Tíminn - 06.02.1964, Qupperneq 3

HEIMA OG HEIMAN
ÞORRABLOT MED ÞÚRBERGI
MIÐSVETRARBLÓT var haldið
í Myndlistarskólanum við Freyju-
götu um toelgina, og var þar heið-
ursgestur Þórbergur Þórðarson rit
höfundur, sem skemmti fólki að
loknum snæðingi með því að segja
sögiir.
Þegar fréttamaður og ljósmynd-
ari Támans komu á \ ett\'ang, sátu
karlar og konur undir borðum i
Ásímundarsal og spændu í sig
þorramatinn, sem kyngt var
með góðum miði úr tunnu, sem
stóð þar á stokkunum úti í horni
salarins.
Þama voru saman komnir kenn-
arar skólans með ektakvinnur,
nemendur með konur, kærustur
eða annars konar gesti, þéttsetnir
bekkir undir borðum, sem sliguð-
ust af gómsætum íslenzkum mat-
íöngum. Er allir höfðu etið og
drukkið nægju sína, stóðu menn
og meyjar upp, og á meðan borð
í salnum voru rudd, fóru flestir
niður í stofu á neðri hæð, þar sem
Þórbergur fékk gott hljóð á með-
an hann sagði sögur góða stund.
Auðvitað var beðið um drauga-
sögu, og lét Þórbergur ekki ganga
eftir sér með það, sagði hina
mögnuðu sögu af vélstjóranum frá
Aberdeen. Hún er svo sem alltaf
ágæt og sígild þar sem hún stend-
ur skráð af Þórbergi í Gráskinnu,
en hvað er það á móts við að
heyra Þórberg þylja hana með til
heyrandi draugslegri rödd, þar
sem við á. Ekki létu áheyrendur
sér nægja þessa sögu eina, og þá
tók Þórbergur til við nokkrar sög-
ur af séra Árna, sumar, sem ekki
eru skráðar í sögu hans hinni
miklu. Er ekki að vita, hversu
teygzt hefði úr sögum Þórbergs
(sem líklega eru ótæmandi), ef
ungir spilarar hefðu ekki innan
stundar verið byrjaðir að berja
bumbur og blása í lúðra uppi í
salnum. Þá var ekki til setunnar
boðið, heldur farið að troða dans
inn af mesta móði., sem stóð nokk
uð á nótt fram. Þó var gert hlé
á, meðan happdrætti fór fram,
voru þar vinningar góðir, leirmun-
ir, sem Ragnar í Glit gaf í þann
leik.
Ragnar Kjartansson var lengi að
alteiknikennari skólans, en hefur
nú látið af því starfi og við því
starfi hans tekið listmálararnir
Hringur Jóhannss. og Kjartan Guð
jónsson. En kennarar skólans eru
alls sjö, áðurnefndir og að auki
Ásmundur Sveinsson myndhöggv
ari (sem lengst hefur kennt við
skólann), Jóhannes Jóhannesson,
Hafsteinn Austmann, Þórunn Árna
dóttir og Páll J. Pálsson, en hann
er einnig skólastjóri. Skólinn hef-
ur nú starfað í átján vetur, var
stofnaður af frístundamálurum, 03
voru fyrstu kennarar skozki mál-
arinn Waistel, Ásmundur og Þor-
valdur Skúlason listmálari. Að-
sókn hefur ætíð verið góð. Barna-
deild hefur starfað þar í nokkur
ár og verið mjög vinsæl, og í haust
var stofnuð unglingadeild, einnig
tók þá til starfa sérstök vatnslita-
deild- Nemendur skólans eru ann
ars á öllum aldri, og eru nokkur
dæmi þess, að hjón stundi þar nám
Framhald á 13 sí8u
Á ÞORRABLÓTI Myndllstarskól-
ans voru allir veggir þaktir
myndum eftir nemendur, tugir
verka eftir einstaka nemendur,
en a5 auki þar a5 líta tvær feikn
stórar myndir. Önnur náði nærri
yfir þveran gaflvegginn í Ás-
mundarsal, og var það skreyti-
mynd, sem flestir eldri nemendur
og kennarar iögðu hönd að dag
inn, sem blótið var haldið. Hin
stóra myndin Var samsett úr
fjölda teikninga eftir nemendur,
og héngu myndirnar í alls kon-
ar stellingum. Sú mynd er hér í
miðið. Á minnstu myndinni ræð-
ast þeir við blótstjórinn og heið-
ursgesturinn, Jón Einarsson og
Þórbergur Þórðarson. — Stærsta
myndin, sem hér birtist, sýnir að-
eins hluta blótgesta undir borð-
um. í horninu stendur tunnan
góða á stokkunum og yfir vegg
inn skreytimyndin eftlr nemend
ur og kennara. Sá, sem stendur
við borðið og er að sækja í sig
veðrið, er Páll Pálsson skólastj.
En aðrir, sem þekkja má á mynd
inni, eru Valborg Bentsdóttir, —
Halldóra Guðmundsdóttir, Gréta
Kort, Ágúst Sigurðsson, Ragnar
Kjartansson, Jóhannes Jóhannes
son, Álfheiður Kjartansdóttir, Bó
el ísleifsdóttir, Jón B. Jónasson,
Hringur Jóhannsson og Jónas
Guðvarðsson.
„Samstaða er allt,
sem þarf"
Þetta er heiti á forystugrein
Vísis í gær og ber því að líta
á það sem eins konar ályktun
eftir að stjórnarflokkarnir hafa
hafnað til'lögu Firamsóknar-
manna um að fara að eins og
Danir að skipa nefnd allra
flokka þingsins til athugunar á
vandanum og úrlausna hans.
Vísir segir:
„Það er furðulegt, að stjórn-
málabaráttan skuli vera háð í
slíkum anda í þessu litla þjóð-
félagi, þar sem allir ættu að
vinna saman að Iausn vanda-
málanna. Og árangurinn af
þessu sundurlyndi er sá, að erf-
iðleikairnir, sem við erum að
berjast við, eru að mestu sjálf-
skaparvíti. Verðbólgan, sem við
höfum verið að glíma við síð-
ustu 20 árin eða meira, er draug
ur, sem við höfum sjálfir vakið
upp, en við gætum verið búnir
að kveða hann niður fyrlr
löngu, ef alliir stjórnmálaflokk.
ar hefðu bundizt samtökum um
að róða niðurlögum hans. —
Og enn er það ekki of seint“.
Sterkur rök-
stuðningur
Engum, sem þetta les, gæti
dottið annað í hug en þetta
væri rökstuðningur fyrir því, að
ríkisstjórnin tæki feginsamlega
tfllögu þeirri, sem Framsóknar-
menn hafa flutt um athugunar.
nefnd allra þingflokka, meira
að segja mjög sterkur rökstuðn-
ingur. En því miður hefur ríkis-
stjómin þegar hafnað þessari
tillögu, meira að segja með
offorsi, sem forsætisráðherrann
sjálfur fylgdi eftir með ósæmi-
legum aðdróttunum í nafnlausu
skrifi sínu í sunnudagsblaði
Mbl.
En Vísir segir: „Enn er það
ekki of seint“. Ber ef til vill að
skilja þessi orð svo, að stjórnin
sé að hugsa um að endurskoða
afstöðu sína til tillögunnar?
Menn hljóta að sipyrja svo,
þegar þeir sjá þessi ályktunar-
orð í forystugrein eins helzta
stjórnarmálgagnsins: „Við gæt-
um verið búnir að kveða hann
niður, ef allir stjómmálaflokk.
ar hefðu bundizt samtökum um
að ráða niðuriögum hans“. Það
var einmitt þetta, sem tillaga
Framsóknarflokksins fjallaði
um. En stjórnin neitaði
Stjórnin vill annað
Neitun stjórnarinnar á til-
lögu Framsóknarmanna getuir
raunar ekki sýnt rieitt annað
en það, að það er ekki æðsta
ósk ríkisstjórnarinnar og þeirra
flokka, sem nú fara með völd,
að ráða niðurlögum verðbólg-
unnar og dýrtíðairinnar. Sú ósk
er ef til vill önnur í röðinni, en
ofar henni er aug'ljóslcga óskin
um að búa sem bezt í hendur
sérgróða. og stórgróðamönnun.
um, gefa dýrtíðarbröskurunum
betra tækifæri, gæta þess, að
byrðarnar séu umfram allt lagð-
ar á almenning, en hvergi skert-
ur hlutur gróðamanna. Hún vill
fyrst og fremst leyfa þeim mikil
umsvif í fjárfestingu og fram-
kvæmdum og til þess að tryggja
það, hikar hún ekki við að
skerða ríkisframkvæmdir til al-
mannaheilla og framkvæmdir
almennings. Stjórnin veit, að
sameigirileg nefnd þingflokka
mundi komast að þeirri niður-
stöðu að þessi stefna magnar
dýrtíðina, og því yrði að breyta
Framhali a 13. siðu
TÍMINN, fimmfudaginn 6. febrúar 1964 —