Alþýðublaðið - 18.04.1952, Blaðsíða 6

Framhaldssagan 7I~
Agatha Christie:
atan a
Frlipus
Bessason
[ Iireppsíjóri:
A»SENT BRÉF
Ritstjóri sæll!
Margt Ies maður og heyrir
um þennan svonefnda atóm-
skáldskap þessa dagana. Er það
auðvitað gott og bíessað, að
listir, bæði fagrar og aðrar, séu
ræddar og gagnrýndar; annars
gæti manni til hugar komið, að
eitthvað væri það annað, sem
okkur væri meira áríðandi að
athuga þessa stundina, eða
fremur ylti á gæfa og ógæía
þjóðar vorrar en það, hvort
Ijóðlínur rímuðu og féliu í
hljóðstaf eða ekki. Er þetta þó
áð sjálfsögðu misskilningur
minn og skammsýni: þettá hlýt
Ur að vera þjóðmál þjóðmál-
anna; ekki færi stúdentafélagið
að kalla saman opinberan um-
ræðufund um eitth\ert hégóma
mál á þessum viðsjártímum,
það gengst ekki fyrir slíkum
framkvæmdum á hverjum degi.
En, — svona einangrast mað-
«r frá þjóð sinni í fásinnj dreií-
hýlisins; því að þjóðin er vitan-
3ega það fólk, sem í höfuðborg-
jnni býr. Dalabóndinn getur
ekki ábendingarlaust komið
auga á þá staðreynd, sem hon-
um þó ætti að vera deginum
Jjósari, að nú er öll framtíð
þjóðarinnar undir því komin,
hvort rnenn yrkja órímað eða
ekki. Hvort nokkrir unglingar
gera sér það til dundurs að
raða saman orðum, sem engiim
les, og láta prenta þau á papp-
ír, sem enginn kaupir, ög þet.ta
framtak þeirra er síðan hafið
upp til skýjanna eða fordærnt
af gagnrýnendum, sem enginn
tekur mark á. Eða hvort aðrir
sitja með sveittan skallann við
að fella hugsanaskort sinn 1
rim.------Frá sjónarmiði dala-
bóndans er það nefnilega miklu
fremur aðalatriðið í þessu máli,
að nú skuli ekkert skáld, sem
Veigur er í, vakna með þjóðirmi,
og enginn vera þess framár
megnugur að hræra hörpu-
Streng til bergmáls í sál henn-
ar. Það er þessi andlega úr-
ícynjun, sem að dómi mínum og'
minna líka værí ef til vili ó-
jnaksins vert að ræða.
Jæja: sagan segir, að Neró
bafi leikið á hörpu á meðan
Rómaborg brann. Sýnir það, ef
satt er, að sitthvað geta menn
gert sér til dundurs á hættu-
stund. Þegar allt logar í deilum
og úlfúð og þjóðhi rambar á j
barmi andlegs og efnalegs gjald
þrots, þá efnir hínn andlegi há- ]
aðall þjóðarinnar til umræðu-
fundar um atómkveðskap.
Mætti ef til vill segja, að í
þessu fyrirbæri segði hið and-
lega gjaldþrot skýrast til sín.
En ekki er það gott og langt frá
því.
Ég orðlengi þetla svo ekki
frekar að sinni. Hvað skfldi
binn andlegi aðall telja mest á-
ríðandi umræðuefni, næst at-
ómkveðskapnum, og efna til
fundar um nasst? Er ekki eitt-
hváð, sem þið syðra kallið
^ömlu og nýju dansana?--------
frá stöfum, og að þessu sinni
ekki jafn hægt og hljóðlega og
i fyrra skiptið. Samt sem áður
hafði gesturinn gengið inn í
stofuna án þess áð ég eða aðr-
ir yrðu komu hans varir. Mór
til undrunar sá ég, að þar var
kominn Japp leynilögreglufull
trúi. Hann leit skjótt og spyrj-
andi á Poirot, rétt eins og hann
vildi fá staðfestingu, á ein-
hverju. Að því búnu varð svip
ur hans skyndilega harður og
ákveðinn; hann gekk hröðum
skrefum að konunni bækluðu
í hjólastóinum.
„Nei, komdu blessuð og sæl“,
sagði hann. „Hvað sé ég? Er
ekki gömul vinkona hingað
komin, svona állt í einu. Milly
Merton, — það er svo sem ekki
um það að villast. Og þú ert
enn við sama hej'garðshornið
með þínar skemmtilegu brell-
ur, vinkona".
Hann sneri sér síðan að hin-
um gestunum og mælti, eins
og til skýringar, en lét sem
hann heyrði ekki mótmæli kon
unnar, sem hann hafðí ávarp-
að þannig.
„Milly Merton er einhver sá
snjallasti' falsari, sem við höf-
um enn haft sögur af. Við viss
um það síðast til þessara skötu
hjúa, að þau urðu fyrir slysi,
er bifreið sú, sem þau flúðu í,
varð fyrir árekstri. Og þá hugð
um við þeirra fyrra ferli lokið,
en bíðum við; nú kemur það á
daginn, að jafnvel hættuleg
mænuskemmd og alvarleg löm
un getur ekki hindrað Milly
Merton að Ieika listir sínar.
Því að listamaður er hún á sínu
sviði; það verður ekki af henni
skafið“.
„Er þessi umrænda erfðaskrá
þá fölsuð?“ spúrði Karl Vyse
undrandi mjög.
„Auðvitað er hún ekkert
annað en fölsun“, svaraði Nick,
og það var ekki laust við að
hlakkandi illgirni gætti í mál
róm hennar. „Kemur þér i
raun réttri til hugar, að ég sé
svo frámunalega heimsk? Ég
arfleiddi þig að landareign-
inni hérna, Karl, en allar aðrar
eignir mínar ánafnaði ég Fred-
ericu Rice, vinkonu minni“.
Hún gekk nokkur skref nær
vinkonu sinni um leið og hún
mælti þessi orð. Og á sömu and
rá gerðist það ....
Blossi bjarmaði á gluggarúð
unni og hvinur af bvssukúlu
kvað við. A næstu andrá kvað
við annar skothvellur, annar
blossi sást og um leið heyrðist
þrusk fyrir utan gluggann eins
og eithvað félli þar til jarðar.
Frederica spratt á fætur, en
blóð seitlaði niður eftir nökt-
um armi hennar.
Tuttugasti kafli.
GES'TAHLUTVERKIÐ.
Allt gerðist þetta svo skyndi
lega, að engum vannst ráðrúm
til að átta sig fyrr en það var
um garð gengið.
Poirot gekk út að gluggan-
um og Challenger sjóliðsforingi
reis úr sæti sínu og fylgdi hon
um.
Þeir gengu út um glugga-
dyrnar, út á svalirnar, og
komu að vörmu spori aftur
með máttvana mannslíkama.
sem þeir báru á milli sín. Þeg-
ar þeir lögðu hann gætilega í
[djúpan, leðurklæddan hæginda
stól og mér gafst tóm til að
líta andlit hans, sá ég þegar,
að það var sama andlítið og ég
hafði séð á glugganum forðum.
Eg gat ekki að því gert, að ég
rak upp lágt óp.
Jú, það var ekki u.m að vill-
ast, að þarna var hann kominn,
náunginn, sem legið hafði á
glugganum og ef til vill hlúst-
að á það, sem okkur Poirot fór
á milli, kvöldinu áður. Ég
þekkti hann þegar, enda þótt
mér yrði það ljóst u,m leið, að
ég hafði farið með ýkjur, eins
og Poirot sagði, þegar ég full-
ýrti, að andlitið gæti ekki tal-
izt neinu mennsku andliti líkt.
Og samt sem áður var svip-
urinn á andliti hans slíkur, að
það réttlætti að vissu marki þá
fullyrðingu mína. Þessi maður
hafði vissulega glatað flestu
því, sem skilur manninn frá
dýrinu.
Andlitið var náfölt, svipur-
inn stirðnaður eins og á grímu.
Það var eins og sálin hefði flú-
ið þetta andlit fyrir löngu síð-
an.
Og nú veitti ég því athygli,
að blóð rann niður háls hans.
Frederica gekk hægum skref
um að stólnum, sem gesturinn
hafði verið lagður í, og stað-
næmdist þar,
Poirot leit á hana.
„Eruð þér sáerð, frú?“ spurði
hann.
Hún hristi höfuðið.
5 ,:Það er ekki neitt. Kúlan
rétt snerti öxl mína“.
‘ Og hún ýtti Poirot mjúklega
til hliðar og laut að mannin-
um, sem lá í sólnum.
í sama mund opnaði máður-
inn augun og leit til hennar.
,,Að þessu sinni hef ég víst
gert Jjér greiða“, urraði hann
reiðilega. Á næstu andrá breytt
ist romur hans, og nú var hann
jbarnslega blíðu.r. „Ó, Freddie,
‘ ég ætlaði ekki að vinna þér
neitt mein. Það var alls ekki
ætlun mín. En þú hefur alltaf
.verið mér svo fjarlæg ... .“
| ..Það er allt í lagi með mig“,
svaraði hún.
j Hún.féll á kné við hlið hans.
i ..Það var ekki ætlun mín“,
endutók hann lágt.
; Höfuð hans féll máttvana að
barmi, og hann lauk ekki setn
íngunni.
Frederica leit spyrjandi á
Poirot.
j „Já, frú; hann er látinn1',
inælti Poirot lágt og hlýlega.
j Hún reis hægt á fætur, stóð
■ nokkra hríð grafkyrr og horfði
á hinn látna mann. Síðan snart
hún enni hans mjúklega og
með sorgþrunginni samúð, að
því er séð varð. Þung stuna
leið frá brjósti hennar; hún
sneri sér að okkur og mælti
lágt:
„Hann var eiginmaður
minn“.
„Sá, sem fór með gestahlut-
verkið í leiknum", tautaði ég.
Poirot mun hafa heyrt orö
mín. því að hann kinnkaði
kolli.
..Já'1, sváraði hann. „Ég hafði
það alltaf á tilfinningunni, að
einhver óþekktur leikari hefði
þar hlutverk með höndum. Ég
hef haldið því fram frá upp-
hafi“.
„Hann var eiginmaðu.r
minn“, endurtók Frederica
Ríce, og rödd hennar var óum
Iræðilega þreytuleg. Hún hneig
i niður á stól. „Það er eins gOtt
Myndasaga hammnnu:
Bangsi og Ting-Lin^
Blessáður!
Filipus Bessason
hreppstjóri.
Þegar Bangsi var að beygja
heim stiginn að húsinu, nam
hann skyndilega staðar, því að
á móti honum kom drengur,
sem hann hafði aldrei séð.
Drengurinn var skringilega
klæddur og brosti breitt. „Þú
vinur Pong-Píng?‘ spurði hann.
Bangsi starði á hann u.m
stund og kom engu orði upp.
Svo áttaði hann sig. ,.Já. já,
ég er vinur Pong-Ping. Ér
hann heima? Ég þarf að tala
við hann“.
Drengurinn vísaði Bangsa
inn í húsið, og þar hinn hann
Pong-Ping með klút u,m höf-
uðið sitjandi mjög eymdarleg-
an á stöli. Hjá honum var drelc
irin hans. „Sæll, Bangsi“, sagði
Pong-Ping. „Það var gott a'ð
þú komst. „Ég er slæmur af
tannpínu. Þetta er Ting-Ling,
sem kom að heimsækja mig frá
Kína. En ég er svo þungt hald-
iri. að ég get lítið sinnt hon-
um.
„Ég skal hjálpa ykkur“,
sagði Bangsi glaðlega. „Það er
álveg ágætt“, svaraði Pong-
Ping. „En hvað ætlaðir þú að
gera hingað?“ spu.rði hann svo.
„Ég var nú nærri búinn að
gleyma erindinu“, sagði Bangsi
hlæjándi. „Ég heyrði fjarlægt
eimlestarhljóð og ætlaði að
spyrja þig, hvaðan það kæmi“.
„Nú, var svarið. „Það er bara
úr lyftunni minni, sem Ling
feom með gegnum jörðina frá
. Kinau:
S
S
s
ý
s
s
:S
S
MinnSngarspIöW j
Barnaspítalasjóðs HringsjnsS
eru afgreidd í Hannyrða-, S
verzl. Refill, Áðalstræti 12. S
(áður verzl. Aug. SvendS
seri). í Verziunni Victor S
Laugaveg 33, Holts-Apó- S
teki, Langhohsvegi 84; S
Vérzl. Álfabrekku við Suð- S
urlandsbraut og Þorsteins- S
búð, Snorrabrairi fi±; S
--------------;------.'S
Smurt brauð s
og snsttur. j
Nestispakkar. s
Ódýrast og bezt. Vin-s
samlegast pnntið meðS
fyrirvara. >
MATBARINN
Lækjargötu 6. •
Sími 80340. ?
Nýkomið, ódýrt. Sam-
l-okur 6 og 12 volta.
Rafvélaverkstæði og verzl
im Halldórs Ólafssonar
Rauðarárst. 20. Sími 4775
S
[S
-S
,s
s
s
s
s
'S
is
s
_:S
s
■ S
s
- s
af ýmsum stærðum í bæn)
um, úthverfum bæjarínsý
og fyrir utan bæinn tiÓ
sölu. •
Höfum einnig til sölu-
jarðir, vélbáta, bifreiðir^
og verðbréf. ^
S
Nýja Fasteignasalan S
Bankastræti 7. S
Sími 1518 og kl. 7,30 -4
8,30 e. h. 81546. \
s
Minningarspjöfd $
dvalarheimilis aldraðra sjóS
mánna fást á eftirtóIdumS
stöðum í Reykjavík: Skrif-S
stofu SjómannadagsráðsS
Grófin 1 (gaigíð inn fráj
Tryggvagötu) simi 80788.S
skrifstofu Sjórnannafélags ‘
Reykjavíkur, Hverfiegötu-
8—10, Veiðafæraverzlunin-
Verðandi, Mjólkurfélagshús-
ínu, Verzluninni Laugateig ■
ur, Laugateig 24, bókaverzl'.
uninni Fróði Leifsgötu 4,1
tóbaksverzluninni -Boston,)
Laugaveg 8 og Nesbúðinni. J
Nesveg 39. — í Hafnarfirði?
hjá V. Long. ^
—-------——-----------s
s
s
s
-s
s
s
s
s
s
____________:________S
PEDOX fótabaðsaít|
Pedox fötabað eyðirj
skjótlega þreytu, sárind-s
um og óþægindum í fót-S
unum. Gott er að látaS
dálítið af Pedox í hár-S
þvottavatnið. Eftir fárraý
claga notkun kemur ár-J
angurinn í ljós. I
Fæst £ næstu búð. •
CHEMIA H.F.)
Köld borð og
heitur veizíu-
matur.
Síld & Fiskur.
AB 6