Alþýðublaðið - 28.07.1951, Síða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Laugardagur 28.
júlí 1951.
UNDIRSEXFETUNGAR
. SAMEINIST . . .
Hinar merkilegu uppljóstr-
anir varðandi levnifyrirætlanir
Sambands íslenzkra Sexfet-
unga, eða ,,Stóra SÍS“, er birt-
ust hér í þessum dálkum í gær,
hafa að vonum vakið gífurlega
athygli allra hugsandi minni-
rnanna meðal þjóðarinnar. Eru
og sífellt að bætast við nýjar
upplýsingar varðandi þessi ó-
hugnanlegu samtök: til ciæmis
hafa fengizt óyggjandi sannan-
ir fyrir því, að forráðamenn
þess ráðgera að leggja laga-
frumvarp nokkurt fyrir alþiv.'gi
þegar er samtökin hafa, rneð
brellum þeim, sem áður er
lýst, eignazt þar meirihíuta
fulltrúa. Skal í lagafrumvarpi
þessu msélt svo fyrir, að ekki
fái aðrir karlmenn að ganga í
hjónaband en þeir, sem mæiast
sex fet á hæð eða þar yfir og
það á sokkaleistunum. Einnig
að ekki fái aðrir veitingu Íyr.ir
opinberum embættum en sox-
íetungar, — og verðí allir und-
irsexfetungar síðan sviptir at-
kvæðisrétti og kjörgengi til al-
þingis. Þegar búið er að koma
þessu í kring og útiloka undir-
sexfetunga frá þingsetu og op-
inbsrum störfum,. skal bingið
samþykkja, að allar íslendiuga
sögurnar hafi verið samdar og
skrifaðar af sexfetungum. og
að allir þeir garpar, er þífir
greina frá, iiafi verið sex fet á
hæð og vel það.
Jafnvel þótt þetta hefði ekki
komið á daginrí, nægðu þær
upplýsingar, sem þegar voru
fram komnar, til þess að sýna
öllum minnimönnum bjóðarinn
ar hvilík hætta er hér á ferð-
um, og að her.ni verður eklci af
stýrt nema með snöggum og
róttækura gagnráðstöf unum.
Virðist þao ráð nærtækast, að
allir undirsexfetungar stofní
þegar með sér samtök um land
alit, og mætti kalla þau „Lands
sarnband fslenzkra Undirsex-
fetunga“;, eða „Lit'la LÍÚ“, og
þar eð undírsexfetungarmr eru
í mikium meirihluta með þ.ióð-
inni og munu auk þess vera
betur gefnir upp til hópa held-
ur en sexfetungarnir, ætti þess-
um samtökum að vera í lófa ls.g
ið að koma í veg fyrir áhrif
samtaka þeirra, svo fremi sem
undirsexfatunga ekki skortir
samheldni og árvebni.
Hvað áróðurinn snertir, þá
eiga undirsexfetungar að standa
hinum mun betur að vígi. Næg
ir aðeins að benda á það, hví-
líkur gjaideyrisparnaður rík-
inu er að undi.rsexfetungum,
þar sem þeir þurfa mun minna
í fatnað, skóleður og annað
þess háttar. Munöi vera 3’ægt
að sanna þetta með útreikning-
um á hagfræðilegan hátt. Fari
sexfetungar hins vegar að
guma af glæsileik, þá geta und
irsexfetungar haft það í svari
sínu, að öll fegurð sé afstæð,
eða að enginn hlutur sé fagur í
sjálfu sér, og vitnað þar í ab-
straktmálara og slíkt fólk, sér
til heimildar, en fari sexfetung
ar að gorta af kröftum og öðru
þess háttar, þá er bara að segja
þá Ijúga því, og minna á Na-
póleon.
Er um að gera að hefjast
handa þegar í stað. Undirsex-
fetungar sameiriist. Sameinist
gegn kúgun og ofbeldi, —
me'ntri kúgun og ofbeldi sex-
fetungamla, — og sýnið þeim
þao svart á hvítu, að undirsex-
fetungar séu iýðr.æðiselskandi
menn, sexn jafnan hafi vjljað
allt í söiurnar leggia fyrir frelsi
og hugsjónir. Sameinumst í
markvísum áróðri gegn þeirri
áróðurs’<rgi sexfetunga, að þeir
séu eitthvert æðra stig á þróun
arbrautinni; þe:r eru úrkynjun
armerki og annað ekki, — ó-
samræmi og -duttlungar í skcp-
unarverkinu. og er þetta marg
sannað af líffræðingum, maðal
annars með þeirri staðreynd,
að ÖH risa.dýr hafa dáið út, en
þau hin minni og skapfellilegri
erft jörðina. . . .
Að síðustu er hér með skorað
á alla undirsexfetunga og
minnimenn þjóðfélagsir.s, að
gerast aðilar að stofnun LÍÚ,
— Landssambands íslenz.kra
Undirsexfetunga, svo að unrií
verði að hafa löglegan og fjöl-
mennan stofnfund sem fyrst og
síðan að hefja markvísa bar-
áttu fvrir málstað þess. Fyrir
frelsi og lýðræði, gegn ofbeídi
og kúgun. . ..
Nýjar uppljóstraiflr varðamU
fyrirætlanir Stóra SÍS.
Það er nú bersýnilegt, að sex
fetungar hyggjast hefja rmdr-
ungarstarf með undirsexfetung
um í því skyni að dreifa kröft-
um. þeirra og leiða huga þeirra
frá aðalmarkmiðinu. Hafa með
al annars fengizt sannanir íyrir
því, að þeir vinna nú að stofn-
un samtaka með mönnum, er
hafa hálsnúmer 3 7 og þar yfir,
•en í þeim hópi mun eirimitt
vera allmargt undirsexfetunga.
Seimia munu þeir svo efna tit
samtaka með þeim, sem eru
metri að hringmáli eða nievra
og freista á þann hátt að kljúía
fylkingu undirsexfetunga.
ójá, — ljóst er hvað þeir
vilja og hvert þei-r sækja fyrir-
myndina!
Framhakissagan 18-
Helga Moray
IRSKT
Saga frá Suður-Afríku
þess utan var a’ltaf meira en
nóg að gera, svo að við höfum
engan tíma til þess að láta okk
ur leiðast, þótt við hefðum ekki
meira ssmband við umheiminn
en þetta“.
„Þessu get ég vel trúað“,
varð Katie að orði. ,,Ég bjó
líka í sveit, ásamt foreldrum
mínum og fjórum systrum, og
fann aldrei til þess, að lífið
væri einmanalegt. Að sjálf-
sögðu fórum við öðru hverju
til Dublin, og eitt sinn, skömmu
'áður en kartöflusýkin geysaði,
! fórum við mamma alla leið ti.l
Parísar. Og svo voru haldnar
dansskemmtanir, efnt til veiði
ferða, og einnig voru markaðs-
skemmtanir og ýmisslegt ann-
að til tilbreytinga".
Marit virti Katie fyrir sér
um hríð, „Þú ert fögur og glæsi
leg kona, Katie“, varð henni að
orði. „Hvað olli því, að þú
fékkst ekki ríkara gjaforð".
Katie setti dreyrrauða. „Við
Sean höfum þekkst frá barn-
æsku“, svaraði hún lágt, „og
hann virtist sá eini rétti . . .
Foreldrar hans áttu og miklar
jarðeignir; hann var einkabarn
og mundi því hafa tekið allan
arf eftir þau. En þetta fór allt
á annan veg, en búist var við‘‘.
Henni varð hugsað til Sean. Ó-
neitanlega var hann g’æsileg-
ur, þar sem hann sat í söðli á
stóra, jarpa gæðingnum. Vesa-
lings Sean; skyldi hann enn
vera haldinn kvíða og hugsýki
vegna þessa leiðangurs? Hann
lét taumana liggja slaka í lófa
og var löngum hugsi. „Hann
missti fore’dra sína og eignir
á nokkrum mánuðum, og óttast
nú sennilega, að hann kunni að
missa okkur Hka“.
„Hann er fríður maður og
glæsilegur“, mælti Maria. „Og
gæðamaður; það ber hann með
sér“. Hún þagnaði við, eins og
hún hugleiddi eitthvað, sem
ýi’i henni áhyggjum. „Ég ætla
að vona, að hann sé ekki of
mikið góðmenni til þess að taka
þátt í slíkum leiðangri sem þess
um“, mælti hún loks.
„Nei, nei, Maria“, svaraði
Katie og var fljótmælt. „Sean
er ákaflega hugrakkur maður
og harður af sér, þegar því er
að skipta“. Og um leið spurði
hún sjálfa sig hvort Maria
myndi nú trúa þessu. „Það er
bara þetta, að hann er mennta-
maður og mikið gefinn fyrir
bækur, en það sannar ekki, að
menn hafi ekki hugrekki og
dírfsku til að bera, þegar þess
þarf með. Jan segir það líka
sjálfur, að Sean sé enginn veifi
skati“.
,,Og hann hefur rétt fyrir sér,
það efast ég ékki um“, svaraði
Maria hæversklega. „En ó’ík
eruð þið nú samt, þú og Sean.
Þú ert gædd þeim þrótti, sem
er nauðsvnlegur til þess að
manneskjan geti skilið Suður-
Afríku og samrýmst þeim anda,
sem hér ríkir“.
Ósjálfrátt varð Katie að minn
'oiöi} van 'Riebeck. „Þú
myndir aldrei geta uppfyllt
þær kröfur, sem lífið þar syðra
gerir til manna.“ Hún beit á
jaxlinn. Ég skal sýna Páli van
Riebeck það svart á hvítu, hugs
aði hún. Hann skal komast að
raun um, að hann hafi rangt
fyrir sér.
Þau náðu til Sweliendam
árla morguns. Um tuttugu tjald
vagnar stóðu í þyrpingu á mark
aðstorginu og krökt var þar af
fólki, sem undirbjó för sína af
kappn og viríist hafa í miklu
að snúast. Katie sökk léttilega
niður úr vagninum og hraðaði
sér til móts við Mariu, sem var
að brölta niður úr sínum vagni
með aðstoð tveggjakarla, sem
átfu full í fangi með að styðja
hana, og voru þeir þó sterkleg-
ir að sjá.
j „Hvar er leiðangursforing-
inn?“ spurði Katie og var mik-
ið niðri fyrir. „Mig langar svo
mikið til að sjá hann . .
| „Hann stendur þarna“ svar-
aði Maria og benti henni á stór
.vaxinn, svartskeggjaðan mann.
Síðan studdist hún við arm
Katie í gegnum þröngina. ,,Sí-
mon frændi , , . Símon frændi
'. . .“ kallaði hún hástöfum og
blés upp og niður af mæði.
| Hinn stórvaxni maður leit í
áttina til þeirra og brosi, þegar
hann kom auga á frænku sína.
„Maria litla, Maria litla“, kall-
. aði hann til svars. Það var
Igamansemi þeirra á milli, að
kalla hana þessu nafni, og
svartskeggjaða tröllið vafði
hana örmum og hló og hló.
} „Jæja, Símon frændi“. mælti
María enn. „Þetta er frú Kild-
are og hún er frá írlandi. Yið
köllum hana Katje. Ég gat þess
í bréfinu, sem ég skrifaði þér,
að hún og maður hennar hefðu
! ákveðið að fara þennan leið-
angur með okkur“.
| Katie leizt þegar harla vel á
Símon Hout. Hann starði á
hana um hríð sínum tindrandi
dökku augum. „Það .gleður mig,
að þið skuluð slást í för með
okkur“, mælti hann síðan. „Og
hvað hyggist þið fyrir með þess
ari ferð?“ bætti hann við og
hló.
„Leita jarðnæðis, herra Hout“,
svaraði Katie. Af svip og fram-
komu þessa manns stafaði innri
orku og viljaþrek, og átti ha-nn
það sammerkt við Pál van
Riebeck.
„Já, öll erum við að leita
lands qg jarðnæðis, Símon
frændi“, sagði María. „Og
^hvers vegna?“ bætti hún við
og h’ó. „Hvað veldur því, að
þú ræðst sjálfur í slíkan leið-
angur? Er það vegna þess, að
þig skorti jarðnæði? Eða —
skyldi það ekki eiga sinn þátt í
^þeirri ákvörðun þinni, að þú
unir ekki lengur kúgun þeirra
.brezku?“
| „Hvorttveggja“. hrópaði tröll
ið og hló enn. ,,Og enn bætist
I það við, eins og hún Chloe
,frænka segir, að mér finnst ég
vera orðinn einmana hér syðra,
síðan allflestir ættingjar mínir
og vinir hafa fluzt norður á
. bóginn. Og að síðustu“, sagði
hann og lækkaði röddina, „er
,ekki laust við, að mig langi til
j.að ferðast um hinar víðu slétt-
ur enn einu sinni; leggjast fyr-
|ir til hvíldar með byssu mína
við hlið og hnakkinn undir
hofðinu, eins og ég gerði, þeg-
ar ég var ungur“.
„Símon frændi var frægur
bardagamaður og Kaffabani“,
sagði María við Katie ,,og háði
Imargar orrustur, bara til Bret
arnir lögðu bann við allri land
i varnarstarfsemi, iilu heilli“.
| „Já, þannig er það“, mælti
iKatie gletnislega. „Bretarnir
'sparka í endann á okkur, en
framundan blasir við okkur
frelsið og frjósamar lendur.
„Hann yppti öxlum. „Og því
er það, að við hleypum heim-
draganum og leggjum af stað í
landaleít. Þú þarft engu að
kvíða, kona góð. Við skulum
annast þig og veita þér alla þá
aðstoð, sem við megum. Jæja,
— ég hef mörgu að sinna og
þarf að hafa tal af mörgum,
áður en lagt verður af stað.
Það er ekki neinn smáræðis
leiðangur, sem legur upp frá
Swellendam í dag. Tuttugu og
þrír tjaldvagnar . .
„Mér fellur hann vel í geð“,
sagði Katie við Maríu, þegar
hann geklc á brott. Hún hafði
þegar fengið traust á honum og
kveið nú engu. „Hann ber það
með sér, að hann er fæddur til
að hafa forustu á hendi“.
„Hann er dásamlegur maður“
'sagði Maria. „Vel metinn sem
dugnaðarbóndi, ástríkur og
umhyggjusamur eiginmaður,
enda elskaðúr af konu sinni og
jbörnunum þeirra tólf. Já, hann
er dásamlegur maður“.
Leiðangurinn lagði upp frá
jSwellendam og allt gekk sam-
jkvæmt áætlun. Enn bættust
I nokkrar fjölskvldur við í hóp-
jinn með tjaldvagna sína, bú-
j slóð og búpening. Smám saman
jVarð byg.gðin strj-álli, aískekkt
,ir bóndabæir með löngu milli-
bili. Leiðangurinn lagði á bratt
ann, stefndi. til fjállanna upp
með Nornafljóti og lá vegurinn