Alþýðublaðið - 10.02.1952, Qupperneq 6

Jt-
■■■■■■■■■■■■«■"»
Slysavarnafélags fslands
kaupa flestir. Fást hjá
slysavamadeildum utn
land allt. í Rvík í hann-
yrðaverzluninni, Banka-
stræti 6, Verzl. Gunnþór
unnar Halldórsd. og skrif-
stofu félagsins, Grófin 1
Afgreidd í síma 4897. —
Heitið á slysavarnafélagið
Það bregst ekki.
■"Framhaldssagao í7- — ^ Agatha Christie:
Morðgátan á Höfða

Dr: Álfur
Orffkengils:
MIKILLi VANDI LEVSTUR
Það má nú segja, að oft ligg-
ur lausn erfiðustu vandamál-
anna við þröskuldinn hjá
manni, og maður sér hana ekki
vegna þess að maður er að
leita hennar einhvers staðar
efst uppi á heiðum eða úti í
hafsauga. Þessi spaka samlík-
ing dettur mér í hug, þegar ég
er að lesa um As you. like it í
eikarskógi þjóðleikhússins.
Þar er sem sagt búið að gera
skóg; eikarlundur er risinn á
sviði þjóðleikhússins, allaufgað
ur meira að segja. Senniiega
vaxa líka epli á eikum þessum,
samanber máltækið: Sjaldan
fellur eplið langt frá eikinni.
Jú-jú, en það var nú ekki það,
sem ég ætlaði að gera að um-
ræðuefni, heldur hitt, að þarna
hefur risið allaufga eikarlund-
ur á mánuði eða svo. Það tek-
ur þá ekki langan tím.a að
klasða landið í þjóðleikhúsinu!
Og það er einmitt þetta, sem
við erum alltaf að tala um og
bisa við, — að klæða landið
skógi. Ekkert hefur verið til
þess sparað, hvorki fé né fyrir-
höfn. Sendiboðar hafa ferðazt
um víða veröld í leit að fræi og
ég veit ekki hvað. Það mætti
segja mér, að eitthvað hefðu öll
þau ferðalög kostað. Svo hefst
starfið við sáninguna, plöntun-
ina og ég veit ekki hvað. Og
svo verður aldrei skógur úr
þessu, eða að minnsta kosti
ekki fyrr en eftir marga ára-
tugi. Þeir í þjóðleikhúsinu gera
sér hægara um vik. Þeir búa til
heila skóga á svipstundu.
En, — hví í ósköpunum för-
um við ekki eins að? Hvers
vegna búim við ekki til skóg og
klæðum landið? Stofnkostnað-
urinn verður ef til vill eilítið
meiri fyrst í stað, en allt yrði
svo stórum ódýrara, þess utan
sem mikið af stofnkostnaðinum
færi í vinnulaun og ræðist aft-
ur í ríkiskassann með sköttum.
Hvérs vegna klæðuni við iand-
ið ekki gerviskógi og syngjum:
„Gervimenningin vex í íund-
um nýrra gerviskóga.“ Raunar
yrðum við eitthvað að laga orða
lagið eftir laginu, en það hlýtur
að vera hægt.
Og smeykur er ég um, að
Bretar verði að taka aftur þá
gömlu fullyrðingu sína, ,.But
only God can make a tree.“
Þeir leika sér að þvi líka í þjóð
leikhúsinu! Og það er eikar-
skógur, sem blívur.
Virðingarfyllst.
Dr. Álfur Oróhcngils.
„Hún er alger mótsetning J
við vinkonu sína!“ varð Poirot
að orði.
Frederica Rice var klædd
hvítum kjól. Hreyíingar henn-
ar í dansinum voru mjúkar og
letilegar, og eins ólíkar fjör-
sprettunum, sem Nick tók, og
framast var hægt að hugsa sér.
„Hún er dásamlega fögur,“
mælti Poirot allt í einu. „Já,
það er hún!“
„Hver? Ungfrún okkar, eða j
hvað?“
„Nei; hin. Er hún góð mann-
eskja, — eða er hún einhver'
skaðræðisgripur? Eða er hún
óhamingjusöm og mædd með
afbrigðum? Um þetta er óger-1
legt að segja. Hiin er algert ]
leyndarmál. Ef til vill er hún I
ekki heldur þessara heilabrota
virði, þegar allt kemur til alls.!
En það get ég sagt þér, vinur :
minn, að hún er ekki öll þar
sem hún er séð!“
. „Hvað áttu við?“
Poirot hristi höfuðið og
brosti.
„Þú kemst að því fyrr eða
síðar. Og þá getur þú minnst
orða minna!“
Mér til undrunar reis hann
skyndilega úr sæti sínu. Nick
var þá einmitt að dansa við
George Challenger. Fredirica
og Lazarus höfðu hæít í miðj-
um dansi og tekið sér sæti við
borð. Síðan hafði Lazarus stað-
ið upp og gengið hrott. Ungfrú
Rice sat þar því aJein. Poirot
gekk rakleitt að borði hcnnar.
Ég hélt í humáttina á eftir hon
um.
Og hann var ekki með nein-
ar vífiiengjur, þegar hann
vildi það við hafa.
„Ég bið yður afsökunar!"
sagði hann, „en ég vona, að
þér hafið ekkert á móti því,
þótt ég fái mér sæti sem
snöggvast." Hann tók sér sáeti
í auða stólnum. „Mig langar
mjög til þess að segja nokkur
orð við yður, einmitt á meðan
vinir yðar eru að dansa.“
,,Svo-já?“ mælti hún. Rödd
hennar var hlutlaus og köld.
„Frú, — ég veit ekki hvort
vinkona yðar hefur trúað vður
fyrir því, — en það skiptir
engu máli, því að ég hef ákveð-
ið að segja yður það, —- henni
var sýnt banatilræði i gær!“
Það var eins og dökk sjáöld-
ur grárra augna hennar vikk-
uðu af hræðslu og ógnþrung-
inni undrun. Jafnvel augu
hennar virtust stækka.
„Hvað eigið þér við?“
„Það var skotið á hana úr
skammbyssu, þar sem hún var
á gangi í gistihúsgarðinum."
Hún fór allt í einu að brosa
Eins og hún gerði hvorttveggja
í senn, — að undrast trúglrni
gamla mannsins aumk-a
hann.
„Sagði hún yður þétta?“
„Nei, frú. Það vildi nu þann
ig til, að ég sá það með mín-
um eigin augum. Og hérna hef
ég kúluna til sannindamerkis.“
Hann rétti fram hönriina og
sýndi henni lcúluna og það var
eins og hroll setti að frúnni.
„En — hvað-----------hvern-
ig---------?“ stamaði hún.
„Þetta eru ekki noinir hug-
arórar ungfrúarinnar, engin i-
myndun; það get ég fullvissað
yður um. Og þó er annað
furðulegra. Síðastliðna daga
hafa nokkrir einkennilegir at-
burðir gerzt, sem hæglega
hefðu getað valdið alvarlegu
slysi. Ef til vill hafið þér heyrt
þessa getið, — ef til vill ekki.
Þér komuð hingað ekki fyrr en
í gær, éða hvað?“
„Já, ég kom hingað í gær.“
,,En ég hef heyrt, að áður
hafið þér dvalizt hjá kunningj-
um yðar í Tavistock?“
„Já.“
„Ég hefði gaman af aö vita
hvað þeir vinir yðar heita.“
Hún yppti brúnum.
„Er nokkur skynsamleg á-
stæða til þess, að óg segi yður
það?“ spurði hún kuldalega.
Og Poirot varð .ekkert nema
sakleysið og ástúðin.
—„Ég bið yður þúsundfaldrar
fyrirgefningar, ungú'ú, og játa
að spurning mín var óhóflega
nærgöngul. En þar sem ég
sjálfur á kunningja o.g vini i
Tavistock, kom mér til hugar,
að þér hefðuð ef til vill eitt-
hvað kynnzt þeim. Buchanan-
fjölskyldan, — þekkið þér
hana?“
Frú Rice hristi höfuðið.
„Ekki minnist ég þess. Ég
held, að ég hafi ekki komizt i
nein kynni við þá fjölskyldu.“
Rödd hennar var nú orðin hlý-
legri. „Við skulum ekki, eyða
orðum að leiðinlegu fólki. Við
skulum ræða meira um Nick.
Hver framdi þetti tiiræði? Og
hvers vegna?“
„Það er mér ókunnugt um,
—- enn sern komið er,“ svaraði
Poirot. ;,En ég skal reynast
maður til 'að ráða þá gátu. Ég
er leynilö^j’eglumaður, eins og
yður mun kunnugt. Nafn mitt
er Hercule Poirot.“
„Heimsfrægt nafn.“
„Þér eruð hæversk með af-
brigðum, frú.“
Hún mælti seinlega:
„Og hvað ætlist þér tii að ég
geci?“
Ég hygg að orð hennar hafi
valdið okkur báðum nokkurri
undrun. Við þessu höfðum við
ekki búizt af henni.
„Ég vildi j^iælast til þess
frú, að þér hefðuð aðgæzlu
með vinkonu yðar.“
„Það skal ég gerai“
„Og það er allt og sumt.“
Poirot reis á fætur, laut
frúnni í kveðjuskyni osr síðan
gengum við 'að okkar eigin
borði.
„Poirot,“ varð mér að orði,
„gerist þú nú ekki helzt til op-
inskár?“
„Vinur minn, — ég á ekki
annarra kosta völ. Framferði
mitt virðist ef til vill ekki bera
vitni mikilli hæversku, en það
eykur þó á öryggið. Ég má
ekki tefla neinu á tvær hættur.
Og eina staðreynd, sem okkur
var ókunnugt um áður, höfð-
um við þó upp úr krafsinu!“
svaraði Poirot, allhreykinn.
„Og hvað var það?“
„Frú Rice dvaldist ekki í
Távistock. Hvar hélt hún sig
þá? Við komumst að raun um
það, áður en lýkur. Enn hefur
engum tekizt að varðveita
leyndarmálin fyrir Hercule
Pöirot. Bíðum nú við, — þarna
er hann kominn aftur, sá glæsi
legi Lazarus. Hún er að segja
honum frá viðtalinu og honum
verður litið til okkar. Hann er
slungmn, sá náungi! Taktu
bara eftir höfuðlaginu. „Já, ég
vildi að ég vissi . ..“
„Hvað?“ spurði ég, begar
hann þagnaði við í miðri setn-
ingu.
„Það, sem ég karast því mið
ur ekki að raun um fvrr en á
mánudaginn!" svaraði l:ann
þungt hugsi.
Ég vii'ti hann fyrlr mér og,
þagði. Hann varp þungt önd-
inni.

Myndasaga barnanna:
Tuskuasninn
Bangsi flýtti sér t.il Gutta
greifingja og fékk að koma inn
og sjá hann. Gutti reis upp í
rúminu sínu, þegar hann sá
gjöfina og spurði Bangsa,
hvar hann hefði fengið þetta
fallega leikfang. Bangsi sagði
honum, að mamma sín hefði
búið það til úr- gömlum glugga
íjöldum. „En hann getur
stokkið“, sagði Bang$i. Því
trúði Gutti ekki.
En rétt í þessu hóf asninn
sig á loft og stökk. Og þeir
félagarnir sáu í afturendann
á honum út um gluggann.
„Þetta sagði ég þér“, sagði
Bangsi, „svona hefur hann
stokkíg áður. Rétt áður en ég
kom, reyndi hann að stökkva
inn í eldinn“. Gutti skildi
hvorki upp né niður í öllu
þessu og vissi ekki hvað hann
skyldi segja.
Bangsi hljóp út að gluggan-
um og leit út. Asninn hafði
komið niður rétt utan við
gluggann og tekið svo nokkur
stutt stökk. Gutti spurði nú
Bangsa, hvað orðið hefði um
asnann, en Bangsi svaraði
engu, heldur stökk umsvifa-
laust út um gluggann og hljóp
til asnans og greip hann. Hann
skyldi ekki strjúka, hugsaði
hann.
Jl 110 i
S
S
s
•s
'Smort brauo ^
og snittur. s
Nestispakkar. <■
Ódýrast og bszt. Vin- S
samlegast pantið með S
fyrirvara. S
MATBARINN S
Lækjargötu 6. S
Sími 80340. S
S
s
s
s
Til í búðinni alian daginn.^
Komið og veljiö eða símið. ^
Síld & Fiskur. j
~ s
s
s
s
s
•s
s
s
s
• s
Smurt brauð.
Snittur.
Guðmundur
Benjamínsson
klæðskerameistari
Snorrabraut 42.
ENSK FATAEFNI
nýkomin.
1. flokks vinna.
Sanngjarnt verð.
Minningarspjöid J
Krabbameins- s
féSagsins •
fást í Verzl. Rcmedía, Aust C,
uístræti 6 og skrifstofuS
Elliheimilisins. S
S
Minningarspjöíd j
Barnaspítalasjóðs Hringsins
eru afgreidd í Hannyrðá-
verzl. Refill, Aðalstræti 12.
(áður verzl. Aug. Svend
sen), í Bókabúð Austurbæj
ar, Laugav. 34, Holts-Apó-
teki, Langhuitsvegi 84,
Verzl. Álfabrekku við Suð-
urlandsbraut og Þorsteins-
búð, Snorrabraut 61.
Minningarspjöld s
dvalarheimilis aldraðra sjó 'í
manna fást á eftirtöldumí
stöðum í Reykjavík: Skrif- ^
stofu Sjómannadagsráðs?
Grófin 1 (gaagið inn frá^
Tryggvagötu) simi 80788,^
skrifstofu Sjórnannafélags *)
Reykjavíkur, líverfisgötu S
8—10, VeiðafæraverzluninS
Verðandi, Mjólkurfélagshús S
inu, Verzluninni LaugateigS
ur, Laugateig 24, bókaverzlS
uninni Fróði Leifsgötu 4, S
tóbaksverzluninni Boston, S
Laugaveg 8 og -Nesbúðinni,S
Nesveg 39. — í Hafnarfirði S
hjá V. Long. S
Úra-viðgerðir. s
Fljót og góð afgreiðsl^.)
GUÐL. .GÍSLASON, j
Laugavegi 63, •
sími 81218. •
S
S
seBidlbílastöðin s
hefur afgreiðslu í Bæjár
16.
Sími 1305.
Köld borð og
s
s
s
s
s
s
heitor veizlo- j
matur. s
i s
L. s
Aooast allar teg-s
sl
s
s
s
s
s
Raftækjavinnustofa S
Siguroddur Magnússon j
Urðarstíg 10. *
Sími 80729
uodir raflagna.
Viðhald rafl.sgna.
ViðgerSir á heimilis-
tækjum og óðrum
raivélum.
AB 6