.
ÖRN situr í þrýstiloftsflugvélinni
sem æðir áfram með ofsahraða.
Hann sér, að ekki getur verið
allt með felldUj og í'ifjar upp
fyrir sér, hvað gerðist, áður en
hann lagði af stað. — Fyrst var
eftirlitsmaðurinn að ræða við
foringja landmælingamannanna
•— ég hlýddi á mál þeirra —
síðan gengum við að flugvél-
inni, sem stóð á flugbrautinni. —