Tíminn - 08.02.1964, Blaðsíða 15

LÓÐAMÁL
Framhald af 6. síðu.
900—1000 lóðum, þá hefðu þær
ekki orðið nema 5—600. Lóðir þær,
sem þar hefðu orðið afgangs, ættu
því að vera til reiðu nú, en þær
virtust ekki auka úthlutunarkvót-
ann að sama skapi á þessu ári.
Kvaðst Einar vona, að upplýsingar
eg fyrirheit borgarstjóra nú yrðu
haldbetri.
Verst væri þó, sagði Einar, að
lóðaúthlutunin mundi fara fram
svo seint, að mjög litlar fram-
kvæmdir gætu hafizt á árinu á
þeim, og allt sumarið eyðilagt fyr-
ir þeim, sem ætla að ráðast í bygg
ingar og bíða eftir því. Á því sleif-
arlagi þyrfti að verða gagnger
breyting.
Guðmundur Vigfússon, borgar-
fulltrúi kommúnista, tók einnig til
máls og ámælti mjög þeim seina-
gangi, sem væri á lóðaúthlutun-
inni og sagði, að þetta væri engin
frammistaða að geta ekki úthlutað
lóð fyrr en á miðju sumri og
mundu því verða sáralitlar nýjar
íbúðabyggingaframkvæmdir í sum-
ar í borginni, en samkvæmt lægstu
áætlun þarfnaðist borgin 830 nýrra
íbúða á ári.
BRUNATRYGGINGAR
Framhald af 6. síðu.
Björn kvaðst ekki telja ástæðu
til að rökstyðja þetta sjálfsagða
mál frekar, því að allir borgarfull-
trúar væru sennilega sannfærðir
um það innst inni, að rík ástæða
væri til þess.að fyrirbyggja harm-
leiki, sem oft gerðust við bruna,
að fólk standi eftir klæðlítið og
snautt. Samþykkt þessarar tillögu
væri mikilvægt spor í þá átt að
byrgja þann brunn ef framkvæmd-
in yrði gerð af alúð og áhuga.
Vildi hann því hiklaust gera ráð
fyrir því, að borgarstjórnin sam-
þykkti tillöguna einhuga.
Birgir ísleifur Gunnarsson, full
trúi Sjálfstæðisflokksins, tók næst
til máls og dró úr nauðsyn þessa
máls og taldi ýmis tormerki á því,
að unnt væri að framkvæma tillög-
una. Kvað hann nánari greinargerð
vanta um það hjá flutningsmanni,
hvernig hann hugsaði sér þá fram-
kvaemd. Bar hann síðan fram breyt
ingartillögu, sem breytti tillögunni
í einfalda hvatningu borgarstjórn-
ar til almennings um að bruna-
tryggja innbú sitt.
Björn Guðmundssor. sagðist
hafa verið búinn að taka saman í
huganum ofurlitla þakkarræðu til
meirihlutans fyrir sámþykkt máls-
ins, en nú yrði hann að láta hjá
líða að flytja þau þakkarorð. Nú
hefði hann vaknað við þann kalda
veruleika, að blessaður meirihlut-
inn væri tregur til þess að bregða
þeim vana sínum að samþykkja
góð mál frá andstæðingum. Sann-
aðist dæmið um meyna býsna oft
á meirihlutanum í borgarstjórn
Reykjavíkur. Kvaðst Björn þó
undrast það, að meirihlutinn
skyldi tel'ja sér ávinning að því að
gera þessa litlu tillögu að pólitísku
bitbeini. Flest væri þá orðið póli-
tík. Hér væri um menningar- og
hagsmunamá] almennings eitt að
ræða.
Björn kvaðst ekki ætla að
leggja borgarskrifstofunum neinar
lifsreglur um framkvæmdina. Þær
mundu einfærar um hana, svo flók
in gæti hún varla verið. Þótt vinn-
an yrði auðvitað nokkur, gæti hún
orðið létt, ef áhugi og góður vilji
væri fyrir hendi, og mætti hugsa
sér þá aðferð að leita upplýsinga
hjá húseigendum og húsráðendum.
En raunar sýndi það sig oftast, að
borgaryfirvöld væru ekki í nein-
um vandræðum með að ná til borg
arbúa, a. m. k. ekki þegar leggja
þyrfti á fasteignagjöldin og hvílir
þá gjarnarf sú kvöð á einum hús-
eiganda að innheimta gjöldin hjá
öllum íbúum hússins. Og einhvern
veginn færi borgin að því að ná
til borgaranna með útsvarsseðla,
og þá ekki einu sinni á ári heldur
allt að 10 sinnum. Björn kvaðst
ætla, að meginþorri manna mundi
skilja nauðsyn málsins og bregðast
vel við þeirri viðleitni borgarinn-
ar að tryggja hag fólksins. Til
mundi það auðvitað verða, að ein-
hverjir vildu ekki þýðast ábend-
ingu um að tryggja innbú sitt, en
sá hinn sami mundi þá líklega hafa
stórmennsku til þess að þiggja
ekki aðstoð, ef hjá honum brynni.
Þegar menn eru að mikla fyrir
sér erfiðleika við að ná til fólks
í þessu sambandi, verður mér hugs
að til pólitísku flokkanna fyrir
kosningar, sagði Björn. Ég er viss
um, að þeim Sjálfstæðismönnum
mundi að minnsta kosti finnast
það barnaleikur að fá upplýst hjá
háttvirtum kjósendum, hvort þeir
brunatryggðu innbú sín.
Ef til vill er ekki úr vegi aö
hugleiða, að við skyldum fólk til
sjúkrasamlagstryggingar. Gegn því
fáum við mikið af meðulum og
læknishjálp frítt. Ef menn borga
ekki iðgjöld sín. fer illa fyrir
þeim, þegar veikindi ber að garði.
Það verður framfærslunefndin oft
vör við. Þetta gæti einnig gerzt
með iðgjöld til tryggingafélaga, en
þó eru þau mjög dugleg að inn-
heimta, þegar einu sinni er búið
að tryggja. Sennilega duglegri en
I sjúkrasamlagið hefur verið. Borg-
| in þarf að halda uppi áróðri og
veila upplýsingar um nauðsyn inn
j' þústfygginga. Það er unnt að koma
i miklu áleiðis með hvatningarorð-
I um, auglýsingum og stuttum þátt-
| um í útvarpi. En hafi meirihlut-
i inn ekki trú á frjálsri aðferð í
þessu máli og sinni eigin forgöngu,
, þá er varla annarra kosfa völ en
Iögbjóða skyldutryggingu á innbú-
| um. Að gera ekkert er versti kost-
| urinn, sagði Björri að lokum.
Afgreiddi meirihlutinn síðan
málið mec^ þv{ að samþykkja úr-
| dráttarfillögu Birgis ísleifs.
í FRYST GRÆNMETI
Framhald af 1. síðu
i ingargildi sínu, en Unnsteinn sagði
að það hefði auðvitað hvað mesta
þýðingu, að grænmetið kæmist
til neytendanna í sama ástandi og
i það væri, þegar það væri tekið til
frystingar.
Að lokum náðum við tali af hús
I móður, sem hefur notað grænmet-
| ið í mat. Hún sagðist hafa reynt
| allar þær tegundir, sem í búðinni
| fengjust. Hún hafði notað kálið
og gulræturnar í súpu, og hefði
i það í engu staðið að baki nýju
j grænmeti, enda væri svo á sumrin
i að grænmetið væri farið að láta á
| sjá í búðunum, eftir langa
geymslu.*
Öllum þeim, sem glöddu mig með gjöfum og góðum
skeytum á áttræðisafmæli mínu 28. ianúar s.l. votta ég
innilegt þakklæti og bið þeim allrar blessunar.
Valdimar Benónýsson
spsp^:
innlleaai- þakkir fyrir auðsýnda samúð við fráfall og jarðarför
Magndísar Benedikfsdóttur
Börn, tengdabörn og barnabörn.
SKUGGAMYNDIR
f-'r:. m-iTIO a) 2 Slðu
sem út hafa komið til þessa. Þeirra
á meðal Páll Jónsson, Björn Björns
son og Hörður Kristinsson ungur
grasafræðingur, sem tók allar
nema tvær blómamyndanna.
Fræðslumyndasafnið hefur látiö
tvö fyrirtæki gera eftirtökur af lit
myndunum, sem notaðar hafa ver-
ið. Það eru þýzka fyrirtækið Herr-
mann & Kraemer, en hitt fyrir-
tækið er Geisli s.f. og er það
stefna safnsins, að allar tnyndirnar
verði gerðar hérlendis í framtíð-
inni.
METFLUG
Framhald af 16. síðu.
þar til hann lenti á flugvellinum
við Vopnafjörð. Vindur var af SV
7—8 vindstig, og mjög ókyrrt í
loftinu. Meðalhraði í ferðinni aust
ur var 370 km. á klst., en á heim-
leiðinni 130 km. á klst. Var flogið
þá í 9 þús. fetum og verið á aðra
klukkustund á leiðinni, enda vind
urinn í nefið.
Ferðin tókst að öllu leyíi vel,
og var farið með fárveika konu
á Fjórðungssjúkrahúsið á Akur-
eyri.
FLUGFÉLAGIÐ
Framhald af 16. síðu.
Flugfélag Færeyja mun svo sem
í fyrrasumar annast afgreiðslu
flugvéla Flugfélags íslands í Fær
eyjum.
Flugáætlun Færeyjaflugsins er
þannig, að á þriðjudögum verður
flogið frá Reykjavík tjl Færeyja
og þaðan áfram til Björgvinjar og
Kaupmannahafnar. Á fimmtudög-
um frá Kaupmannahöfn til Björg
vinjar og Færeyja og samdægurs
til Glasgow. Á föstudögum frá
Glasgow til Færeyja og þaðan til
Reykjavíkur.
Allmargar farpantanir hafa nú
þegar borizt vegna Færeyjaflugs-
ins, sérstaklega milli Bretlands og
Færeyja og einnig á leiðinni milli
Færeyja og Kaupmannahafnar.
KJARAPÓMUR.
Framhaid at i síðu.
béra heitið: Sérlærð hjúkrunar-
kona. Kjaranefnd varð ekki sam-
mála um niðurstöðu ó.g meiri hlut
inn, Páll S. Pálsson, Ragnar Ólafs-
son og Ólafur Björnsson kváðu
upp þann úrskurð að hjúkr.kon-
rfr, secn stundað hafa sérnám í 9
mánuði, skuli ekki taka laun eftir
15. launaflokki, því þær vanti 3
mánuði upp á að hafa stundað sér
nám í eitt ár. í samningi um nið-
urröðun starfsmanna í launaflokka
sem tekinn var upp í Kjaradóm,
sé svo kveðið á, að þær hjúkrun-
arkonur einar, sem stundað hafi
sérnám í 1 ár, geti tekið laun
eftir 15. launaflokki.
Jón Þorsteinsson skilaði sérat-
kvæði, þar sem tekið er fram, að
hann sé samþykkur niðurstöðu
meirihlutans, en á þeim forsendum
að umrædd hjúkrunarkona hafi
hlotið, starfsþjálfun en eigi stund-
að séi’nám.
Kristján Thorlacius form. BSRB
skilaði einnig sératkvæði og
kemst þar að þeirri niðurstöðu,
að greiða beri umræddri hjúkrun-
arkonu laun samkvæmt 15. launa
flokki. Segir Kristján, að túlka
beri „eins árs framhaldsnám“ sem
almanaksár' en ekki skólaár. —
Námstíminn var 15 mánuðir en
1961 styttist hann í 9 mánuði.
Segir Kristján, að sú venja haíi
iskapazt hér á landi, að telja
kennslutímabil hvers árs, eins árs
nám. Má í því sambandi vitna til
skólakerfisins hér á landi, þar sem
talað er um eins árs skóla, tveggja
ára skóla o. s. frv., og þá átt við
skóla, sem starfa hluta úr árinu
frá 8 og upp, í 10 mánuði. Einnig
sé viðurkennt, að kennarar, sem
stundað hafi framhaldsnám í 9Vz
—10 mánuði í kennaraskóla í Dan-
mörku hafi stundað eins árs nám-
Hjúkrunarkonur sem verið hafa
í 9 mánaða sérnámi á skurðstof-
um hér á landi, eru teknar sem
fullgildar skurðstofuhjúkrunarkon
ur erlendis, en eftir úrskurði meiri
hluta kjaranefndar eru þær ekki
fullgildar hér á landi.
Blaðið hafði samband við Önnu
Loftsdóttur formann Hjúkrunar-
fclags fslands, og sagði hún að
úrskurður meiri hlutans hefði
kómið sér mjög á óvart og hjúkr-
unarfólk hefði alls ekki búizt við
þessari niðurstöðu. Hún sagði að
sér væri kunnugt um að hjúkrun-
avkonur hefðu sagt upp og hygðu
á störf erlendis.
Nokkrar skurðstofuhjúkrunar-
l:onur komast þrátt fyrir þetta í
15. launaflokk og eru það þær,
sem lokið höfðu námi áður en
það var stytt.
VESTFJARÐABÁTAR
Framhalú aí 16. síðu.
ýsu í fyrra, en í janúar í ár voru
lestirnar aðeins 51.
Aflahæstu ísafjarðarbátarnir í
janúar voru Guðbjartur Kristján
með 122 lestir í 16 róðrum, Guð-
björg með 115 lestir í 21 róðri og
Víkingur II. með 102 lestir í 19
róðrum.
Fréttamönnum Tímans á Vest-
fjörðum ber saman um, að afli
hafi verið mun rýrari í vetur en
í fyrravetur. Einnig ber mikið
á því að ýsu vanti í aflann, ea að-
alorsökin er þó líklegast sú, að
sótt hefur verið töluvert á önnur
mið en þau, sem búast má við að
ýsa fáist á, nema ef vera skyldi
af ísafjarðarbátum. Fréttaritari
blaðsins í Bolungarvík sagði, að
bátar þaðan hefðu róið mikið á
önnur mið en á sama tíma í fyrra.
Hann sagði einnig, að í fyrra hefði
verið óvenjulega mikið um ýsu,
stundum hefði hún verið % af
aflanum. Ýsan hefði aukizt stöð-
ugt eftir að landhelgin hefði ver-
ið færð út, en ágangur togara
hefði verið óvenju mikill í vetur,
og þeir sargað hverja einustu
bröndu upp að landhelgislínunni,
og hefði mikið dregið úr aflanum
á Djúpmiðum, og teldu sjómenn
þennan ágang ástæðuna, því það
hefði alltaf fylgzt að — mikill á-
gangur togara og aflaleysi.
Rannsókn lokið
KJ-Reykjavík, 5. febrúar,
Rannsókn er nú lokið í misferlis
máli því er kom upp hjá Eimskip
nú eftir áramótin, er starfsmað-
ur hjá félaginu afhenti 24 bíla án
þess að tilskilin tollskjöl væru af
hent á móti. Maður þessi var um
tíma í gæzluvarðhaldi og sömu-
leiðis forstjóri Raftækni er bíl-
ana átti. Forstjóranum var sleppt
úr haldi í morgun.
Ekki hefur starfsnjaður Eim-
skips haft mikið fyrir — því hann
fékk aðeins eina flösku af áfengi
fyrir hvern afhentan bíl. Ekki
munu aðrir hafa komið við sögu
þessa máls en þessir tveir menn.
Málið verður nú sent Saksóknara
ríkisins til umsagnar.
20 ÞÚS. MANNS
Framhald af 16. sí3u.
ir fyrrverandi nemendur og kenn
ara. Aðgöngumiðar verða seldir
við innganginn, en þeir sem vildu
tryggja sér miða áður geta hringt,
til Ágústs Sigurðasonar í síma
1-51-55. Hófið hefst kl- 8,30.
Þ. ÞGBGRÍMSSON & Co,
Suðnrlandsbraut 6
Ragnar í Smára
sextugur
RAGNAR í SMÁRA á nú sex-
tugsafmæli og verður þá mörgum
hugsað til hans með þökk og vildu
gjarna taka í hönd á afmælisbarn-
inu. En hann kærfr sig víst ekki
um neitt tilhald í tilefni þess, —
gæti alveg eins hugsazt, að hann
muni ekkert eftir afmælisdeginum
sjálfur. Að minnsta kosti er hann
sjálfur víðs fjarri og víst kominn
alla leið til Kanaríeyja þessa dag-
ana. Það var honum líkt.
Aldrei hefur Ragnar gegnt opin
beru embætti, en hann hefur aft-
ur á móti af sjálfsdáðum unnið
verk margra manna, sem ættu að
vera launaðir af hinu opinbera,
leyst af hendi það, sem ríkið hefur
vanrækt. Hvar væru íslenzkar Iist
ir á vegi staddar, ef Ragnars
hefði ekki notið við? Þetta geta
vitaskuld íslenzkir listamenn bezt
borið um. En Ragnari þykir þetta
siálfsagður hlutur og ekki umtals
vert. Hann nýtur athafnarinnar en
kærir sig kollóttan um eftirmæli.
Þegar opinberir aðilar kveina
undan og telja ekki mögulegt við-
fangs, að vinna verk til^ fram-
gangs mennta og lista á íslandi,
gerir þessi ótrúlegi maður sér lít-
ið fyrir að skila af sér slíkum stór-
virkjum með glæsibrag. Og allt
þetta sem eftir hann liggur í þágu
iísta og bókmennta er eins og
Lann hristi fram úr erminni í
hjáverkum. Ég trúi því statt og
stöðugt, að Ragnar gæti hæglega
stjórnað útvarpinu í matartíman-
um og gert það svo ekki væri
minnkun að.
Það er svo margt, sem Ragnar
hefur komið í kring fyrir listir
og listamenn, að ærið efni væri í
stóra bók, hvernig slíkt hefur
gerzt. Ósjaldan hefur víst vaðið á
uiðum kringum karl, en hann hef
ur sjaldnast ráðizt á garðinn, þar
-;cm hann var lægstur. Tónlistin á
Jslandi á honum meira að þakka
en nokkrum öðrum manni. Útgáfa
hans á íslenzkum listaverkabókum
er glæsilegt brautryðjendaverk. —
Listaverkagjöf hans til Alþýðusam
bandsins er einstök í sinni röð hér
á landi og þótt víðar væri leitað.
Þetta vita allir. Mest forvitni leik-
ur mér á að vita, hvað gerist stórra
atburða fyrir tilstilli Ragnars á
næstu áratugunum ! þágu ísl.
mennta og lista. Þessum manni
verður aldrei fuliþakkað. En af-
mælisóskir honum til handa eru
færðar óteljandi af heilum hug.
TÍMINN, laugardaginn 8. febrúar 1964
15