Alþýðublaðið - 28.07.1951, Síða 4

Alþýðublaðið - 28.07.1951, Síða 4
4 ALÞÝÐUBLAÐIÐ Laugardagur 28. júlí 1951». Útgefandi: AlþýCuflokkurinn. Ritstjóri: Stefán Pjetursson. Auglýsingastjóri: Emilía Möller Ritstjórnarsími: 4901 og 4902. Auglýsingasími: 4906. Afgreiðslusími: 4900. Nýr Pílatus við þvoffaskálina ALÞINGI ákvað í vetur að setja bæjarstjórnunum í sjálfs vald hvenær bannið við upp- sögn leiguíbúða skyldi falla úr gildi, en það er stærsti áfang- inn í afnámi húsaleigulaganna. Bæjarstjórnaríhaldið í Reykja- vík notaði auðvitað tækifærið og lét bann þetta falla úr gildi hér í höfuðstaðnum nú í vor. Afleiðingin er nýtt öngþveitis- ástand í húsnæðismálum Reykvíkinga, og það kemur harðast niður á þeim, sem verst eru settir og minnst mega sín. Barnafjölskyldur hafa verið bornar út á götuna í stórum stíl undanfarið. Bæjaryfirvöld in hafa gefið nokkrum þeirra kost á að flytja í bragga, sem vafasamt er að þættu boðlegir gripum, ef fast væri haldið við ákvæði dýraverndunarlaganna. En flestar þeirra eiga þó ekki einu sinni völ á slíku. Þær eru á götunni og sjá engin úrræði. Ástand þessara mála er slíkt og þvílíkt, að ritstjóri Tímans hefur kiknað undan þunga al- menningsálitsins og skrifar í blað sitt í gær forustugrein, þar sem hann ka’lar áminnzta Útburði óhæfuverk. Það er fast að orði kveðið, en þó ekki um of. Sannleikurinn er sá, að af- nám húsa’.eigulaganna er þjóð- félagslegur glæpur og miklu alvarlegra afbrot en nokkurn getur grunað, nema að hafa gengið gegnUm eld reynslunn- ar. Og á honum ber Framsókn- arflokkurinn og íhaldið sam- eiginlega ábyrgð. * Ritstjóri Tímans dirfist ekki að bera á móti því, að Framsókn arfiokkurinn eigi hér hlut að máli. Hann játar það afdráttar- laust, en reynir síðan að afsaka athæfi flokksbræðra sinna á al- þingi. Það getur hann hins veg- ar ekki með rökum, því að mál- staðurinn er gersamlega óverj- andi, enda fellur ritstjórinn í þá freistni að grípa til ósann- inda. Hann staðhæfir, að ástæð an til þess, að Framsóknar- menn fylgdu þessari breytingu á húsaleigulögunum, hafi ver- ið sú, að mismunandi þörf hafi verið á umræddu banni í kaupstöðum landsins. Þetta fær ekki staðizt, enda viðurkennir ritstjóri Tímans það óbein’ínis í þessari sömu grein sinni. Bannið við uppsögn leiguhúsnæðis var sem sé hvergi fellt úr gildi nema hér í Reykjavík, þar sem húsnæðis skorturinn hefur verið og er mestur. Ástæðan til þess, að Framsóknarflokkurinn léði þessu máli stuðning á alþingi, var því ekki sú, sem ritstjóri Tímans getur í skyn, heldur h:n, að hann gerðist hér tagl- hnýtingur íhaldsins á sama hátt og þegar har.n hjálpaði því við að afnema vinnumiðlunina á vegum ríkisins til að gefa bæj- arstjórnaríhaldinu hér í Reykja vík einræðisvald um fram- kvæmd hennar. íhaldið hefur barizt fyrir afnámí húsaleigu- Iaganna til að þjóna hagsmun- um gróðafíkinna gæðinga sinna (ur sem nýr Pílatus við þvotta- í höfuðstaðnum, og Framsóknar ' skálina. En hann þvær aldrei menn tóku á alþingi í vetur þennan blett af Framsóknar- höndum saman við það um að flokknum eða blaði sínu. Fólk- verða við kröfu þeirra. Þá gilti ið, sem Framsóknarflokkurinn einu, þó að hér væri um að hefur svikið, mun sækja hann ræða fáheyrt óþokkabragð og til ábyrgðar og kveða upp yfir svik á gefnu loforði Framsókn- honum dóminn á réttum stað arflokksins í síðustu kosning- og réttri stund. um. Með tilliti til þessa er sann- ar’ega lítið mark takandi á því, þó að ritstjóri Tímans skrifi skelegga grein um, hvílík ó- hæfuverk útburðir barnafjöl- skyldnanna í Reykjavík séu. Hann er hræddur við almenn- ingsálitið, og nú á einu sinni enn að reyna að blekkja fólk- ið, sem Framsóknarflokkurinn hefur svikið, þegar verst gegndi. Ritstjóri Tímans réttir ekki f1 okk sinn af í þessu máli með því að vitna í það, að full- trúi hans í bæjarstjórn Reykja- Votfar Jehove hér á ferð Eimskipafélagshúsið er orðið grátt í vöngum. — Ljót hus við Ingólfsstræti. — Bréf um vörusvik. — Dæmi um harðfisk og saltfisk. Blaðinu hefur borist eftir- farandi athugasemd frá Ólafi i stjómendur félagsins HLUTBAFI skrifar mér á hús, þá er ekki úr vegi að þessa Ieið: „Skip Eimskipafé-j vekja athygli á þremur húsum Iags íslands eru falleg og við Þingholtsstræti. Þessi hús virðast' eru öll að ryðga sundur og er Ólafssyni, krisniboða, í til- efni af nýkominni frétta klausu, sem hinir svo nefndu halda þeim vel við og Iáta til , ekki annað sjáanlegt en að dæmist ekki dragast úr hömlu j járnið á þeim sé að verða ónýtt. að mála þau og halda þeim í „Vottar Jehova“ hafa feng- góðu lagi. En þvi miður er ekki ið ið birta. NOKKUR BRÖGÐ hafa ver- að því undan farin ár að hægt að segja það sama um hús Eimskipafélagsins. Þetta er ein af virðulegustu byggingum í að víkur hafi verið á moti því að amerískur sértrúarflokkur, er ( °S Þao ber þvi skylda láta bannið við uppsögn leigu- ne)fhir vottar Jehova“, Itl! að sja veI um Það' Eg 5:61101 íbúða^ kortia til framkvæmda í hafi haldið uppi áróðri hér á Þér þessar Imur til þess landi. Hér, eins og annsrs staðar, selja þeir bækur og b’öð á strætum úti og þó einkum í heimahúsum manna. Hefur sú vor. Afstaða Þórðar Björnsson ar í bæjarstjórn Reykjavíkur skipti sem sé engu máli. íhald- ið er þar í meirihluta og þurfti ekki á Þórði Björnssyni að Það er furðulegur trassaskapur að hafa húsin svona. Hver á þessi hús? Ég veit það ekki, enda kemur það ekki málinu við, en eitt þeirra var einu sinni eign frú Bríetar Bjarnhéð insdóttur og ekki virðast núver andi eigendur vilja vernda það vekja athygli á því að það þarf j hús frá því að grotna niður. að mála Eimskipafélagshúsið." ha.da. En það gat ekki unnið aðferð gefist sigurvænlega hér óhæfuverkið á alþingi, nema sígUr en í öðrum lönd- með hjálpFramsóknarflokksins, og það stóð vissulega ekki á henni. Tveir forustumenn Fram OG FYBST FAKIÐ ER að tala um að það þurfi að mála gengu meira að lengra en þingmenn Sjálfstæð- isflokksins í því efni að krefj ast afnáms húsaleigulaganna. þráfaldlega haldið að nægilega mörgum mönnum. Með því að almenningi hér á landi er ókunnugt um hina sér- um. Útgáfufélag þeirra, „Varð- __ v .. turninn“, gefur út blöð og bæk hjá _Þvb að sökum undan a s- ur í mik’u stærra upplagi en semi Éaupa allf estir eitthva sóknarflokksins, Hermann Jón- venjuleg forlcg sem hafa ekki °S afgreiða manninn. Þa er og asson og Páll Zóphóníasson, kunnEð& við að taka sér þau'annað íafn vist: Svo fáránleg- segja.miklu forréttindi að bera framleiðslu jan eru vart til að ekki ein sína inn á heimili almennings í , hverir aðhyllist þær, se þeim Iandinu. Það er sölu og áróðursaðferð Afleiðingar óhæfuverksins á ' um en ekki vinsældum að alþingi í vetur þurfa ekki að þakka, að rit eins og til dæmis koma Framsóknarmönnum á ó-1 „Harpa Guðs“ og Guð mun j kennilegu lærdóma „V. J.“, vart. Þeim voru sagðar þær reynast sannorður“, hafa verið f verður síðar gerð grein fyrir allar fyrir. Þá varði ritstjóri þýdd á margar tungur og seld þeim á opinberum vetvangi. Tímans afnám húsaleigulag- svo skiftir tugum milljóna ein- anna í blaði sínu og reyndi að taka. stimpla aðvaranir og gagnrýni j Þó að ókunnir ritsölumenn Alþýðuflokksins og Alþýðu- j þyki yfirleitt engir auðfúsu- ; sem danska kirkjan gaf út til b’aðsins sem tilefnislausan á- gestir ná þeir oftas nokkrum 'þess að vara við starfsemi róður. Þess vegna lætur enginn árangri. Þegar laginn og ágeng þeirra í Danmörk, endar með b.'ekkjast af því, sem hann skrif ur áróðursmaður býður vörur j svofelldum orðum: „Sé Krist- ar nú í ótta sínum við dóm al- Jsína vægu verði innan veggja ur sannleikurinn þá eru kenn- menningsálitsins. Hann stend- væntanlegs kaupanda fer ekki ingar Votta Jehova lygi“. þeir eiga í.engu samleið með evang^liskri kridtni. iVugrit, Bygging verkamannabústaða MERKILEGUM ÁFANGA er nú lokið í sögu Byggingarfé- lags verkamanna í Reykja- vík. Það hefur nú byggt tvö hundruð íbúðir auk eins verzlunarhúss, og má það teljast mikill og góður árang- ur af aðeins tólf ára starfi. Nú um sama leyti hefur Byggingarfélag alþýðu í Hafnarfirði lokið rúmlega níutíu íbúðum, og þegar þær íbúðir eru tilbúnar, sem það hefur nú í smíðum, býr um tíundi h’uti allra Hafnfirð- inga í verkamannabústöðum. EN ÞÓ AÐ VEL HAFI GENG- IÐ eftir aívikum, bíður þó byggingarfélaga verkamanna á þessum stöðum og annars staðar á landinu mikið starf í framtíðinni. Fjöldi manna á þess engan kost, að eignast þak yfir höfuðið, nema með því móti, að ganga í bygg- ingarfélag og bíða eftir því að kömast að seint og síðar meir, og til dæmis nú, þegar Bygfý'ngarfélag vferkamanna í Reykjavík hefur lokið smíði 200 verkamannabústaða, eru enn um 620 manns á biðlista hjá því. UNDANFARIN ÁR hefur geig- vænlegt húsnæðisleysi verið í Reykjavík og flestum kaup- stöðum öðrum. Því hefur ekki verið útrýmt enn, og sízt bætti það úr hér í Reykja vík í vor, að húsaleigulögin voru afnumin og fjöldi fjöl- skyldna var borinn út á göt- una. En ráðið, sem duga mundi til að útrýma húsnæð- isvandræðunum, hefur þó allan þennan tíma verið til. Þetta ráð er að byggja verka- mannabústaði í stað þess að byggja „villur". ÞAÐ VAR UPPLÝST um síð- ustu bæjarstjórnarkosningar, að húsnæðisvandræðin hefði verið hægt að leysa, ef rétt hefði verið haldið á spilunum og eingöngu byggðar íbúðir svipaðrar stærðar og gerðar og í verkamannabústöðunum, en þær eru eins og kunnugt er rúmgóðar og þægilegar, en lausar við al’t óhóf og í- burð, sem peningamennirnir vilja hlaða í kringum sig. Til þeirra er ekkert sparað,. sem nauðsynlegt er, svo að þær verði sem fullkomnastar og með öllum nýtízku þæg- indum, en framkvæmdum öllum hagað þannig, að kostn- aðurinn verði sem minnstur, auk þess sem greiðsluskilmál- ar eru kaupendum mjög auð- veldir. Hins vegar hefur svo hrapallega til tekizt, að „vill- unum“ fjölgaði um leið og húsnæðisvandræðin jukust, í stað þess að rétt-hefði verið að draga úr byggingu lúxus- húsa og leggja allt kapp á að reisa verkamannabústaði og aðrar s.íkar byggingar. BYGGING VERKAMANNA- BÚSTAÐA er sama nauð- synjamálið nú og alltaf áður, jafnvel nauðsynlegra nú en nokkru sinni fyrr. Það ber því brýna nauðsyn til þess að ríki og bæjarfélög hlynni sem mest að þessum stofnun- um. Þegar er sá hópur fjöl- mennur, sem verið hefur lengi í byggingarfélögum verkamanna, en bíður enn eftir að - fá íbúðir. Og ef að því væri unnið af kappi að gera félögunum kleift að stórauka byggingarfram- kvæmdir á næstu árum, mundi koma á daginn, að fólk hópaðist inn í þau. Þessi fé!ög hafa þegar unnið stór- merkilegt starf, en hlutverk þeirra í framtíðinni er enn meira B. BR. SKRIFAR mér á þessa leið: „Fyrir nokkru síðan gerðir þú að umtalsefni harð- fisk, sem seldur er í pökkum og kvartaðir undan því að ómögu- legt væri fyrir húsmæður að sjá hvers konar fiskur væri í pökkunum. Ég veit að þetta var rétt hjá þér, enda virðist gerður leikur að því að svíkja fiskruður inn á fólk. HVAÐ EFTÍR ANNAÐ hef ég fengið í pakka dálítinn bita sæmilega góðan, en síðan út- skækla af rikling, eintóm þunn ildi. og jafnvel blásporðinn, sem enginn matur er í. Þettá En þess skal þegar getið að er slæmt> en svo sem 1 sam' ræmi við annað, því að auk taumlauss okurs á öllum svið- um fara vörusvik í vöxt svo að húsmæður og annar almenning ur fær ekki við séð. HVERNIG STENDUR til dæmis á því, að næsta ómögu- legt er að fá í fiskbúðum eða hjá kaupmönnum góðan og pressaðan saltfisk? Ég þekki dá lítið til saltfisksframleiðslu og ég fullyrði að næstum allur sá fiskur, sem seldur er almenn- ingi, er fimmta og jafnvel sjötta flokks fiskur. Húsmæður þekkja það, að mjög oft fer fiskurinn í mauk við suðuna. Þetta stafar af því að fiskurinn er soðinn áður en hann kemur í pottinn. Hér er um vörusvik að ræða, því að fullyrða má, að fiskurinn er seldur sem fyrsta flokks fiskur. Það sr sama sag- an og um kjötið. ER ÞAÐ MEINING stiórnar- valdanna, að jafnframt því að hella yfir þjóðina því ægileg- asta dýrtíðarflóði, sem yfir hana hefur flætt, skuli auka vörusvik og leyfa hverjum sem er að svína á fólkinu? F.ða er enginn fisksali eða kaupmaður svo stoltur, að hann vilji köma því orði á verzlun sina að hjá honum fái fólk regiulega goða vöru? Einhvern tíma hefði það þótt framavon. ÉG VIL mælast til þess, að almenningur taki ekki hinum brálátu vörusvikum með þökk- um. Það er engin meining fyrir húsmæður að láta bjóða sér aðr ar eins vörur og nú á sér stað. Þær geta haft mikil áhrif. í þessu efni þó að þær geti ekki stemmt stigu fyrir okrinu sjálfu.“ Hannes á horninu.

x

Alþýðublaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.