Alþýðublaðið - 13.04.1950, Side 5

/
y
Fimmtudágur 13. apríl 1050.
AtÞÝfiUft’tóÐlt)
NEI, bæjar- og sveitastjórna-
kosningarnar í Danmörku fóru
ekki sem bezt, — nema í borg-
Inni hans H. P. Sörensens. Þar
varS ekki á betri úrslit kosið,
og þeim, sem kynnu að hafa í
foyggju að óska borginni til
hamingju með þau, skal á það
foent, að þá kveðju skai senda
til yfirborgarstjórans.
Skegg borgarstjórans skiptir
ef til vill ekki svo miklu máli
í sambandi við kosningar; —
en þegar H. P. Sörensen á hlut
;að máli, hefur skeggið sitt að
segja; það gerir svip hans sér-
kennilegan, og það sýnir og
sajnnar hvílíkrar lýðhylii hann
íiýtur, að allir kannast við það
sérkenni hans.
Frá því á tíð þeirra Borg-
Tojergs og Staunings hefur ekk-
ert skegg haft jafn víðtæka
stjórnmálalega þýðingu. Hið
íiörgula skegg yfirborgarstjór-
ans er frá hernámsdögunum;
þao var eins konar dulnefni, og
foegar Danmörk varð aftur
írjálst land og allt þar tók aft-
rar sinn gamla svip, vildi Sören-
sen einnig lúta því boði tímans.
En samtök danskra blaðateikn-
ara mótmæltu því svo eindreg-
ið, að hann hætti við að raka af
sér skeggið. Slíkt og annað eins
getur maður kallað að færa
fórn!
Síðan hafa danskir blaða-
. teiknarar bundið órofa tryggð
við yfirborgarstjórann sem
íyrirmynd, og erigum manni
lýsa þeir oftar með blýants-
Etrikum sínum en honum.
Afleiðingar þess ern meðal
annars þær, að nú man hann
enginn sem nauðrakaðan blaoa-
mann. Um starf hans á þeim
vettvangi er eitthvað skrásett
á Víð og dreif, og ef til vill er
einhvers staðar til mynd af
Sionum frá þeim dögum. En nú
þekkja menn yfirleitt ekki ann-
an H. P. Sörensen en yfirborg-
arstjórann með skeggið, og
hyggja, að svona hafi hann
alltaf verið ásýndum. Hvort
heldur sem hann skaríar í ein-
kennisklæðum heimavarnaliðs-
íns eða einhverjum öðrum
skartfötum, er hann orðirin svo
alkunnur sem „yfirborgarstjór-
ínn með skeggið", að bann á
fulla heinitingu á að vera sett-
iir á skjaldarmerki borgarinn-
ar sem sagnfræg og táknræn
persóna.
H. P. Sörensen hefur skrifað
foók um Borgbjerg, frumork-
ima í danska jafnaðarmanna-
flokknum á árunum, þegar
hann barðist til sigurs. í þeirri
ógætu bók lýsir hann þeim
samherjunum, Stauning og
Borgbjerg, og er þetta meðal
annars í lýsingunni: ,,Hið rauð-
iarpa, hrokkna alskegg þeirra
gæddi persónur þeirra svip
karlmennsku og dirfsliu; það
var ekki hvað sízt skeggsins
vegna, sem þeir minntu menn
svo mjög á hina alkunnu ber-
serki í danska skjaldarmerk-
inu.“
Þessi samlíking verður að
vísu ekki heimfærð upp á sjálf-
an hann, en samt hef ég séð
þess getið í tímariti nokkru, að
lionum fari skeggið mæta vel
og það minni á hina gengnu
garpa jafnaðarmannaflokksins.
En sönnunin er sú, að B®rg-
fojerg bar víkingaskegg; skegg
Stauning gerði hann tígulegan,
en skegg yfirborgarstjórans
gerir manninn einkar vingjarn-
legan. Um annað gæti heldur
ekki verið að ræða, þar eð yf-
írborgarstjórinn er einstakt
prúðmenni og góðmenni; út-
H. P. SÖRENSEN, yfirborgarstjóri Kaupmannahafn-
ar, er einn af hinum gömlu samherjum Thorvalds Staun-
ings, og hefur stórt skegg, eins og hann hafði. Sörensen
yfirborgarstjóri er sérstaklega alþýðlegur maður, enda
vinsæll af Kaupmannahafnarbúum, sem sýndu honum
nýlega traust sitt eftir langa embæítistíð, með því að
veita fliokki hans, Alþýðuflokknum, hreinan meírihluta í
stjórn borgarinnar. — Grein su, sem hér birtist, um Sör-
ensen yfirborgarstjóra, er þýdd úr Arbeiderbladet í Oslo.
Ullarverzlun
íiikynnir, að verzlunin í
15 Trinííy House Lane, Hull
hefur verið opnuð á ný.
9
H. P. Sörensen, ytirborgarstjóri.
Mjmdin var tekin, er hann var að greiða atkvæði við bæjar-
stjórnarkosningarnar í Kaupmannahöfn 14. marz síðast liðinn.
varpshlustendur segja, að hann
sé góðlátlega kímirm eins og
gamall afi, þegar hann ræðir
við krakkana í barnátímanum
og segir þeim hitt og þetta úr
stkrborg sinni; góðhjartað þrek-
menni, sem hvorki lætur tign-
ina stíga sér til höfuðs né erf-
iðið gera sig úrillan, segja
Kaupmannahafnarbúar; mað-
ur, sem allir geta treyst og sem
alltaf finnur orðum sínum stað,
segja samstarfsmenn hans.
Það er því ekki allt komið
undir skegginu, þegar um hina
miklu lýðhylli hans er að ræða,
og hyerjum kemur líka slíkt til
hugar í alvöru? Nei, það eru
hinir mikils verðu hæfileikar
hans og aðiaðandi framkoma,
sem teljast má hin raunveru-
lega orsök þéss, að hann nýtur
þess almenningsálits, sem kvik-
myndastjörnurnar mættu vera
stoltar af. Gérið ykkur þess ut-
an ljóst, að hann er fjármála-
ráðherra, .— og hver skyldi sá
vera meðal starfsbræðra hans í
víðri veröld, sem gæti gert sér
vonir um að verða jafn elskað-
ur og dáður, þrátt fyrir hlut-
deild sína í skattaálagningu og
öðrum skyidum ráðstöfunum?
Ég ætla að veita ykkur að-
stoð við að ráða gátuna.
Ríkisútvarpið danska bauð
skóladreng frá Óðinsvéum til
Kaupmannahafnar. Þetta var í
fyrsta skiptið, sem drengurinn
gisti höfuðborgina. Þegar hann
kom í Ráðhúsið, beið borgar-
stjórinn hans þar í anddyrinu.
„Já, — þú heitir Flemming
Bögh-Jörgensen, drengur
minn. Ég ’heiti H. P. Sörensen,
er yfirborgarstjóri og æðsta
ráð í fjármálunum: — með öðr-
um orðum, það er ég.''sem sit á
peningakistunni. Velkominn til
Kaupmannahafnar, vinur
minn!“
Þannig er yfirborgarstjóran-
um rétt lýst. Ég geri ráð fyrir,
að honum hafi ekki verið jafn
vel tekið. þegar hann kom til
j Kaupmannahafnar sem ungur
I verksmiðjusveinn.
Hann kom frá Silkeborg, og
hugur hans var þrunginn af
von og trú, eldheitum. áhuga,
sem kom fram í starfi hans í
æskulýðsflokknum. Hann var
ritstjóri ,,Fremad“, trúnaðar-
maður iðnfélagsins, aðstoðar-
þingfréttaritari Social-Demo-
félagsins verður að Röðíi laugard. 15. aprí
ÐAGSKRARATItlÐI:
1. Tvöfaldur kvartett syngur.
2. Ræoa: Stefán Jóh. Stefánsson.
3. Einstmguí: Árni Jónsson, tenór.
4. Spurningaþáttur. Spyrjandi: Ingimar Jóiisson skólastj.
Þeir. sem svara, eru: Olafúr Friðriksson, fyrrv. ritstjóri.
GttSmundur R. Olafsson úr Grindavílc. Helgi Sæmunds-
son blaðamaðtir. Lofíur Guðmundsson blaðamaður.
5. Nokkur ávarpsorð frá formanni íélagsins.
6. Bans.
Aðgongumiðar' selctir í skrifstofu Alþýðuflokksins og hjá
. Alþýðublaðinu (auglýsingaskrifstofunni).
Álþýðtifíokksfólk, fjöímennið og fskið með ykkur gesfi.
kraten, ritstjóri hans frá 1923
til 1941. — og sé þess utan öðr-
um ritstorfum hans: sagnfræði-
ritum, Ijóðum ' og söngvum,
bætt við vinnuafrek han’s, geta
menn að nokkru leyti gert sér
í hugarlund hvað hann hefur
unnið og verið jafnaðarmanna-.
fiokknum.
Hann er nú 64 ára að aldri.
Það hefur verið um hann
sagt, að hann sé með afbrigð-
um glöggsyggn á stjórnmála-
íeg viðfangsefni og vandamál
og taki jafnan ákvarðanir sam-
'kvæmt rólegri yfirvegun. en
ekki hefur það þó átt fvrir
þinginu að liggja að njóta góðs
af þeirn hæfiieikum hans, held-
ur hofuðborgin. Um margrá ára
skeið var hann formaður jafn-
aðarmannafulltrúa í borgar-
stjórninni, og að síðustu var
hann kjörinn yfirborgarstjóri.
Nú hefu.r hann staðið í
ströngu við að ver-ja höfuðborg-
ina fyrir áhlaupum íhaldsherj-
anna. Kosningastormurinn hef-
ur blásið honum í skegg, hás
eins og hrafri hefur hann þving
að rödd sína, unz henni lá við
að brésta. svo að hún mætti ná
til múgsins, sem fyllti fundar
salina. Það kemur fyrir, að
rödd hans brestur í bardagan
um, en það er þá alltaf á rétt-
um stað, eins og þegar hann
sagði, að eina takmarkið, sem
kommúnistar berðust að, væri
,,að bíta okkur í hælana“. Ég
get vel ímvndað mér, að hann
hafi sparkað með fætinum, —■
og þeir hafi skilið sparkið, sem
áttu.
H. P. Sörensen vann kosn-
ingarnar: ekki fvrst og fremst
fyrir þá sök. að hann er fallega
evgður eða að skeggið gerir svip
hans vingjarnlegan, • heldur
vegna þess, að undir forustu
hans hefur jafnaðarmönnum
tekizt stjórji höfuðborgarinnar
með ágætum. Hann gekk 1
kosningabardagann brynjaður
góðri samvizku, og nú .getur
hann veríð rólegur vegna þess,
að kommúnistarnir bíta hann
ekki í hælana fvrst um sinn.
Viðskiptanefnd
semur við Tékka
UTANRÍKISRÁÐUNEYTIÐ
hefur, að því er tilkynnt var i
gær. -skipað eftirtalda menn í
nefnd til að semja um við-
skipti Islands og Tékkósló-
vakíu:
Pétur Benediktsson sendi-
herra, formann, dr. Odd Guð-
■jónsson, varaformann fjárhags
ráðsx og dr. Magnús Z. Sig-
urðsson, ræðismann í Prag.
Samningar munu hefjast í
Prag í Iok þessarar viku.