Alþýðublaðið - 06.07.1949, Blaðsíða 6

6
ALÞYÐUBLABIÐ
Miðvikudagur 6. júlí 1949.
Leiðbeiningar fyrir húsmæður.
Frh. af 5. síðu.
ar eru óvanar heimilisstörfum,
og eiga í ýmsum erfiðleikum
með þau.
Engin stofnun hliðstæð þeim,
er ég hef nú lýst, er starfandi
hér á landi, en ég er ekki í
vafa um það, að hér í Reykja-
vík myndi slíkri starfsemi
verða mjög vel tekið, og verk-
efnin eru óteljandi eins og áð-
ur hefur verið bent á.
Hefur mér dottið í hug, a'3
hér væri verkefni fyrir Kven-
félagasamband íslands, og tel
ég mjög æskilegt að kvenfé-
lagasambandið hefji nú þegar
baráttu fyrir því, að stofnað
verði til slíkrar rannsóknar- og
upplýsingarstarfsemi, annað
hvort innan vébanda þess, eða
sem sjálfstæð stofnun.
Nú eru peningaráð sam-
bandsins mjög takmörkuð, og
hefur mér komið til hugar, að
upplýsingar og sýningarkennsl
an væri aðeins 2—3 daga viku-
lega til að byrja með, en hina
daga vikunnar væru haldin
námskeið í sýningarkennslu, og
væri aðgangur að þeim seldur.
og efast ég ekki urn góða að-
sókn að þeim.
Á ísafirði þar sem nýju hús-
mæðraskólarnir eru starfandi
ætti að stofna til samvinnu með
þeim um upplýsingaeldhúsið,
en hér í Reykjavík við Hús-
mæðraskóla Reykjavíkur.
Ég hefi nú rætt um fræðslu-
starf fyrir húsmæður í kaup-
stöðum, en.ekki er það ætlun
mín, að sveitirnar verði al-
gjörlega út undan.
Umferðakennsla hefur nú
verið starfrækt hér á landi í
fjölda mörg ár, en með mis-
jöfnum árangri, og hrædd er
ég um að ennþá séu til þær
sveitir í landinu, sem aldrei
hafa orðið aðnjótandi slíkrar
kennslu.
Ég vildi gera það að tillögu
minni, ef mögulegt væri að
fjölga farkennurunum. Að
sjálfsögðu er enginn
möguleiki á því, að kennari
geti verið í hverri sýslu; segj-
um fyrst í hverjum landsfjórð-
ungi, en ég álít nauðsynlegt að
farkennarinn hafi sjálfur far-
artæki til umráða t. d. jeppa
og fari hratt yfir.
Dvelji aðeins 3 daga á
hverjum stað, en öll ferðin
skipulögð áður. Gerðar verði á-
kveðnar tillögur um það, hvað
kennt verði hverju sinni, og
síðasta daginn álít ég heppi-
legt að kennarinn svari aðal-
lega fyrirspurnum.
En af hverju er heppilegt að
hafa námsskeiðin svo stutt?
Við þekkjum það allar, að
hver árstími- hefur sínar sér-
stöku fæðutegundir -á boð-
stólum, og ef námskeiðin eru
stutt, þá geta - fleiri húsmæð-
ur kynnt sér nýjungar í með-
ferð þeirra. Á vorin á t. d. að
kenna að nota njóla, smára,
súrur, arfa og fleiri jurtir, en
að sumrinu salat, karsa, stein-
selju, spínat og annað græn-
meti, en notkun grænmetis er
enn þá alltof lít-il hér á landi,
og enn þá er fjölda íslenzkra
húsmæðra lítt kunnugt um
það; en slífct er óviðunandi,
því að ræktun, grænmetis, nið-
ursuða þess eða matreiðsla á
annan hátt, er- eitt af því allra
nauðsynlegasta, sem hver hús-
freyja þarf að kunna.
Á haustin-þarf að kenna að
matbúa grænmeti, slátur og
kjötmat til vetrarforða, en
margar af hinum yngri hús-
freyjum munu oft eiga í erf-
iðleikum með að matbúa hinn
holla og góða íslenzka mat.
Ef kennsla þessi er vel
skipulögð þá á kennarinn að
koma aðeins 3."—4. hvert haust
á hvern stað, en þess í stað að
vori, sumri eða vetri. Með
þessu fyrirkomulagi myndu
konur landsins fá allar nýjung-
ar á sviði matargerðar fyrr en
ella.
Konur, sem sækja námskeið
þessi leggja allan mat, semþarf,
til, því allt er það fyrir hendi,
því aðeins er .kennt það, sem
er tímabært. .Kvenfélög sveit-
anna verða að áveða hvar nám
skeiðið er haldið, á hvaða
heimili eða hvaða samkomu-
húsi. Einnig eiga þau að sjá
um húsmæðrakennarann.
Naomi Jacob
GAMLÁR SYNDIR
Framreiðslusfúlku
vantar tií ’að leysa af i
sumarleyfum.
Hótel Skjaldbreið.
að slagið; mér þykir svo vænt
um hana; hún er gamall og
góður vinur minn og var svo
góð við mig, þegar ég var lítil.“
„Þá á ég að þakka þér fyrir
þetta allt?“
Hún brosti til hans dálítið
spotzk á svipinn. „Allt? Ekki
allt, en sumt, Oliver minn.“
Hann minntist þriggja næstu
mánaðanna. Mundi, hvernig
snjórinn þiðnaði, hvernig gul-
ar blómabreiður sprungu út á
engjunum, hvernig fuglarnir
sungu snemma á morgnana í
gömlu hlynunum og hvernig
grasið á litlu torgunum í bæn-
um varð fegurra og grænna
með hverjum degi.
Hvað svo sem Battista vissi
og grunaði, þá lét hún það ekki
í ljós. Hún tók á móti heim-
sóknum Yolanda, bjó til mat
handa henni og Oliver, sem
þau borðuðu saman. Sundum
heyrðu þau flugvélagný uppi í
loftinu, og þegar Oliver bað
Yolanda að koma á öruggan
stað, hristi hún höfuðið.
„Nei; ég verð kyrr hér. Það
mundi vera ágæt lausn, ef
sprengja félli á okkur bæði
núna. Mér stæði á sama, ef við
aðeins dæjum saman.“
„En ef við dæjum ekki; ef
við bara lemstruðumst eða
slösuðumst hættulega?“ sagði
hann rólega.
Aftur og aftur bað Oliver
hana að giftast sér; en hún
neitaði alltaf.
„Ég þekki ekkert til lifnað-
arhátta ykkar á Englandi.
Hver ert þú; hvað ert þú; hvar
áttu heima; hvers konar lífi
lifir þú? Ég kæri mig ekki um
að vita það. Við lifum nú okk-
ar lífi hérna. Við hrifsum þess-
ar stundir til okkar, því að þær
eiga að endast okkur alla ævi.
Ég er ítölsk kona, kær'i Oliver
minn; ég hef ekki trú á að okk-
ur reynist auðvelt að festa
rætur annars staðar. Hvað ger-
ir þú? Ég á við, hvaða starf
hefur þú?“
„Faðir minn framleiðir bíla,
— Hallam bíla og Markholt.
Ég*stjórna verksmiðjunum —
eða ætla að gera það, þegar
þessu er lokið, — það er nærri
Shrewsbury.“
„Þú ert þá verkfræðingur?
Og Shr-rowsborry — hvílíkt
nafn! Ég mundi ekki einu sinni
geta beðið um farmiða heim
til mín, ef ég ætti heima
þarna.“
„Þú lítur á þetta allt sem
gaman. Mér er alvara. Ég elska
þig og tilbið, Yolanda. Gifztu
mér. Ég get séð fyrir þér og
veitt þér allt sem þú vilt . . .“.
Hún hló. — „Hvernig veiztu
hváð ég vil?“
- „Ég mundi gera þig ham-
ingjusama. Ég sver, að ég
mundi gera það.“
„Gera mig hamingjusama!
Elskan mín! enginn getur gert
neinn hamingjusaman. Við
geturii aðeins gert okkur sjálf
hamirigjusöm — og varla það.
Nei; hér eigum við okkar eigin
heim, yndislegan heim, þar
sem við erum aðeins tvö.
Hann endist ekki lengi, því að
þetta er draumheimur, og við
vérðum að vakna einhvern
tíma. En meðan það endist, er
það dásamlegt.“
„En ef nú einhver — ef nú
einhver uppgötvaði allt þetta,
sem verið hefur á milli okkar.
Hvað þá?“ sagði hann dapur í
bragði.
■ „Ég mundi neita, og það
mundir þú auðvitað gera líka.
Eriginn mundi efast um, að ég
segði satt,“ sagði Yolanda.
„Og giftingin? Þú ert ekki
hrædd við að hafa mig sem
elskhuga þinn?“
■ Hann varð undrandi á kuld-
anum í rödd hennar, þegar hún
svaraði:
„Þetta var sannarlega ill-
girnisleg athugasemd,11 sagði
hún. „Gifting mín er miít
einkamál, og hræðsla mín og
siðferði einnig. Og mér finnst
líklegt, að þú getir átt sök á
þessari hræðslu, Oliver, og
þess vegna er það betri átylla
en nokkuð annað til þess að
hætta leiknum."
Hann hafði fengið ógurlegt
samvizkubit og beðið hana af-
sökunar, og hann hafði full-
vissað hana um, að hann skyldi
aldrei hlaupa svo hræðilega á
sig aftur, að spyrja slíkra
spurninga. Hann kraup á kné
frammi fyrir henni, og brátt
hvarf kuldinn úr rödd hennar,
augu þeirra mættust -—- mild
og innileg. Hún strauk hár
hans mjúklega með fingur-
gómunum.
„Ég hræddi þig, Oliver
minn. Jæja; þú áttir skilið að
verða hræddur. Heyrðu; vertu
ekki að hugsa um þetta. Við
skulum ekki vera að spyrja
hvort annað eða sökkva okkur
niður í rannsóknir. Við skul-
um heldur segja; „í dag erum
við hamingjusöm; •—■ hvað við
víkur morgundeginum, skul-
um við bíða og sjá hvað set-
ur.“ Öðru vísi er ekki hægt
að lifa lífinu, þegar heimurmri
er allur á öðrum endanum.“ ■
Stundum virtist Oliver, að
hún væri mjög önnum kafin,
og hún hafði stundum lítinn
tíma til að heimsækja hann,
og fundir þeirra urðu færri og
styttri. Hún gaf þær skýring-
ar, að móðursystir sín væri í
heimsókn hjá þeim og að alls
konar frænkur ætluðu að heim-
sækja þau, og að nú væri kom-
ið vor og hún þyrfti að fara
til klæðskera. Einu sinni fór
hún til Róm í fimm daga ferða-
lag, og Oliver ranglaði ein-
mana og óánægður um leiðin-
legar götur Vicenza, fram hjá
háum, hrörlegum höllum,
skrautlegum styttum og göml
um görðum.
Hún kom aftur og með henni
hamingja hans. Aldrei hafði
hún verið jafn töfrandi, svo
kát eða elskuleg. Hún virtist
hrifsa með valdi hverja stund,
sem þau mögulega gátu verið
saman; þegar hann þurfti að
aka út í sveit til að sinna störf-
um sínum, kom hún með hon-
Þann 15. yúiM' verður í annað sinn dregið í happdrætti B-flofcks Happdrættisláns ríkissjóðs. Vinningar eru þá 461,
'að h'eiidarupphæð 375 þúsund krónur, þar af er einn vinningur 75 þúsund fcrónur, einn vinningur 40 þúsund krónur,
einn vinnin'gur 15 þúsund krónur og þrír vinningar 10 þúsund krónur.
Eftir er að draga 29 sinnum í B-flokki um samtals 13.369 vinninga.
Hvert happdrættis'skuldabréf , jafngildir þeim 100 krónum, sem fyrir það eru 'greiddar, en það getur að auki fært
eiganda sínum stórar fjárupphæðir, fyrirhafnar- og áhættulaust. — Al'lir vinningar eru skattfrjálsir.
Með því 'að kaupá happdraeftísskultíabréf ríkissjóðs getið þér í s'enn skapað yður óvenjulegt tækífæri till þess að
keppa um stóra happdrættisvinninga áhættulaust og lagt yðar skerf til framkvæmda, sem mikilvægar eru fyrir þjóð-
arheildina. — Kaupið því •
r Happdrællisskuldðbréf ríkissjoðs