Alþýðublaðið - 26.09.1951, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
MiSvikudagur 26. sept. 1951.
Útgefandi: Alþýðuílokkuriim
Ritstjóri: Stefán Pjetursson.
Auglýsingastjóri: Emilía Möller
Ritstjórnarsími: 4901 og 4902.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
UmítugsuRarefni fp-
Ér
STEFNA OG STARF núver-
andi ríkisstjórnar eru með slík-
iim endemum. að hún hefur
lilotið þann vitnisburð. að hún
væri mesta afturhaldsstjórn,
sem setið hafi að völdum hér á
landi síðan 1927. Þessi skoðun
á formælendur langt inn í raðir
óbreyttra fylgismanna fokk-
anna, er að ríkisAjórninni
standa. Henni er yfirleitt ekki
móti mæ’t nema af svartasta
afturhaldinu í landinu, skefja-
lausustu bröskurunum og mosa
vöxnustu íhaldsdurgunum.
Þeim einum rennur blóðið tíl
skv’dunnar við ríkisstjórnina.
í áframhaldi af , þessu mun
margur spyrja, hvort núver-
andi stjórnarsamvinna geti átt
sér langan aldur. Hinir raun-
verulegu fylgjendur ríkis-
stjórnarinnar eru í miklum
minnihluta meðal kjósenda.
Þjóðin krefst þess, að snúið sé
af óheirabrautinni, sem nú er
fetuð og liggur augsýnilega ut
á forað hruns og öngþveitis. Þó
virðast engar horfur á því, að
ríkisstjórnin sé völt í sessi.
Þingmenn stjórnarflokkanna
eru handjárnaðir og verða að
fylgja henni nauðugir viljugir.
Og Framsóknarflokkurinn, sem
þykist vera fokkur bænda og
framleiðenda, sem vissulega
hafa ekki orðið fyrir hvað
minnstum búsifjum af völdum
núverandi ríkisstjórnar, virð-
ist ekkert hafa við það að at-
huga, þó Steingrímur, Her-
mann og Eysteinn haldi áfram
að fatmaga sig í flatsænginni
hjá Ólafi, Bjarna og Birni.
'I'
tök auðmanna og braskara eins flokkurinn tók skömmu eftir
og Sjálfstæðisf okkinn. Það er'kosningar höndum saman við
því sannarlega ekki að ástæðu- 'íhaldið um stjórn landsins sam-
lausu, að Tíminn gefi kjósend- 'kvæmt þeirri stefnu, sem hann
um Sjálfstæðisflokksins oln- hafði mótað í kosningunum fyr-
bogaskot. Þeir eiga það vissu- ir hönd svartasta afturhaldsins.
lega sklið. En svo kemur hitt, Þannig fengum við gengislækk-
sem út yfir tekur. Flokkur unina og kjaraskerðinguna, sem
Tímans. Framsóknarflokkm-inn, fylgt hefur í kjölfar hennar og
sem einu sinni var frjálslyndur ekki hvað sízt bitnað á fylgj-
umbótaflokkur og telur innan ' endum Framsóknarflokksins.
vébanda sinna margt frjáls- j Þetta sýnir, hversu ger-
lyndra manna, hann er í náinni breyttur Framsóknarflokkur-
samvinnu við hin öflugu stjórn- jnn er frá því að hann var sam
málasamtök auðmannanna og. starfsf okkur Alþýðuflokksins
braskaranna, Sjálfstæðisf okk- 4 kreppuárunum fyrir stríð. Sú
inn, hjálpar honum við að samvinna varð illu heilli allt
stjórna landinu í hans anda og of skammvinn vegna veiklynd
gerist honum æ handgengnari. js Dg hverflyndis Framsóknar
ÞaS er því mikil spurning, fokksins. Þó tókst að knýja
hvort Tímanum far'st að ásaka fram mörg og merk umbóta-
kjó^endur Sjálfstæðisflokksins. mál á þessu tímabili. Þróunin
: En auðvitað stendur sannleiks- hefur sýnt, að Alþýðuflokkur
gildi orða hans óhaggað fyrir jnn hafði rétt fyrir sér, þegar
; því.
;}í
Tíminn er stundum að láta í
’jós hryggð yfir því, að Fram-
sóknarflokkurinn og Alþýðu-
flokkurinn skuli ekki starfa
saman eins og í gamla daga.
Honum sést hins vegar yfir
það, hvað til þess kemur, að
þeirri stjórnarsamvinnu var
slitið, en Framsóknarflokkur-
inn fór villur vegar. Enda hef-
ur sú orðið raunin, að nú er
Framsóknarfokkurinn í faðm-
lögum við íhaldið og má ekki
heyra minnzt á þau umbóta-
mál, sem 'hann barðist fyrir
eða léði að minnsta kosti lið,
, , . , . þegar hann var í samvinnu við
svo er ekki. Eftir siðustu kosn .
„ ,, , , Alþyðuflokkmn.
mgar. sem Framsoknarflokkur
inn knúði fram í baráttu við ! Þetta er vissulega mikið
Alþýðuflokkinn, höfðu þessir hryggðarefni. Þetta er^ ef til
tveir f’okkar ekki sameiginleg'
BORN!
FULLORÐNIR!
Brúðusýningln í Iðnó
opin klukkan 1 til 9.
Skemmtiatriðin, sem fylgja, endurtekin á tveggja tíma
fresti.
Síðasta skemmíiatriðið byrjar klukkan 8.
Við giffum okkur
sýnd í kvöld klukkan 9.
Aðgöngumiðasala hefst kl. 3. — Sími 3191.
GUÐRÚN BRUNBORG.
Um eiturlyfjanoíkun, eiturlyfjasölu
blaðamennsku.
an meirihluta á alþingi, svo að
þeim hefði verið ógerlegt að
íaka höndum saman um stjórn
landsins, þó að þeir hefðu vilj-
að. En við það bættist svo ann-
að og ekki ómerkara atriði.
Framsóknarf okkurinn hafði í
kosningunum rnótað stefnu,
sem Alþýðuflokkurinn hlaut
að fordæma, en íhaldið hafði
toikla velþóknun á, af því að
hún var í raun og veru stefna
þess, þó að Framsóknarflokk-
urinn yrði til þess að taka hana
upp. Það var því útilokað, að
nokkur grundvöllur væri fyrir
samstarfi Alþýðuflokksins og
Framsóknarflokksins, þó að þeir
hefðu haft sameiginlegan þing-
meirihluta. Og Framsóknar-
vill meginskýringin á því,
hversu illa hefur til tekizt í
íslenzkum stjórnmálum und-
anfarin ár. En fyrst og fremst
er þetta umhugsunarefni fyrir
Framsóknármen n. Hvað ætla
þeir að una því lengi, að flokk
ur þeirra þjóni „samtökum
auðmanna og braskara“, en
berjist gegn því, sem hann
beitti sér fyrir eða léði að
minnsta kosti lið, meðan hann
bar nafn með réttu?
TOGARINN Ingólfur Arn-
arson seldi í Bretlandi í gær
fyrir 10 856 sterlingspund og
Fylkir seldi fyrir 12 069 pund.
í Þýzkalandi seldi Bjarnarey
og Hagbarður.
VÍ»A UM LÖND á lögregla
í stríði við eiturlyfjasala. Sum-
staðar er eiturlyfjanotkun ægi-
legt , þjóðfélagslegt vandamál
j ekki sízt vegna þess að eiturlyf ja
j salarnir leggja áherzlu á það að
kenna nemendum í skólum að
neyta lyfjanna, gera þá háða sér
og sjúga þá síðan miskimnar
laust. Vestur í Ameríku eru
menn. sem verða uppvísir að eit
urlyfjasölu, dæmdir til ævi-
Iangrar fangelsisvistar. í raun
veru ætti að leyfa dauðarefsingu
við slíku framferði.
HÉR Á LANDl er þetta ekki
mikið vandamál. Fáir eiturlyfja
neytendur munu vera hér — og
þó nokkrir, og heldur mun betía
hafa færst í aukana, er sagt að
einstaka læknar hafi leikið það
að láta slík .lyf í té og hafa mér
verið sagðar sögur af því, sem
ég þori varla að trúa. Enn frem
ur hefur mér verið sagt að í
einu kaffihúsi hafi maður nokk
Hótanirnar við Júgóslavíu
ur haft Marijúnavindlinga með
höndum og gefið. Ef til vill þurf
um við að fara að haía vakandi
auga á þessu.
ÉG’FÓR að hugsa um þetta í
gær þegar ég las í blaði grein
um amexíska blaðakónginn
Hearst, sem nú er ný dauður.
Ykkur finnst þetta ef til vill ein
kennilegur formáli um frægan
mann, en ég fór strax og ég
hafði lesið greinina að hugsa um
eiturlyfjasala. í raun og vera
var þessi blaðamaður ekki hót-
inu betri en hver óþveginn mor
fín-, heroin- eða kokainsali.
HEARST VAR blaðamaður og
græddi ógrynni fjár á talaða-
mennsku. Hann lék sér að auð
virðilegustu tilhneygingum
fjöldans, velti sér i þeim og
naut þess af líkama og sál. Haim
birti fyrst og fremst slúðursög-
ur, hjónaskilnaðarmál, svetn-
herbergishneyksli, glæpasögur
og þar fram eftir götum. Hann
þefaði i allar áttir og þegar hann
fann þá lykt, sem átti við blaða
mennskumóral hans þaut hann
á fætur og gerðist hamhleypa.
I Hann var upphafsmaður „gulu
1 pressuunar“ svokölluðu.
ÞAÐ VERÐUR ÞVÍ ekki ann
Samt skortir ekkert á það, að
óbreyttir liðsmenn Framsókn-
arFokksins geri sér grein fyrir
því, hvers konar pólitísk ó-
freskja núverandi ríkisstjórn
er. Þeir líta á hana sem óvin
sinn og ofsækjanda. Og jafnvel
Tíminn, sem þó er annað að-
almálgagn ríkisstjórnarinnar,
þorir ekki annað en bergmála
þessa óánægju kjósenda Fram-
sóknarflokksins öðru hvoru. En
hann lætur hana ekki bitna á
ríkisstjórninni í fyrstu persónu
eins og sjálfsagt væri. Hann
lætur við það sitja að fara al-
mennum ókvæðisorðum um
samherjann, Sjálfstæð’-sflokk-
inn!
Stefán Jóh. Stefánsson benti
á glöggt dæmi þessa í ræðu
sinni á dögunum. Hann vitnaði
orðrétt í eftirfarandi ummæli,
sem Tíminn viðhafði í forustu-
.grein nú fyrir skömmu: „Meðan
: starfandi eru í landinu öflug
stjórnmálasamtök auðmanna og
braskara eins og Sjálfstæðis-
flokkurinn .... “
*
Þetta er ekki fa’legur vitnis-
burður um samherja. Þó stend-
ur hann svart á hvítu í Tíman-
jum, og um sannleiksgildi þess-
• ara orða er ekki að efast.
| Stjórnmálin í landinu verða í
’öngþveiti, meðan almenningur
eflir til áhrifa stjórnmálasam-
RÆÐAN, sem Titó marskálk-
ur flutti í fyrradag um sam-
búð Júgóslavíu og Kominform
ríkjanna og frá var skýrt hér
í blaðinu í gær, bregður skýru
Ijósi yfir það hættu ástand,
sem er að skapazt í Suðaust-
ur-Evrópu. Það skyldi enginn
.ganga þess dulinn, að það
vantar lítið á, að til stáls sé
látið sverfa þar syðra og
evstra, þegar forustumaður
Júgóslavíu er farinn að skora
á þjóðir Austur-Evrópu, a5
rísa upp og velta af sér oki
Rússlands. Þá telur hann vissu
lega allra veðra von frá Rúss
landi og leppríkjum þess fyr
ir sig og land sitt.
OG ÞAÐ ER sannast að segja
engin furða, þótt hann búizt
við því versta úr þeim átt-
um, og það fyrr en síðar. í
þrjú ár má segja, að Júgó-
slavía hafi verið um setin rf
Kominformríkjunum, eða síð
an T:tó neitaði að hlýðnast
valdboðum einræðisherrans
austur í Kreml; og sífellt
hafa hótanimar í hans garð
verið að verða háværan og
háværari. Fyrst var öllum
vináttusamingum og viðskipta
samningum, sem Rússland og
Kominformríkin höfðu gert
við Júgóslavíu, riftað í því
skyni að reyna að elnangra
hina stoltu og frelsiseiskar.ui
þjóð og svelta hana til hlýðni.
Og þegar það nægði ekki, leið
ekki á löngu þar til byrjað
var að stofna til blóðugra á-
rekstra við landamæri Júgó-
slavíu. Þeim hefur síðan stöð
ugt verið að fjölga, og má
fá mjög glögga hugmynd um
þann leik, sem þarna er leik-
inn með ófriðare]dinn, af
„hvítri bók“, sem stjórn Titos
marskálks gaf út snemma á
þessu ári um vélræðin, árás-
irnar og manndrápin, , sem
Kominformríkin hafa síðustu
árin staðið að við landamæri
Júgóslavíu.
SÍÐUSTU MÁNUÐI hefur eng
um getað blandazt hugur um
það, að nærri stappaði full-
um fjandskap á þessum slóð-
um. Herbúnaði Ungverja-
lands, Rúmeníu og Búlgaríu
við landamæri Júgóslavíu hef
ur verið hraðað svo, að engu
er líkara, en að þar sé vopn-
uð á:rás fyrirhuguð innan
skamms. Og saVitímis hefiir
það orðið tíðara og tíðara, að
háttsettir stjórnmálamenn og
herhöfðingjar Stalíns bafi í
ræðum beinlinis haft í hótun
um við Júgóslavíu og forustu
mann hennar Tító marskálk;
og það verður ekki sagt, a3
það hafi verið neinir ómerk-
ingar, sem þetta hafa gert.
Á meðal þeirra hafa verið j
Molatov og tveir af þekktustu j
marskálkum rauða hersins, !
Zhukov og Sokolovskij. Eng- j
inn getur efast um, að orðum
þeirra fylgi nokkur alvara; og
því er engin furða, þótt Titó
marskálkur sé nú við ýmsu
búinn.
ÞAÐ ER LÆRDÓMSRÍKT fyr
ir menn að hugleiða, hvers-
vegna Júgóslavíu og stjór.-i
Titós marskálks er ógnað
þannig af Rússlandi og Ko.n
informríkjunum. Ekki er því
fil að dreifa, að Júgóslavía sé
neitt auðvaldsríki, sem ein-
ræðisherrann í Kreml þurfi að
óttast. Nei, þar eru kommún-
istar við völd, eins og á Rúss
landi og í leppríkjum þess í
Austur-Evrópu. En þeir vilja
varðveita frelsi og sjálf-
stæði lands síns gagnvart
Rússlandi og neita að bcygja
sig fyrir valdboðum Stalins.
Þess vegna er Júgoslavíu nú
ógnað með vopnaðri árás. —
Slíkt er það tillit, sem tekið
er austur í Kreml til sjálfs
ákvörðunarréttar og sjálfstæð
is hinna smærri þjóða; og slík
ur er f riðarhuguri nn har
eystra, þegar á reynir!
að ráðið af greinum um þennan
blaðamann, en að hann hafi orð
ið frægur af því að selja eitur
eitur, sem drap niður andlegt
þrek, menningu og manndóm.
Ilvergi örlar á hugsjónuni í rit-
um um þennan marm, að eins
birtist manni samvisku og menn
ingarlaus kaupsýsli.imafiur.
ÞAÐ ER SAGT nð hann hafi
haft unun að blaðamennsku. Það
getur vel verið að hægt sé að
kalla slíkt blaðamennsku. það
Jmá'vel vera, að sá sem leggur
það fyrir sig að skrifa „pornogra
fisk“ rit, geti hlotið nafnið rit-
1 höfundur. En fagurt er það ekki
og ekki til eftirbreyt.ni. í
raun og veru f innst mér að í sk j1
um þar sem jcennd cr binða-
mennska ætti alltaf að halda fyr
J irlestra um fyrirbæri 5 Hearst
' til að sýna verðandi blaða mönn
um hvernig blaðamienn eigi ekkí
að vera.
ÉG HEF ALDREI álit.ið það
vott um góða blaðamennsku-
hæfileika að kunna eiúg'jngu að
búa út og setja upp æsifregnir,
að kunna að kitla lægstu til-
finningar fólksins. Það er list
út af fyrir sig að ku-ma að búa
út fréttir, en það er eklci nóg,
til þess að v-era góðyr blaðamað
ur. Blaðamaður verður að hafa
Framh. á <3. síðu. ..