Alþýðublaðið - 02.01.1928, Page 4

8
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
\
„Barðiiin11 xrá Englandi; er hann
nú að búa sig út á veiðar.
vinsældirnar, |)ó að ihaldsklerkur
minnist hennar í bænum sínum?
Félagið „Hörður“ er íhalds-
menn stjórna, hélt hér fund á
föstudagskvöldið og útbjó lista
til bæjarstjórnarkosninganna. Eft-
ir nokkrar umræöur, ósamkomu-
lag og hótanir frá ýmsum, var
saroþyktur eftirfarandi listi:
Jón Hinriksson,
Jón Jónsson í Hlíð,
Ólafur Auðunsson.
Jón gamli í Hlíö hermdi íof-
orð upp á íhaldið og fékk því
að vera annar á listanum. OrÖ-
'rómur leikur á, að þriðji list-
inn sé í uppsiglingu.
Frétt\cmfari Alpbl.
|ístb dagjlsðsc ©jg w&ffiraai.
Næturlæknir
er í hótt JVlatthías Einarsson,
Kirkjustræti 10, sími 139.
Sprengingar og ólæíi
voru með mmsta móti á gaml-
áxskvöld. Veður var illhryssings-
legt, og regnið streymdi úr loft-
inu, héldu því flestallir sig inni.
Nokkur mannfjöldi var ]ró í Aust-
urstræti og skemti sér við spreng-
ingar, sönglist og hnippingar.
Slökkviliðið
vjbít í fyrradag kl- 4 síðd. kallað
inn að Laugavegi 25. Hafði lít-
ilsháttar kviknað í hjá Eiríki
Leifssyra, en tókst aó slökkva
eldinn áður en slökkviliðið kom
á vettvang.
Togararnir.
„Draupnir" kom af veiðum á
gamlársdag með 700 kassa. Fór
hann eftir skamma dvöl til Eng-
fands. A gamlárskvökl kom „Be:l-
gaum“ af veiðum, og fór til Eng-
lands á nýjársnótt. i gær kom
Veðrið.
Hiti 0—8 stiga frost. Hægviðri
um land alt. Djúp loftvægis-
lægð austan við Færeyjar á norð-
austurleið. Á Suður- og Vestur-
landi í nótt suðaustkegur vind-
ur. Á Norðausturlandi, Austfjörð-
um og Suðausturlandi norðanátt
Haraldur Gtiðmundsson,
ritstjóri Alþýðublaðsins, er nú •
staddur á ísafirði, en kemur hing-
að til bæjarins innan fárra daga.
Togari laskasí.
Hávaröur Isfirðingur kom hing-
aö að vestan í dag tii viðgcmðar.
Hafði hann laskast eitthvað í sið-
ustu Englandsför sinni, og hefir
veriö lekur síðan.
Kvikmyndahúsin.
Gamla bíó sýndi í gærkveldi
fyrir fullu húsi „Herferðina
miklu“, stóra niyndí 12 þáttum. Er
hún mjög efnisrík, og skemtu á-
horfendur sér vel. Nýja Bíó
sýndj, einnig í fyrsta skifti, í
gærkveldi hina eftirtektarverðu og
eftirsóítu kvikmynd „Síðustu dag-
ar Pompejis". Segir húh frá
öriögum borgarmnar fögru
við rætur Vesuviusar, elciíjalls-
ins nrikla.
íhaidið í guðshvisi.
íhaldsklerkur fyrir austan fjail
heíir, sícöan „Framsóknar“-stjórn-
in kom til valda, hætt. að biðja
'fyrír „stjórn lands vors“ við
guðsþjónustur. Hvort mun nú
heldtir, að hann telji guð eirika-
guð íhaldsins eða irann telji
stjórnina svo vel séða á hærri
stöðum undir forystu séra
Tryggva, að engu verði við bætt
Ritstjóraskifti við „Vörð‘*.
Iíristján Albertsson lætur nú
við áranrót af ritstjórn „Varðar“
og Árni Jónsson frá Múla tekur
við.
Öíleasdas* fréttir.
Flóðin í Nýja Englandi.
! Kauimrannahafnarskeytum var
lítiilega minst á skaða þann, er
varð af völdunr flóða í Nýja Eng-
landi í Bandaríkjunum í haust. Pá
kom geypileg úrkoma í vesturhluta
Nýja Englands, en clagana á und-
an hafði verið mjög heitt í veðri.
Haustriginingar höfðu verið ó-
venjuiega miklar, og var því mik-
ið í öllunr fjallalækjum, en nú
ílæddu þeir þegar yfir alla bakka,
og að morgni einn daghrn var
flóðið orðið svo nrikiö, að Nýja-
Englands-búar munia ekki annaö
eins. Fióðið æddi hví'tfyssandi
niður dalina og stóðst víða ekk-
er.t fyrir. Brýr sópuöust burtu
sem fis, og stífiur gliðnuðu sund-
ur. Hús lyítust af grunnum og
ftuíu burtu, en mörg þeirra, sem
eigi sópuöust af grunni, voru í
kafi í vatni að tveimur þriðju
hlutunt. Viðast komust íbúarnir á
crugga staði. Manntjón varð þó
mikiö. Eitt hundrað þrjátíu og
fvdr menn biðu bana, en sjö þús-
imdir og fiinm hundruö manna
mistu heimili sín. Stórgripir
drukknuðu í þúsundatali, bæði
á ökrum úti og í peningshúsum.
Allar raf-veitur biluðu, og var ekki
ijós-týra í mörgum borgum og
þorpum. Öll iðnaðar-stnrfræksla
hætti. Á miklu svæði var hvergi
verksmiðjuhjól í gangi, en í
Nýja-Englandi eru mörg mestu
BIHJil sam Imára-
ssaaJörKíkld, pxri að
ea» ef2sislseÉilia esa
alf asiissað sssajöplíkl.
Öll smávara til saumaskapar,
alt frá því smæsta til þess stærsta
Alt á sama stað. — Gudm. B. Vik-
ar, Laugavegi 21.
iðnaðarríki Bandaríkjanna. Skól-
uim varð að loka. Járnbrautarlest-
ir teptust, og fjöldi bæja var án
símasamhands. 1 tveimur bæjum
í Vermoiit var skaðinn áætlaöur
7 000 000 doilara. Þorp í Wino-
ski-dalnum sópuðust burtu að
fullu og öllu. Þegar flóðið var
komið niðux í Connecticut-ríkið,
skall á illviðri með frosti og
íannfergi, og reyndist því öll
björgunarstarfsemi afar-erfið.
„Rauði krossinn" og „Hjálpræðis-
herinn" sendu sveitir sínar á vett-
vang ög unnu mikið og |>arft
verk. Varnarlögreglan tók að sér
alia löggæzlu á flóðsvæðinu og
kom i veg fyrir rán og grip-
cleildir og aðstoðaði hina bág-
stöddit á margan hátt.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Haraidur Guðmundssón.
Alþýðuprentsmiðjan.
William le Queux: Njósnarinn mikii.
White. Segið mér það, sem þér vitið um
hann. Þér munið eítir Hammond-málarekstr-
inurn, þegar þér unnuð á Grand-hótelinu í
Vice,“ sagði ég í lágum rómi.
Flann ieit iæint framan í mjg og horföi
með þýðmgarmiklu augnaráði á mig nokkur
“augnabiik. Þá var eins og hann rankaði við
sé;r, og með því að hann vissi, að ég var
ieynistarfsmaður stjórnarinnar, þá svaraði
hann einnig mjög lágt:
„Maðurinn, sem j)ér eigið við, er í mínum
augum varhugaverður náungi. Ég stend í
þeirri meiningu, að hann sé svikari og fantur.
Hann hefir haldið ti! hér um J>að bil viku.
Einit sinni hiustaði ég á samræðu á frakk-
nesku milli hans og álitlcgrar.ungrar stúlku.
Þau voru þarna úti í ganghmm og töluöu
í fremur lágum hljóðum, en þó eklú svo lágt,
að ég gætí ekki heyrt mest af því, er
þau sögðu. Qg jiað var j)að, sem hann
sagöi, er gerói tnig grunsaman. En a'uð,-
yitað getur það vei veriÖ, að ég ali fordóma
gegn mflnni, sem ekki er hvítur á hörund."
„Er hann þá ekki af hvíta kynflökknum ?“
hrópaði ég. „Er þessi Henry White alls
ekki livítur maður?“
„Auðvitað er hann það ekki. Hann er
þersneskur að minni hyggju.“
„ög stúikan?"
„Ö! Hún er nú útlendingur, býst ég við.
Hún er ijómandi falleg. Hún kemur næst-
um því daglega til að sjá hann, og á nafjn-
spjaldi hexinar stendur Stanway, — Ciare
Stanway."
„Stanway! Stanway!"
Undirþjónninn kom nú aftur og sagði,
að Mr. White væri ekki heima.
„Eruö [)ér alveg viss um, að Mr. White
var ekki hvítur maöur?" spurði ég yfir-
þjóninn tii áréttingar attur.
Já; é>>' er alveg viss um þaó. Eins og ég
hcii sagt, j>á finst mér likiegast, að' hann
sé írá Persiu eöa í það minsta frá Aust-
urlöndmn."
„Og stúlkan. Hafið þér nokkra hugmýnd
um hana?“
„Enga,“ svaraði hann hremskilnisiega. „Ég
hefi oft heyrt sagt, að stúlkur fái ást á
mönnum, sem ekki. eru hvítir, þótt óneitanr-
lega sé J>aö skrítið og hjákátlegt, næstum
óeðliJegt. Eftir öllu að dærna hefi ég feng-
ið þá hugmynd, að hún elti hann á röndum
og væri að rey.na að ginna hann til ásta
viö sig. Víð sjáum og heyrum ýmislegt und-
arlegt og óvanalegt hér stundum. En mér
virðist einhvern veginn ég kannast viö hana
— við andlit hennar —, fanst það undir eins
og ég sá hana hér í fyrsta sinni. Hún er
fögur með afbrigðum, og j>að er alt annað
en auðvelt að gleyma henni, þegar maöur
hefir eittu sinni séð hana. Samt sem áður,
j)ö að um iífið væri að tefla, get ég ekki
komið fyrir mig, hvar ég hefi séð hana
áöur.
„Nú, jæja,“ sagði ég, eins og ekkert hefði
eigmlega í skorist. „Mr. White fanst dauður
í kvöld, og Itk hans er komið í íikhúsið í
Sydenhant."
„Fanst dauður?“ át hann eitir undrandi.
„Það er skritið; — finst yöur það ekki?
— En hneyksli má ekki eiga sér stað hér,“
bætti hann við áhyggjufullur. Hann bar fyrir
hrjósti velferð þeirra, sem hótelið áttu og
voru því húsbændur hans. „Ef jtað er rétt.
setn j)ér segið, þá ættum við að ganga upp
á loftiö og athuga, livernig umhorfs er hjá
honuin. Ættum við ekki að gera {>að?“
„Að sjálfsögðu ættum við að gera það,“
sagði ég dálítið ákafur. „Imgreglan kemur
hingað á hverri stundu, svo að ibezh er aö
eyða engum tima ti! ónýtis."
„Hattn er svikarefur og varmenni; - jtað