Alþýðublaðið - 22.04.1948, Qupperneq 10

10
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagur 22. apríl 1948
ÍBÚÐ ÓSKAST.
3 herbergi og eldhús, helzt í Miðbænum.
Fyrirframgreiðsla kr. 5000,00. Mánaðar-
greiðsla 900 kr. — Tilboð óskast lögð inn í
afgreiðslu blaðsins, merkt: „íbúð óskast.“
Frú Dáríður
Dulheims:
KOMANDI SUMAR.
Þá er nú veturinn liðinn, og
er auðvitað ekkert hægt við
slíku að segja. Þetta er bara
það, sem gengur og gerist, og
sem hvorki vísindin né stjórn-
málin ráða við. Og nú er kom-
ið sumar, og enda þótt það geti
svo sem ekki kallast neinar
fréttir í sjálfu sér, eru það frétt
ir engu að síður, því að þá eig-
um við von á batnandi veðri,
sumarleyfum, versnandi kjöti
og öðru þess háttar.
Ég hef verið beðin um að
segja fyrir um helztu atburði á
þessu sumri, og er mér það
Ijúft. Stjörnuafstaðan er svona
og svona; Marz er á eirðar-
lausu flakki um himinhvolfið,
og gæti það orsakað skærur og
einkastyrjaldir hingað og þang-
að, sem geta reynzt undanfari
stærri og áhrifaríkari atburða,
án þess þó, að fyrir því sé vissa.
Mjög sennilegt er að einn eða
jafnvel tveir kunnir heimspóli-
tfkustar flytji yfir um á sumr-
inu, þar eð Satúrnus er á reiki
í stefnu á fjósakonuna, en þó
getur eins vel átt sér stað, að
þeir lifi við sæmilega heilsu
fram á veturinn, og deyi þá ein
hverjir áhrifaminni menn í stað
inn. Þá eru sólblettirnir ýmist
dvínandi eða stækkandi, og
bendir það til, að annað hvort
hætti Heklugosin með öllu;
liggi í dvala um hríð eða færist
aftur nokkuð í aukana.
Þá er það veðráttan, en henni
hyg'g ég að flestir hafi mestan
áhuga fyrir. Hvað það snertir,
þá er Merkúrus helzt til nálæg
ur Vatnsberamerkinu, en það
getur þýtt rigningar; hins veg
ar er- Orion kyrrstæðari en oft
áður og gæti það bent til blíð-
viðris og þurrka. Verður þá
sumarið annað hvort vel fallið
til sumarleyfa, sömuleiðis til
heyskapar fyrir þá, sem enn
leggja stund á þá atvinnugrein;
eða það verður heldur lélegt til
skemmtiferða og votviðrasamt.
Getur eins vel reynst að það
verði sinn hluturinn af hverju.
En eitt vil ég taka fram með-
an ég man. Þeir, sem hyggjast
fara í útilegur, ættu að gæta
þess vandlega, að snúa höíði að
Norðurpól, þegar þeir leggjast
til svefns, vegna segulstraum-
anna, sem eru aldeilis agalega
sterkir í ár. Fyrir þá, sem illa
þola segu|istrauma, er hygg'i-
legast að sofa með baðhettu inn
an undir öðru höfuðfati, því að
í því er þó alltaf svolítil ein-
angrun. Gott er einnig a'ð
bregða grönnum vírspotta un
litlu tána og stinga hinum end
anum í jörð niður, vegna jarð-
sambandsins og fráleiðslunnar.
Og enn er eitt. Venus er
ískyggilega nálægt ýmsum
merkjum. Því vil ég gefa ungu
fólki það ráð að sofa sem mest
í einmenningstjöldum, og svefn
pokum. Aldrei of varlega farið.
Nú; hvað öðrum atburðum
við kemur, verður allt í líku
horfi og hefur verið; — kar-
töflusýki, ósamkomulag meðal
sameinuðu þjóðanna, kvef-
pest og flugufregnir um ný
hernaðartæki. Smjörskortur
þegar líður á sumarið.
í andlegum friði.
Frú Dáríður Dulheims.
) Daphne du Maurier: í
J DULARFDLLA VEITINGAHÚSIÐ 1
berginu, og út undan sér sá
hún, að hann hafði tekið nið-
ur málaraftrönurnar, og jmál-
verkin lágu ekki lengur í
stafla upp við vegginn.
í fyrsta sbipti var allt í ó-
reglu á skrifborðinu hans,
skjöl og bréf í bunkum. og
hann hafði einnig verið að
brenna bréfum, þvi að gular
og svartar bréfaagnir lágu
innan um móöskuna.
Þau settust saman að borð-
inu, og hann rétti henni kalda
skorpusteik.
,,Er Mray Yellan hætt að
vera forvitin, fyrst hún spyr
mig ekki, hvað ég hafi verið
að gera í dag?“ sagði hann
loksins, gerði þýðlega að
gamni sínu við hana og kom
henni til að roðna undir eins
af blygðun.
„Það kemur mér ekki við,
hvar þér eruð,“ svaraði hún.
„Það er rangt hjá þér,“
sagði hann. „Það snertir þig.
Ég hef verið að blanda mér í
þín mál allan daginn. Þú
baðst mig að hjálpa þér var
það ekki?“
Mary skanimaðist sín og
vissi ekki, hverju hún átti að
svara. „Ég er ekki enn búin
að þakka yður fyrir það, að
þér brugðuð svona fljótt við
og komuð til Jamaica," sagði
hún; „ekki heldur fyrir húsa-
skjólið. Yður finnst ég vera
vanþakklát.“
„Ég hef aldrei sagt það. Ég
furðaði mig aðeins á þolin-
mæði þinni. Klukkan var
ekki orðin tvö í nótt, þegar
ég sagði þér að fara að sofa,
og nú er hún orðin sjö um
kvöld. Langur tími; og hlut-
irnir gera sig ekki sjálfir.“
„,Sváfuð þér ekki neitt, eft-
ir að þér skilduð við mig?“
„Ég svaf til átta. Og svo
borðaði ég morgunverð og
fór aftur af stað. Grái hestur-
inn minn var haltur, og ég
gat ekki notað hann, svo að
mér miðaði seint áfram með
hinn. Hann skreið áfram eins
og snigill til Jamaica og frá
Jamaica til North Hill-.“
„Þér hafið farið til North
Hill?“
„Hr. Bassat bauð mér há-
degisverð. Það voru í kring-
um átta eða tíu manns við-
staddir þar, er ég viss um.
Það var löng máltið, og ég
var feginn, þegar henni var
lokið. Við lukum allir upp
einum munni um það, að
morðingi frænda þíns mund
ekki ganga laus lengi.“
„Grunar hr. Bassat nokk-
urn sérstakan?‘“
Mary gætti vel að því, að
koma ekki upp um sig með
raddhreimnum, og hún starði
ofan í diskinn sinn. Maturinn
var eins og sag á bragðið,
fannst henni.
„Hr. Bassat grunar hvern
sem er. Hann hefur spurt
hvern einasta íbúa í tíu milna
fjarlægð, og þeir skipta
hundruðum mennirnir, sem
voru úti í nótt og voru und-
arlegir í háttum sínum. Það
mun taka meira en viku að
fá sannleikann að ,vita hjá
hverjum þeirra; en hr. Bassat
er ekki af baki dottinn.
,,Hvað hafa þeir gert við
— við frænku mína?“
„Þau voru bæði tekin itil
North Hill í morgun, og það
á að jarða þau þar. Það er
búið áð ráðstafa því öllu, og
þú þarft ekki að hafa neinar
áhyggjur. Það, sem svo er
eftir, skulum við iaithuga.“
„Og skransalinn? Þeir hafa
ekki sleppt honum?“
„Nei; hann er nú vel
geymdur, og öskrar þar
blótsyrði og ókvæðisorð. Ég
ber ekki umhyggju fyrir
skransalanum. Og það gerir
þú víst ekki heldur?“
Mary lagði frá sér gaffal-
inn, sem hún hafði lyft upp
að vörum sér og lagði niður
kjötið ósnert.
„Hvernig eigið þér við?“
spurði hún, tilbúin til varnar.
f,,Ég endurtek; þú berð
enga umhyggju fyrir skran-
salanum. Ég get vel skilið
það; því að óskemmtilegri og
ógeðfelldari náunga hef ég
aldrei augum litið. Ég komst
að því hjá Richards, hesta-
sveini Bassats, að þú grunað-
ir skransalann um morðið, og
að þú hafir sagt eitthvað um
það við Bassat sjálfan. Þess
vegna dró ég þá ályktun, að
þú kærðir þig ekki um hann.
Það er mjög slæmt fyrir okk-
ur öll, að læsta herbergið
sannar sakleysi hans. Hann
hefði orðið ágætur sökudólg-
ur og sparað heilmikið erfiði.
Presturinn hélt áfram að
borða af beztu lyst, en Mary
gerðii lítið anniað en að leika
sér að matnum, og þegar
hann bauð henni í annað sinn
hafnaði hún því.
,-Hvað hefur skransalinn
geirt þér, að hann skuli
gera þér svona gramit í geð:i?“
spurði hann, og hélt áfram að
stagast á þessu sama efni í
sífellu.
„Hann réðist einu sinni á
mig.“
, Ég hugsaði það. Hann er
einmitt af þeirri tegund. Þú
hefur getað staðið gegn hon-
um _auðvitað?“
,,Ég held að ég hafi meitc
hann. Hann snerti, mig ekki
aftur.“
„Nei' ég get trúað því,
Hvenær kom þetta fyrir?“
, ■ Á aðfangadagskvöldið“ ■
.,Eftir að ég skildi við þig
við Five Lanies?"
,,Nú :er ég farinn að skilja.
Þú fórst þá ekki aftur heim
í veiitíingahúsið um kvöldið?
Þú hefur slegizt í förina með
veitingamanninuimi og vinum
hans á veginum?“
,-Já“.
,,Og þeir fóru með þig með
sér til isitrandarinnar til að
auka fyrir sér ánægjuna?“
MYNDASAGA ALÞYÐUBLAÐSINS:
ÖRN ELDING
Reg. U.S. Pal. Off.
AP Newsfcalurcs
ÖRN: Og nú stefnum við inn yfir
fjöllin. Vona, að við finnum
borgina áður en rökkva tekur.
Hún ætti að vera einhvers stað-
ar hérna skamrht undan.
KÁRI: Hvert í þreyfandi, maður.
Eru tindátarnir farnir að spú
byssuskotum. — Nú munaði
iliflu, maður!
ÖRN: Því sem dugði. —■ —.