Alþýðublaðið - 14.12.1950, Page 7

0
Fimmtudagur 14. des. 1950
ALÞÝÐUBLAÐÍÐ
Minmingarorð
Vilbor
í DAG verða jarðneskar leif-
ar Vilborgar Sigurðardóttur til
grafar bornar. Hún var fædd
að Bekkum í Holtum þann 10.
okt. 1862, og var hún því orð-
in 88 ára er hún kvaddi þenn-
an heim. Hún var dóttir hjón-
anna Sigurðar Runólfssonar,
er þaðan var æt'taður, og Sól-
veigar Gunnarsdóttur er ætt-
uð var frá Setbergi í Garða-
hreppi, og var Vilborg yngst
12 systkina, er sum dóu ung,
en önnur urðu fjörgömul, og
• er ein systirin enn á lífi, Mar-
grét að nafni, komin á tíræð-
isaldur.
Vilborg ólst upp á æsku-
heimili sínu, í glöðum systkina
hóp, og mannmörgu heimilí þar
sem ríkti dugnaður og myndar-
skapur, enda efni góð, þrátt fyr-
ir mikia ómegð og mikinn gesta
gang, enda var Brekknaheim-
ilið'þá í þjóðbraut.
Eins og títt var í þá d.aga,
voru slík myndarheimili einn-
ig hinir beztu skólár, og naut
Vilborg í uppvexti sínum al-
hliða menntunar, einkum hvað
handavinnu og heimilisstörf
snerti, og varð hún vel fær til
allra verka, því að hún iiaíði
bæði góða greind og handíægni
til að bera. Vilborg dvaldi í
föðurgarði þar til hún giftist
unnusta sínum, . Eiríkj Guð-
mundssyni frá Gróf í Villinga
holtshreppi, mesta dugnaðar-
og myndarmanni. Þau giftust
þann 21. des. 1891, og bjuggu
fvrstu 3 árin á Eryarbakka, en
fluttust háust'ið 1894 til Reykia
víkur," og áttu þar heima síð-
an. — Eiríkur stundaði sjó-
mennsku, bæði á skútum og
togurum, en hafið einnig nu.m-
ið skósmíði, er hann vann við
jöfnum höndum, og eftir að
hann hætti sjómennskunni kom
hann sér upp skóviðyerðarverk
stæði, sem hann rak. t:l ævi-
loka.
Þau hjónin eignuðust 5 börn,
dóu 2 í æsku, en 3 evu á lííi,
öll búsett hér í Reykjavík, en
þau eru: Sólberg fisksali, kvænt
ur Unu Sæmundsdóttur; Sig-
ríður, gift Sigurði Jónssyni öl-
gerðarmanni, og Runólfur rak-
arameistari, kvæntur Magnús-
ínu B. Jónsdóttur, állt dugn-
aðar- og myndarfólk.
Mann sinn missti Vilborg ár-
ið 1943, eftir meir en 50 ára
sambúð, og hafði hjónaband
þeirra verið með afbrigðum
gott, enda sá ekki Eirikur pól-
ina fyrir konu sinni. Vafalaust
hefur hin góða sambúð hjón-
anna verið orsök hins góða
heimilisanda er þar ríkti, og
hinnar miklu og fögru sam-
heldni og einingar, er ávallt
hefur ríkt innan þessarar fjöl-
skyldu.
Ég, sem þessar linur rita,
kynntist þeim hjónum ekki
fyrr en þau voru komin á efri
ár, og get því ekki mælt af
eins miklum kunnugleika og
ella, en þegar ég sat gúUbrúð-
kaup þeirra, fannst mér það
alveg eins geta verið trúlo/un-
argildi eða giftingarveizla, svo
hamingjusöm vorut gömlu hjón
i'n.
Það er sagt, að hamingjan ;-é
hugai-ástand, og vissulega er
enginn hamingiusamur nema
að hann sé hreinn í hiyyp og
kvíðalaus hið innra með sér,
og það hvort tveggia virtist
mér Vilborg vera þann tíma,
sem ég þekkti hana.
Til þess að njóta hálirar ald-
..Ská Idaþing
¥ ¥
Vilborg Sigurðardóttir.
; ar hvlli, þó að ekki sé nenv*
eins manns, hvað þá heldur
ailra, sem til þekktu, þarf við-
j komandi vissulega að hafa
' marga og mikla kosti til að
• bera, og lýsir slíkt hverjum ng
einum betur en langt mal.
Vilborg var í alla staði hin
mesta mapnkóstamanneskja,
enda þótt íátt eitt verði nefnt
í þessari stuttu blaðagrein. -—
Ég vil þó minnast á þrenr.í,
sem mér fannst sérstaklega á-
berandi, en það var trýggðin,
prúðmennskan og myndarskap
urinn, en allt þetta átti Vil-
borg í ríkum mæli. Ilún yar
ávallt einlægur vinur vina
áinna, og manni sínum t.raust-
ur og ómetanlegur lífsföru-
nautur, og börnum sínum góð
og elskuleg móðir. Hún var á-
vallt stillt og prúð í aliri fram-
komu, og ljúf í allri umgengni,
og þó áð hún væri bétt j Innd.
og skapkona allmikil. lét hún
Htið á þvi fcera. Hún var iðin
og vihnusöm til hinnztu stund-
ar, og öll hennar handaverk
báru vott um snyrtimennsku
oe myndárskap. — Vilborg var
sérlega fríð sýnum, og í alla
staði kona, sem sómdi sér vel
hvai' sem var. Hún var söng-
elsk, kirkjurækin. trúhneigð
og félagslynd. Hún var um
margra ára skeið nieð manni
sínum 1 Alþýðuflokksfélaginu.
Hún var e:n af stofnendum
Fríkirkjusafnaðarins, og líka
ein af stoínendum kvenfélags
Fríkirkiu^afnaðai'ins, og unni
þeim félcgum allra heilla tii
æviloka.
Eftir að Viltorg var orðin
ekkja, dvalui hún á hehnili
dóttur sinnar og tengdasonar,
að Láugavegi 141. Var sam-
band móður og dóttur alltaf
mjög ná:ð og kært, og höfðu
þær yndi hvor af annars ná-
vist til hinnztu stundar, en öll
börnin, tengdabörnin og barna
börrirs kepptust vY að gera
ævikvöld Vilborgar bjart og
á"T'gi«legt. -Og Guð var henni
góður og miskunnsamur bæði
; nú og ævinlega, enda treysti
! hún Konum í bliðu og stríðu,
j ov fól Honum ævinlega allt sitt
:.'áð.
j. Vilborg var fílöð og reyf til
svo að segra Jrinnztu stundar,
a.ðeins 5 dava var hún rúmföst.
, Hún sofnaði út af vært og róít,
bann 7. þ. m„ eihs og breytt
lítið barn eftr langa vöku.
í Vertu sæl, kæra vinkona. —
við kveðjum big öll í kærleika,
oe: árnura bér a’Ira beill.i, og
biðjum Guð að fyigja þér á veg
j um æðri heima.
1 Biessuð sé.minning þín.
Þorvaldur Árnason.
Framh. af 5 síðu.
skáldskap þeirra svo, rækileg
skil, að framlag Stefáns stend-
ur nú í miklum skugga af
rannsóknum þeirra og skil-
greiningu. Greinin um Gest
Pálsson og Alexander Kielland
er hins vegar stórmerkilegur
viðauki við grein Einars H.
Ivvarans, sem fylgir útgáfu
Þorstetns Gislasonar af ritsafni
Gests og er verð mikillar við-
urkenningar, þó að raunar
hafi Kvaran oft betur tekizt.
Annars virðist timi til þess
kominn, að f jallað verði gaum-
gæfilega af vandvirkum og
hugkvæmum fræðimanni um
skáldskap, vinnubrögð og áhrif
Gests, því að þar er efunarlaust
um auðugan og skemmtilegan
garð að gresja og naumast
seinna vænna að hef jast handa.
Þórbergur Þórðarson er ekki
á þessu skáldaþingi, enda þótt
Stefán Einarsson hafi senni
lega ritað meira um hann en
nokkurn hinna. Stefán hefur
og látið hjá líða að fjalla um
smásögur Jakobs Thoraren-
sens, Þóris Bergssonar og Hall-
dórs Stefánssonar. Ennfremur
saknar maður þarna tveggja
afkastamestu og viðurkennd-
ustu rithöfundanna úr hópi
yngri kynslóðarinnar, Ólafs
Jóh. Sigurðssonar og' Guð-
mundar Daníelssonar. En ekki
er ósennilegt, að Stefán geri
síðar grein fyrir skáldskap
þeirra.
Útgefandinn mun hafa verið
lengi að sníða „Skáldaþingi“
ytri stakkinn, því að bókin ber
ártalið 1948, þótt hún kæmi
ekki á markaðinn fyrr en í
haust. En þáttur hans er með
miklum ágætum, því að bókin
er einkar snyrtilega út geíin,
nema hvað prentvillurnar eru
of margar, en fæstar þeirra
munu þó stórskaðlegar. Útgef-
andinn á þökk skilið fyrir sinn
hiut að þessari bók Stefáns Ein
arssonar, þar eð efni það, sem
hún fjallar um, liggur í lág-
inni, þrátt fyrir allt bókaflóð-
! ið, og tíinaritin eru yfirleitt
1 hætt að ljá því rúm, enda eru
Heigafell og Iðunn dauð, en
Eimreiðin og Skírnir líkust
kölkuðum gamalmennum, og
Tímarit Má-ls og menningar
gegmr aðallega nissneskri her-
þjónustu, bó að helzt sé ein-
hvers af því að vænta. Vonandi
verður _ útgefandi „Sltálda-
þings“ ekki fyrir vonbrigðum
af þessu tímabæra og greinar-
góða riti, því að það á erindi
t:l allra þeirra, sem hafa áhuga
á samtíðarbókmenntunum og
vilja auðvelda sér skilning og
mat á þeim. Maður skyldi ætla,
að þeir reyndust ekki fáir með
þjóð, sem um er sagt. að bók-
menntirnar séu hennar hálía
líf — og vel það.
ílelgi Sæmvuidsson.
Jarðarför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
:s V; fS/l\'Ofí tíl-y Óí>; OV?
Vilborgar Sigurðardóttur
frá Brekkum í Holtum,
fer fram frá Fríkirkjunni fimmtudaginn 14. des. kl. 1,30 e. h.
Athöfninni verður útvarpað.
Blóm og kransar afbeðnir. Þeir, sem óskuðu að heiðra
minningu hinnar látnu, eru beðnir að láta minningarsj-óð Árna
Jónssonar njóta þess.
Minningarspjöld sjóðsins fást á Laugaveg 37 og Vestur-
götu 46 A.
IJna Sæmundsdóttir.
Sigurður Jónsson.
Magnúsína B. Jónsdóttir.
Sólber" Eiríksson.
Sigríður Eiríksdóttir.
Runólfur Eiríksson.
Þér æííuð að eíhuga
hvort við liöfum ekki jóla-
gjöfina sem yður vantar.
Við höfum mikið úrval af
alls konar myndum og mál
verkum í okkar viður-
kenndu sænsk-íslenzku
römmum.
Daglega eitthvað nýtt.
RAMMAGERÐIN,
Hafnarstræti 17.
verður greint níður í 5 sem næst jafna hluta til tak-
mörkunar á mestu rafmagnsnotkun á suðutímanum
milli ld. 11—12 f. h.
Kerfishlutarnir eru þessir:
1. hluti: Haínarfjörður og nágrenni, Reykjar.es og Suð-
urland. *
2. hluti: Nágrenni Reykjavíkur, umhverfi Elliðaánna
vestur að markalínu frá Flugskálavegi við Við-
eyjarsund, vestur að Hlíðarfæti og þaðan til
sjávar við Nauthólsvík í Fossvogi. Með þess-
um hluta er Laugai'nesið að Sundlaugarvegi.
3. hluti: Hlíðarnar, Norðurmýri, Rauðarárholtið Túnin,
Teigarnir og svæðið þar norð-austur af.
4. hluti: Austurbærinn og Miðbærinn milli Snorrabraut-
ar og Aðalstrætis, Tjarnargötu, Bjarkargötu að
vestan og Hringbrautar að sunnan.
5. hluti: Vesturbærinn frá Aðalstræti, Tjarnargötu og'
Bjarkargötu. Melarnir, Grímsstaðaholtið roeð,
flugvallarsvæðinu, Ves'turhöfnin með Örfirisey,
Kaplaskjól og Seltjarnarnes fram eftir.
Mörkin milli þessara hluta eru sýnd nánar á upp-
drætti.
Þessir hlutar verða teknir úr sambandi þannig;
5. hlutinn í fyrsta sinn fimmtudaginn þ. 14. des.
1. hlutinn í fyrsta sinn föstudaginn þ. 15. des.
1. hlutinn öðru sinni mánudagixm þ. 18. des.
4. hlutinn þriðjudaginn þ. 19. des.
3. hlutinn miðvikudaginn þ. 20. des.
2. hlutinn fimmtudaginn 21. des.
Síðan kemur hver hluti í sömu röð, þannig e.ð hver
hluti flytzt til um einn dag vikulega með því að sá er
var síðástur á föstudag kemur á næsta mánudag.
Á laugardög'um og sunnudögum er ekki gert ráð
fyrir að taka þurfi úr sambandi, þar sem spennulækk-
un héfur verið mun minni þá daga.
Það tekur nokkurn tíma að taka úr sambandi og
setja inn aftur og er því ekki um nákvæm tímatakmörk
að ræða hverju sinni, hvorki yfir um kl. 11 né um ki,
12.
SOGVIRKJUNIN.