Tíminn - 20.05.1964, Blaðsíða 9

- •;tíSMHWSSKffii!?ref-‘ÍW8S«MSí
(Ljósmyndir: TÍMINN),
Ullarþvottastöðin,
ULLARÞVOTTU
í HVERAGERÐI
Vélamaður í ullarþvottastöð
inni er Magnús Hannesson frá
Bakka í Ölfusi. Hann vann áð
ur við ullarvinnslustöð kaup-
félagsins í Hveragerði, við
spunavélarnar.
— Þar var kembt og þar var
litað, sagði Magnús. Stöðin tók
við ull hér úr riærsveitunum,
en hún var lögð niður fyrir
nokkrum árum. Vélarnar voru
gamlar, en þessi stöð afkastaði
þó miklu, enda stundum unnið
á vöktum, en starfsmennimir
voru ekki nema þrír.
— Hvaðan eruð þið starfs-
mennirnir hér, Jón — Hver-
gerðingar eða lengra að komn-
Ullarþvottastöð Sambandsins
í Hveragerði tók til starfa 20.
febrúar s.l. og Jiefur síðan ver-
ið þvegin þar ull frá þrem kaup
félögunum á Suðurlandi.
Fréttamaður blaðsins kom
nýlega í ullarþvottastöðina og
talaði við framkvæmdastjórann
Ársæl Teitsson:
— Tíu manns vinna í stöð-
inni, og flokka þeir ullina suma
daga, en þvo aðra, sagði Ár-
sæll. Afköst við þvott eru nokk
uð mismunandi eftir því hvem
ig ullin liggur fyrir, en meðal
afköst má miða við 400 kíló
á klukkustund.
— Við erum nú aðallega með
ull frá Kaupfélagi V-Skaftfell-
inga, Rangæinga og Árnesinga,
sagði Ársæll. Auk þess höfum
við fengið dálítið magn frá
Króksfjarðarnesi.
— Hvernig fer þetta fram?
— Ullin er flokkuð og síðan
þarf að tæta hana í vél, áður
en hún fer í þvottavélina. Greið
ustu ullina er þó hægt að láta
ótætta í þvott. Svokallaður mat
ari jafnar ullina í þvottavélina,
er samanstendur af mörgum
körum, en siðast í þessari véla
samstæðu er þurrkarinn, þar
sem ullin þornar við heitan loft
straum og fellur út úr honum
hrein og þurr. Hingað til höf-
um við sekkjað þvegnu ullina,
en bindivél er væntanleg.
Inni í vélasalnum, þar sem
verið var að tæta, hittum við
byggingameistarann, Guðmund
Jóhannsson, sem sagði að hús-
ið væri, sem næst tíu þúsund
rúmmetrar. Byggingafram-
kvæmdir hófust í fyrravor, og
fyrsta ullin kom í stöðina í
byrjun septemb?r, en þá var
húsið nær fullfrágengið að ut-
an. Fullbúið var húsið um miðj
an janúar, og uppsetningu vél-
anna þá lokið. Nokkrar tafir
urðu vegna kjaradeilu verk-
fræðinga, en áður var gert ráð
fyrir að byrja þvott upp úr
áramótum. Alls er nú búið að
þvo um átján tönn af ull.
— Hvað er ullin lengi að
fara gegn um þvottavélina, Guð
mundur?
—Ellefu til tólf mínútur.
— Körin eru fimm; í fyrstu
tveimur körunum er sódi og
sápa, sem berst með ullinni i
þriðja og jafnvel í fjórða kar-
ið, í siðgstav'karinu er hreint
vatn. Fyrstu körin hleypa sor-
anum niður með stuttu milli-
bili, þannig að vatnið helzt allt
af svipað.
— Hvaðan eru vélarnar?
— Enskar, frá Rochdale.
Inni í salnum, þar sem
hreinu ullinni er troðið í sekki,
hittum við ullarmatsmanninn,
Einar Sigbjörnssón.
• —r- Hvað eru ullarflokkarnir
margir, Einar?
— Þeir eru átta, það er að
segja gæða- og litaflokkar.
— Hvaða litir eru verðmest-
ir?
— Hvítt og grátt, úrvalið úr
þessum litaflokkum, en bezta
ullin, fyrsti flokkur, er til þess
að gera lítið magn. Gráa ull-
VI3 þvottavélina, frá vlnstri: Ársæll, Magnús, Guðmundur.
ir?
— Við erum flestir Hvergerð
ingar, eða hér úr nærsveitun-
um. Sjálfur er ég Hvergerðing-
ur þótt ég sé kenndur við
Bakka. Eg hef verið í Hvera-
gerði í tuttugu og sex ár, með
fyrstu verkamönnum, sem sett
ust . hér að. Annars hef ég
stundað sjóinn undanfarin ár,
í Sandgerði, Hafnarfirði,
Reykjavík og Þorlákshöfn —
frá því að byrjað var að gera
þar út, þangað til í fyrra, að ég
ákvað að rifja upp kunnings-
skap við ullarvinnuna. — BÓ.
Einar við ullarballana.
in er hverfandi lítil miðað við
heildina, ég gæti trúað um
5%. Mórauða ullin er svo lítil,
að við getum ekki fullnægt eft-
irspum hjá einni verksmiðju,
Framtíðinni í Reykjavík. Þeir
hafa fengið hvern mórauðan
lagð jafnóðum og hann er þveg
inn og bíða alltaf eftir meiru.
— Þetta er þá tízkulitur?
—Sauðarlitirnir eru það, sér
staklega sá grái og mórauði. —
Svarti liturinn er ekki eins eft
irsóttur. Svo er heldur meira
af honum.
TÍMINN, þriðjudaginn 19. mai 1964
9